Texas

Grupa Texas powstała w 1986 roku w szkockim mieście Glasgow. Basista Johnny McElhone, były członek zespołów Hipsway i Altered Images i twórca zespołu Texas, szukał wówczas muzyków do nowego muzycznego projektu. Jego brat, Gerry, przedstawił mu pewnego dnia 18-letnią Sharleen Spiteri, studentkę historii sztuki i fryzjerkę pracującą na pół etatu.


Wkrótce okazało się, że Sharleen potrafi nie tylko strzyc, ale i śpiewać. Gdy wykonała dla Johnny'ego własną wersję "Do You Really Want To Hurt Me" zespołu Culture Club, McElhone wiedział z miejsca, że to idealna kandydatka na wokalistkę do jego kapeli. Do szeregów nowej formacji dołączyli także gitarzysta Ally McErlaine oraz perkusista Stuart Kerr. Johnny i Sharleen nazwali zespół Texas, na cześć filmu "Paris, Texas" Wima Wendersa, który oboje uwielbiali ze względu na ścieżkę dźwiękową, a nie, jak głosi błędna teza, na cześć amerykańskiego stanu.

- Nasza nazwa przynosi nam sporo problemów - przyznała Spiteri w wywiadzie dla "Daily Telegraph". - Czasami zastanawiam się, co w nas wstąpiło. Z drugiej strony, gdy wymyśliliśmy tę nazwę, w Glasgow lało, siedzieliśmy na kanapach, graliśmy bluesa i wyobrażaliśmy sobie, że jesteśmy w jakimś ciepłym miejscu, chociażby Teksasie. Cóż mogę powiedzieć? Wtedy naprawdę wydawało nam się, że to dobry pomysł.

Nowo uformowany zespół rozpoczął próby, a McElhone i Spiteri zabrali się za pisanie piosenek. Pierwszym owocem ich współpracy był utwór "I Don't Want A Lover", który kapela Texas wykonała podczas pierwszego, dużego występu na Uniwersytecie w Dundee w 1988 roku. Potencjał grupy dostrzegli przedstawiciele wytwórni Mercury i zaproponowali młodym muzykom kontrakt płytowy. Debiutancki album Texas, "Southside", ukazał się w 1989 roku i szybko pokrył się platyną, choć krytycy określili zawarte na nim folkowo-bluesowe piosenki jako "wtórne i bez wyrazu". Singel promujący longplay, "I Don't Want A Lover", stał się przebojem na Wyspach. Od tamtej pory Sharleen Spiteri przewodziła grupie, brała udział w sesjach zdjęciowych, udzielała wywiadów - o dziwo, ku uciesze kolegów. - Dokonaliśmy tej decyzji wspólnie, jako zespół - tłumaczyła wokalistka w rozmowie z dziennikarzem "Daily Telegraph". - Jestem pewna siebie, nie boję się obiektywu, a chłopaki nie czują potrzeby występowania w teledyskach.

Wkrótce media obwołały Spiteri "najseksowniejszą Brytyjką", choć wokalistka stroniła od typowego image'u wyzywającej frontmanki. Na początku kariery zdecydowanie nalegała na luźne, dżinsowe stroje, w których czuła się swobodnie.

Po trasie koncertowej promującej "Southside" Stuarta Kerra na bębnach zastąpił Richard Hynd. Kerr dołączył w tym czasie do ruchu Hare Kryszna i poświęcił cały swój wolny czas rozwojowi duchowemu. W 1991 roku na sklepowe półki trafił drugi album Texas, "Mothers Heaven". Tym razem muzycy postawili na nieco ostrzejsze, rockandrollowe brzmienie. Recenzenci rozpływali się nad talentem i interpretacyjnymi zabiegami Sharleen Spiteri, porównując jej popisy do wokaliz Diany Ross i Lindy Ronstadt. - Sharleen Spiteri czyni zespół Texas zjawiskiem nadzwyczajnym - podsumował jeden z dziennikarzy magazynu "People". - Z początku śpiewa ochrypłym, szorstkim głosem, aby za chwilę mruczeć niczym seksowna kocica.

Zachwyt krytyków niestety nie przełożył się na wyniki sprzedaży. W Anglii rozpoczęła się moda na muzykę dance i pop, dlatego zespół Texas musiał zadowolić się milionem sprzedanych kopii "Mothers Heaven". Jednak już rok później fani przypomnieli sobie o szkockiej formacji dzięki przebojowemu singlowi "Tired Of Being Alone", coverowi piosenki Ala Greena, a w roku 1993 do ich rąk trafił trzeci studyjny album Texas, bezpretensjonalny "Ricks Road". Krążek wypełniły brzmienia rockowe, folkowe, country i gospel, a recenzenci po raz kolejny nie szczędzili pochwał. Po premierze członkowie zespołu postanowili na kilka lat odpocząć od komponowania, nagrań i działań promocyjnych. Powrócili w 1997 roku płytą "White on Blonde", która, podobnie jak debiut, odniosła ogromny sukces komercyjny. Jednak to krążek "The Hush", który ukazał się dwa lata później, uznano za najlepszy jak dotąd zbiór piosenek zespołu Texas. Utwory "In Our Lifetime", "Tell Me the Answer" oraz "Summer Son" z miejsca stały się przebojami, a rozgłośnie radiowe do dziś ochoczo umieszczają je na playlistach. Teledysk do "Summer Son", nakręcony w Los Angeles, wzbudził sporo kontrowersji ze względu na rzekomo odważne sceny erotyczne. Stacje MTV, BBC i ITV uznały łóżkowe igraszki Spiteri i mężczyzny utkanego z promieni słonecznych za zbyt prowokujące i zrezygnowały z emisji klipu. Nie przeszkodziło to jednak grupie Texas i płycie "The Hush" w osiągnięciu najlepszego w karierze wyniku finansowego.

2000 rok to data premiery kompilacji największych przebojów szkockiej formacji, zatytułowanej po prostu "The Greatest Hits". Na krążku znalazły się również trzy nowe utwory, w tym między innymi "Inner Smile", w klipie do którego Sharleen Spiteri wystąpiła w przebraniu Elvisa Presleya. Inny nowy i wart odnotowania z uwagi wideo numer to "In Demand", gościnnie pojawił się w nim bowiem Alan Rickman.

W roku 2002 wokalistka zaszła w ciążę, lecz błogosławiony stan nie powstrzymał jej od pracy nad kolejnym regularnym krążkiem Texas, "Careful What You Wish For", który ukazał się rok później. W szeregach zespołu pojawił się wówczas nowy gitarzysta, Tony McGovern. Płyta okazała się sporym zaskoczeniem ze względu na eksperymenty brzmieniowe i zróżnicowanie. Za dobry tego przykład może posłużyć chociażby gościnny występ rapera Kardinala Offishala w singlu zwiastującym album, "Carnival Girl". Niestety, nowe oblicze Texas nie wszystkim przypadło do gustu, co odbiło się na liczbie sprzedanych egzemplarzy. Muzycy zabrali się więc do pracy i w 2005 roku wydali płytę "Red Book". Jej tytuł to nawiązanie do czerwonego notesu, którego Spiteri używa do zapisywania tekstów piosenek. W pochodzącym z albumu utworze "Sleep" wystąpił gościnnie Paul Buchanan, wokalista The Blue Nile, a w dowcipnym klipie do piosenki, zawierającym parodie słynnych filmowych scen miłosnych, zagrał komik Peter Kay.

