Na początku lat sześćdziesiątych utworzył pierwszą własną grupę - The Jokers (jej basista, Joe Dan Petty, został później pracownikiem ekipy technicznej The Allman Brothers Band). Ta bluesowa formacja została po latach uwieczniona w utworze Rock And Roll Hoochie Koo, napisanym przez Ricka Derringera, który był na jednym z jej koncertów. Po rozwiązaniu grupy Betts stanął na czele innego zespołu, The Second Corning. Oprócz swojej żony, Dale Betts - voc, p pozyskał do niego m.in. Larry'ego Reinhardta - g (później w Iron Butterfly), Reese'a Wynansa - org (później w zespole Steviego Raya Vaughana - Double Trouble) i Berry'ego Oakleya - b. Z nimi dokonał pierwszych nagrań. Zarejestrował utwory I Feel Free z repertuaru Cream i She Has Funny Cars z repertuaru The Jefferson Airplane (wydane po latach w retrospektywnym boksie „Dreams", sygnowanym przez The Allman Brothers Band).
W marcu 1969 dołączył wraz z Oakleyem do grupy The Allman Brothers Band. Z nią odniósł sukces. Był wraz z Greggiem Allmanem głównym twórcą jej repertuaru. To on napisał jej największy przebój, Ramblin' Man, zainspirowany muzyką country, oraz wiele podobnych, równie udanych ballad w rodzaju instrumentalnej Jessiki, Sail Away czy Seven Turns. On też skomponował jej najbardziej wyrafinowane jazzujące utwory w rodzaju In Memory Of Elizabeth Reed czy Kind Of Bird (ten drugi razem z Warrenem Haynesem). Dał się w niej też poznać jako zdolny wokalista i wybitny gitarzysta, zachwycający techniką slide (najlepszy przykład jego talentu to wielominutowy improwizowany dialog z Duane'em Allmanem w koncertowym nagraniu Mountain Jam z albumu „Eat A Peach", Capricorn, 1972).
W sierpniu 1974, nadal będąc członkiem formacji, zadebiutował jako solista płytą „Highway Call", sprzedaną w trzystu tysiącach egzemplarzy. Z początku Frank Fentner, jeden z szefów wytwórni Capricorn, chciał go wysłać do Paryża i tam zorganizować mu spotkanie w studiu ze słynnym skrzypkiem jazzowym Stephane Grappellim. Ostatecznie jednak album powstał w Stanach przy współudziale wybitnego skrzypka bluegrassbwego - Vassara Clementsa. W sesji wzięli też udział tacy muzycy, jak Chuck Leavell, pianista The Allman Brothers Band, i John Hughey, gitarzysta składzie zespołu Conwaya Twitty'ego. Stronę pierwszą wypełniły świetne country rockowe ballady na temat samotności, ale i uroków życia na południu Stanów - Highway Call, Long Time Gone, Rain, Let Nature Sing. Na stronie B znalazła się muzyka instrumentalna w stylu country, bluegrass i western swing, np. Hand Picked, Kissimmee Kid. Wraz z albumem ukazały się dwa single - we wrześniu Kissimmee Kid/ Time Gone i w listopadzie Highway Call/Rain. 1 listopada 1974 koncertem w klubie Mosque w Richmond w stanie Virginia rozpoczął trasę promującą album. W zespole akompaniującym, któremu dał nazwę An American Music Show, znaleźli się m.in. Clements oraz Spooner Oldham -k, muzyk sesyjny ze studia Fame w Muscle Shoals w Alabamie.
W 1976, po rozwiązaniu The Allman Brothers Band, Betts stanął na czele zespołu Great Southern. Nagrał z nim dwie udane płyty. Od 1978 do 1982 znowu występował w The Allman Brothers Band. Od 1982 do 1984 kierował zespołem The BHLT Band, do którego pozyskał m.in.
Jimmy'ego Halla, wokalistę znanego z zespołu Wet Willie, oraz dwóch kolegów z The Allman Brothers Band, Leavella i perkusistę Butcha Trucksa. W 1984 osiadł w Nashville i tam założył The Dickey Betts Band, do którego zwerbował świetnego gitarzystę Warrena Haynesa, znanego z grupy Davida Allana Coe, oraz pianistę Johnny'ego Neela.
W1986 odbył z nim wspólną trasę po Stanach z The Gregg Allman Band. W tym czasie współpracował z gwiazdami country, m.in. uczestniczył w nagraniach Hanka Williamsa Jr. oraz był współtwórcą przeboju Your Memory Ain't What It Used To Be Mickeya Gilleya. W 1988 udało mu się wraz z The Dickey Betts Band podpisać kontrakt z wytwórnią Epic. We własnym studiu Pegasus w Tallahassee na Florydzie nagrał dla niej udany album „Pattern Disruptive", wydany w listopadzie 1988, utrzymany w stylu The Allman Brothers (w sesji gościnnie wziął udział Trucks) i zawierający m.in. kompozycję Duane's Tune, poświęconą pamięci nieżyjącego gitarzysty formacji - Duane'a Allmana. Płyta przeszła jednak bez echa. W 1989 znowu znalazł się z Haynesem i Neelem - w składzie reaktywowanej po raz kolejny grupie The Allman Brothers Band.
Kompozycje Dickey'a Bettsa na listach przebojów
| [solo] 01/1971 Revival (Love Is Everywhere) The Allman Brothers Band 92.US 08/1973 Ramblin' Man The Allman Brothers Band 2.US 01/1974 Jessica The Allman Brothers Band 65.US 07/1975 Blue Sky Joan Baez 57.US 03/1979 Crazy Love The Allman Brothers Band 29.US 07/1979 Can't Take It with You The Allman Brothers Band 105.US [with Gregg Allman] 11/1975 Nevertheless/Lousiana Lou and Three Card Monty John The Allman Brothers Band 67.US [with Johnny Cobb & Mike Lawler] 09/1980 Angeline The Allman Brothers Band 58.US [with Johnny Cobb] 08/1981 Straight from the Heart The Allman Brothers Band 39.US |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz