Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Leicestershire. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Leicestershire. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 21 grudnia 2023

Cornershop

 CORNERSHOP, grupa brytyjska. Powstała w 1992 w Londynie. Założył ją Tjinder Singh (8.02.1968, New Cross, Wolverhampton) - voc, g, który dorastał w społeczności sikhów w Birmingham. Wcześniej, od 1988, kierował zespołem The General Havoc (znanym z czwórki "Fast Jaspal", Chapati Heat, 1991, oraz kilku kaset). W jego składzie występowali: brat lidera, Avtar Singh (11.05.1965, Pendżab, Indie) - g, b, a także Ben Ayres (właśc. Bendict Ayres; 30.04.1968, St. John's, Nowa Fundlandia, Kanada) -g, k, perc, Anthony "Saffs" Saffery - sitar, k i David Chambers (1969, Lincoln, Lincolnshire) - dr. Cała piątka znalazła się też w pierwszym składzie Cornershop. Później odszedł Chambers a dołączyli Nick Simms - dr, perc i Pete Hall - perc. W 1996 Halla zastąpił Peter Bengry - perc.

 

Zadebiutowała 11 września 1992 w Harlow. Kilka dni później podpisała kontrakt z małą firmą Wiiija, utworzoną przez Gary'ego Walkera (zwróciła na siebie uwagę, ponieważ podarła publicznie fotografię Morrisseya, oskarżając go na podstawie wypowiedzi dla prasy o poglądy nacjonalistyczne). Zaprezentowała się takimi płytami, jak czwórki "In The Days Of Ford Cortina" ze stycznia 1993, "Lock Stock And Double-Barrel" z maja tego roku i "Readers' Wives" ze stycznia 1994, minialbum "Elvis Sex-Change" z lipca 1993 (zawierający nagrania znane z czwórek) oraz albumy "Hold On It Hurts" z lutego 1994 i "Woman's Gotta Have It" z maja 1995.
 

Z różnym powodzeniem próbowała na nich łączyć elementy rocka spod znaku The Velvet Underground, Jonathana Richmana i Marca Bolana, muzyki indyjskiej, a także funku, hip hopu i innych odmian muzyki tanecznej (np. Waterlogged, Moonshine, England's Dreaming, Breaking Every Rule Language English, Tandoori Chicken, Change, Wog, Looking For A Way Out, Counter-action, Hong Kong Book Of Kung Fu). Za jej pierwsze prawdziwie dojrzałe dokonanie uważa się singel Jullandar Shere: The Grid/Star Liner Mixes z lutego 1996. A popularność przyniosły jej późniejsza mała płytka Brimful Of Asha/Easy Winners (Part 1) z sierpnia 1997, a właściwie jej zmieniona wersja Brimful Of Asha/Brimful Of Asha (remiks) z lutego 1998, oraz album "When I Was Born For The 7th Time" z września 1997, prawdziwie satysfakcjonujące owoce fuzji rocka i popu z muzyką indyjską (np. Brimful Of Asha, Sleep On The Left Side, We're In Yr Corner, Funky Days Are Back Again, When The Light Appears Boy, Good Shit, przeróbka Norwegian Wood The Beatles). Wielkim rozczarowaniem była natomiast płyta "Disco And The Halfway To Discontent" z października 1999, firmowana przez formację nazwą Clinton i zawierająca dość nijaką instrumentalną muzykę taneczną (np. Hip Hop Bricks, Saturday Night And Dancing, Giddian Di Rani).
 

Dyskografię uzupełniają m.in. koncertowa wersja Change na płytce "Ablaze", dodanej do jednego z numerów magazynu "Ablaze!" z 1993, oraz wczesne opracowanie Looking For A Way In na składankowej czwórce "Frown-land" (Sorted, 1995). Tjinder Singh wspomagał w studiu m.in. formacje Slacker i Future Pilot A.K.A. W 1995 grupa utworzyła własną firmę płytową Meccico.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Reader's WivesCornershop01.199491[2]-Wiiija WIJ 29V[written by Cornershop ][produced by T. Singh]
Good Ships / Funky Days Are Back AgainCornershop06.1997107[1]-Wiiija WIJ 70[written by Tjinder Singh][produced by T. Singh]
Brimful Of Asha/Easy Winners (Part 1) Cornershop08.199760[4]-Wiiija WIJ 75[written by Tjinder Singh][produced by T. Singh]
Brimful Of AshaCornershop02.19981[1][18]-Wiiija WIJ 81[2x-platinum-UK][written by Tjinder Singh][produced by T. Singh]
Sleep On The Left SideCornershop05.199823[10]-Wiiija WIJ 80[written by Tjinder Singh][produced by T. Singh,The Automator]
Lessons Learned From Rocky I To Rocky III/ Returning From the WreckageCornershop03.200237[4]-Wiiija WIJ 129[written by Tjinder Singh ][produced by T. Singh]
Staging (The Plaguing Of The Raised Platform)/Green P's Cornershop08.200280[2]-Wiiija WIJ 130[written by Tjinder Singh ][produced by T. Singh]
Topnotch / NatchCornershop pres. Bubbley Kaur08.200453[2]-Rough Trade RTRADS 168[produced by T. Singh]
Wop The Groove/The Dixons D90 Series Cornershop feat. Rowetta02.2006154[1]-Rough Trade (UK) RTRADSCDP 273[written by Tjinder Singh ][produced by T. Singh]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
When I Was Born For The 7th Time Cornershop09.199717[32]144[5]Wiiija WIJLP 1065[gold-UK][produced by Tjinder Singh]
Handcream for a GenerationCornershop04.200230[6]-Wiiija WIJLP 1115[produced by Tjinder Singh]
Judy Sucks a Lemon for Breakfast Cornershop07.2009145-Ample Play AMPLALP 02[produced by Tjinder Singh]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 24 marca 2021

Ian M

Ian M to oryginalny DJ hard house i wciąż najlepszy. Przez osiem lat w latach 90-tych cudowne dziecko z Leicester odegrało kluczową rolę w sukcesie najważniejszego klubu nocnego w historii brytyjskiej muzyki tanecznej, Trade, najbardziej wpływowego klubu w kronikach hardness. Po tym, jak przez kilka lat pod koniec lat 80-tych zacinał zęby w swoim rodzinnym mieście, God of Thunder ze świata didżejów dostał swój pierwszy wielki przełom, kiedy Trade zaoferował mu miejsce na koncert w Birmingham.

Wdzięczna rezydencja, która odbyła się w siedzibie londyńskiego klubu w Londynie, dała Ianowi ambitne zadanie, jakim było granie po  Tony'm de Vita, który z powodzeniem wykonywał tydzień po tygodniu. Owocna relacja z Trade zapewniła ojcu chrzestnemu hard house szereg niezapomnianych wydarzeń zawodowych. Obejmują one granie dla 250-tysięcznej publiczności na Love Parade w Leeds, współpracę z Dannym Tenaglia w Twilo w Nowym Jorku oraz występ w Dance Valley w Amsterdamie u boku Carla Coxa. Nowsze sukcesy punishera w epicentrum twardego wszechświata są równie godne uwagi i powszechne, o czym świadczą jego bardzo podziwiane rezydencje w Sundissential, Insomniacz, Storm, Twist, Sinergy, Fuel i Insekt. 

 Światowe zapotrzebowanie na jego dynamiczne sety DJ-skie przyciągnęło Iana wszędzie - do Irlandii, Francji, Hongkongu, Kanady, Ibizy, RPA, Nowego Jorku, Waszyngtonu, Japonii, Australii i Nowej Zelandii. Jako twórca najwyższej jakości melodii z wysokimi wartościami produkcyjnymi, Ian nigdy nie był opisywany jako płodny, ale kiedy dostarcza nowy utwór, jest to raczej wielkie wydarzenie, a nie tylko kolejny album wychodzący. Kto może zapomnieć o fenomenalnej globalnej histerii otaczającej jego ponadczasowe arcydzieło „Crazy Pills”, kiedy się pojawiło?

Należą do nich dwa remiksy Dyewitness dla Tidy Trax, jego słynny remake " Black Is Black '' dla tej samej wytwórni, burzliwe single " Annihilation '' i "The Dreamer '' wraz z zabiegami dla najlepszych marek, takich jak React, Trypolis Trax, Elasticman, OVD, Kaktai i Mohawk. Ian skompilował i zmiksował najlepiej sprzedający się tom ze wszystkich serii albumów Trade, a także wydał mnóstwo znakomitych składanek dla Tidy Trax, Fevah N.Z i Torture Garden. W 2009 roku Ian wrócił do studia wraz z Domem Sweetenem (z OD404) i Karlem Davisem (z Irlandii), aby nagrać trzy utwory, z których dwa zostały wydane dla wytwórni Karl'sa Pure NRG, a jeden (DJ Rave) został użyty w miksie Doma. na kompilacji Spinball „Velvet Hammer”.  


W 2010 roku Ian wrócił do studia, ale tym razem to razem z Dave'em Owensem i Valexem wspólnie wyprodukowali „Demons”, który znalazł się wyłącznie na albumie Valex Toolbox wraz z ekskluzywnym remiksem „Butcher Boy”. Ian zakończył rok wracając do Dave Owens Turtledog Studio z   „Crank” dla Tidy. Rok 2011 rozpoczął się od Iana, który ponownie wystąpił z Mr Owensem do masywnego „Where R Da Drums” dla nowo powstałej wytwórni Twist Trax, a Radio 1 zagrało „Bang Yer Mind” (z Benem Stevensem) dla Vicious Circle. I wreszcie koniec roku z nowym utworem zatytułowanym "Dirty GaGa", nagranym w  we wszystkich nowych i luksusowych studiach  Manchesteru  Bena Stevensa . Rok 2012 zapowiada się równie pracowity, z kolejną wizytą w Mr Owens Turtledog Studios z Benem Townsendem  w styczniu, gdzie zrealizował „Pop Idol” w Smalltown Records. W planach są kolejne projekty.

Rok 2013 rozpoczyna się albumem składanym dla Razor Recordings, z nazwą „The Razorz Edge”, który od razu uplasował się na pierwszym miejscu listy Juno Download Album Chart. 

 


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
DreamerIan M06.1999135[4]-Tidy Trax TIDY 127T[written by Amadeus Mozart, Ian M, Paul Janes][produced by Amadeus Mozart, Ian M, Paul Janes]
Body Burnin'Ian M05.2001131[2]-Overdose ovd006[written by Ian M, Paul Janes][produced by Ian M, Paul Janes]
Annihilation/ IncomingIan M., DJ Vortex & Arpa's Dream12.2004143[1]-Tidy Trax TIDY R 9-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 23 lipca 2020

Kasabian

Kasabian - brytyjski zespół grający muzykę z gatunków rock alternatywny oraz indie rock, połączoną z elektronicznymi brzmieniami.
Początkowo funkcjonowali jako Saracuse, a nazwa Kasabian zaczerpnięta została od nazwiska Lindy Kasabian zamieszanej w zabójstwo Sharon Tate, żony Romana Polańskiego, a także od popularnego armeńskiego nazwiska Qasab, oznaczającego rzeźnika.

Ich pierwszy album zatytułowany Kasabian ukazał się we wrześniu 2004 roku. Poprzedziły go single Processed Beats, Reason Is Treason oraz Club Foot. Natychmiast stali się niezwykle popularni, a wręcz uwielbiani w rodzimej Wielkiej Brytanii. Ich pierwszy krążek porównany został do dokonań Primal Scream, Happy Mondays i The Stone Roses.

Drugi album, Empire, ukazał się 28 sierpnia 2006 roku. Podczas jego nagrywania z zespołu odszedł Christopher Karloff, który stworzył teksty do trzech piosenek z albumu, między innymi samego Empire. W tym czasie zespół przyjął nowego perkusistę Iana Matthewsa. Tytułowa piosenka -Empire - znajdowała się na angielskiej liście Top 10 przez cztery tygodnie. Shoot the Runner osiągnęła 17 miejsce w brytyjskich listach przebojów.

Kasabian zdobył nagrodę "Best Live Act" w trwających w 2007 roku NME Awards. Po odebraniu nagrody, Tom Meighan powiedział: "To pierwsza nagroda jaką wygraliśmy, najwyższy czas! Dzięki, NME!" (w oryginale: "This is the first award we've ever won, so about fucking time! Thank you NME!").

Kolejna płyta zespołu, West Ryder Pauper Lunatic Asylum, wyszła na rynek 5 czerwca 2009 roku. Płyta z mieszanką elektroniki i neo-psychodelii została wysoko oceniona przez brytyjskich krytyków muzycznych. Z tego albumu pochodzi pięć singli: Fast Fuse, Vlad the Impaler, Fire, Where Did All the Love Go?, Underdog.

Utwór Club Foot znalazł się na soundtrackowej płycie filmu Gol! i stał się jego motywem przewodnim, został także użyty jako motyw przewodni do filmu London Boulevard, z kolei utwór Underdog został wykorzystany w reklamie telewizorów BRAVIA firmy Sony. Wielokrotnie utwory zespołu wykorzystywano jako soundtrack do gier z serii FIFA.

Podczas tras koncertowych supportowali m.in. The Rolling Stones, Oasis i U2.

Kolejna płyta zespołu zatytułowana Velociraptor!, ukazała się 19 września 2011 roku. Materiał wchodzący w jej skład zarejestrowano w studiu w San Francisco. Przy jej tworzeniu muzycy inspirowali się dokonaniami Pink Floyd i Nirvany. Płyta bywa również porównywana do twórczości zespołu Oasis. Jako single wydano utwory Days Are Forgotten, Re-Wired, Goodbye Kiss i Man of Simple Pleasures.

Dwa i pół roku później, 9 czerwca 2014 roku na rynek trafił piąty album grupy nazwany 48:13. Koncepcją zespołu było maksymalne uproszczenie albumu zgodnie z zasadą "less is more". Stąd tytuł oznaczający po prostu długość wszystkich utworów, różowo-czarna okładka, czy jednowyrazowe tytuły piosenek. Album promują single eez-eh (29 kwietnia 2014) i bumblebeee (5 sierpnia 2014). W tydzień po wydaniu trafił na pierwsze miejsce listy najlepiej sprzedających się albumów w Wielkiej Brytanii.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Club FootKasabian05.200419[11]-Paradise PARADISE 08[platinum-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss, Kasabian]
LSF (Lost Souls Forever)Kasabian08.200410[20]-Paradise PARADISE 013[gold-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss, Kasabian]
Processed BeatsKasabian10.200417[17]-Paradise PARADISE 021[written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss,Jacknife Lee, Kasabian]
Cutt OffKasabian01.20058[17]-Paradise PARADISE 026[written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss,Jacknife Lee, Kasabian]
Club Foot {2005}Kasabian04.200521[56]-Paradise PARADISE 030[written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss,Jacknife Lee, Kasabian]
EmpireKasabian08.20069[23]-Paradise PARADISE 036[silver-UK][written by Sergio Pizzorno,Chris Karloff][produced by Jim Abbiss, Kasabian]
Shoot The RunnerKasabian11.200617[16]-Columbia PARADISE 043[silver-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss, Kasabian]
Me Plus OneKasabian02.200722[3]-Columbia PARADISE 048[written by Sergio Pizzorno][produced by Jim Abbiss, Kasabian]
FireKasabian06.20093[17]-Columbia PARADISE 053[2x-platinum-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator, Sergio Pizzorno]
UnderdogKasabian06.200932[13]-Columbia CATCO 154070725[platinum-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator, Sergio Pizzorno]
Where Did All The Love Go?Kasabian08.200930[2]-Columbia PARADISE 063[written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator, Sergio Pizzorno]
Vlad the Impaler/Fast Fuse (Live At Sheffield Arena)Kasabian02.2010114-Columbia [written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator]
Days Are ForgottenKasabian09.201128[5]-Columbia GBARL 1100557[written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator]
Re-WiredKasabian12.201196[2]-Columbia GBARL 1100563[written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator]
Goodbye KissKasabian03.201276[3]-Columbia GBARL 1100558[written by Sergio Pizzorno][produced by Dan the Automator]
ExplodesKasabian05.201452[2]-Columbia GBARL 1400514-
Eez-ehKasabian06.201422[7]-Columbia GB 1101400215[silver-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Sergio Pizzorno]
BumblebeeeKasabian08.2014165-Columbia [written by Sergio Pizzorno][produced by Sergio Pizzorno]
You're in Love with a PsychoKasabian03.201762[5]-Columbia GBARL 1700369[platinum-UK][written by Sergio Pizzorno][produced by Sergio Pizzorno]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
KasabianKasabian09.20044[140]94[2]RCA PARADISE 16[3x-platinum-UK][produced by Kasabian,Jim Abbiss,Jacknife Lee]
EmpireKasabian08.20061[1][66]114[1]Columbia PARADISE 37[2x-platinum-UK][produced by Kasabian,Jim Abbiss]
West Ryder Pauper Lunatic Asylum Kasabian06.20091[2][16]126[1]Columbia 88697518312[3x-platinum-UK][produced by Dan the Automator]
Kasabian: The AlbumsKasabian06.201022[6]-Columbia 88697736672[silver-UK]
Velociraptor!Kasabian10.20111[1][35]-Columbia 88697933502[2x-platinum-UK][produced by Kasabian,Jim Abbiss,Jacknife Lee]
48:13Kasabian06.20141[1][37]-Columbia 88843063752[platinum-UK][produced by Sergio Pizzorno]
For Crying Out LoudKasabian05.20171[1][21]-Columbia 88985418012[gold-UK][produced by Sergio Pizzorno]
The Alchemist's EuphoriaKasabian08.20221[1][2]-Columbia 19658708982[produced by Sergio Pizzorno,Fraser T. Smith]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 21 lutego 2019

Perfume

Perfume były brytyjską grupą indie z Leicester , działającą w latach 1993-1997.
Kiedy Blab Happy rozpadł się, wokalista i gitarzysta Mick McCarthy i basista Tony Owen zrekrutowali Johna Waddingtona, tworząc Perfume, początkowo wydając płyty we własnej wytwórni "Aromasound". Ich pierwszym wydawnictwem była "Yoga" w grudniu 1993 roku. W kwietniu 1994 roku ukazał się drugi singiel "Young"  . Trzeci singiel "Lover" był prezentowany przez DJ-a Steve'a Lamacqa i Jo Whiley'a z BBC Radio One .

Koncertowali z Gene  ,   z Travisem i ciężko koncertowali jako wykonawcy w wielu renomowanych miejscach w Wielkiej Brytanii i zostali zaproszeni do grania za granicą na prestiżowych imprezach, takich jak The Black Sessions w Paryżu. Rekrutacja basisty Karla Traae z HBM z Leicester ,po   powrocie z amerykańskiego turnee z Whirl z San Diego mieli niewielki  hit  (UK Top 75) w styczniu 1996 r. z singlem "Have not Seen You", który był lansowany w radio. Ten sukces sprawił, że podpisali kontrakt z wytwórnią Big Star Records oraz z wydawcą Paulem Wellerem z Notting Hill, który ponownie wydał "Lover", a następnie debiutancki album One w 1997 roku.

Perfume występowali na scenie NME na festiwalu Glastonbury w 1997 roku. Zespół podzielił się w tym samym roku z pośmiertną kompilacją "best of" Yesterday Rising wydaną w 1998 roku. Zespół był  specjalnym  gościem Paula Wellera w jego Lazy Sunday Afternoon w Finsbury Park. Jo Whiley dołączyła do zespołu na scenie   BBC Camden Live Festival, by dodać handclaps do Lover, piosenki, którą opisała jako "Najsłodsza piosenka na całym świecie".

Lover pojawił się w zestawie 2010 Common People Indie Compilation i został opisany przez Luke'a Lewisa z NME jako "zaginiony klejnot".

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
LoverPerfume02.1995158[1]-Aroma Sound AROMA 003[written by McCarthy/Owen ][produced by Paul Tipler, Perfume]
Yesterday Follows You / Rising StarPerfume08.1995189[1]-Aroma Sound AROMA 004[written by McCarthy/Owen ][produced by Paul Tipler, Perfume]
Haven't Seen YouPerfume02.199671[3]-Aroma Sound AROMA 005[written by McCarthy/Owen ][produced by Paul Tipler, Perfume]
Carving Your Name Perfume06.199677[2]-Aroma Sound AROMA 006[written by McCarthy/Owen ][produced by Paul Tipler, Perfume]
LoverPerfume02.199782[1]-Big Star STARC 103[written by McCarthy/Owen ][produced by Perfume, Rick Willson]
You And IPerfume03.1997147[1]-Big Star STARC 106[written by McCarthy/Owen ][produced by Perfume, Philip Tennant, Rick Willson]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 4 grudnia 2018

Mark Morrison

Mark Morrison to jeden z najbardziej popularnych wykonawców na Wyspach z gatunku R&B drugiej połowy lat 90-tych ubiegłego wieku. Mark Morrison na świat przyszedł 3 maja 1972 roku w Hanowerze w Niemczech, jednak dorastał w angielskiej miejscowości Leicester, a także w Palm Beach na Florydzie.

Paradoksalnie, w latach młodzieńczych nigdy nie marzył o tym, żeby w przyszłości zostać profesjonalnym piosenkarzem. O tym, że w tym kierunku potoczą się jego losy, zadecydował dopiero w 1995 roku, podczas odbywania trzymiesięcznej kary pozbawienia wolności w więzieniu mieszczącym się we wspomnianym brytyjskim mieście (trafił do niego po tym, jak narozrabiał w jednym z miejscowych nocnych klubów).

Po jego opuszczeniu nagrał pierwszy kawałek, "Crazy", który na wiosnę 1995 roku, ukazał się na jego debiutanckim singlu. Mała płytka z miejsca znalazła się w Top 20 i uzyskała status sporego przeboju. Mimo, że kolejna, "Let's Get Down", nie cieszyła się zbytnim powodzeniem, wydana na wiosnę następnego roku kompozycja "Return of the Mack" okazała się komercyjnym strzałem w dziesiątkę. W ojczyźnie utwór wdrapał się na sam szczyt zestawień (Mark był pierwszym czarnoskórym artystą, który dokonał tego w latach 90-tych), a w odległych Stanach Zjednoczonych poradził sobie niewiele gorzej - zajmując wysoką, 2. pozycję na liście Billboardu, co jest bardzo dużym osiągnięciem, biorąc pod uwagę to, że Amerykanie nie zawsze z entuzjazmem przyjmują gwiazdy z Wysp (ostatecznie singel pokrył się w USA platyną, co oznacza sprzedaż ponad miliona egzemplarzy).

 Pełen krążek ukazał się już w kwietniu, a zatytułowany był tak samo jak omawiany wyżej hit i dotarł do 4. miejsca najlepiej sprzedających się albumów w Anglii. Sukces przypieczętowany został w następnych miesiącach, kiedy to na muzyka posypał się istny deszcz nominacji, między innymi do Mercury Prize, MTV Europe Music Awards czy MOBO Awards - zdobył on ostatecznie tylko ostatnią z wymienionych statuetek (w kategorii najlepsze wykonanie R&B).

Mimo, że kariera Morrisona przysparzała mu wiele powodów do radości, w życiu prywatnym często pakował się w kłopoty - jak już zostało zasygnalizowane, Mark nie należał do najgrzeczniejszych osób w przemyśle muzycznym. Jeszcze w pierwszej połowie 1997 roku trafił ponownie do więzienia, tym razem, za zaatakowanie policjanta pistoletem gazowym. W następnych latach wielokrotnie popadał w konflikty z prawem i nie raz stawał przed sądem - był między innymi oskarżony o nielegalne posiadanie broni, kradzież samochodu, dopuścił się także ucieczki z aresztu - wymienione przypadki stanowią jednak tylko przysłowiowy wierzchołek góry lodowej. Co ironiczne, artysta słynął wręcz z deklarowania własnej niewinności, często określał siebie jako "innocent man" (niewinny człowiek).

Gdy w 1997 roku wystąpił podczas ceremonii wręczenia Brit Awards, czarnoskóry muzyk miał na sobie koszulkę z napisem "Only God Can Judge Me", co oznacza "tylko Bóg może mnie osądzać". Warto powiedzieć, że niewiele później ukazała się tak samo zatytułowana EP-ka, na którą trafiło aż 9 utworów, w tym kilka kompletnie premierowych kompozycji (między innymi "Who's The Mack", który został następnie wydany na singlu i dotarł do wysokiego 13. miejsca brytyjskiego Top 20), a także parę w wersjach koncertowych.

Wracając do tematu stricte muzycznego, w 1999 roku pojawił się po raz drugi na rozdaniu nagród Brit, podczas którego ogłosił powrót do show-businessu. W tym samym roku podpisał lukratywny kontrakt wydawniczy z amerykańską wytwórnią Death Row na trzy kolejne albumy, opiewający na okrągła sumę jednego miliona funtów (przy ówczesnym kursie było to około 1,8 miliona dolarów). Morrison był pierwszym brytyjskim artystą w tej stajni, a warto powiedzieć, że nagrywały dla niej takie gwiazdy, jak Snoop Dogg, Dr. Dre czy Tupac Shakur, można, więc powiedzieć, że znalazł się on w doborowym towarzystwie. Jeszcze przed końcem roku, Mark rozpoczął nagrywanie następcy "Return of the Mack". Niestety, w niedalekiej przyszłości aresztowano szefa koncernu, Mariona Knighta, przez co istnienie firmy stanęło pod znakiem zapytania. W efekcie, żadna ze stworzonych przez muzyka kompozycji nie ukazała się nakładem Death Row.

Przez następne lata muzyk był wolnym strzelcem, nie mając podpisanej umowy z żadną wytwórnią. Na jesieni 2001 roku, artysta zapowiedział, że jego drugi pełnoprawny album będzie nosić tytuł "MacLife" i ukaże się w 2002 roku, niemniej nigdy do tego nie doszło. Wydanie nowego dzieła zaczęło być realne, kiedy w 2004 roku, zainteresowała się Markiem firma 2 Wikid Records, dowodzona przez piłkarza Kevina Campbella. Zaproponowano mu wydanie dwóch następnych krążków. Wykonawca ponownie zaczął nagrywać płytę i niestety, po raz kolejny miał pecha. Oficyna została rozwiązana i zabrała ze sobą do grobu nowe utwory muzyka. Na tym jeszcze jednak nie koniec - jak okazało się później, jej szefostwo nielegalnie rozprowadzało niedokończone piosenki - przez co sprawa trafiła do sądu. Rozprawa została zakończona pomyślnie dla artysty, który odzyskał przede wszystkim stworzony przez siebie materiał. I tak wydawnictwo artysty pojawiło się dopiero w 2006 roku, a zatytułowane zostało "Innocent Man". Ukazało się ono sumptem dowodzonej przez Marka Mack Life Records - niestety tylko w ściśle limitowanym nakładzie w Wielkiej Brytanii. Jak mówi się w kręgach dobrze poinformowanych, ma ono zostać wznowione w bliżej nieznanym terminie.

Obecnie artysta pracuje nad nowym albumem. Według zapowiedzi Morrisona, ma to być najbardziej dojrzałe i osobiste jego dokonanie. Materiał roboczo zatytułowany "I Am What I Am" ma trafić na rynek we wrześniu 2009 roku, a pierwszym singlem pilotującym będzie kompozycja "My Life". Po jego ukazaniu się na rynku, muzyk ma ruszyć w pierwszą od kilkunastu lat trasę koncertową po Europie i Wielkiej Brytanii.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
CrazyMark Morrison04.19956[24]102[10]WEA YZ 907[written by Mark Morrison/Mykaell Riley][produced by Mykaell Riley/Phil Chill]
Let's Get DownMark Morrison09.199539[6]-WEA WEA 001[written by Pocket][produced by Pocket]
Return of the MackMark Morrison03.19961[2][29]2[40]WEA WEA 040[platinum-US][platinum-UK][written by Mark Morrison][produced by Mark Morrison/Phil Chill]
Trippin'Mark Morrison10.19968[15]-WEA WEA 079[written by Mark Morrison/Phil Chill][produced by Mark Morrison/Phil Chill]
HornyMark Morrison Feat. Q-Tee12.19965[18]-WEA WEA 090[silver-UK][written by Mark Morrison][produced by Mark Morrison/Phil Chill]
Moan & GroanMark Morrison03.19977[12]76[7]WEA WEA 096[written by Mark Morrison/Moss][produced by Mark Morrison/Phil Chill]
Who's the MackMark Morrison09.199713[10]-WEA WEA 128[written by Mark Morrison/Blake][produced by Mark Morrison]
Best FriendMark Morrison & Conner Reeves09.199923[9]-WEA WEA 221[written by Heron/Mark Morrison][produced by David Wolinski/Rod Gammons/Mark Morrison]
Just a Man/BackstabbersMark Morrison08.200448[2]-2 Wikid WKDCD 007[written by Powell/Mark Morrison][produced by Jay/Mark Morrison]
Innocent ManMark Morrison Feat. DMX04.200646[4]-Mona MONASP 5[written by Mark Morrison/Shaun Bailey/Simmons][produced by Mark Morrison/Shaun Bailey]
The MackNevada featuring Mark Morrison & Fetty Wap11.201614[20]-Capitol GBUM 71604725[written by William Maxwell,Mark Morrison,Pyramids in Paris,Jonathan White][produced by Nevada]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Return of the MackMark Morrison05.19964[61]76[24]WEA 0630145862[gold-UK][produced by Brockpocket/D'Influence/Mark Morrison/Mark Taylor/Phil Chill/R. Felly]
Only God Can Judge MeMark Morrison09.199750[2]-WEA 0630195392[produced by Mark Morrison]



Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 16 kwietnia 2018

Showaddywaddy

Showaddywaddy- grupa brytyjska założona w 1973 r. przez członków dwóch obiecujących formacji z hrabstwa Leicestershire. W ośmioosobowym składzie występowali: Dave Bartram (śpiew), Billy Gask (śpiew), Russ Fields (gitara), Trevor Oakes (gitara), Al James (bas), Rod Teas (bas), Malcolm Allured (perkusja) i Romeo Challenger (perkusja).

Łatwo wpadająca w ucho mieszanka rock'n'rolla i rockabilly, image, estradowe obycie - wszystko to zaowocowało zwycięstwem w konkursie młodych talentów i, co ważniejsze, kontraktem z wytwórnią Bell Records. Showaddywaddy próbowali początkowo promować, nie bez powodzenia, własne kompozycje, jednak prawdziwą żyłą złota okazała się wersja "Three Steps To Heaven" Eddiego Cochrana (drugie miejsce na liście brytyjskiej), której sukces wyznaczał odtąd nagraniową strategię zespołu. W latach 70-tych do brytyjskiej Top 20 trafiło piętnaście podobnych singli zespołu, po czym płytowa maszynka zablokowała się wraz ze spadkiem hossy na odgrzewany rock'n'roll.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Hey Rock 'n' Roll/You Will Lose Your Love TomorrowShowaddywaddy04.19742[14]-Bell 1357[written by Showaddywaddy][produced by Mike Hurst]
Rock 'n' Roll Lady/I'm A TravellerShowaddywaddy08.197415[9]-Bell 1374[written by Allured, Gask, Bartram, Field, Deas, Challenger, Betts, Oakes][produced by Mike Hurst]
Hey Mr Christmas/Rock 'N' Roll ManShowaddywaddy11.197413[8]-Bell 1387[written by Allured, Bartram, Challenger, Dees, Field, Gask, James, Oakes][produced by Mike Hurst]
Sweet Music/WindowsShowaddywaddy02.197514[9]-Bell 1403[written by Allured, Bartram, Challenger, Dees, Field, Gask, James, Oakes][produced by Mike Hurst]
Three Steps To Heaven/The PartyShowaddywaddy05.19752[11]-Bell 1426[written by Bob Cochran, Eddie Cochran][produced by Mike Hurst]
Heartbeat/ Lucy JaneShowaddywaddy08.19757[7]-Bell 1450[written by Bob Montgomery/Norman Petty][produced by Mike Hurst]
Heavenly/Smiling EyesShowaddywaddy11.197534[6]-Bell 1460[written by Allured, Bartram, Challenger, Deas, Field, Gask, James, Oaks][produced by Mike Hurst]
Trocadero/Teenage Love AffairShowaddywaddy04.197632[3]-Bell 1476[written by Allured, Bartram, Challenger, Deas, Field, Gask, James, Oaks][produced by Mike Hurst]
Take Me In Your Arms/Go Johnny GoShowaddywaddy07.1976--Bell 1489[written by Allured, Bartram, Challenger, Deas, Field, Gask, James, Oaks][produced by Mike Hurst]
Under The Moon of Love/Lookin' BackShowaddywaddy10.19761[3][15]-Bell 1495[platinum-UK][original by Curtis Lee][written by Tommy Boyce/Curtis Lee][produced by Mike Hurst]
When/SuperstarShowaddywaddy02.19773[11]-Arista 91[written by Paul Evans/Jack Reardon][produced by Mike Hurst][original by Kalin Twins 1958r]
You Got What It Takes/ShowboatShowaddywaddy07.19772[10]-Arista 126[written by Gwen Gordy/Raquel Davis/Berry Gordy Jr][produced by Mike Hurst][original by Marv Johnson 1960r]
Dancin' Party/One Of These DaysShowaddywaddy10.19774[11]-Arista 149[written by Kal Mann, Dave Appell][produced by Showaddywaddy][original by Chubby Checker 1962]
I Wonder Why/Ever Lovin'Showaddywaddy03.19782[11]-Arista ARIST 174[written by Ricardo Weeks/Melvin Anderson][produced by Showaddywaddy][original by Dion & The Belmonts 1958r]
A Little Bit Of Soap/Maybe, Maybe, MaybeShowaddywaddy06.19785[12]-Arista ARIST 191[original by Jarmels 1961r][written by B. Russell][produced by Showaddywaddy]
Pretty Little Angel Eyes/I'm YoursShowaddywaddy10.19785[12]-Arista ARIST 222[original by Curtis Lee][written by Tommy Boyce/Curtis Lee][produced by Showaddywaddy]
Remember Then/Love For A StarShowaddywaddy03.197917[8]-Arista ARIST 247[original by Earls 1963r][written by Powers, Ross][produced by Showaddywaddy]
Sweet Little Rock 'n' Roller/Five Minutes MoreShowaddywaddy06.197915[9]-Arista ARIST 278[written by Roberto Danova,Howdar,Yellowstone][produced by Showaddywaddy]
A Night At Daddy Gees/I Appreciate The JobShowaddywaddy10.197939[5]-Arista ARIST 314[written by T. Boyce, T. Lee][produced by Showaddywaddy][original by Curtis Lee 1962r]
Why Do Lovers Break Each Other's Hearts?/Teen CanteenShowaddywaddy09.198022[10]-Arista ARIST 359[original by Bob B.Soxx and The Blue Jeans 1963r][written by P. Spector, E. Greenwich, T. Powers][produced by Showaddywaddy][produced by Showaddywaddy]
Blue Moon/ I Think I'm Really Going Out Of My MindShowaddywaddy12.198032[9]-Arista ARIST 379[written by Lorenz Hart/Richard Rogers]
Multiplication/I Wish I Could Undo All The Bad That I Have DoneShowaddywaddy06.198139[4]-Arista ARIST 416[written by Bobby Darin][produced by Phil Wainman]
Footsteps/TributeShowaddywaddy11.198131[9]-Bell 1499[written by Mann, Hunter][produced by Showaddywaddy]
Who Put The Bomp (In The Bomp-A-Bomp-A-Bomp)/ Do It AgainShowaddywaddy08.198237[6]-RCA 236[written by Barry Mann, Gerry Goffin][produced by Showaddywaddy]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
ShowaddywaddyShowaddywaddy11.19749[19]-Bell BELLS 248[produced by Mike Hurst]
Step TwoShowaddywaddy06.19757[17]-Bell BELLS 256[produced by Mike Hurst]
TrocaderoShowaddywaddy05.197641[3]-Bell SYBEL 8003[produced by Mike Hurst]
Greatest HitsShowaddywaddy12.19764[26]-Arista ARTY 145
Red StarShowaddywaddy11.197720[10]-Arista SPARTY 1023[produced by Mike Hurst,Showaddywaddy]
Greatest Hits 1976-1978Showaddywaddy11.19781[2][17]-Arista ARTV 1
Crepes & DrapesShowaddywaddy11.19798[14]-Arista ARTV 8[produced by Showaddywaddy]
Bright LightsShowaddywaddy12.198054[8]-Arista SPART 1142[produced by Showaddywaddy]
The Very Best OfShowaddywaddy10.198133[11]-Arista SPART 1178
The best steps to heavenShowaddywaddy12.198790[1]-Tiger SHTV 1
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 29 marca 2018

Gaye Bykers on Acid

Gaye Bykers on Acid (GBOA) to angielski psychodeliczny zespół rockowy z Leicester i jeden z założycieli sceny muzycznej Grebo . Później wydali zarówno thrash punkowe, jak i   albumy dance   pod różnymi pseudonimami.Gaye Bykers on Acid powstał pod koniec 1984 roku założony przez Iana Reynoldsa (Robber) i Iana Hoxleya (Mary). Później dołączyli do nich gitarzysta i student sztuki Tony Horsfall i perkusista Kevin Hyde. Ich pierwszy koncert był w Princess Charlotte w Leicester w połowie 1985 roku.

Ich pierwsze wydawnictwa - singiel Everythang Groovy i Nosedive Karma EP - zostały nagrane w Leeds wraz z Jonem Langfordem z The Mekons i wydane w wytwórni InTape.Następnie podpisali kontrakt z Virgin Records, wydając albumy Drill Your Own Hole i Stewed to the Gills . Album spędził tydzień na pozycji 95 lat na brytyjskiej liście albumów w listopadzie 1987 r.

Grali również koncerty (ubrani w odzież damską) pod nazwą "Lesbian Dopeheads on Mopeds", , a tym samym zarabiając dwa razy więcej. Występowali również jako fikcyjny wschodnio-niemiecki thrashowy zespół "Rektüm" (podobno przeskoczyli mur berliński ), nagrywając płytę pod tytułem "Sakredanus" i EP Real Horror Show .

Jednak problemy z zarządzaniem i słaba sprzedaż spowodowały, że odeszli z Virgin w 1989 roku. Następnie wydali album Cancer Planet Mission we własnej wytwórni , Naked Brain. Oni również poddali się recyklingowi i użyli nazwy   "The Purple Fluid Exchange" (PFX), aby wypuścić materiał dance. W tym czasie Rocket Ronnie dołączył do zespołu jako DJ, sample player i doradca dance.

W 1990 roku wydali album Pernicious Nonsense , ich ostatni studyjny album, nagrany z Jonem Langfordem w Stone Room Studios i Alaska St. Studios z studyjnym inżynierem Chelo Zambelli. Po trudnych trasach w USA i Wielkiej Brytanii zespół rozpadł się, ostatecznym ciosem było, gdy wytwórnia Rough Trade , która rozprowadzała  Naked Brain, zbankrutowała, zawdzięczając im i wielu innym zespołom znaczne ilości gotówki.

Tony i Kev współpracowali w 1993 r., Tworząc "Steroid", wydając jeden album CD zatytułowany "Jism Harvester"  w Clay Records, szalony industrialny mish mash sampli i gitarowych riffów.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Nosedive Karma/Don't Be Human Eric - Let's Be FrankGaye Bykers On Acid05.198794[2]-In Tape IT 046[written by Gaye Bykers On Acid][produced by John 'Outwardly Mobile' Langford]
Git Down (Shake Your Thang)/Tolchocked By Kenny PrideGaye Bykers On Acid10.198754[3]-Virgin VS 1008[written by Gaye Bykers On Acid][produced by Alex Fergusson]
All Hung Up/Afternoon Tea With Dave GreenfieldGaye Bykers On Acid12.198798[1]-Virgin VS 1027 [written by Gaye Bykers On Acid][produced by Alex Fergusson]
Hot Thing/Rad DudeGaye Bykers On Acid02.198988[2]-Virgin VS 1165[written by Gaye Bykers On Acid][produced by Jon Langford]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Drill Your Own HoleGaye Bykers on Acid11.198795[1]-Virgin V 2478[produced by Alex Fergusson]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 9 listopada 2017

Formation Records

Wytwórnia płytowa specjalizująca się w muzyce techno nurtu hardcore i darkside. Założona w 1992 r. przez Leroya Smalla (znanego także pod kryptonimem DJ SS) oraz Eidrisa Ilassama. Będąc nastolatkami, tańczyli w zespole breakdance’owym, a później przystali do Formation 5, grupy DJ-ów z rodzinnego Leicester (Anglia).

Wytwórnia Formation Records powstała jako dział prowadzonego przez nich sklepu, 5JIQ. Miała ona wypełnić lukę na undergroundowej scenie tanecznej w Anglii Środkowej.  Dystrybucją płyt zajmowała się firma F Project, także należąca do Smalla i Ilassama (wydaje ona własne płyty).

Dodatkowo mają oni jeszcze własne wytwórnie house’owe i rapowe. „Dzięki naszej muzyce underground trafił do przeciętnego odbiorcy. Przetrwaliśmy, bo jesteśmy wszechstronni. Scena już nie ma dawnego klimatu, więc wraz ze zmianą czasów też musieliśmy się zmienić”. W czasie niewiele dłuższym niż rok, dzięki paru zręcznym operacjom, firma wydala ponad 40 utworów tanecznych, entuzjastycznie przyjętych przez odbiorców.

 Najciekawszego materiału dostarczają DJ SS (także we współpracy z EQ i Tango, którzy także nagrywają solo), Oaysis, Mastersa- fe, Darkman, Bizz i Mickey Finn.

Single na UK British Singles Chart

John B  Pressure – Travelogue Remix  1998  197[1]
John B Pressure Remix  1999  185[1]
John B Pressure / Sight Beyond  2004  76[3]
Distorted Minds / Drumsound & Simon Bassline Smith Warriors / Falling 2003  80[2]
Generation Dub Body Snatchers / Don't Fuck With The G Dub 2003 91[2]
Generation Dub Atomic / Freakshow 2004 89[2]
DJ Hazard / Generation Dub No. 6 / Detonate  2003  78[2]
Influx Datum Back For More 2002   92[2]
Influx Datum Take My / Back For More 2002   90[3]
Influx UK Ghost People / Ghetto Messiah 2004 109[2]
Influx UK Souls Unite / 97 Moody 2005 153[1]
Influx Datum / DJ SS Sing Out / Fingers  2003   95[2]
MA2 Rollers Music / Hearing Is Believing 1995   196[1]
Bassline Smith & Drumsound Lazor Razor  2002   139[2]
S.M.O.K.E. Cyclops / Party Alarms  2004   97[2]
Sound Of The Future The Lighter 2002  63[5]
Splittin Atoms Rug Munchers / Red Roy 2005  125[2]
DJ SS S Files Sampler  2003   79[2]
DJ SS Player Haters / Bandwidth  2003  103[2]
DJ SS Case File 01 EP: Stress Related House / S Fouse  2004  109[2]
DJ SS & Twisted Individual Case File 02 EP   2004  82[2]
DJ SS Case File 03 EP: For Those Who Can Handle [feat. Generation Dub] / Tribalism  2004  121[2]
DJ SS Case File 04 EP: Anger Management / Reality Check  2004  1479[2]
DJ SS S Files Re-Opened Vol. 1: Stress Related / Let It Goe  2005  198[1]
Twisted Individual Decade Of Breaks Pt. 1  2001   159[1]
Twisted Individual F Word / Swab Test  2002  94[2]
Twisted Individual Soiled Snatch / Rusty Sheriff's Badge  2003  87[3]
Twisted Individual Heavy Metal / Minefieldt  2003  79[3] 
Twisted Individual Bandwagon Blues  2003  51[7]
Twisted Individual Pull My Finger / Food Rope  2004  87[2]

 
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , ,

niedziela, 3 września 2017

Family [UK]

Jedna z czołowych brytyjskich grup przełomu lat 60. i 70-tych grająca rocka progresywnego. Jej liderem był śpiewający metaliczno-demonicznym głosem Roger Chapman (ur. 8.04.1942 r. w Leicester, Wielka Brytania).
Gdy pojawiał się na estradzie, jednocześnie paraliżował i wzbudzał grozę na widowni — chowając się za niezliczoną liczbą tamburynów, niszczył je, a resztki rzucał w przerażony tłum. W tych scenicznych ekscesach udanie towarzyszyli mu Rick Grech (ur. 11.1946 r. w Bordeaux, Francja, zm. 17.03.1990 r. w Leicester; skrzypce, gitara basowa), Charlie Whitney (ur. 24.06.1944 r. w Skipton w hrabstwie New Yorkshire, Wielka Brytania; gitara), Rob Townsend (ur. 7.07.1947 r. w Leicester; instr. perkusyjne) i Jim King (ur. 7.05.1945 r. w Kettering, w hrabstwie Northamptonshire, Wielka Brytania; flet, saksofon).
Grupa powstała w 1962 r., początkowo działając pod nazwami The Roaring Sixties i The Farinas. Jako Family muzycy występowali od roku 1967, gdy do grupy dołączyli Chapman i nieco później - Townsend. Ich pierwszy album, nagrany w 1968 r. z producentem Dave'em Masonem, był intensywnie promowany we wpływowym programie radia BBC prowadzonym przez Johna Peela. W rezultacie stał się płytą , kultową, na której cudowne vibrato Chapmana przyprawiało o zawrót głowy.
Po nagraniu drugiego i bodaj najlepszego albumu Family Entertainment w grupie nastąpiły liczne zmiany personalne. Jako pierwszy odszedł Rick Grech, który zasilił Blind Faith (w 1969 r.). Zastąpił go John Weider (ur. 21.04.1947 r.), by w 1971 r. ustąpić miejsca Johnowi Wettonowi (ur. 12.07. 1949 r. w Derby w hrabstwie Derbyshire; eks-Mogul Thrash). Tego z kolei w 1972 r. wymienił Jim Cregan (ur. 9.03.1946 r. w Yeovil; poprzednio w Stud i Blossom Toes).
W 1969 r. na miejsce Jima Kinga przyszedł Poli Palmer (ur. 25.05.1943 r. eks-członek Eclection, Deep Feeling i Blossom Toes), w 1972 r. zastąpiony przez Tony'ego Ashto (ur. 1.03.1946 r. w Blackburn w hrabstwie Lancashire).
Mimo tego całego zamieszania grupa utrzymała wysoki standard swej muzycznej twórczości, odnosząc liczące się sukcesy singlami "No Mule's Fool", "Strange Band", "In My Own Time" (4. miejsce w Wielkiej Brytanii) oraz chwytliwym "Burlesąue". Family rozpadli się po nagraniu ósmego, nieudanego albumu It's Only A Movie. Chapman i Whitney założyli grupę The Streetwalkers. Chociaż ich występy estradowe były nierówne i trudno było przewidzieć, co zaoferują publiczności, widok Rogera Chapmana wykonującego na dobranoc hymn Family "The Weaver's Answer" był niezapomniany i na długo pozostawał w pamięci fanów rocka.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
No Mule's Fool/Good Friend Of MineFamily10.196929[7]-Reprise RS 27001[written by Whitney, Chapman]
Strange Band:The Weaver's AnswerFamily08.197011[12]-Reprise RS 27009[written by Whitney, Chapman][produced by Family]
In My Own Time/SeasonsFamily07.19714[13]-Reprise K 14090[written by Whitney, Chapman][produced by Family]
Burlesque/The Rockin' R'sFamily09.197213[12]-Reprise K 14196[written by Whitney, Chapman][produced by Family,George Chkiantz]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Music in a Doll's HouseFamily08.196835[3]-Reprise RSLP-6312[produced by Dave Mason]
Family EntertainmentFamily03.19696[3]-Reprise RSLP-6340[produced by Glyn Johns, John Gilbert]
A Song for MeFamily02.19704[13]-Reprise RSLP-9001[produced by Family]
AnywayFamily11.19707[7]207Reprise RSX-9005[produced by Family]
FearlessFamily11.197114[2]177[7]Reprise K-54003[produced by Family, George Chkiantz]
BandstandFamily09.197215[10]183[5]Reprise K-54006[produced by Family, George Chkiantz]
It's Only a MovieFamily09.197330[3]-Raft RA-58501[produced by Family]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Posty (Atom)