DeBarge

Ten "rodzinny" zespół założyło w 1978 w Grand Rapids w stanie Michigan (USA) rodzeństwo DeBarge'ów: siostra Bunny i czterej bracia - Mark, James, Randy i El. W 1979 zespół podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią Motown Records; był postrzegany jako "spadkobierca" Jackson Five, między innymi za sprawą fizycznego podobieństwa Ela DeBarge'a do Michaela Jacksona.

Po kilku latach "przysposobienia" przez dział artystyczny Motown grupa (działająca wówczas pod szyldem DeBarges) wydała w marcu 1981 debiutancki album The DeBarges. W osiemnaście miesięcy później ukazał się pierwszy soulowy przebój zespołu. Sukces ten powtórzył singel "I Like It", który wszedł też na główne listy przebojów; kolejne nagrania - przeboje "All This Love" i "Time Will Reveal" z 1983 - ugruntowały popularność formacji wśród amerykańskich nastolatków.

Dzięki występom przed koncertami Luthera Vandrossa podczas jego amerykańskiej trasy koncertowej w 1984 z DeBarges zapoznała się szersza grupa odbiorców. W 1985 zespół wylansował swój największy przebój, uwodzicielski "Rhythm Of The Night" pochodzący ze ścieżki dźwiękowej filmu "The Last Dragon", wyprodukowanego przez Motown (w którym zresztą członkowie zespołu wystąpili). Singel ten dotarł do 3. miejsca na amerykańskich listach przebojów, a następny utwór, "Who's Holding Donna Now?", omal nie powtórzył tego sukcesu.

Pierwszy wokalista Eldra DeBarge stał się wówczas prawie synonimem nazwy grupy; jego decyzja o podjęciu kariery solowej w lutym 1986 faktycznie złamała karierę zespołu. W 1987 odeszła też Bunny, a reszta grupy podpisała kontrakt z wytwórnią Striped Horse Records. Wskutek tych zaszłości na albumie Bad Boys pojawili się tylko Mark i James (który w połowie l. 80. był krótko mężem Janet Jackson). Niestety, grupa straciła już komercyjny "impet". "Grzeczny" wizerunek zespołu został zniszczony na skutek aresztowania i skazania braci - Bobby'ego i Chico DeBarge'ów - za handel kokainą w 1988.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Stop! Don't Tease Me/Hesitated	DeBarge	09.1982	-	-	Gordy 1635	[written by El DeBarge][produced by Iris Gordy, Eldra Debarge][46[8].R&B Chart]
I like it/Hesitated	DeBarge	02.1983	-	31[17]	Gordy 1645	[written by El DeBarge/Randy DeBarge][produced by Iris Gordy, Eldra Debarge][2[28].R&B Chart]
All this love/I'm in love with you	DeBarge	04.1983	-	17[19]	Gordy 1660	[written by El DeBarge][produced by Iris Gordy, Eldra Debarge][5[20].R&B Chart]
Time will reveal/I'll never fall in love again	DeBarge	10.1983	-	18[21]	Gordy 1705	[written by B. DeBarge, E. DeBarge][produced by Eldra Debarge][1[5][23].R&B; Chart]
Love me in a special way/Dance the night away	DeBarge	03.1984	-	45[11]	Gordy 1723	[written by Eldra DeBarge][produced by Eldra Debarge][11[14].R&B; Chart]
Rhythm of the night/Queen of my heart	DeBarge	02.1985	4[14]	3[22]	Gordy 1770	[written by Diane Warren][produced by Richard Perry][1[1][18].R&B; Chart][piosenka z filmu "The last dragon"]
Who's holding donna now/Be my lady	DeBarge	06.1985	-	6[19]	Gordy 1793	[written by D. Foster, J. Graydon, R. Goodrum][produced by Jay Graydon][2[17].R&B; Chart]
You wear it well/Baby,won't cha come quick	El DeBarge with DeBarge	08.1985	54[3]	46[10]	Gordy 1804	[written by Chico DeBarge, Eldra DeBarge][produced by El DeBarge][7[13].R&B; Chart]
The heart is not so smart/Share my world	El DeBarge with DeBarge	12.1985	-	75[7]	Gordy 1822	[written by Diane Warren][produced by Jay Graydon][29[14].R&B; Chart]
Dance All Night	DeBarge	07.1987	-	-	Striped Horse 7004	[written by R. Benator, H. Payne, L. Pryor, G. Senogles][produced by C. Nasi, DeBarge][33[10].R&B; Chart]
You Babe	DeBarge	12.1987	-	-	Striped Horse 7007	[written by Bobby DeBarge][produced by DeBarge, Carlo Nasi, Richard Gibbs][73[12].R&B; Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All this love	DeBarge	09.1982	-	24[48]	Gordy 6012	[gold-US][produced by El DeBarge, Raymond Crossley, Iris Gordy, Curtis Anthony Nolen]
In a special way	DeBarge	10.1983	-	36[40]	Gordy 6061	[gold-US][produced by El DeBarge]
Rhythm of the night	DeBarge	03.1985	94[2]	19[48]	Gordy 6123	[gold-US][produced by Jay Graydon, Giorgio Moroder, El DeBarge, Bunny DeBarge, Bobby DeBarge, Richard Perry]

Maxim Nucci

Maxime Rodolphe Nouchy , znany jako Maxim Nucci i Yodelice (ur. 23 lutego 1979r Créteil ), to francuski piosenkarz i autor tekstów, który nagrywa w języku angielsku. W 2014 roku wydał pięć albumów: "Maxim Nucci" (2006), Tree of Life (2009), Cardioid (2010), "Square Eyes" (2013) i "Like a Million Dreams" (2014).Jego  piosenki należą do folku, rocka i popu. Znany jest także ze swojego występu aktorskiego w filmie Guillaume'a Caneta Little White Lies (francuski tytuł: Les Petits Mouchoirs ) z Marion Cotillard w 2010 roku. 

