Daniel Bedingfield

Daniel John Bedingfield (ur. 3 grudnia 1979r w Auckland w Nowej Zelandii) to piosenkarz popowy, który szczególnie odnosi sukcesy w Wielkiej Brytanii. 

 Jego rodzice wyemigrowali z Nowej Zelandii do Londynu wkrótce po jego urodzeniu. Daniel ma w sumie trójkę rodzeństwa, a jego młodsza siostra Natasha Bedingfield również rozpoczęła karierę muzyczną w 2004 roku. Wraz z nią i swoją siostrą Nikolą w młodości występował na nabożeństwach kościelnych pod nazwą The DNA Algorithm. 

 Jego kariera muzyczna rozpoczęła się pod koniec 2001 roku, kiedy jego pierwszy singiel Gotta Get Thru This, nagrany w jego sypialni i wydany przez małą niezależną wytwórnię, osiągnął pierwsze miejsce na brytyjskich listach przebojów. Następnie Daniel Bedingfield podpisał kontrakt z Polydor i w 2002 roku wydał swój debiutancki album, zatytułowany także Gotta Get Thru This.  

W sumie pięć kolejnych piosenek z tego albumu zostało wydanych jako single, z których dwa ponownie osiągnęły pierwsze miejsca w Wielkiej Brytanii: If You're Not the One w 2002 r. i Never Gonna Leave Your Side w 2003 r. W USA Daniel Bedingfield osiągnął numer 10 na najwyższej pozycji na listach przebojów.

 2 stycznia 2004 roku doznał poważnych obrażeń w wypadku samochodowym w Nowej Zelandii. W listopadzie 2004 roku ukazał się jego drugi album Second First Impression, z którego do tej pory ukazały się trzy single. Pomimo dobrych pozycji na listach przebojów w Wielkiej Brytanii nie udało mu się powtórzyć wielkiego sukcesu swojej pierwszej płyty. Bedingfield wspiera Stop The Trafficfik, koalicję przeciwko współczesnemu niewolnictwu. 

 W 2004 roku Daniel Bedingfield zdobył nagrodę Brit Award dla brytyjskiego artysty solowego. On i jego siostra Natasha Bedingfield są również wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa jako pierwsza para rodzeństwa, która jako artyści solowi osiągnęła pierwsze miejsca na brytyjskich listach przebojów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz	Inne listy przebojów
Gotta get thru this	Daniel Bedingfield	12.2001	1[3][30]	10[21]	Relentness RELENT 027	[2x-platinum-UK][written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingifield and D&D; Productions]
James Dean [I wanna know]	Daniel Bedingfield	08.2002	4[16]	-	Polydor 5709342	[written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingfield and Al Stone]
If you're not the one	Daniel Bedingfield	12.2002	1[1][41]	15[20]	Polydor 0658632	[platinum-UK][written by Daniel Bedingfield][produced by Mark Taylor]
I can't read you	Daniel Bedingfield	04.2003	6[20]	-	Polydor 0657132	[written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingfield and Stephen Emmanuel]
Never gonna leave your side	Daniel Bedingfield	08.2003	1[1][18]	-	Polydor 9809364	[written by Daniel Bedingfield][produced by Mark Taylor]
Friday	Daniel Bedingfield	11.2003	28[9]	-	Polydor 9812919	[written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingfield and Al Stone]
Nothing hurts like love	Daniel Bedingfield	11.2004	3[7]	-	Polydor 9868820	[written by Diane Warren][produced by Daniel Bedingfield and Jack Puig]
Wrap my words around you	Daniel Bedingfield	02.2005	12[18]	-	Polydor 9870179	[written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingfield and Jack Puig]
The way	Daniel Bedingfield	06.2005	41[7]	-	Polydor 9871535	[written by Daniel Bedingfield][produced by Daniel Bedingfield and Jack Puig]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Gotta get thru this	Daniel Bedingfield	07.2002	2[101]	41[35]	Polydor 651252	[5x-platinum-UK][gold-US]
Second first impression	Daniel Bedingfield	11.2004	8[29]	-	Polydor 9868637	[gold-UK][produced by Jack Joseph Puig]

Dragon

Dragon, obok Split Enz, uważany jest za jeden z najlepszych eksportowych zespołów rockowych z Nowej Zelandii. Grupa została założona w 1972 r. przez braci Marka i Todda Hunterów. Początkowo Dragon działał pod wpływem angielskich zespołów rockowych i wydał dwa albumy w Nowej Zelandii. Później jego członkowie wyemigrowali do Australii, a ich zainteresowania skierowały się w stronę komercyjnych utworów, z uduchowionymi tekstami Paula Hewsona. "April Sun In Cuba" i "Are You Old Enough" - osiągnęły środkowe miejsca na listach singli Top 10. Także albumy dotarły do wysokich pozycji w zestawieniach Top 20 w Australii. Byli bardzo popularni zarówno wśród nastolatków, jak i starszej publiczności. Nie mogli też narzekać na brak zainteresowania prasy, chętnie donoszącej o wszelkich ekscesach grupy i arogancji jej członków.
Pomimo śmierci Hewsona i perkusisty Neala Storeya, ofiar przedawkowania narkotyków, grupa nadal dużo koncertowała, lecz w końcu w 1979 r. rozpadła się na skutek licznych kłótni pomiędzy jej członkami. Mark Hunter wydał solowy album i popularny singel "Island Nights", które zachęciły go do założenia własnej grupy i wyruszenia w trasę promocyjną. W 1990 r. nagrał płytę zawierającą... jazzowe standardy. Todd Hunter rozpoczął współpracę z Johanne Piggott w zespołach XL Capris i Scribble, które zdobyły niewielką popularność.
Dragon reaktywował się w 1982 r. i wylansował kilka hitów, raz jeszcze udowadniając talent tworzących go muzyków. Od tego czasu sporadycznie daje znać o sobie, a jego skład opiera się na braciach Hunter, którzy dobierają współpracowników w zależności od potrzeb.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rain / It's Too Late	Dragon	08.1984	-	88[4]	Polydor 817 292	[written by Todd Hunter,Marc Hunter,J. Pigot ][produced by Alan Mansfield]

