John Martyn

John Martyn
Właśc. Iain McGeachy, ur. 11.09.1948 r. w New Maiden w hrabstwie Surrey w Anglii w kochającej muzykę rodzinie. Karierę zawodową rozpoczął w wieku 17 lat pod kierunkiem artysty folkowego Hamisha Imlacha.
Wędrówkę długą, często wyboistą drogą prowadzącą do sukcesu rozpoczął po przyjeździe do Londynu, gdzie natychmiast podpisał kontrakt z szefem wytwórni Island Chrisem Blackwellem, jako pierwszy artysta solowy w historii firmy. Jego debiutancki album, zabarwiony jazzem i bluesem London Conversation (z 1968 r.), trafił na rozwijającą się scenę folkową, która powoli zaczynała zrywać ze swoim tradycyjnym imagem.

Ciągoty jazzowe wokalisty potwierdziły się już dziewięć miesięcy później, kiedy na rynku pojawił się longplay The Tumbler. Ten jednocześnie odważny i skromny album przełamał wiele konwencji muzyki folkowej, m.in. dzięki współpracy grającego na saksofonie i flecie jazzowego muzyka Harolda Mac Naira. Krytycy od razu ruszyli z lawiną porównań z twórczością Boba Dylana, zwłaszcza że młody Martyn nie skończył jeszcze 20 lat. Wkrótce ożenił się z wokalistką Beverly Kutner i jako John And Beverly Martyn nagrali dwa dobrze przyjęte albumy, Stormbringer i Road To Ruin. Pierwszy z nich zarejestrowali w Woodstock w Stanach Zjednoczonych z grupą utalentowanych muzyków amerykańskich, m.in. z Levonem Helmem z zespołu The Band i klawiszowcem Paulem Harrisem. Obie propozycje były spokojne i ze swoimi naiwnie łagodnymi sentymentami harmonizowały doskonale z głoszonymi w tamtym okresie hasłami pokoju i miłości.

Jednak Martyn-romantyk zmienił się teraz w Martyna-alkoholika i zaczął borykać się z jednym z największych problemów w swoim życiu. Spotkanie z jazzowym basistą Dannym Thompsonem, który stał się regularnym kompanem od kieliszka, zapoczątkowało całą serię ostrych popijaw. Jednak ciężka praca w klubach zaczęła również przynosić owoce. Martyn cieszył się coraz większą sławą, a jego pozycję potwierdziły albumy Bless The Weather i Solid Air. Jego koncerty przyciągały coraz większą rzeszę publiczności; prezentował na nich niezwykłą kombinację niedoskonałych acz bardzo ciekawych partii wokalnych połączonych z doskonałą techniką gry na wysłużonej gitarze akustycznej. Całość dopełniały dojrzałe, pełne wrażliwości jazzujące aranżacje. Utwór "Solid Air" powstał dla uczczenia pamięci przyjaciela. wokalisty i twórcy piosenek Nicka Drake'a, który popełnił samobójstwo w 1974 r.

Na kolejnych albumach Martyn jawił się jako coraz bardziej dojrzały twórca, za każdym razem oddalając się coraz bardziej od muzyki folk. Inside Out i nastrojowy Sunday's Child potwierdziły jego pozycję na rynku muzycznym, mimo że do prawdziwego sukcesu komercyjnego wciąż było mu daleko. Rozczarowany muzycznym biznesem, sam wyprodukował swój kolejny album Live At Leeds. Można go było nabyć wyłącznie drogą pocztową, pisząc bezpośrednio do Johna i Beverly w Hastings; za to otrzymywało się płytę z okładką opatrzoną autografami małżeństwa Martynów.

Niestety, coraz częściej dochodziła do głosu mroczniejsza strona osobowości Johna, a alkoholowo-narkotyczne odjazdy kładły się cieniem na związku z Beverly. Problem ten artysta poruszył subtelnie w tekstach pochodzącego z 1977 r. albumu One Worlds który nagrany z gościnnym udziałem Steve'a Winwooda spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem. Martyn miał jednak poważne problemy i następną płytę nagrał dopiero po trzech latach już po rozpadzie swojego małżeństwa.

Niezwykły album Grace And Danger, nagrany z udziałem Phila Collinsa, był dziełem boleśnie szczerym, pełnym emocji i przeżyć, którymi artysta dzielił się ze swoimi słuchaczami. Był to jednocześnie ostatni longplay nagrany dla wytwórni Island, którą porzucił na rzecz firmy WEA. Już dla niej zarejestrował albumy Glorious Fool (również z udziałem Collinsa w roli muzyka i producenta) i Well Kept Secret, zaczął też regularnie koncertować ze swoim własnym zespołem, w którym grali m.in. doświadczony klawiszowiec Max Middleton i utalentowany, pełen optymizmu basista Alan Thompson. Dzięki tym dwóm wydawnictwom Martyn został uznany na dobre za muzyka rockowego, a podczas koncertów słynna gitara akustyczna wykorzystywana była już tylko w kilku utworach, m.in. w klasycznej już kompozycji ,"May You Never", nagranej potem także przez Erika Claptona.

Martyn jako twórca piosenek mógł teraz poszczycić się bardzo ostrym piórem, nadając swoim tekstom nie pozbawioną uczciwości zaciętość. W utworze tytułowym z albumu Glorious Fool zawarł krytykę byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Reagana, powtarzając dobitnie jedną linijkę: "Half the lies he tells you are not true" ("Połowa kłamstw, które warn opowiada, nie jest prawdą"). Po wydaniu własnym sumptem kolejnego longplaya Philentropy Martyn powrócił do wytwórni Island, rejestrując dla niej następne, utrzymane na wysokim poziomie płyty.

Na Sapphire, z nastrojową wersją klasyka "Somewhere Over The Rainbow", zaprezentował się już jako szczęśliwszy, ponownie ożeniony człowiek. Pierwszym w historii singlem wydanym w wersji kompaktowej była kompozycja Martyna "Angeline", piękna, dedykowana żonie ballada o miłości, zapowiadająca ukazanie się albumu Piece By Piece w 1986 r. Nie osiągnąwszy spodziewanego sukcesu komercyjnego, Martyn ponownie pogrążył się w oparach alkoholu aż do 1988 r., kiedy to lekarze postawili mu groźne ultimatum. Artysta postanowił pozostać przy życiu i wytrzeźwieć.

W 1990 r. zaprezentował swoim wielbicielom kolejne dzieło The Apprentice, które otworzyło serię regularnie ukazujących się albumów. Od ponad 20 lat Martyn cieszy się sławą wykonawcy kultowego i pozostaje ulubieńcom krytyków. Trudno jest pozostać obojętnym na jego twórczość, tym większa szkoda, że wielki sukces komercyjny nadal zdaje się pozostawać poza zasięgiem tego niezwykle utalentowanego twórcy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Deliver me	Sister Bliss feat John Martyn	03.2001	31[2]	-	Jive 9241239	[Producer - Rollo & Sister Bliss ][Written-By - Helena Marsh , Jon Marsh]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
One world	John Martyn	02.1978	54[1]	-	Island ILPS 9492	[produced by Chris Blackwell]
Grace and danger	John Martyn	11.1980	54[2]	-	Island ILPS 9560	[produced by Martin Levan]
Glorious fool	John Martyn	09.1981	25[7]	-	Geffen K 99 178	[produced by Phil Collins]
Well kept secret	John Martyn	09.1982	20[7]	-	WEA K 99 255	[produced by Sandy Roberton]
Sapphire	John Martyn	11.1984	57[2]	-	Island ILPS 9779	[produced by John Martyn]
Piece by piece	John Martyn	03.1986	28[4]	-	Island ILPS 9807	[produced by John Martyn]
Couldn' t love you more	John Martyn	10.1992	65[2]	-	Permanent PERM 9
And	John Martyn	08.1996	32[3]	-	Go! Disc 8287982	[produced by John Martyn, Stefon Taylor, Spencer Cozens]
The church with one bell	John Martyn	03.1996	51[3]	-	Independiente ISOM 57 053	[produced by Norman Dayron, John Martyn]
Glasgow walker	John Martyn	05.2000	66[3]	-	Independiente ISOM 15CD	[produced by John Martyn, Spencer Cozens]
On the cobbles	John Martyn	05.2004	95[5]	-	Independiente ISOM 43CD	[produced by Jim Tullio, Garry Pollitt]
Solid air	John Martyn	07.2004	88[1]	-	Island Remasters IMCD 0274
The Very Best Of	John Martyn	04.2009	65[2]	-	Universal 2701556
Heaven and Earth	John Martyn	05.2011	51[1]	-	Hole In The Rain LSM 4010	[produced by Jim Tullio, Garry Pollitt]
The Island Years	John Martyn	10.2013	62[1]	-	Island 3742288

P.O.D.

P.O.D. jest zespołem prezentującym mocną muzykę zwaną przez krytyków nu-metalem. Jest to połączenie ciężkich brzmień z reggae, hip-hopem, hardcore, punk i latynoskiej muzyki. Jednak sami wykonawcy nie chcą szufladkować swojej twórczości. Każda płyta to eksperyment, ogniwo w ich muzycznej ewolucji.

Zespół powstał w 1992 roku, w San Diego (tzw. Southtown) w stanie Kalifornia, z inicjatywy gitarzysty Marcosa Curiela i perkusisty Noaha 'Wuv' Bernardo. W krótkim czasie dołączyli do nich wokalista i frontman grupy Sonny Sandoval i basista Traa Daniels. Pełna nazwa zespołu brzmi PAYABLE ON DEATH - co w polskim wolnym tłumaczeniu oznacza opłacone śmiercią. W rzeczywistości jest to termin bankowy wiążący się z wypłacaniem pieniędzy po śmierci spadkobiercom, jednakże członkowie zespołu przyjęli inne znaczenie tego skrótu, mianowicie: dostajesz wypłatę po śmierci - idziesz do nieba. Symbolem pojawiającym się na ich płytach, plakatach, a nawet na ciele w postaci tatuażu jest znak Trójcy Świętej (ang. theTrinity). Chłopcy nie ukrywają swojej wielkiej wiary, jednak nie chcą być postrzegani jako zespół reprezentujący chrześcijańskiego rocka.