Maxim Nucci urodził się w Créteil , na przedmieściach Paryża, w dniu 23 lutego 1979 roku. W wieku sześciu lat wstąpił do konserwatorium i nauczył się grać na pianinie i gitarze. Gdy miał 15 lat, zaczął uczęszczać na zajęcia do Musician Institute of London. Po ukończeniu studiów został najmłodszym nauczycielem akademii w 1994 roku. 

Nucci grał ze swoim zespołem, Max, w Anglii, kiedy wysłał demo do kilku wytwórni płytowych,Universal Music France wyraziła zainteresowanie.

Miał dziecko z Jenifer Bartoli , pierwszą zwyciężczynią francuskiej French Star.

Nucci pojawił się w telewizji w 2001 roku. Częściowo skomponował pierwszy album L5 - kobiecego zespołu stworzonego podczas popularnego reality show Popstars . Pomagał też debiutującym piosenkarzom w nagrywaniu ich albumu.

W 2004 roku wystąpił jako aktor i kompozytor w filmie " Alive" w reżyserii Frédérica Berthe, w którym producent współpracuje z utalentowanym młodym pisarzem i wspólnie odnosili sukcesy. Film nie był sukcesem kasowym.

Nucci wydał   album Maxim Nucci w 2006 roku. Nucci wyjechał do Hiszpanii   i zaczął pisać nowe piosenki, i ponownie pojawił się jako Yodelice. 

Projekt został nazwany Casa Yodelice, a  "Spookland" uosabia specyficzną atmosferę muzyki, między apetytem na życie a melancholią. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
More Than Meets The Eye	Yodelice	02.2011	90[1]	-	-	-	-	-	-	-	Mercury	[written by Yodelice,Mary-Noëlle Dana]
Talk To Me	Maxim Nucci	11.2011	25[17]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Fade Away	Yodelice	06.2013	72[7]	-	-	-	-	-	-	-	Mercury	[written by Yodelice,Marianne Groves]

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Alive	Soundtrack / Maxim Nucci & Patrice Guirao	10.2004	17[20]	-	-	-	-	-	-	-	Mercury 982 251-8	-
Tree Of Life	Yodelice	05.2009	11[80][platinum]	84[6]	-	-	-	-	-	-	Mercury 5316265	-
Cardioid	Yodelice	10.2010	9[43][platinum]	38[5]	-	-	-	-	-	-	Mercury 274 857-4	-
Square Eyes	Yodelice	11.2013	11[38]	49[3]	-	-	-	-	-	-	Mercury 374 772-8	-
Like A Million Dreams	Yodelice	10.2014	38[5]	-	-	-	-	-	-	-	Mercury 3798169	-

 

NTM

NTM, zał. w 1989r w St. Denis (Francja) w składzie: Kool Shen, Joey Starr, DJ’s.
Jedna z najbardziej kontrowersyjnych, a zarazem najwybitniejszych francuskich grup hiphopowych.
Wszystko zaczęło się od przyjaźni dwóch równolatków (rocznik 1968) - Bruno Lopesa (Kool Shen) i Didier Morville’a ( Joey Starr), oraz dwa lata starszego od nich - DJ’s. Wszyscy wywodzą się z francuskiego miasta Saint-Denis.

Dwóch pierwszych weszło w świat hip-hopu poprzez taniec breakdance - Bruno i Didier odnieśli w tej dziedzinie wiele sukcesów, objechali całą Francję, a następnie Europę. W międzyczasie zainteresowało ich graffiti - malowanie murów pozwalało im się odreagować, wyrazić. Wkrótce potem odkryli inny sposób na zaprezentowanie siebie, a mianowicie przedstawianie własnych poglądów. Pierwsze rymy zaczęli pisać w 1989 roku. Nazwa grupy - (Supreme) NTM powstała nieco później. NTM - to skrót od wulgarnego określenia - Nique Ta Mere ( pierdol swoją matkę).

 W 1990 roku grupa zarejestrowała pierwszy kawałek - „Je Rappe”, który trafił na składankę „Rappatitude”. Po kilku koncertach promujących kompilację NTM podpisali kontrakt z Epic - lokalnym przedstawicielem Sony. Efektem tego był maxi-singiel „Le Monde De Demain”. Grupa idealnie wkomponowała się z rewolucyjnymi numerami we francuską rzeczywistość. Dali ludziom siebie, a jednocześnie coś, czego brakowało w lokalnej muzyce - przekaz. Płyta sprzedała się w imponującym nakładzie przekraczającym 500 tysięcy egzemplarzy.
 
W marcu 1991 roku, po wielu udanych koncertach, grupa nagrała pierwszy album - „Authentik". Płyta kontynuowała znany już z debiutanckiego singla styl - drapieżność łączyła się z konkretnym przekazem i dudniącymi bębnami - i sprzedała się całkiem nieźle, podobnie zresztą jak wydany wkrótce po niej singiel „Boogie Man”.

W 1993 roku wyszedł znakomity, drugi album Supreme NTM - „1993. J'Appuie Sur La Gachette”, zawierający m.in. słynny numer „Police”. Mimo niezwykłej popularności grupy, płyta była bojkotowana przez media, głównie z uwagi na tytuł i treść tytułowego kawałka - który podobno nawoływał do samobójstwa.

W 1995 roku na półki sklepowe trafiła kolejna produkcja NTM - „Paris Sous Les Bombes”, która była nagrywana częściowo w Nowym Jorku, a częściowo w Paryżu. Supreme NTM opuścił następnie ich stały producent - DJ’s, ale szybko zastąpił go utalentowany DJ Clyde. Album promowały dwa wielkie hity - „Tout N’Est Pas Si Facile” i „La Fievre" - wiernie oddające klimat płyty, na której NTM pohamowali swoją gwałtowność i zastąpili ją przemyślanymi tekstami. W trakcie, gdy płyta zdobywała coraz większą popularność we Francji, NTM walczyli z policją w sądzie. Powodem całej afery był numer „Police" z poprzedniego albumu grupy, wykonany o nieodpowiedniej porze i w nieodpowiednim miejscu. Zespół został oskarżony o znieważenie władzy wykonawczej. Oprócz standartowych restrykcji, na grupę został nałożony zakaz koncertowania w kraju. W tym czasie został nagrany remiks kawałka   Nasa -„Afirmative Action”. Numer trafił później na reedycję materiału „Paris Sous Les Bombes”.

Kolejna płyta Supreme NTM, zatytułowana po prostu „NTM”, wyszła w 1998 roku. Album stał się wielkim hitem, a takie numery jak „Pose Ton Gun”, „Seine-Saint-Denis Style” czy „Ma Benz" przeszły na stałe do kanonu francuskiej muzyki. Grupa rozpoczęta ogromną trasę koncertową „93 Party”, której podsumowanie duet umieścił najpierw na EP-ce - „93 Party", a później na płycie - „NTM Live”, wydanej zarówno w wersji audio, jak i DVD.

Drogi obu emce zaczęty się następnie powoli rozchodzić. Joey Starr popadł ponownie w konflikt z prawem, co nie przeszkodziło mu jednak w założeniu labelu - B.O.S.S.; Kool Shen postanowił iść w ślady kumpla i wpadł na pomysł utworzenia wytwórni IV My People. Obaj założyli także firmy odzieżowe (odpowiednio Com8 i 2High).

W 2001 roku wyszła płyta „Le Clash”, na której słuchacze dostali remiksy numerów NTM, zrobione przez oba obozy producenckie istniejące przy NTM. Płyta w ciągu pół roku rozeszła się w liczbie ponad 200 tysięcy egzemplarzy.
Aktualnie zarówno Kool Shen, jak i Joey Stan. zajmują się własnymi projektami i na nich koncentrują catą uwagę.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Tout N'est Pas Si Facile	NTM	02.1995	22[8]	-	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 661235 1	[written by Kool Shen,JoeyStarr,DJ Clyde]
La fièvre	NTM	06.1995	19[30]	-	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 662009 - 1	[written by Kool Shen,JoeyStarr,DJ Clyde]
Come Again 2	NTM	07.1996	29[6]	-	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 663408 6	[written by Kool Shen,JoeyStarr,Stephane Joachim]
Affirmative Action Saint-Denis Style Remix	Nas & Suprême NTM	01.1997	2[15]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia COL 664212 6	[written by Jean Claude Olivier,Nasir Jones,Inga Marchand,Samuel Barnes,Anthony Cruz]
Laisse pas traîner ton fils	NTM	06.1998	21[21]	-	-	-	-	-	-	-	Epic SAMP CM 5215	[written by Kool Shen,JoeyStarr,Sulee B. Wax]
Ma B*nz	Suprême NTM feat. Lord Kossity	10.1998	10[25]	-	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 666400 1	[written by Kool Shen,Joey Starr,Lord Kossity,DJ Spank]
That's My People	NTM	04.1999	30[11]	-	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 666366 1	[written by Clifford Smith,Robert Diggs,Erick Sermon,Kool Shen,Sully Sefil,Jossef Parrish Smith]
Le clash I et II	NTM	03.2001	31[11]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Sur le drapeau	Suprême NTM & Sofiane	09.2018	4[15]	-	-	-	-	-	-	-	Affranchis / Capitol 00602577080302	[written by Kool Shen,Joey Starr,Sofiane Diias]

Albums

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	UK	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Paris sous les bombes	NTM	01.1997	16[12]	-	-	-	-	-	-	-	Epic 4784327	-
Suprême NTM	NTM	04.1998	1[2][115]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 19075818221	-
93 Party	NTM	11.1998	32[5]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Live	NTM	04.2000	2[14]	67[5]	-	-	-	-	-	-	Epic EPC 496583 2	-
Le clash: Round 1	NTM	11.2000	10[13]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Le clash: Round 2	NTM	12.2000	20[12]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Le clash: Round 3	NTM	01.2001	4[8]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Le clash: Round 4	NTM	02.2001	6[6]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Le clash	NTM	03.2001	27[14]	65[6]	-	-	-	-	-	-	-	-
On est encore là / Bercy 2008	NTM	12.2009	102[10]	-	-	-	-	-	-	-	Jive 88697415612	-
Best Of	NTM	01.2013	181[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Anthologie	NTM	03.2018	37[7]	-	-	-	-	-	-	-	Legacy 19075814952	-

Noyau Dur

Noyau Dur to francuski zespół hip-hopowy . Założony w 2000 roku, składa się z Arsenika , Pita Baccardi i Nega 'Marronsa . Poszczególni członkowie znają się z przynależności do Secteur Ä (Arsenik i Neg'Marrons) lub powiązanej z nim wytwórni Première Classe (Pit and Neg'Marrons). Jest kilka klipów z Noyau Dur, w tym z jego flagowej piosenki Viens , gdzie kolektyw organizuje nielegalny wiec,   i hostuje młodzież z sąsiedztwa zwołanego w tajnym miejscu.

Noyau Dur rozpoczyna swoją historię w 2000 roku; Pit Baccardi , Jacky Brown i Ben-J ( Nèg 'Marrons ) oraz Lino i Calbo (Arsenik ) kolektyw  Secteur Ä tworzą pierwszy tytuł, Le Public respecte , z udziałem MC Janika , przedstawia kompilację Secteur Ä All Stars . Następnie skomponowali piosenkę Dead z trzeciego albumu Nèga 'Marronsa, Héritage i Besoin d’ennemis na kompilacji Illicite Projet .

Od tego momentu grupa decyduje się pójść do studia nagrań  . "Na początku niekoniecznie myśleliśmy o zrobieniu albumu, ale zdarzyło się, że za każdym razem, gdy wspólnie tworzyliśmy tytuł, był wybuchowy. Musieliśmy znaleźć czas w naszych napiętych harmonogramach, aby nagrać pełny album "- mówi Pit .Noyau Dur postanawia odbyć trasę koncertową z 40 występami na prowincji w celu przygotowania albumu  .

Dopiero pod koniec 2005 roku popularność Noyau Dur zmaterializowała się wraz z wydaniem albumu ND (Dur est le noyau) . Z tej okazji zespół jest otoczony przez takich producentów jak Spike Miller, Skread , Djimi Finger, Yvan i Medeline. Obejmuje także artystów takich jak K.comando Toxik, Mystik i MC Janik.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Viens

Noyau Dur

03.2006

59[6]

-

-

-

-

6[19]

-

-

Because Music 3113275

-

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Noyau Dur

Noyau Dur

12.2005

35[11]

-

-

-

-

-

-

-

Because Music 3111172

-

Angelic Upstarts

Angelic Upstarts, grupa brytyjska. Powstała latem 1977r w Brockley Whim w South Shields w Yorkshire. Z początku tworzyli ją: Mensi (właśc. Thomas Mensforth) - voc, tp, do, Mond (właśc. Raymond Cowie) - g, perc, Steve Forsten -b i Decca Wade - dr. Niebawem Decca Wade odszedł, a na jego miejsce pojawił się Sticks (właśc. Keith Warrington) - dr. W grudniu 1979r miejsce Forstena zajął Ronnie Wooden - b. W październiku 1980 Woodena i Sicksa (odszedł do Cockney Rejects) zastąpili Glyn Warren -b i zaangażowany do formacji ponownie Decca Wade -dr, a jesienią 1982r ich z kolei Tony Feedback - b i Paul Thompson - dr, znany z Roxy Music; wówczas dołączył też Brian Hayes - g. Na początku 1983 zamiast Thompsona zaangażowano Petera „Piggy" Lamberta - dr. W czerwcu tego roku odeszli Cowie i Thompson. Grupa zawiesiła wtedy działalność, ale już w październiku wznowiła ją z nowym perkusistą Nickiem Buckiem -dr. W końcu 1986 przestała istnieć. Odradzała się w 1988 i 1992r.

Wystartowała w maju 1978 singlem The Murder Of Liddle Towers/Police Oppression, nagranym i wydanym własnym kosztem (w tysiącu egzemplarzy, z nalepką Dead), później wznowionym przez firmę Small Wonder. Zawierał on proste i hałaśliwe utwory punkrockowe w konwencji The Sex Pistols i The Clash z pełnymi jadu tekstami na temat brutalności policji (w The Murder Of Liddle Towers pod adresem stróżów prawa padało oskarżenie o śmiertelne pobicie homoseksualisty Liddle'a Towersa). Zwrócił na grupę uwagę Jimmy'ego Purseya, wokalisty Sham 69.

I dzięki jego poparciu podpisała niebawem kontrakt z fonograficznym gigantem - Warner Brothers. Pursey był producentem albumu „Teenage Warning" z sierpnia 1979r, promowanego singlami I'm An Upstart/Leave Me Alone z kwietnia i Teenage Warning/The Young Ones z lipca tego roku. Wszystkie te płyty pojawiły się na listach przebojów i ugruntowały wizerunek Angelic Upstarts jako zaangażowanej grupy punkrockowej podążającej śladem The Clash (np. Teenage Warning, Student Power, Never Again, We Are The People, Small Town Small Mind).

Podobny charakter miały późniejsze płyty formacji dla Warner Brothers i EMI Zonophone: albumy „We've Gotta Get Out Of This Place" z kwietnia 1980r, „2 000 000 Voices" z czerwca 1981r, koncertowy „Live" z września tego roku i bliższy już popu „Still From The Heart" z kwietnia 1982r, a także single Never Ad Nothing/Nowhere To Hide z października 1979r, Out Of Control/Shotgun Solution ze stycznia 1980r, We've Cotta Get Out Of This Place/Unsung Heroes z marca, Last Night Another Soldier/Man Who Came In From The Cold z lipca i England/Stick's Diary z listopada tego roku, Kids On The Street/The Sun Never Shines ze stycznia 1981r,  Understand/Never Come Back z maja i Different Strokes/Different Dub z października tego roku oraz Never Say Die/We Defy You z marca 1982r.

Spotykały się one jednak z coraz mniejszym zainteresowaniem ze strony słuchaczy i w 1982r po wygaśnięciu kontraktu z EMI Zonophone formacja związała się z mąłą niezależną firmą Anagram. W tym okresie - na płycie „Reason Why?" z grudnia 1983r i kolejnych singlach - odeszła od jednowymiarowego punk rocka ku muzyce bardziej urozmaiconej, wzbogaconej m.in. dźwiękami instrumentów klawiszowych i saksofonu, łagodniejszej w wyrazie (np. ożywiony elementami reggae song Reason Why?, wykonany bez akompaniamentu utwór Geordie's Wife). Pisane przez Mensiego teksty nie straciły wszakże nic z dawnego ostrza (Reason Why?, Never Give Up, Waiting Hating, Nobody Was Saved, Solidarity).

W tym samym kierunku zmierzała na płycie „The Power Of The Press", wydanej w styczniu 1986r przez Gas, a promowanej kontrowersyjnym singlem Brighton Bomb/Soldier z czerwca 1985r (utwór Brighton Bomb był pochwałą terroryzmu spod znaku Irlandzkiej Armii Republikańskiej). Nagrany w 1992r, po przewie w działalności, album „Bombed Out" był powrotem do wczesnego, jednoznacznie punkrockowego stylu Angelic Upstarts. Chociaż koncerty grupy przyciągały młodzież z kręgu prawicowego, faszyzującego Frontu Narodowego, Mensi dał się poznać w latach dziewięćdziesiątych jako aktywista ugrupowania Anti Fascist Action.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I'm An Upstart/Leave Me Alone	Angelic Upstarts	04.1979	31[8]	-	Warner Brothers K 17 354	[written by Thomas Mensforth, Raymond Cowie][produced by Jimmy Pursey]
Teenage Warning/The Young Ones	Angelic Upstarts	08.1979	29[6]	-	Warner Brothers K 17 426	[written by T. Mensforth, R. Cowie][produced by Jimmy Pursey]
Never 'Ad Nothin'/Nowhere Left To Hide	Angelic Upstarts	11.1979	52[4]	-	Warner Brothers K 17 476	[written by Thomas Mensforth, Raymond Cowie][produced by Jimmy Pursey]
Out Of Control/Shotgun Solution	Angelic Upstarts	02.1980	58[3]	-	Warner Brothers K 17 558	[written by Thomas Mensforth, Raymond Cowie][produced by Peter Wilson]
We Gotta Get Out Of This Place/Unsung Heroes Part II	Angelic Upstarts	03.1980	65[2]	-	Warner Brothers K 17 586	[written by Mann, Weil][produced by Pete Wilson]
Last Night Another Soldier/The Man Who Came In From The Beano	Angelic Upstarts	08.1980	51[4]	-	Zonophone Z 7	[written by Thomas Mensforth, Raymond Cowie][produced by Pete Wilson]
Kids On The Street/The Sun Never Shines	Angelic Upstarts	02.1981	57[3]	-	Zonophone Z 16	[written by Thomas Mensforth, Raymond Cowie][produced by Peter Wilson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Teenage Warning	Angelic Upstarts	08.1979	25[7]	-	Warner Brothers K 50634	[produced by Jimmy Pursey]
We Gotta Get out of This Place	Angelic Upstarts	04.1980	54[3]	-	Warner Brothers K 56806	[produced by Pete Wilson]
2,000,000 Voices	Angelic Upstarts	06.1981	32[3]	-	Zonophone ZONO 104	[produced by Angelic Upstarts, Ashley Goodall, Peter Wilson]
Angelic Upstarts Live	Angelic Upstarts	09.1981	27[7]	-	Zonophone ZEM 102	-

American Music Club

AMERICAN MUSIC CLUB, grupa amerykańska. Powstała w 1983 w San Francisco. Założył ją Mark Eitzel (30.01.1959, Walnut Creek, San Francisco, Kalifornia; dorastał kolejno na Okinawie i Tajwanie, w Southampton w Wielkiej Brytanii i w Ohio) - voc, g, k. Chociaż był twórcą i liderem formacji, dwukrotnie ją na krótko porzucał - w 1987 i w 1991 (dołączył wtedy na miejsce zmarłego wokalisty Ricky'ego Williamsa do punkrockowego zespołu The Toiling Midgets i wziął udział w nagraniu jego płyty "Son", Matador, 1992).

W pierwszym bardziej stabilnym składzie znaleźli się też Mark "Vudi" Pankler Las Vegas, Nevada) - dr. Na początku lat dziewięćdziesiątych doszło do kilku zmian. Najpierw odszedł Allen, później dołączył Bruce Kaphan (7.01.1955, San Francisco, Kalifornia) - g, b, k, perc, a w końcu Mooneya zastąpił Mike Simms - dr. W 1995 grupa zaniechała dalszej działalności.
Już w drugiej połowie lat osiemdziesiątych nagrała kilka płyt dla małych niezależnych firm amerykańskich i brytyjskich, ale przeszły one bez echa. Dopiero w latach dziewięćdziesiątych zaczęła odnosić niewielkie sukcesy, zwłaszcza w Europie, gdzie częściej koncertowała niż w Stanach; np. w 1991 wzięła udział w festiwalu w Reading w Wielkiej Brytanii, a w 1993 - w Roskilde w Danii.

 Zaproponowała wysmakowane piosenki i ballady, pełne melancholii, inspirowane muzyką folk i country, ale też rockiem lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych (Vudi i Pearson debiutowali w zespołach grających country, Eitzel i Mooney - w formacjach punkrockowych; Eitzel m.in. w The Naked Skinnies w Ohio), np. Broken Glass, Room Above The Club, Rise, The Dead Part Of You, Johnny Mathis's Feet, Gratitude Walks On 6th Street, Will You Find Me, Apology For An Accident, I've Been A Mess Since You've Been Gone, Keep Me Around, The World Away, Can You Help Me. W aranżacjach wyeksponowała gitary, ale sięgała też po takie instrumenty, jak akordeon czy dulcimer.

 Pisane przez Eitzela teksty były bolesnymi, choć naznaczonymi dozą autoironii i sarkazmu wyznaniami człowieka zmagającego się z przeraźliwą samotnością, brakiem wiary w sens życia, alkoholizmem (np. Outside This Bar, Electric Light, Bad Liquor, Miracle On 8th Street, What Godzilla Said To Good When His Name Wasn't Found In The Book Of Life, Wish The World Away, I Just Took My Two Sleeping Pills And Now I'm Like A Bridgeroom Standing At The Altar). Rzadziej dotyczyły innych spraw, np. z czułością ukazywały odchodzącą w niepamięć Amerykę niedalekiej przeszłości (np. Western Sky, Dallas Airports Bodybags, Over And Done). Recenzenci porównywali piosenki formacji do utworów mistrzów- Hanka Williamsa, Vana Morrisona, Nicka Drake'a, Joy Division czy R.E.M. Pozostała wszakże, w opinii jednego z krytyków, "'najsłabiej znaną spośród grup, jakie odcisnęły najsilniejsze piętno na rocku lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych". Nigdy nie zdobyła większej popularności i w 1995 Eitzel, zmęczony przypisaną mu przez prasę rolą "świętego straconych dusz", zdecydował się ją rozwiązać.

Eitzel jako solista zrealizował albumy "Songs Of Love - Live At The Borderline" (Alias, 1991), dokumentujący występ w Londynie, "60 Watt Silver Lining" (Virgin, 1996), "West" (Warner Brothers, 1997) i "Caught In A Trap And I Can't Back Out... 'Cause I Love You Too Much Baby" (Matador, 1998). Pozostali muzycy po rozwiązaniu American Music Club utworzyli zespół Cladhopper i z nim nagrali płytę "Red's Recovery Room" (My Own Planet,1999).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Johnny Mathis’ Feet	American Music Club	04.1993	58[2]	-	Virgin VSC 1445	[written by Mark Eitzel][Produced By Mitchell Froom]
Wish The World Away (Part 1)/ I Just Took My Two Sleeping Pills And...	American Music Club	09.1994	46[3]	-	Virgin VS 1512	[written by Mark Eitzel][Produced By Joe Chiccarelli and AMC]
Can You Help Me	American Music Club	.1994	91[2]	-	Virgin VS 1523	[written by Mark Eitzel][Produced by American Music Club, Joe Chiccarelli]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Mercury	American Music Club	03.1993	41[2]	-	Virgin V 2708	[Produced by Mitchell Froom and AMC]
San Francisco	American Music Club	09.1994	72[1]	-	Virgin V 2752	[Produced by Joe Chiccarelli and AMC]
Love Songs For Patriots	American Music Club	09.2004	99[1]	-	Cooking Vinyl COOKCD 318	[Produced by Mark and Tim]

Amazulu

W skład tego brytyjskiego zespołu grającego muzykę ska wchodziły przede wszystkim kobiety. W połowie lat 80-tych grupa nagrała całą serię przebojów. Amazulu tworzyli Annie Ruddock (właśc. Ann-Marie Teresa Antoinette Ruddock, ur. 2.07.1961; wokalistka prowadząca), Claire Kenny (gitara basowa), Lesley Beach (ur. 30.09.1959; saksofon), Sharon Bailey (ur. 22.11.1957; instrumenty perkusyjne), Margo Sagov (gitara) oraz jedyny mężczyzna Nardo Bailey (perkusja).


Pierwszym singlem, który wdrapał się na brytyjskie listy przebojów, był "Cairo", jednak większe powodzenie zdobył dopiero "Excitable" z lipca 1985, który dotarł do pierwszej dwudziestki. Sukces ten powtórzyły następne nagrania, m.in. "Don't You Just Know It", "Too Good To Be Forgotten" i "Montego Bay".

Jedyny album ukazał się nakładem wytwórni Island Records w 1988. Claire Kenny grała później w pierwszym składzie Corning Up Roses, a potem w formacji Shakespears Sister.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cairo/Greenham Time	Amazulu	03.1983	86[5]	-	Towerbell TOW 35	[produced by Traditional][written by Richard Hartley]
Excitable / A Little Love	Amazulu	07.1985	12[13]	-	Island IS 201	[produced by Christopher Neil][written by Harry Bogdanovs]
Don't You Just Know It	Amazulu	11.1985	15[11]	-	Island IS 233	[produced by Christopher Neil][written by Huey Smith, John Vincent][#9 hit for Huey "Piano" Smith in 1958]
Things The Lonely Do/Sez Who	Amazulu	03.1986	43[6]	-	Island IS 267	[written by Peter Glenister, Michael Gaffey][produced by Christopher Neil]
Too Good To Be Forgotten/Sez Who	Amazulu	05.1986	5[13]	-	Island IS 284	[written by Eugene Record,Barbara Acklin][produced by Christopher Neil]
Montego Bay/Only Love	Amazulu	09.1986	16[9]	90[4]	Island IS 293	[written by B. Bloom, J. Barry][produced by Andy Hill]
All Over The World/Moonlight Romance	Amazulu	11.1986	78[2]	-	Island IS 310	[written by John Kpaiye][produced by Dennis Bovell, Andy Hill]
Mony Mony	Amazulu	10.1987	38[5]	-	EMI EM 32	[written by Bloom, Cordell, James, Gentry][produced by Barry Blue]
Wonderful World, Beautiful People	Amazulu	12.1987	97[1]	-	EMI EM 38	[written by Jimmy Cliff][produced by Barry Blue]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Amazulu	Amazulu	12.1986	97[1]	-	Island ILPS 9851	-

Altered Images

Grupa popowa z Glasgow (Szkocja) założona w 1979. Tworzyli ją Clare Grogan (śpiew), Johnny McElhone (gitara), Tony McDaid (gitara basowa) i Michael "Tich" Andersen (perkusja).

Jeszcze przed debiutem nagraniowym Grogan zagrała w filmie Billa Forsytha "Gregory's Girl". W 1980 zespół wybrał się w trasę koncertową z Siouxsie And The Banshees, w wyniku której zaangażował basistę tej formacji Steve'a Severina w roli producenta. Innym mecenasem Altered Images był słynny brytyjski DJ radiowy John Peel. Nagrane dzięki niemu sesje dla radia BBC stały się przepustką do kontraktu z wytwórnią Epic Records; jej nakładem ukazały się single "Dead Pop Stars" i "A Day's Wait", które jednak nie odniosły żadnych sukcesów.

Po zaangażowaniu gitarzysty Jima McInvena zespół nagrał w 1981 pierwszą płytę długogrającą Happy Birthday. Chwytliwy utwór tytułowy, którego producentem był Martin Rushent, wspiął się od razu na 2. miejsce brytyjskich list przebojów, a przypominająca elfa Grogan została okrzyknięta punkową Shirley Temple, "I Could Be Happy" i "See Those Eyes" także osiągnęły status przebojów, ale następny longplay, Pinky Blue, nie został przychylnie przyjęty przez krytyków muzycznych.

Na albumie Bite z 1983 Grogan przyjęła bardziej dojrzały, "dorosły" wizerunek. Z zespołu odeszli Tich i Mclnven, a ich miejsce zajął Stephen Lironi (gitara, perkusja). Znaleźli się też nowi producenci w osobach Toniego Viscontiego i Mike'a Chapmana. Eksperyment ten przyniósł jeszcze jeden hit z pierwszej dziesiątki, "Don't Talk To Me About Love". Jednak po krótkiej trasie koncertowej z udziałem dodatkowych muzyków - Davida Wilde'a (perkusja) i Jima Prime'a (instrumenty klawiszowe), zespół rozwiązał się.