Datsuns

The Datsuns to zespół grający garage rock z domieszką klasycznego rocka. Powstał w roku 2000 w Nowej Zelandii, lecz pierwsze nagrania sięgają już 1997. Wszyscy członkowie formacji The Datsuns pochodzą z Nowej Zelandii, z niewielkiego miasteczka Cambridge w regionie Waikato, które opisują jako "malowniczą dziurę". - Jedenaście tysięcy ludzi, pięć domów spokojnej starości i dużo stadnin końskich - wspomina jeden z członków grupy. - Tak więc jeśli chcesz zająć się hodowlą koni lub umieraniem, będziesz się dobrze bawić.
Dorastając nie mieli wielu możliwości zapoznania się ze współczesną muzyką hardrockową. W latach 80-tych i wczesnych 90-tych, które przypadły na okres ich młodości, popularne zespoły wcale lub prawie wcale nie uwzględniały odległej Nowej Zelandii w programach tras koncertowych. Jeśli chciało się zobaczyć na żywo prawdziwy koncert, trzeba było lecieć trzy godziny do sąsiedniej Australii, a na to młodych ludzi zwyczajnie nie było stać. Sytuacja poprawiła się około roku 1994, kiedy zaczęto organizować festiwale z udziałem m. in. Soundgarden i The Smashing Pumpkis. Należały one jednak do rzadkości: jeden festiwal trafiał się mniej więcej raz w roku. Prasa rzadko pisała wyczerpująco o współczesnych wykonawcach, a boom internetowy miał nadejść dopiero około roku 1998. Jedyną inspiracją dla ludzi pragnących założyć własny zespół pozostawały więc płyty. Z tych, które mogli znaleźć w okolicy, większość stanowiły stare albumy Led Zeppelin, Deep Purple, The Who, T-Rex itd.
W 1995 roku trzech uczniów szkoły średniej założyło zespół o nazwie Trinket. W jego skład weszli Dolf de Borst (wokal, gitara basowa), Phil Buscke (gitara) i Matt Osment (perkusja). Grać nauczyli się sami, w trakcie dziesięciu lat prób i błędów. Chodzili wprawdzie do kilku instruktorów, ale żaden nie był w stanie nauczyć ich grania piosenek ulubionych zespołów, toteż szybko rezygnowali z lekcji.
W 1996 roku Trinket wystąpili jako pierwsi w Battle of the Bands, konkursie dla młodych artystów organizowanym w Hamilton. Rywalizowali wtedy m.in. z grupą… Trinket. Przekonali drugi zespół do zrzeczenia się tej nazwy i w następnym roku, wraz z nowym członkiem składu, Christianem Livingstonem (druga gitara), zdobyli pierwszą nagrodę. Sukces udało im się powtórzyć dwa lata później. W roku 2000 zespół przemianował się na The Datsuns (zwracając dawnym konkurentom prawa do miana Trinket). Nazwa ta pochodzi od starego samochodu marki Datsun, na którego zdjęcie natknął się Phil Buscke, przeglądając numery "National Geographic" z lat 70. Jednocześnie de Borst i Livingstone zaczęli używać pseudonimów odpowiednio Dolf D. Datsun (obecnie już mu się znudził) i Christian Datsun.
Repertuar na pierwszą płytę był juz gotowy, lecz żadna z nowozelandzkich wytwórni, zamkniętych na nowatorstwo w dziedzinie rocka, nie była zainteresowane jej wydaniem. Nie chcąc pójść na komercyjny kompromis polegający na pisaniu piosenek pasujących do radiowych list przebojów, grupa podjęła decyzję o wydawaniu płyt własnymi siłami. De Borst akurat ukończył college (jako jedyny z całej czwórki), a pozostali rzucili dotychczasowe prace, by w pełni poświęcić się tej inicjatywie. W celu zdobycia koniecznych funduszy zgodzili się nakręcić reklamę dla KFC (próżno dziś szukać jej na YouTube); przyznają, że jest to jedyna rzecz, z której nie są dumni, ale zmusiła ich do tego sytuacja finansowa.
Pierwszym owocem ich pracy był singel "Super Gyration", wydany w sierpniu 2000 roku na siedmiocalowym krążku winylowym, którego okładkę zdobiło zdjęcie dziewczyny rozpartej na siedzeniu samochodu Datsun Fairlady 2000. Wydali jeszcze cztery podobne single oraz kilka EP-ek dla innych zespołów. Nazwa wytwórni brzmiała The Hell Squad.
Na własną płytę długogrającą przyszło im czekać jeszcze dwa lata. Bardzo pomocne okazały się występy w kilku audycjach Johna Peela dla BBC Radio 1, znanego od lat z promowania obiecujących debiutantów. Brytyjska prasa okrzyknęła The Datsuns, grających zarazem surowo i nowatorsko, "przyszłością rocka", a w sierpniu 2003 roku grupa podpisała kontrakt z brytyjską V2 Records. Album, zatytułowany po prostu "The Datsuns" spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i krytyki w Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i Australii, zdobywając dla zespołu liczne nagrody, w tym wyróżnienie dla najlepszego zespołu koncertowego magazynu "New Musical Express" oraz kilka New Zealand Music Awards. Popularność grupy ugruntował udział w koncertach w ramach OzzFestu w 2003 roku (choć zdaniem frontmana zaprezentowali się najgorzej spośród wszystkich; otrzymywali ponoć sugestie sprzedawania koszulek z napisami "Najbardziej Znienawidzona Kapela na OzzFest" z przodu i "The Datsuns" z tyłu), a także australijska trasa wspólnie z Metallicą (2004). Występy u boku legendarnej kapeli musiały wypaść lepiej, bowiem perkusista, Lars Urlich, wyraził swoje uznanie dla Nowozelandczyków w telewizyjnym programie muzycznym "Headbangers Bell".
Drugi album zespołu, "Outta Sight, Outta Mind" (2004), wyprodukowany przez Johna Paula Jonesa (Led Zeppelin) potwierdził reputację kapeli i zebrał pozytywne recenzje, choć prasa nie poświęciła mu tyle uwagi, co poprzednikowi. Podobnie rzecz się miała z wydanym w 2005 roku "Sunde & Mirrors". W tym samym roku z zespołu odszedł perkusista Matt Osment, którego miejsce zajął Ben Cole.
Przez ten czas utarła się o The Datsuns opinia "zespołu heavymetalowego dla ludzi, którym nie wydaje się, że jeszcze lubią heavy metal" oraz dla tych, którzy "nie są pewni, czy tak naprawdę kiedykolwiek heavy metal lubili".
- Lubię zespoły, które nie trzymają się tylko jednego - mówi de Borst w jednym z wywiadów, - Jeśli chodzi o nas, staramy się grać piosenki popowe w ciężkim stylu albo ciężkie piosenki w popowym stylu. Podobnie jak Thin Lizzy, nie jest to całkiem heavy metal i nie jest to całkiem glam. Lubię piosenki, które są ciężkie i zarazem chwytliwe.
Czwarty album "Head Stunts" (anagram słów the datsun), ukazał się w październiku 2008 roku. Obecnie członkowie grupy mają w planach dalsze koncerty na całym świecie. Mieszkają w Londynie.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
In Love/Supergyration!	Datsuns	10.2002	25[2]	-	V2 VVR 5020953	[written by Phil Buscke][produced by Liam Watson,The Datsuns]
Harmonic Generator	Datsuns	02.2003	33[2]	-	V2 VVR 5021227	[written by Phil Buscke][produced by Liam Watson,The Datsuns]
Motherfucker From Hell	Datsuns	09.2003	55[4]	-	V2 VVR 5021758	[written by Phil Buscke][produced by Liam Watson,The Datsuns]
Blacken My Thumb	Datsuns	06.2004	48[2]	-	V2 VVR 5026953	[written by Datsuns][produced by John Paul Jones]
Girl's Best Friend	Datsuns	10.2004	71[2]	-	V2 VVR 5028893	[produced by John Paul Jones]
Systems Overload/Killer Bees	Datsuns	10.2006	145[1]	-	V2 VVR 5042747	[written by The Datsuns][produced by The Datsuns]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Datsuns	Datsuns	10.2002	17[12]	-	V2 VVR 1020962	[produced by Liam Watson,Nick Abbot,Sonic Newth,The Datsuns]
Outta Sight / Outta Mind	Datsuns	06.2004	58[2]	-	V2 VVR 1026941	[produced by John Paul Jones]
Smoke & Mirrors	Datsuns	10.2006	189[1]	-	V2 VVR 1041842	[produced by The Datsuns]