W roku 2007 ukazało się dwupłytowe wydawnictwo "The BBC Sessions", zawierające utwory nagrane w studiu BBC w Londynie na przełomie lat 1989-2003. Od tamtej pory poszczególni członkowie grupy poświęcili się projektom pobocznym i solowym, a fani Texas z niecierpliwością czekają na powrót swoich idoli.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I don' t want a lover/Believe me	Texas	01.1989	8[11]	77[7]	Mercury TEX 1	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Thrill has gone/Nowhere left to hide	Texas	04.1989	60[3]	-	Mercury TEX 2	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas]
Everyday now/Waiting for the fall	Texas	07.1989	44[5]	-	Mercury TEX 3	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Prayer for you/Return	Texas	11.1989	73[1]	-	Mercury TEX 4	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Why believe in you/How it feels	Texas	08.1991	66[1]	-	Mercury TEX 5	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
In my heart/Is what i do wrong	Texas	10.1991	74[1]	-	Mercury TEX 6	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Alone with you/Down in The Battlefield	Texas	02.1992	32[4]	-	Mercury TEX 7	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Tired of being alone/Wrapped in clothes of blue	Texas	04.1992	19[6]	-	Mercury TEX 8	[written by Al Green][produced by Texas/Kenny MacDonald]
So called friend/You' re the one i want it for	Texas	08.1993	30[3]	-	Vertigo TEX 9	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
You owe it all to me/Don' t help me through	Texas	10.1993	39[3]	-	Vertigo TEX 10	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
So in love with you	Texas	02.1994	28[2]	-	Vertigo TEX 11	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
Say what you want/Cold day dream	Texas	01.1997	3[16]	-	Mercury MERCD 480	[gold-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas, The Boilerhouse Boys]
Halo /Asking for favours	Texas	04.1997	10[13]	-	Mercury MERCD 482	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas]
Black eyed boy/Faithless	Texas	08.1997	5[13]	-	Mercury MERCD 490	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Texas][produced by Texas]
Put your arms around me/Never never	Texas	11.1997	10[14]	-	Mercury MERCD 497	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/D. Stewart/Robert Hodgens][produced by Johnny Mac]
Say what you want/Insane	Texas feat Wu-Tang	03.1998	4[16]	-	Mercury MERCD 499	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Clifford Smith/Robert Diggs][produced by RZA/Mike Hedges/Texas]
In our lifetime/Love dream #2	Texas	04.1999	4[17]	-	Mercury MERCD 517	[silver-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
Summer son	Texas	08.1999	5[15]	-	Mercury MERCD 520	[silver-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Robert Hodgens/Eddie Campbell][produced by Johnny Mac]
When we are together /Say what you want [live]	Texas	11.1999	12[17]	-	Mercury MERCD 525	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
In demand/Early hours	Texas	10.2000	6[23]	-	Mercury MERCD 528	[written by Dallas Austin/John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Dallas Austin,Texas]
Inner smile	Texas	01.2001	6[24]	-	Mercury MERCD 531	[written by Gregg Alexander/John McElhone/Rick Nowels/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac, Gregg Alexander]
I don' t want a lover [2001 mix]/Summer son [live]/Suspicious minds [live]	Texas	07.2001	16[7]	-	Mercury MERCD 533	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Carnival girl	Texas feat Kardinall Offishall	10.2003	9[18]	-	Mercury 9812253	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/J. Harrow][produced by Johnny Mac]
I' ll see it through	Texas	12.2003	40[4]	-	Mercury 9815220	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Guy Chambers][produced by Johnny Mac][piosenka z filmu "Love actually"]
Getaway	Texas	08.2005	6[13]	-	Mercury 9872946	[John McElhone, Sharleen Eugene Spiteri, Robert Hodgens][produced by Johnny Mac]
Can't Resist	Texas	11.2005	13[8]	-	Mercury 9874784	[written by Sharleen Spiteri/John McElhone/Miranda Cooper/Brian Higgins/Tim Powell/Mike Christer/Nick Coler][produced by Brian Higgins/Johnny Mac]
Sleep	Texas	01.2006	6[19]	-	Mercury 9876292	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
The Conversation	Texas	05.2013	73[4]	-	Pias Recordings GBENL 1300845	[written by Sharleen Spiteri/Johnny McElhone][produced by Bernard Butler]
Detroit City	Texas	08.2013	161[2]	-	Mercury	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Southside	Texas	03.1989	3[60]	88[16]	Mercury 8381711	[gold-UK][ Producer - Tim Palmer]
Mother' s heaven	Texas	09.1991	32[4]	-	Mercury 8485781	[ Producer - Tim Palmer]
Rick' s road	Texas	11.1993	18[3]	-	Vertigo 5182522	[silver-UK][ Producer - Paul Fox]
White on blonde	Texas	02.1997	1[2][163]	-	Mercury 5343152	[6x-platinum-UK][ Producer - The Boilerhouse Boys/David Stewart/Mike Hedges/Rae & Christian/Texas]
The hush	Texas	05.1999	1[1][70]	-	Mercury 5389722	[3x-platinum-US][ Producer -The Boilerhouse Boys/Johnny Mac/Rae & Christian]
The greatest hits	Texas	10.2000	1[2][118]	-	Mercury 5482622	[6x-platinum-UK][ Producer -Dallas Austin/Johnny Mac/Mike Hedges/Texas/Tim Palmer]
Careful What You Wish For	Texas	10.2003	5[16]	-	Mercury 9865697	[gold-UK][ Producer -Ian Broudie/Steve Mac/Trevor Horn]
Red book	Texas	11.2005	16[22]	-	Mercury 9874219	[gold-UK][ Producer - Johnny Mac/Dallas Austin/Brian Higgins/Rick Nowels]
The Conversation	Texas	06.2013	4[26]	-	Pias Recordings PIASR 350CD	[silver-UK][ Producer - Bernard Butler/Johnny McElhone]
Texas 25	Texas	02.2015	5[6]	-	Pias Recordings PIASR 385CD	[ Producer -Johnny McElhone,Leon Michels,Jeffrey Scott]
Jump on Board	Texas	05.2017	6[6]	-	BMG 4050538264579	-

Mary Kiani

Mary Kiani ,  jest szkocką piosenkarką (ur. jako Mary McKloskey 27 marca 1969 r.),która miała pierwsze hity   jako wokalistka grupy dance The Time Frequency (TTF) na początku lat 90-tych a później realizowała karierę solową.  Przed TTF Kiani była muzykiem sesyjnym , koncertowała z Donnym Osmondem i wykonywała wokale na albumie The Yellow Album The Simpsons .

"Real Love", na której pojawia się Kiani, to jedyne miejsce grupy w rankingu Top 10 w brytyjskim zestawieniu singli , osiągnęła maksimum   8 miejsce w listopadzie 1993. Inne single z Kiani to "New Emotion" # 36 i "The Ultimate High/Power Zone" # 17. Hity    grupy bez Kiani były "Such A Phantasy" # 25 i "Dreamscape  94 " # 32.

Po odejściu z Time Frequency Kiani podpisała kontrakt na nagrania solowe z Mercury Records . Zaliczyła wiele   przebojów klubowych, a jej wczesne single trafiły na brytyjską listę przebojów. " When I Call Your Name " był # 18, singiel z podwójną  stroną A " I Give It All You You" / "I Imagine " osiągnął  # 35, a następnie pojawił  się na listach przebojów cover " Let the Music Play"  , który osiągnął # 19. Jej czwarty singiel " 100% ", jej ostatni singiel, który był remiksowany przez Motiv8, był  kolejnym hitem   # 23, a " With or Without You " (cover U2 ) osiągnął   # 46. [3] Wszystkie single pochodzą z jej albumu Long Hard Funky Dreams , który okazał się mniej skuteczny komercyjnie.

Następnie Kiani zniknęła ze sceny muzycznej na jakiś czas pojawiając się z australijskim singlem "Wrap You Up" w 1999 roku, wydanym w Jam Records. Włączyła utwór "No Frills Love" na kilku kompilacjach tanecznych, z których główne to The 2002 Sydney Gay & Lesbian Mardi Gras Official CD i Gayfest 2003 . Pod koniec lat 90-tych Kiani otworzyła klub nocny "Slave" w Glasgow .

Wciąż jest popularną artystką w gejowskich klubach . Powróciła w 2006 roku ze swoim albumem The Sydney Sessions , który początkowo ukazał się w Australii. Album stał się dostępny w iTunes wraz z remiksem "Let the Music Play" z 2005 roku. Koncertowała w Australii w celu wsparcia albumu.