Grogan zajęła się karierą aktorską (występowała m.in. w telewizyjnym sitcomie "Red Dwarf", nagrała solowy album Love Bomb, a wkrótce pojawiła się znów na scenie na czele nowej grupy Universal Love School. Gitarzysta Johnny McElhone grał potem w zespołach Hipsway i Texas.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dead Pop Stars/ Sentimental	Altered Images	03.1981	67[2]	-	Epic EPC A 1023	[written by Altered Images][produced by Steve Severin]
Happy Birthday/ So We Go Whispering	Altered Images	09.1981	2[17]	-	Epic EPC A 1522	[written by Altered Images][produced by Martin Rushent]
I Could Be Happy/ Insects	Altered Images	12.1981	7[12]	-	Epic EPC A 1834	[written by Altered Images][produced by Martin Rushent][45[14].Hot Disco/Dance;Epic 02840 12"]
See Those Eyes/ How About That Than (I've Missed My Train)	Altered Images	03.1982	11[7]	-	Epic EPC A 2198	[written by Altered Images][produced by Martin Rushent]
Pinky Blue / Think That It Might	Altered Images	05.1982	35[6]	-	Epic EPC A 2426	[written by Altered Images][produced by Martin Rushent]
Don't Talk To Me About Love/ Last Goodbye	Altered Images	03.1983	7[7]	-	Epic EPC A 3083	[written by McElhone, Grogan, McDavid, Lironi, McElhone][produced by Mike Chapman]
Bring Me Closer/ Surprise Me	Altered Images	05.1983	29[6]	-	Epic EPC A 3398	[written by Altered Images][produced by Tony Visconti, Altered Images]
Love To Stay/ Another Lost Look (live)	Altered Images	07.1983	46[3]	-	Epic EPC A 3582	[written by Altered Images][produced by Mike Chapman]
Change Of Heart/ Another Lost Look	Altered Images	09.1983	83[3]	-	Epic EPC A 3735	[written by Altered Images][produced by Mike Chapman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Happy Birthday	Altered Images	09.1981	26[21]	-	Epic EPC 84893	[silver-UK][produced by Steven Severin]
Pinky Blue	Altered Images	05.1982	12[10]	-	Epic EPC 85665	[silver-UK][produced by Martin Rushent]
Bite	Altered Images	06.1983	16[9]	-	Epic EPC 25413	[produced by Mike Chapman, Tony Visconti]
Mascara Streakz	Altered Images	09.2022	28[1]	-	Cooking Vinyl COOKCD 825	[produced by Stephen Lironi,Bernard Butler]

All About Eve

All About Eve- grupa brytyjska. Utworzona w 1984r w Londynie. Z początku przyjęła nazwę The Swarm, ale niebawem odrzuciła ją i po długich poszukiwaniach -rozważała inne propozycje, jak Red Red Wound - zdecydowała się na All About Eve, tytuł filmu z Bette Davis w roli głównej (Wszystko o Ewie; 1950, reż. Joseph L. Mankiewicz). Powstała z inicjatywy Julianne Regan (30.06.1962r, Coventry) - voc, k, g, b, która wcześniej współpracowała jako basistka z zespołem Gene Loves Jezebel, otarła się też o inny - Persian Flowers, a ponadto nagrywała jako solistka pod pseudonimem The Nursemaids.

W pierwszym składzie znaleźli się też Manuella Zwingman - dr z X-Mal Deutschland i niejaki Chris, dziennikarz fanzinu „Vague". Niebawem Chris odszedł, a dołączyli Tim Bricheno (właśc. Timothy Bricheno; 6.07.1963r, Huddersfield) - g, wywodzący się z Aemotti Crii, i Richard Jackson - b. W 1985r z All About Eve rozstała się Zwingman, która w tym czasie została matką, i grupa sięgnęła po automat perkusyjny. Wtedy też Jacksona zastąpił Andy Cousin (28.06.1963r, Huddersfield) - b, kolega Bricheno z Aemotti Crii. W1986 formacja chciała wyrzucić automat perkusyjny do kosza  zaangażować Kevina Matthewsa - dr z Sex Gang, ale uległa prośbom fanów, przywiązanych do dotychczasowego brzmienia, i nie zdecydowała się na tę zmianę. Jednakże rok później zaangażowała perkusistę - Marka Price'a. W czerwcu 1990 Bricheno odszedł - najpierw trafił do The Sisters Of Mercy, później założył CNN. Wówczas zaprosiła do współpracy Marty'ego Willsona-Pipera - g, na stałe związanego z The Church. Działała do marca 1993r. W 1999r się odrodziła.

Sama wydała sobie pierwsze single - z nalepką Eden Records. Debiutancki, D For Desire/Don't Follow Me z lipca 1985r, ukazywał ją jako grupę zafascynowaną muzyką Siouxsie And The Banshees i Cocteau Twins. W chwili gdy trafił na rynek, znalazła menażera - Jake'a, tak jak Chris dziennikarza „Vague". Dopiero wtedy zaprezentowała się publiczności - otwierając koncert zespołu Chatshow w londyńskim klubie Pindar Of Wakefield (jej występ został udokumentowany kasetą wydaną przez fanzin „Evazine"). Dopiero w kwietniu 1986r dorobiła się drugiej małej płytki -bardziej nastrojowej, przesyconej folkową aurą In The Clouds/End Of The Day. W tym samym czasie nagrała pełen rockowej furii utwór Suppertime na składankę „Gunfire And Pianos", wydaną przez pismo „ZigZag".

Zwróciła na siebie uwagę muzyków The Mission. W rezultacie wokalista Wayne Hussey zaprosił Regan do udziału w nagraniu tego zespołu - Severina. A wkrótce potem podjął się wraz z Simonem Hinklerem produkcji trzeciego singla All About Eve, Our Summer/Lady Moonlight z kwietnia 1987r (Mick Brown, perkusista The Mission, wziął udział w nagraniu płytki). Co więcej, menażerem formacji został w tym czasie Tony Perrin, opiekun The Mission. I grupa zaczęła koncertować u boku tego bardzo już popularnego zespołu. A dzięki staraniom nowego impresaria po wydaniu własnym sumptem jeszcze jednego singla, Flowers In Our Hair/ Paradise z lipca 1987, podpisała kontrakt z fonograficznym gigantem - Mercury. Był to początek jej wielkiej kariery.


Sporą popularność zyskały pierwsze single dla Mercury: In The Clouds (nowa wersja)/She Moves Through The Fair z lipca 1987r i Wild Hearted Woman (hołd dla Janis Joplin)/Apple Tree Man z października tego roku, Every Angel/Wild Flowers z marca 1988r, Martha's Harbour/Another Door z lipca i What Kind Of Fool/Gold And Silver z października tego roku oraz album „All About Eve" z lutego 1988r (wyprodukowany przez Paula Samwell-Smitha, byłego muzyka The Yardbirds).

Portretowały All About Eve jako grupę sięgającą pod wpływem takich zespołów, jak Fairport Convention i The Jefferson Airplane, do folk rocka i psychodelii, a zabarwiającą swoje utwory także aurą rodem z rocka gotyckiego. Zawierały przede wszystkim kameralne, nastrojowe ballady z onirycznymi tekstami zachęcającymi do kontemplacji urody świata. Niestety, drugi album, „Scarlet And Other Stories" z października 1989r, nie miał świeżości, lekkości i wdzięku debiutu. Zyskał wszakże znaczną popularność. A towarzyszące mu single - Road To Your Soul/Pieces Of Your Heart z września 1989r, December/Drowning z grudnia tego roku i Scarlet/Our Summer (wersja koncertowa) z kwietnia 1990r - nieźle sobie radziły na listach przebojów. Wielkim ciosem dla grupy było odejście w czerwcu 1990r Bricheno.

Nigdy potem nie wzniosła się już na dawny poziom, chociaż i późniejsze płyty mogły się podobać, oprócz albumów „Touched By Jesus" z sierpnia 1991r i nagranego dla innej firmy, MCA, „Ultraviolet" z października 1992r oraz koncertowego minialbumu „Thirteen" z lutego 1991r także single Farewell Mr. Sorrow/Elizabeth Of Class z maja 1991, Strange Way/Drawn To Earth z lipca i The Dreamer/Frida Of Blood And Cold z października tego roku oraz Some Finer Day/Moodswing z listopada 1992r, a ponadto czwórka „Phased" z września 1992r.

Po rozwiązaniu zespołu w 1993r Regan występowała najpierw z grupą Harmony Ambulance, a później z inną -Mice, w której znowu spotkała się z Cousinem (po jego współpracy z The Mission) i Price'em; z nią nagrała album „Because I Can" (Permanent, 1996). Jackson związał się z zespołem Between Two Worlds. Price po rozstaniu z Mice trafił do Del Amitri.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Our Summer/Lady Moonlight	All About Eve	04.1987	87[2]	-	Mercury EVEN 3	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Simon Hinkler, Wayne Hussey]
Flowers In Our Hair/Paradise	All About Eve	07.1987	81[4]	-	Eden EVEN 4	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Simon Hinkler, Wayne Hussey]
In the clouds	All About Eve	10.1987	47[5]	-	Mercury EVEN 5	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Paul Samwell-Smith]
Wild hearted women/Appletree Man	All About Eve	01.1988	33[4]	-	Mercury EVEN 6	[written by Bricheno, Brown, Cousin, Regan][produced by Paul Samwell-Smith]	-
Every angel/Candy Tree	All About Eve	04.1988	30[5]	-	Mercury EVEN 7	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Richard Gottehrer]	-
Martha' s harbour/Another Door	All About Eve	07.1988	10[8]	-	Mercury EVEN 8	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Paul Samwell-Smith]	-
What kind of fool/Gold And Silver	All About Eve	11.1988	29[4]	-	Mercury EVEN 9	[written by Cousin, Bricheno, Regan][produced by Paul Samwell-Smith]	-
Road to your soul/Pieces Of Our Heart	All About Eve	09.1989	37[4]	-	Mercury EVEN 10	[written by Bricheno, Cousin, Regan, Price][produced by Paul Samwell-Smith]	-
December	All About Eve	12.1989	34[6]	-	Mercury EVEN 11	[written by Bricheno, Cousin, Regan, Price][produced by Paul Samwell-Smith]	-
Scarlet	All About Eve	04.1990	34[3]	-	Mercury EVEN 12	[written by Bricheno, Cousin, Regan][produced by All About Eve]	-
Farewell Mr Sorrow	All About Eve	06.1991	36[2]	-	Mercury EVEN 14	[written by Cousin, Price, Regan, Willson-Piper][produced by Warne Livesey]	-
Strange way/Share It With Me	All About Eve	08.1991	50[3]	-	Mercury EVEN 15	[written by Cousin, Price, Regan, Willson-Piper][produced by Warne Livesey]	-
Dreamer/Frida Of Blood And Gold	All About Eve	10.1991	41[2]	-	Mercury EVEN 16	[written by Cousin, Price, Regan, Willson-Piper][produced by Warne Livesey]	-
Phased EP.	All About Eve	10.1992	38[2]	-	MCA MCS 1688	[written by Cousin, Price, Regan, Willson-Piper][produced by All About Eve]	-
Some finer day/Moodswing	All About Eve	11.1992	57[2]	-	MCA MCS 1706	[written by Cousin, Price, Regan, Willson-Piper][produced by All About Eve]	-
Let Me Go Home	All About Eve	06.2004	52[2]	-	Voiceprint AAEVP 10CD1	-	-

Albumy
Data wydania	Tytuł	UK Top 40 /ilość tyg. na liście/	Billboard	Wytwórnia /UK/	Komentarz
15.02.1988	All About Eve	7[29]	-	Mercury MERH 119	[produced by Paul Samwell-Smith,Richard Gottherer,Wayne Hussey,Simon Hinkler]
16.10.1989	Scarlet and other stories	9[4]	-	Mercury 838 9651	[produced by Paul Samwell-Smith,All About Eve]
26.08.1991	Touched by Jesus	17[3]	-	Vertigo 5104611	[produced by Warne Livesey]
26.10.1992	Ultraviolet	46[1]	-	MCA MCA 107 12	[produced by All About Eve]