Nagrała cover "After All I Live My Life" na album w hołdzie Frankie Millerowi , który został wydany w 2003 roku w Eagle Records . Kiani koncertowała w Australii w 2007 roku, a także urodziła drugie dziecko. Singiel Kiani, "Anything Is Possible", został wydany w październiku tego roku, za pośrednictwem brytyjskiej wytwórni Pumpin '.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
When I Call Your Name	Mary Kiani	08.1995	18[4]	-	Mercury MERCD 440	[written by Lord 'N Elliot/Zee Cowling][produced by Nightcrawlers]
I Imagine	Mary Kiani	12.1995	35[4]	-	Mercury MERCD 449	-
Let The Music Play	Mary Kiani	04.1996	19[3]	-	Mercury MERCD 456	[written by Lord 'N Elliot][produced by Chris Barbosa, Ed Chisolm]
100%	Mary Kiani	01.1997	23[3]	-	Mercury MERCD 469	[written by Mike Percy/Pam Sheyne/Tim Lever]
With Or Without You	Mary Kiani	06.1997	46[2]	-	Mercury MERCD 487	[written by Adam Clayton/Dave Evans/Larry Mullen/Paul Hewson][produced by Eddy Fingers]

Czakra

Czakra to jedna z nazw  brytyjskiego duetu producentów Richarda Louisa Simmondsa (Ricky Simmons) i Stephena Christophera Jonesa (Steve Jones). Produkowali muzykę trance, zazwyczaj samplowali głosy, zwłaszcza w pracy z Kate Cameron.

Duet wyprodukował inne single i albumy pod nazwami Ascension, Essence, Force Majeure, Klymax, Lustral, Oxygen, The Realm, Sapphire, Simmonds & Jones oraz The Space Brothers. Współpracowali również pod szyldem Chakra z niemieckim DJ-em  trance, Markusem Schulzem, zwłaszcza na jego albumie Progression.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Am	Czakra	01.1997	24[2]	-	WEA WEA 091CD	[written by Simmonds, Jones][produced by Stephen Jones]
Home	Czakra	08.1997	46[2]	-	WEA WEA 116CD	[produced by Stephen Jones]
Love Shines Through	Czakra	10.1999	67[2]	-	WEA WEA 227CD	[written by Simmonds, Jones][produced by Stephen Jones]
Home	Czakra	08.2000	47[2]	-	WEA WEA 266CD	[written by Simmonds, Jones][produced by Stephen Jones]
I Am	Czakra	01.2004	97[1]	-	Boss BOSS 009	[written by Simmonds, Jones][produced by Stephen Jones]

Kinks

Jedna z najstarszych grających do dziś i najbardziej zasłużonych grup brytyjskich z początku lat sześćdziesiątych. Jak na ironię, przez ostatnie dwie dekady zdobywała sławę, słuchaczy i dochody z muzycznej działalności w USA. Koncerty Kinks, uchodzących za symbol "brzmienia znad Tamizy", ściągające wciąż tłumy na każdy amerykański stadion, podczas gdy w ich ojczyźnie kilkuset starych fanów z trudem wypełnia klub lub salę widowiskową.

Twórcą i wiecznym animatorem grupy był Raymond Douglas Davies (ur. 21.06.1944 r. w Muswell Hill, w Londynie, Anglia; śpiew, gitara, fortepian). W pierwszym, występującym pod nazwą The Ravens składzie, oprócz lidera zadebiutowali pod koniec 1963 r.: jego brat, Dave Davies (ur. 3.02.1947 r. w Muswell Hill, Londyn, Anglia; gitara, śpiew), Peter Quaife (ur. 31.12.1943 r. w Tavistock w hrabstwie Devon, Anglia; bas) i dokooptowany nieco później Mick Avory (ur. 15.02.1944 r. w Londynie, Anglia; perkusja).

Pierwszy singel, "Long Tall Sally" (obecnie cenny rarytas dla kolekcjonerów), przeszedł bez echa mimo promocji trójki dynamicznych menedżerów zespołu: Roberta Wace'a, Grenville'a Collinsa i Larry'ego Page'a. Trzeci, "You Really Got Me", wdarł się na szczyt brytyjskiej listy przebojów po błyskotliwym występie grupy w telewizyjnym programie "Ready Steady Go". Podobnie jak następny, "All Day And All OfThe Night", uważany jest dziś za prekursorski temat muzyki heavy metalowej dzięki prostym riffom gitary młodszego z braci Daviesów.

Lata 1964-1965 były okresem rozkwitu kompozytorskiego talentu Raya i płytowych sukcesów zespołu. Złotą serię rozpoczęło ospałe "Tired Of Waiting For You" (pierwsze miejsce w Top 20 w lutym i marcu 1965 r.), a po nim single: "Everybody's Gonna Be Happy", "Set Me Free", "See My Friend" i "Till The End Of The Day". Przedostatni, choć mniej popularny niż poprzednie, był jednym z pierwszych rockowych tematów wykorzystujących hinduską ragę i poruszających problemy homoseksualistów. Davies, pełen humanitaryzmu we własnych tekstach, bywał jednak na co dzień człowiekiem impertynenckim i demonstracyjnie niezrównoważonym. Styl ten udzielił się z czasem całej grupie.

Na początku 1965 r. podczas koncertu Kinks doszło do karczemnej awantury, gdy flegmatyczny zazwyczaj Avory nie wytrzymał docinków obu braci Daviesów i zaatakował Dave'a talerzami perkusyjnymi. Burzliwe epizody nie zakłócały mimo wszystko pokazów zespołu, podobnie jak niefortunne amerykańskie tournee przerwane zakazem występów zwaśnionych na scenie i za kulisami muzyków. Niezależnie od całej tej scenerii Davies coraz umiejętnie) łączył w swych kompozycjach wyobraźnię z obserwacją, a humor z patosem. Opisywał świat z punktu widzenia prostaczka zmuszającego do myślenia. Piosenka "Dedicated Follower Of Fashion" kpiła z narcystycznej klienteli domów mody przy Carnaby Street, a " Sunny Afternoon" (drugi singel grupy na szczycie brytyjskiej Top 20) poruszał kwestię wartości w świecie kapitalizmu.

Nagrany pod koniec 1966 r. "Dead End Street" opisywał ciężki los proletariatu, żyjącego "na zasiłku bez nadziei, o chlebie z miodem przy niedzieli" ("out of work, and got no money, a Sunday joint of bred and honey"), komentowany gorzką puentą: "zasuwasz rok po roku na dwie izby na piętrze w familoku, a tu nagle, stuk-stuk-stuk, zalegasz z czynszem, idź na bruk" ("What are we living for, two-roomed apartment on the second floor, no money coming in, the rent collector knocks and tries to get in").

Utwory te wykonywał Davies w zrezygnowanej, lakonicznej manierze nawiązującej do tradycji brytyjskich scen bulwarowych. Pierwsze albumy Kinks były komercyjną mieszanką rhythm'n'bluesowych standardów i stosunkowo błahych kompozycji lidera. Przełom stanowiły płyty Face To Face i Something Else, na których Ray podjął próbę stworzenia nowego brytyjskiego idiomu, wykorzystując swój błyskotliwy dowcip i ostrość widzenia. Pełnię możliwości objawił w prostym i wzruszającym temacie "Waterloo Sunset", zamykającym drugi z albumów, w którym wokalista-narrator obserwuje z melancholią parę kochanków (aktorów Terrence'a Stampa i Julie Christie), spotykających się i spacerujących po londyńskim moście Hungerford Bridge. Temat w wersji singlowej był bliski wejścia na szczyt list brytyjskich, podobnie jak kolejny "Autumn Almanac", z pozornie beztroskim refrenem, podsumowującym aspiracje angielskiej klasy robotniczej w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych: "Mecz mam w sobotę, befsztyk z ochotą w niedzielę jem, w jesiennym słonku wraz z małżonką w Blackpool wygrzeję się" ("I like my football on a Saturday, roast beef on Sunday is all right, I go to Blackpool for my holiday, sit in the autumn sunlight").
Ten płodny okres uczynił z Raya Daviesa czołowego obok i Paula McCartneya oraz Pete'a Townshenda brytyjskiego twórcę przebojów.

W 1968 r. Kinks, mimo uznania krytyki, nieoczekiwanie wypadli z łask publiczności. Dwa udane autorskie albumy: The Kinks Ary The Village Green Preservation Society i Arthur Or The Decline And Fall Of The British Empire rozeszły się w znikomym nakładzie. Niezrozumiały kaprys fortuny był tym dotkliwszy, że zawierały one kilka mistrzowskich tematów Daviesa. Porażka płyt musiała ugodzić muzyka, choć z perspektywy lat jej przyczyny wydają się symptomatyczne. Słuchacze znudzili się mówieniem wprost i szczerze o dniu codziennym. Pierwszy z albumów porównywano do "Under Milk Wood" Dylana Thomasa, drugi zaś miał rywalizować z "Tommym" Pete'a Townshenda. Davies i Townshend przystąpili zresztą równocześnie do pisania rockowych oper, choć żaden z nich nic wiedział o zamiarach drugiego. Autor biografii The Kinks, Johnny Rogan, stwierdził jednak, że "doczesne radości Daviesa były bardzo odległe od wyspekulowanego obrazoburczego "Tommy'ego" i jego następców".

Pierwszy etap dziejów zespołu zamknął singlowy przebój "Days" - beztroska, ponadczasowa ballada, będąca jeszcze jednym "klasycznym" tematem Daviesa, a także klasycznym bestsellerem Kirsty McColl z 1989 r.

W 1969 r. grupę opuścił definitywnie Pete Quaife zastąpiony przez Johna Daltona. Na szczyt list brytyjskich Kinks powrócili w lipcu 1970 r. przebojem "Lola", przepyszną opowiastką z życia transwestytów. Miejsce w amerykańskiej Top 10 oznaczało powrót zespołu do łask publiczności za oceanem. Powodzeniem w USA cieszył się też nagrany na fali sukcesów singla album Lola Versus Powerman And The Money-go-round, Part One. Tym razem Davies użył sobie na przemyśle rozrywkowym, a w jednym z utworów, "The Money-go-round", zaatakował ad personam swych byłych menedżerów i wydawców, czyniąc aluzje do długotrwałego sądowego procesu, w który rzekomo został przez nich uwikłany. Gigantyczne amerykańskie trasy koncertowe nie pozwalały grupie na częste występy w Wielkiej Brytanii, choć główne biura i studio nagraniowe zespołu, Konk, mieściły się o krok od rodzinnego domu braci Daviesów w Północnym Londynie.

W 1971 r. Kinks, podpisawszy kontrakt z RCA, powiększyli skład o sekcję blachy i połączyli się z firmą The Mike Cotton Sound. Po ciekawym, wykazującym wpływy country albumie Muswell Hillbillies nastąpił jednak jałowy okres. Ray zmagał się z narkotykowym nałogiem i problemami finansowymi, a podczas organizowanych naprędce i bez przekonania koncertów wykazywał brak dawnej werwy i entuzjazmu. W pierwszej połowie lat siedemdziesiątych ukazało się kilka przeciętnych i nieco pozerskich albumów, upłynniających bieżącą produkcję niezmordowanie płodnego lidera. Płyty Preservation Act I, Preservation Act II, Soap Opera oraz Schoolboys In Disgrace oparte były na pomysłach fabularnych, a przedostatnia z nich posłużyła za kanwę zrealizowanego w Wielkiej Brytanii telewizyjnego widowiska "Starmaker". W 1976 r. z zespołu odszedł Dalton, (zastąpiony przez Anddy'ego Pyle'a, a później Jima Rodforda). Równocześnie dobiegł końca przygnębiający i w sumie mało owocny okres współpracy z RCA.

Nowy kontrakt podpisany z wytwórnią Arista przyniósł znaczącą odmianę. Płyty Sleepwalker (z 1977 r.) i Misfits (z 1978 r.) łączyły wysoki muzyczny poziom z rynkowymi sukcesami. Ray odkrył w sobie talent do pisania krótkich, dynamicznych tematów, zachowując wysoki poziom tekstów. Zespół poprawił swój muzyczny warsztat, a Dave Davies, pozostający zawsze w cieniu brata, stworzył wreszcie własne, płynne gitarowe brzmienie. Mimo że grupa spędzała wciąż większość czasu w USA, koncertując dla tłumów słuchaczy, brytyjska nowa fala zaakceptowała weteranów, cytowanych przez liczne zespoły punkowe jako ważne źródło inspiracji.Kompozycje Daviesa z lat sześćdziesiątych przypominały zespoły The Jam ("David Watts") i The Pretenders ("Stop Your Sobbing").

Brytyjska prasa muzyczna, traktująca z reguły bezlitośnie dinozaurów z pokolenia The Kinks, nie szczędziła grupie pochwał, przyczyniając się do odtworzenia straconego europejskiego rynku. Równocześnie nowe albumy kontynuowały zainicjowany płytą Sleepwalker styl zespołu oparty na hardrockowym brzmieniu wspartym kąśliwymi tekstami. Pomimo amerykańskich sukcesów żadnej z tych płyt nie udało się jednak wejść na listy brytyjskie, choć stare przeboje Kinksów wyźyłowano bezlitośnie na licznych składankach i kompilacjach.

Po zakończeniu burzliwego, trzyletniego związku Raya Daviesa z Chrissie Hynde z grupy Pretenders, Kinks nieoczekiwanie odnieśli w swej ojczyźnie sukces urokliwym tematem "Come Dancing". Towarzyszący przebojowi wideoklip i zainteresowanie publiczności nasunęły pomysł reedycji pełnej dyskografii zespołu. Z końcem lat osiedemdziesiątych sporadycznym trasom koncertowym Kinks towarzyszyły pogłoski o definitywnym rozwiązaniu grupy. W 1990 r. zespół wszedł jednak do rock'n'rollowego Panteonu Sławy (Hall Of Fame), jako czwarta po Beatlesach, Rolling Stones i Who grupa brytyjska. W uroczystości uczestniczyli oprócz braci Daviesów Pete, Quaife i Mick Avory (odszedł z zespołu w 1983 r., zastąpiony przez Boba Henrita ).

Pod koniec tego samego roku zespół otrzymał nagrodę Ivora Novello za "wybitne zasługi dla muzyki brytyjskiej". Po niepowodzeniu albumu UK Jive zespół opuścił wytwórnię London i po okresie poszukiwania wydawcy w 1991 r. podpisał kontrakt z Sony. Pod nową egidą zadebiutował w 1993 r. longplayem Phobia. Niezależnie od tego, czy płyta ta jak i kolejne rozejdą się, czy też nie, w milionowych nakładach, The Kinks zdążyli już sobie zapewnić muzyczną nieśmiertelność. Raymond Douglas Davies pod sztandarem zespołu zdobył renomę jednego z najbłyskotliwszych i najpłodniejszych autorów naszych czasów i mało który z twórców może poszczycić się równie bogatym piosenkarskim dorobkiem.

Single
Data wydania	Tytuł	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
4.08.64	You Really Got Me/It's All Right	1[2][19]	7[15]	Pye 7N 15 673/Reprise 0306	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
23.10.64	All Day And All Of The Night/I Gotta Move	2[14]	7[12]	Pye 7N 15 714/Reprise 0334	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
12.64	Long Tall Sally/I took my baby home	-	129[2]	Pye 7N 15611/Cameo 345	[written by Enotris Johnson ,Robert Blackwell ,Richard Penniman][produced by Shel Talmy][#6 hit for Little Richard in 1956r]
15.01.65	Tired Of Waiting/Come On Now	1[1][10]	6[11]	Pye 7N 15 759 /Reprise 0347	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
19.03.65	Everybody's Gonna Be Happy/Who'll Be The Next In Line	17[8]	side B:34[7]	Pye 7N 15 813/Reprise 0366	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
21.05.65	Set Me Free/I Need You	9[11]	23[8]	Pye 7N 15 854/Reprise 0379	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
30.07.65	See My Friend/Never Met A Girl Like You Before	10[9]	111[4]	Pye 7N 15 919/Reprise 0409	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
19.11.65	Till The End Of The Day/Where Have All The Good Times Gone	8 [12]	50[8]	Pye 7N 15 981/Reprise 0454	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
25.02.66	Dedicated Follower Of Fashion/Sittin' On My Sofa	4[11]	36[6]	Pye 7N 17 064/Reprise 0471	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
03.66	Well Respected Man/Milk Cow Blues	-	13[14][12.65]	Pye 7N 17 100/Reprise 0715	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
3.06.66	Sunny Afternoon/I'm Not Like Everybody Else	1[2][13]	14[11]	Pye 7N 17 125/Reprise 0497	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
18.11.66	Dead End Street/Big Black Smoke US side B:Sunny afternoon	5 [11]	73[4]	Pye 7N 17222/Reprise 0708	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
21.04.67	Mr. Pleasant/This Is Where I Belong US side B:Harry rag	-	80[4]	Pye 7N 17 314 /Reprise 0587	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
5.05.67	Waterloo Sunset/Act Nice And Gentle US side B:Two sisters	2[11]	-	Pye 7N 17 321	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
10.67	Autumn Almanac/David Watts	3[11]	-	Pye 7N 17 400/Reprise 0647	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
5.04.68	Wonderboy/Polly	36[5]	-	Pye 7N 17 468/Reprise 0691	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
28.06.68	Days/She's Got Everything	12[10]	-	Pye 7N 17 573/Reprise 0762	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
28.03.69	Plastic Man/King Kong	31[4]	-	Pye 7N 17 724/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
12.12.69	Victoria/Mr. Churchill Says US side B:Brainwashed	33[4]	62 [9]	Pye 7N 17 865/Reprise 0863	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
12.06.70	Lola/Berkeley Mews US side B:Mindless child of motherhood	2[14]	9[14]	Pye 7N 17 961/Reprise 0930	[silver-UK][written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
20.11.70	Apeman/Rats	5[14]	45[9]	Pye 7N 45 016/Reprise 0979	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
5.05.72	Supersonic Rocket Ship/You Don't Know My Name	16[8]	111[2]	RCA RCA 2211/RCA Victor 74-0807	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
02.72	20th Century Man/Skin and bone	-	106[4]	-/RCA Victor 0620
29.06.73	Sitting In The Midday Sun/One Of The Survivors US side B:Sweet Lady Geneviewe	-	side B:108[1]	-/RCA RCA 2387	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
29.06.73	Sweet Lady Genevieve/Sitting In My Hotel	-	side B:108[1]	-/RCA RCA 2387	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
03.77	Sleepwalker/Full moon	-	48[7]	-/Arista ARIST 97	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
05.78	Rock And Roll Fantasy/Artifical light	-	30[11]	Arista ARIST 189	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.79	(Wish I Could Fly Like) Superman/Low budget	-	41[12]	-/Arista ARIST 240	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
04.81	Lola [live]/Celluloid Heroes	-	81[6]	Arista ARIST 404	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
10.81	Destroyer/Back to front	-	85[4]	-/Arista 0619	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
07.81	Better Things/Massive reduction	46[5]	92[8]	Arista ARIST 415	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
11.82	Come Dancing/Noise	12[9]	6 [17]	-/Arista ARIST 502	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
09.83	Don't Forget To Dance/Bernadette	58[3]	29[10]	-/Arista ARIST 524	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
04.85	Do It Again/Guilty	-	41[10]	-/Arista ARIST 617	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.87	How Are You/Killing Time	86[2]	-	London LON 119/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
11.93	Only a Dream	84[2]	-	Columbia 659922-7/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]
01.97	The Days EP.	35[2]	-	When! WENX 1016/-
09.04	You Really Got Me	42[2]	-	Sanctuary SANXD 317/-	[written by Raymond Davies][produced by Shel Talmy]
05.07	Waterloo Sunset	47[2]	-	Castle Music CMWEP1525/-	[written by Raymond Davies][produced by Raymond Davies]

Albumy
Data wydania	Tytuł	UK Top 40 /ilość tyg. na liście/	Billboard	Wytwórnia /UK/	Komentarz
10.64	KINKS	3[25]	-	Pye NPL 18096	[produced by Shel Talmy]
12.64	YOU REALLY GOT ME	-	29[26]	Reprise 6143 [US]	[produced by Shel Talmy]
03.65	KINDA KINKS	3 [15]	60[9]	Pye NPL 18112	[ Producer - Shel Talmy]
11.65	THE KINKS CONTROVERSY	9[12]	95[12]	Pye NPL 18131	[ Producer - Shel Talmy]
04.65	Kinks Size	-	13[29]	Reprise 6158 /USA only/	[produced by Shel Talmy]
12.65	Kinks Kinkdom	-	47 [17]	Reprise 6184 /only USA/	[produced by Shel Talmy]
09.66	WELL RESPECTED KINKS (Budget Compilation	5 [31]	-	Marble Arch MAL 612	[produced by Shel Talmy]
08.66	Kinks' Greatest Hits	-	9 [64]	Reprise 6217 /only USA/	[gold-US]
10.66	FACE TO FACE	12 [11]	135[3]	Pye N(S)PL 18149	[ Producer - Shel Talmy]
09.67	SOMETHING ELSE BY THE KINKS	35[2]	153 [2]	Pye N(S)PL 18193	[produced by Shel Talmy/Ray Davies]
09.67	The Live Kinks	-	162[4]	Reprise 6260 /USA only/	[produced by Ray Davies]
11.67	SUNNY AFTERNOON (Budget Compilation	9 [11]	-	Marble Arch MAL 716	[produced by Shel Talmy]
10.69	Arthur[or the decline and fall of The British Empire]	-	105[20]	Pye N(S)PL 18317	[producer:Ray Davies]
11.70	LOLA VERSUS POWERMAN AND THE MONEY-GO-ROUND VOL.1	-	35[12]	Pye N(S)PL 18359	[producer:Ray Davies]
10.71	Golden Hour Of The Kinks	21[4]	-	Golden Hour GH 501	[produced by Shel Talmy/Ray Davies]
11.71	MUSWELL HILLBILLIES	-	100[14]	RCA SF 8243	[producer:Ray Davies]
04.72	The Kink Kronikles	-	94[13]	Reprise 6454/only USA/	[producer:Ray Davies/Shel Talmy]
09.72	EVERYBODY'S IN SHOWBIZ, EVERYBODY'S A STAR (dbl)	-	70[14]	RCA DPS 2035	[producer:Ray Davies]
02.73	The Great Lost Kinks Album	-	145[5]	Reprise 2127 /only USA/	[producer:Ray Davies]
11.73	PRESERVATION ACT 1		177[6]	RCA SF 8392	[producer:Ray Davies]
07.74	PRESERVATION ACT 2	-	114[11]	RCA LPL 2 5040	[producer:Ray Davies]
05.75	SOAP OPERA	-	51[13]	RCA SF 8411	[producer:Ray Davies]
01.76	SCHOOLBOYS IN DISCGRACE	-	45[14]	RCA RS 1028	[producer:Ray Davies]
06.76	CELLULOID HEROES - THE KINKS' GREATEST	-	144[5]	RCA RS 1059
02.77	Sleepwalker	-	21[16]	Arista SPARTY 1002	[producer:Ray Davies]
05.78	Misfits	-	40[21]	Arista SPARTY 1055	[producer:Ray Davies]
09.78	The Kinks' 20 Golden Greats	19[6]	-	Pye/Ronco RPL 2031	[producer:Ray Davies/Shel Talmy]
09.79	Low Budget	-	11[18]	Arista SPARTY 1099	[producer:Ray Davies][gold-US]
08.80	One For The Road	-	14[33]	Arista DARTY 6	[producer:Ray Davies][gold-US]
09.80	Second Time Around	-	177[4]	RCA Victor 3520/only USA/
11.83	Kinks Greatest Hits - Dead End Street	96[1]	-	PRT KINK 1	[producer:Shel Talmy/Ray Davies]
01.82	Give The People What They Want	-	15[36]	Arista Spart 1171	[producer:Ray Davies][gold-USm]
11.83	Kinks Greatest Hits - Dead End Street	96[1]	-	PRT KINK 1
06.83	State Of Confusion	-	12[25]	Arista 205 275	[producer:Ray Davies]
11.84	Word Of Mouth	-	57[20]	Arista 206 685	[producer:Ray Davies]
10.86	Come Dancing With The Kinks	-	159[4]	Arista 302 778
11.86	Think Visual	-	81[19]	London LONLP 27	[producer:Ray Davies]
05.88	Live - The Road	-	110[7]	London LONLP 49
10.89	UK Jive	-	122[8]	MCA 6337 [US]	[producer:Ray Davies]
10.89	The Ultimate Collection	32[99]	-	Sanctuary SANDD109
03.93	Phobia	-	166[1]	Columbia 48 724 [US]	[producer:Ray Davies]
09.93	The definitive collection	18[10]	-	PolyGram TV TV 5164652	[platinum-UK][producer:Shel Talmy/Ray Davies]
09.96	The Definitive Collection - Kinks	51[3]	-	Polygram TV 5164652
04.97	The very best of The Kinks	42[5]	-	PolyGram TV 5375542	[platinum-UK][producer:Shel Talmy/Ray Davies]
10.97	The Singles Collection - Waterloo Sunset	96[18]	-	Essential! ESSCD 592	[silver-UK]
03.2001	BBC Sessions 1964-1977	149[1]	-	-
04.2001	The Singles Collection	81[11]	-	Castle Music CMRCD 212	[gold-UK][ Producer - Ray Davies]
06.2002	Most Komprehensive Kinks - The Ultimate Collection	32[75]	-	Sanctuary SANDD 109	[platinum-UK]
07.2002	Are The Village Green Preservation Society	160[2]	-	Sanctuary SMETD 102	[ Producer - Ray Davies]
05.2011	The Singles Collection	39[9]	-	Sanctuary SMRCD 024	[gold-UK]
08.2012	Waterloo Sunset - Best Of	14[4]	-	Sanctuary 3712489	[platinum-UK]
05.2011	Sunny Afternoon-The Very Best Of	21[5]	-	BMG KINKSTVCD 001
11.2018	Are The Village Green Preservation Society	47[1]	-	BMG BMGAA 09CD

Geoffrey Williams

Geoffrey Michael Williams (ur. 1965r w Londynie ) to brytyjski autor  tekstów ,wokalista soul i pop . Jego największym komercyjnym sukcesem był singiel Cinderella , który osiągnął 9 miejsce na niemieckich listach przebojów w 1989 roku.

Na początku swojej muzycznej kariery Geoffrey Williams koncertował jako wokalista grupy Caleche z Wielkiej Brytanii. Uczestnicząc w konkursach talentów   dostał swoją pierwszą umowę na nagrywanie w 1988 roku. Na muzykę syna rodziców z Zachodniej Indii wpłynęli Lionel Richie , James Ingram , Michael Jackson i Chaka Khan .

Singiel Cinderella z albumu Heroes, Spies and Gypsies stał się hitem z Top10   w Niemczech na początku 1989 roku . Pod koniec roku Williams miał radiowy hit   Blue . Piosenka z albumu Prisoner of Love   w listopadzie była na 27 miejscu na niemieckich listach airplay . 

W 1992 roku Brytyjczycy z singlami It's Not a Love Thing (# 63), którzy również osiągnęli numer 70 na liście Billboard Hot 100 i Summer Breeze (# 56), wykonali skok na brytyjskie listy przebojów . Po trzech latach abstynencji na listach, w 1995 r. Sex Life (# 71) i I Guess I Will Always Love You (# 79) to hity z albumu The Drop na brytyjskich listach bestsellerów. Drive z tego samego longplaya zajął 52 miejsce w Wielkiej Brytanii w styczniu 1997 roku. W lutym 1998 roku I Guess I Will Always Love You również trafił na niemieckie listy przebojów i zajął 92 miejsce.

Poza swoją karierą wokalną, Williams wyrobił sobie nazwisko jako autor piosenek. Pisał dla Eternal i Billy Manna , ale także napisał Whatever Happens , utwór na płycie Invincible Michaela Jacksona.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cinderella	Geoffrey Williams	07.1988	-	-	Atlantic 89 060 [US]	[written by Geoffrey Williams][produced by Andi Longhurst][87[5].R&B Chart]
It’s Not a Love Thing	Geoffrey Williams	04.1992	63[2]	-	EMI EM 228	[written by Geoffrey Williams, Monroe Jones, Simon Sterling, Pete Glenister][produced by Pete Glenister ][79[5].R&B Chart]
Summer Breeze	Geoffrey Williams	08.1992	56[3]	-	EMI EM 245	[written by James Seals/Darrell Crofts][produced by Geoffrey Williams, Paul Gomersall, Simon Stirling]
Sex Life	Geoffrey Williams	04.1995	83[1]	-	Hands On CDHOR 4	[written by Chuck Norman, Geoffrey Williams][produced by Chuck Norman]
I Guess I Will Always Love You	Geoffrey Williams	08.1995	91[1]	-	Hands On CDHOR 6	-
Drive	Geoffrey Williams	01.1997	52[2]	-	Hands On CDHOR 11	[produced by Chuck Norman]
Sex Life	Geoffrey Williams	04.1997	71[1]	-	Hands On CDHOR 12	[written by Chuck Norman, Geoffrey Williams][produced by Chuck Norman]

Kavana

Kavana (ur. Anthony Kavanagh , 4 listopada 1977 r.)  to brytyjski piosenkarz i aktor, który zdobył wiele hitów w późnych latach dziewięćdziesiątych. W 2014 r. Został członkiem supergrupy 5th Story, która wzięła udział w drugiej serii The Big Reunion . W 2015 roku wziął udział w piętnastej serii reality show Channel 5 Celebrity Big Brother .

Wydał dwa albumy: Kavana (1997) i Instinct (1999), a także wiele przebojów, w tym "I Can Make You Feel Good" (jego debiutancki hit w Top 10 w Wielkiej Brytanii , osiągając # 8), "MFEO" (kolejny numer 8)  i "Will You Wait For Me? ". Inne utwory to "Crazy Chance", "Thank You" i "Special Kind of Something".

Mieszkał w Los Angeles w Kalifornii przez kilka lat, gdzie pojawił się w reklamach , serialu MTV Undressed i miał umowę wydawniczą jako autor piosenek. W 2005 roku pojawił się w teledysku do utworu Today , przez swoją przyjaciółkę Melanie Brown , przed powrotem do Wielkiej Brytanii.

W 2006 roku Kavana odegrał  powtarzającą się rolę w wielu odcinkach Hollyoaks  : In the City . Rozpoczął także współpracę z Jools Hollandem jako muzyk sesyjny i wokalista wspierający. Pojawił się jako zawodnik w Grease Is the Word w kwietniu 2007 roku i został przeniesiony do "obozu boot", gdzie był powiązany z Alison Crawford. Chociaż Crawford został wyeliminowany, Kavana zarezerwował miejsce w finale konkursu, gdzie został ogłoszony zdobywcą drugiego miejsca w dniu 9 czerwca 2007 roku.

W 2008 roku pojawił się w teatralnej produkcji The Extra Factor , fikcyjnym musicalu scenicznym opartym na X Factor . 

W 2011 odbył tournée z G * Mania, muzycznym show inspirowanym serialem telewizyjnym Glee .  Następnie obsada nagrała świąteczny singiel, cover " Do not Stop Believin " autorstwa Journey . Kavana pojawił się w teledysku do piosenki.

Wystąpił w serialu telewizyjnym BBC z 2013 r. The Voice UK, w którym nie udało mu się przejść przez etap przesłuchania.

W grudniu 2013 ogłoszono, że Kavana, Dane Bowers , Gareth Gates , Kenzie i Adam Rickitt połączą się, tworząc supergrupę o nazwie 5th Story dla serialu  The Big Reunion . 

W styczniu 2015 roku wziął udział w reality show Channel 5 Celebrity Big Brother, gdzie zajął 7 miejsce. W tym samym roku wydał nowy singiel "Deja Vu" - jego pierwszy od wielu lat. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Crazy Chance	Kavana	05.1996	35[3]	-	Nemesis NMSD 1	[written by Kennedy, Donald, Ward][produced by Ian Green]
Where Are You	Kavana	08.1996	26[2]	-	Nemesis NMSD 2	[written by Kavana][produced by Ian Green]
I Can Make You Feel Good	Kavana	01.1997	8[5]	-	Nemesis NMSD 3	[written by William Shelby, Howard Hewett, Renwick Jackson][produced by Absolute]
MFEO	Kavana	04.1997	8[8]	-	Nemesis NMSD 4	[written by Kennedy, Sheyne][produced by Ian Green]
Crazy Chance '97	Kavana	09.1997	16[7]	-	Nemesis NMSD 5	[written by Kennedy, Donald, Ward][produced by Andy Whitmore]
Special Kind of Something	Kavana	08.1998	13[4]	-	Virgin VSCDT 1704	[written by Watkins, Kennedy, Kavana, Wilson][produced by Absolute]
Funky Love	Kavana	12.1998	32[4]	-	Virgin VSCDT 1711	[written by Watkins, Kavana, Wilson][produced by Absolute]
Will You Wait for Me?	Kavana	03.1999	29[2]	-	Virgin VSCDT 1726	[written by Kavana; Watkins; Wilson][produced by Absolute]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kavana	Kavana	05.1997	29[2]	-	Nemesis CDNMS 1	[gold-US][produced by Ian Green , Eliot Kennedy , Cutfather & Joe , Absolute,Don-E , Phil Chill , Phil Harding , Ian Curnow , Dave Lee , John O'Donnell]

Jackie DeShannon

JACKIE DeSHANNON- Ur. 21.08.1944 r. w Hazel w stanie Kentucky, USA. Ta bardzo utalentowana piosenkarka i kompozytorka już jako dziecko miała okazję poznać muzykę gospel, country i bluesa. Występy na scenie rozpoczęła w wieku 15 lat.
 
W 1960 r. wyjechała do Los Angeles, inicjując karierę płytową serią nagrań dla mniejszych wytwórni. Jej współpraca z Sharon Sheeley zaowocowała kilkoma świetnymi piosenkami, w tym "Dum Dum" i "Heart In Hand" dla Brendy Lee i "Trouble" dla The Kalin Twins. Później podjęła równie owocne partnerstwo z Jackiem Nitzsche i Randym Newmanem. 

Z tym pierwszym napisała duży przebój grupy The Searchers z 1964 r. - "When You Walk In The Room".
Popularność w Wielkiej Brytanii doprowadziła do kilku jej występów w telewizji. Okres pobytu w Londynie zaznaczył się także kilkukrotną współpracą kompozytorską z Jimmym Pagem. Mimo nagrania całej serii świetnych singli, własna kariera wykonawcza Jackie nie osiągnęła równie wysokiego poziomu. Jej utwory wykonywali jednak tacy wykonawcy jak Helen Shapiro, Marianna Faithfull, The Byrds i The Critters. Do amerykańskiej Top 10 udało jej się wejść piosenką Burta Bacharacha do słów Hala Davida "What The World Needs Now Is Love" z 1965 r., ale największy sukces osiągnęła cztery lata później, gdy utwór "Put A Little Love In Your Heart" wskoczył na miejsce 4. na tej samej liście.
 
Jak udawadniają albumy Jackie i Your Baby Is A Lady, DeShannon także w latach 70. komponowała i nagrywała znakomite utwory pop, nie potrafiła jednak utrzymać równie wysokiego poziomu w kolejnej dekadzie. Nadal dostarczała hitów innym wykonawcom, takich jak "Betty Davis Eyes" (Kim Carnes, 1981 r.), "Breakaway" (Tracy Ullman, 1983 r.) i "Put A Little Love In Your Heart" Annie Lennox i Al Green, 1988 r.) Jej pozycja jako jednej z czołowych kompozytorek lat 60., pozostaje niekwestionowana.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Prince / I'll Drown in My Own Tears	Jackie DeShannon	04.1962	-	108[1]	Liberty F 55 425	[written by Jackie DeShannon][produced by Dick Glasser]
Faded Love / Dancing Silhouettes	Jackie DeShannon	02.1963	-	97[2]	Liberty F 55 526	[written by Bob Wills/Johnnie Lee Wills][produced by Dick Glasser][#8 country hit for Bob Willis in 1950]
Needles and Pins / Did He Call Me Today, Mama?	Jackie DeShannon	05.1963	-	84[4]	Liberty F 55 563	[written by Sonny Bono, Jack Nitzsche][produced by Dick Glasser]
Little Yellow Roses / Oh, Sweet Charlot	Jackie DeShannon	09.1963	-	110[3]	Liberty F 55 602	[written by Trevor Peacock][produced by Dick Glasser]
When You Walk in the Room / 'Til You Say You'll be Mine	Jackie DeShannon	01.1964	-	99[1]	Liberty F 55 645	[written by Jackie DeShannon][produced by Dick Glasser]
Oh Boy / I'm Looking for Someone to Love	Jackie DeShannon	04.1964	-	112[4]	Liberty F 55 678	[#10 hit for Crickets in 1957][written by Norman Petty,Buddy Holly][produced by Dick Glasser]
What the World Needs Now Is Love / It's Love Baby	Jackie DeShannon	05.1965	-	7[13]	Imperial 66 110	[written by Burt Bacharach & Hal David][produced by Burt Bacharach/Hal David]
A Lifetime of Loneliness / I Remember the Boy	Jackie DeShannon	10.1965	-	66[6]	Imperial 66 132	[written by Burt Bacharach & Hal David][produced by Burt Bacharach/Hal David]
Come And Get Me/ Splendour In The Grass - featuring:The Byrds	Jackie DeShannon	05.1966	-	83[3]	Imperial 66 171	[written by Burt Bacharach & Hal David][produced by Burt Bacharach/Hal David]
I Can Make It With You / To Be Myself	Jackie DeShannon	09.1966	-	68[6]	Imperial 66 202	[written by Chip Taylor][produced by Calvin Carter]
Windows and door/So long Johnny	Jackie DeShannon	10.1966	-	108[4]	Imperial 66 196	[written by H. David, B. Bacharach][produced by Burt Bacharach]
Come on Down [From the top that hill]/ Find Me Love	Jackie DeShannon	01.1967	-	121[4]	Imperial 66 224
It's all in the game/Changin' my mind	Jackie DeShannon	09.1967	-	110[4]	Imperial 66 251	[written by Carl Sigman, Charles Dawes][produced by Cal Carter][#1 hit for Tommy Edwards in 1958]
Me about you/I keep wanting you	Jackie DeShannon	03.1968	-	119[5]	Imperial 66 281	[written by Alan Gordon, Garry Bonner][produced by Jack Nitzsche][#83 for Mojo Men in 1967]
The Weight /Effervescent blue	Jackie DeShannon	08.1968	-	55[8]	Imperial 66 313	[written by Robbie Robertson][produced by Charles Greene/Brian Stone]
Put a little love in your heart	Jackie DeShannon	06.1969	-	4[14]	Imperial 66 385	[gold-US][written by Jimmy Holiday, Randy Myers, Jackie DeShannon][produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
Love Will Find a Way / I Let Go Completely	Jackie DeShannon	11.1969	-	40[8]	Imperial 66 419	[written by Jackie DeShannon/Jimmy Holiday/Randy Myers][produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
Brighton Hill / You Can Come to Me	Jackie DeShannon	03.1970	-	82[4]	Imperial 66 438	[written by Jackie DeShannon/Jimmy Holiday/Randy Myers][produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
You keep me hangin' on/Hurt so bad	Jackie DeShannon	05.1970	-	96[1]	Imperial 66 452	[written by Lamont Dozier/Bobby Hart/Brian Holland/Eddie Holland/Teddy Randazzo/Bob Weinstein][produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
It's So Nice / Mediterranean Sky	Jackie DeShannon	08.1970	-	84[7]	Liberty 56 187	[written by Irvin Hunt/Sam Russell][produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
Vanilla Olay / Only Love Can Break Your Heart	Jackie DeShannon	06.1972	-	76[9]	Atlantic 2871	[written by Jackie DeShannon][produced by Arif Mardin/Jerry Wexler/Tom Dowd]
Paradise / I Wanna Roo You	Jackie DeShannon	10.1972	-	110[2]	Atlantic 2895	[written by John Prine][produced by Arif Mardin/Jerry Wexler/Tom Dowd]
Don't Let the Flame Burn Out / I Don't Think I Can Wait	Jackie DeShannon	10.1977	-	68[9]	Amherst AM 725	[written by Jackie DeShannon][produced by Jim Ed Norman]
I Don't Need You Anymore / Find Love	Jackie DeShannon	03.1980	-	86[5]	RCA 11 902	[written by Paul Anka/Burt Bacharach][produced by Paul Anka/Burt Bacharach][piosenka z filmu "Together?"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Put a little love in your heart	Jackie DeShannon	11.1969	-	81[15]	Imperial 12 442	[produced by Sam Russell/Irvin Hunt]
Jackie	Jackie DeShannon	07.1972	-	196[2]	Atlantic 7231	[produced by Jerry Wexler, Arif Mardin, Tom Dowd]

Bobby Day

Bobby Day-[właściwie Robert James Byrd][ur. 1.07.1928r-zm. 27.07.1990r],amerykański wokalista,autor piosenek i producent ery wczesnego rock'n'rolla i rhythm'n'bluesa.Urodził się w Forth Worth,po czym mając piętnaście lat przeniósł się wraz z rodziną do Los Angeles.

Jako członek rhythm'n'bluesowej grupy The Hollywood Flames ,koncertując i nagrywając,używał pseudonimu Bobby Day .Przez kilka lat odnosił umiarkowane sukcesy na Zachodnim Wybrzeżu jako część duetu Bob & Earl.W 1957r założył własną grupę Satellites z którą nagrał trzy utwory,które do dzisiaj są standartami rock'n'rolla.

Był znanym autorem piosenek pisząc minn. "Over and Over" ,który był hitem w wykonaniu Dave Clark Five w 1965r,"Little Bitty Pretty One" spopularyzowane przez Thurstona Harrisa w 1957r,Clyde McPhattera w 1962 i Jackson Five w 1972r.

Jest pamiętany jako wykonawca nagranego w 1958r singla z piosenką "Rockin' Robin",autorstwa Leona Rene.Sprzedano ponad milion egzemplarzy tej płyty,która zyskała miano "Złotej Płyty".Póżniej ten utwór z dużym powodzeniem nagrywali Bob Luman w 1958, The Hollies w 1964, Gene Vincent w 1969, Michael Jackson w 1972, i McFly w 2006r.Day zmarł na raka w 1990r.

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Little Bitty Pretty One / When Swallows Come Back to Capistrano	Bobby Day and The Satellites	11.1957	-	57[8]	Class 211	[written by Robert Byrd]
Rock-in Robin / Over and Over	Bobby Day	08.1958	29[2]	2[21];B:41[11]	Class 229	[gold-US][written by Jimmy Thomas][1[3][15].R&B; Chart]
The Bluebird, the Buzzard and the Oriole / Alone Too Long	Bobby Day	12.1958	-	54[6]	Class 241	[written by Jimmy Thomas]
That's All I Want / Say Yes	Bobby Day	04.1959	-	98[1]	Class 245	[written by Robert Byrd]
Gotta new girl/Mr. & Mrs. Rock'N'Roll	Bobby Day	06.1959	-	82[1]	Class 252	[written by Robert Byrd]
Gee Whiz/Over and over	Bobby Day with Earl Nelson Orchestra	11.1960	-	103[4]	Randezvous 136	[written by J. Vikki, J. Thomas][#28 hit for The Innocents in 1961r]

Dolly Dawn

Pieszczotliwie nazywana "szampańską wokalistką big bandów",Dolly Dawn (właściwie Teresa Anna Maria Stabile) była jednną z najbardziej popularnych wokalistek przełomu lat 30-tych i 40-tych. Córka włoskich emigrantów, Dawn była nastolatką, kiedy pojawiła się w lokalnej audycji radiowej pod pseudonimem Billie Starr . Jej stały pseudonim, Dolly Dawn, został nadany jej przez felietonistkę New York Journal-American ,Harriet Mencken.

Jako członkini George Hall Taft Orchestra Dawn codziennie występowała w audycji radiowej CBS z hotelu Taft.Pamiętana z pełnej pasji ballad,które okazały się szlagierami tego okresu jak:"Every Minute of the Hour", "When the Poppies Bloom Again", "Oh! Ma Ma (The Butcher Boy)", "Says My Heart", "My Yellow Basket" i "My Own" .W pewnym momencie była jedyną artystką mającą kontrakt nagraniowy w dwóch konkurujących wytwórniach płytowych.Nagrywała dla oddziału RCA,wytwórni Bluebird z orkiestrą George Halla jak i dla Vocalion jako Dolly Dawn & Her Dawn Patrol.Wpływowy publicysta Walter Winchell twierdził, że śpiewała "jak kanarek", a wokalista Ella Fitzgerald przypisuje jej duży wpływ na swoją karierę.

Przeżywała swój revival w 1975r po wydaniu przez RCA dwypłytowej kompilacji nagrań z George Hall Orchestra .Doprowadziło to do serii występów w klubach jazzowych oraz kabaretów w Nowym Jorku. W 1980 roku, Larry Taylor z Chelsea Music Society zorganizował jej występy w dzielnicy łacińskiej i Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.Ich powodzenie doprowadziło do nagrania dwóch nowych albumów, Smooth as Silk i Memories of You dla Audiophile.4 lutego 1998 r., Dawn została wpisana do Big Band Hall of Fame podczas ceremonii w West Palm Beach na Florydzie.Zmarła na niwydolność nerek w dniu 11 grudnia 2002 roku.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I'll stand by	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	06.1936	20[1]	-	Bluebird 6381	-
What will I tell my heart?	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	03.1937	17[1]	-	Bluebird 6796	-
The you and me that used to be	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	07.1937	7[5]	-	Variety 557	-
Have you got any castles,baby?	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	09.1937	8[4]	-	Variety 621	[piosenka z filmu "Varsity Show"]
Blossoms on Broadway	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	12.1937	4[4]	-	Vocalion 3790	[written by Ralph Rainger, Leo Robin]
You're a sweetheart	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	01.1938	1[1][11]	-	Vocalion 3874	]tytułowa piosenka z filmu]
How'dja Like to Love Me?	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	04.1938	17[3]	-	Vocalion 4018	[written by Frank Loesser, Burton Lane][piosenka z filmu "College swings"]
Who Blew Out the Flame?	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	11.1938	8[5]	-	Vocalion 4383	[written by Sammy Fain, Mitchell Parish]
Where Has My Little Dog Gone?	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	01.1939	14[3]	-	Vocalion 4509	-
Goody Goodbye	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	11.1939	9[10]	-	Vocalion 5160	[written by Nat Simon, James Cavanaugh]
Pig foot Pete	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	02.1942	22[1]	-	Bluebird 11 402	[piosenka z filmu "Keep 'em flying"]
The same old cry	Dolly Dawn & Her Dawn Patrol	04.1948	23[1]	-	Regent 112	-