Na początku swojej kariery grali w punk-klubach jako support takich zespołów jak Green Day, Mighty Mighty Bosstones i Cypress Hill. Wraz z pomocą ojca Wuv'a założyli niezależną wytwórnię płyt Rescue Records. Dzięki niej wydali 3 płyty - 'Snuff the Punk', 'Brown', 'Live'. Po sukcesie 'Brown' (sprzedali ponad 30,000 płyt) zespołem zainteresowała się wytwórnia Atlantic Records. W sierpniu 1998 P.O.D. podpisało umowę z producentem tejże wytwórni Howardem Bensonem. Rok później wydali niezależny krążek 'Warriors Ep'.
W 1999 roku ukazał się też inny krążek , wydany już przez Atlantic 'The Fundamental Elements of Southtown', zawiera on 16 utworów, między innymi cover 'Bullet the Blue Sky' U2. Wielką popularnością cieszył się utwór 'Rock the Party (Off the Hook). Później w drodze do sławy przyspieszyli.

W 2000 roku pojawił się utwór 'School of Hard Knocks', który znalazł się na ścieżce dźwiękowej do filmu z Adamem Sandlerem 'Little Nicky'. Inne filmy, w których pojawiły się utwory P.O.D. to 'Any Given Sunday' (Whatever it takes') oraz 'Ready to Rumble'. A ostatnio także w drugiej części 'Matrix - Reaktywacja' z piosenką 'Sleeping Awake'. Zespół pojawił się także w TV między innymi w programie Jay'a Leno czy Davida Lettermana. Można było ich również usłyszeć w eterze u Howarda Sterna. Sonny pojawił się także w Politically Incorrect With Bill Maker.
P.O.D. zebrało wiele nagród, ale to nie pozwoliło im osiąść na laurach. W 2001 roku ukazało się 'Sattelite', krążek ten pozwolił im uzyskać nowych zwolenników (zwanych przez członków zespołu WOJOWNIKAMI (WARRIORS). Na płycie znajduje się 15 utworów, wśród nich najbardziej znane 'Youth of the Nation' i 'Alive.

 Do współpracy zostali zaproszeni Eek-A-Mouse, H.R., a także Christian z Blindside. Wszystkie utwory zostały skomponowane pod wpływem emocji związanych z przeżyciami muzyków, na przykład Youth of the Nation'(utwór napisany pod wpływem tragedii w jednej z Amerykańskich Szkół) czy 'Thinking About Forever'(poświęcony zmarłej mamie Sonny'ego). Jak twierdzą chłopcy muzyka to nie puste dźwięki, lecz szczere uczucia. 'Satellite' sprzedało się w milionach egzemplarzy. Postanowiono, więc wypuścić specjalne wydanie tej płyty.

Na rynku pojawiły się dwie edycje - pierwsza z nich z dodatkowym singlem 'Whatever It Takes'(pojawiła się tylko na rynku europejskim), druga zaś wzbogacona została o dodatki DVD (ta różniła się nie tylko zawartością, ale także nieco i okładką).

P.O.D. zagrało wiele koncertów, na których zgromadziły się rzesze WOJOWNIKÓW. Podczas każdego koncertu chłopcy dają z siebie wszystko i wiem (z własnego doświadczenia) jak potrafią być przyjaźni i mili dla swoich fanów. Pojawili się także i w Polsce, grali jako support przed Kornem w katowickim Spodku kilka lat temu. Twierdzą, iż siłę do dalszej działalności dają im Wojownicy, ich rodziny oraz Jah (Bóg).

W 2003 roku skład zespołu uległ nieco zmianie, Marcos Curiel postanowił rozpocząć nową drogę solo, zastąpił go Jason Truby. 4 Listopada wyszła najnowsza płyta zatytułowana Payable On Death. Zespół po raz kolejny pokazał, że zna się na muzyce.

W 2006 roku zespół wydał album Testify. Pierwszy singiel do utworu „Goodbye For Now”, nagrany razem z Katy Perry, długo utrzymywał się na pierwszych miejscach list przebojów. Pod koniec 2006 roku Marcos Curiel postanowił wrócić do zespołu, a Jason opuścić go zaznaczając, że powrót Marcosa nie ma nic wspólnego z jego decyzją.

W 2008 roku grupa wydała krążek When Angels & Serpents Dance. Na płycie dominowały lekkie ballady, ale nie brakowało też mocnych, ostrych akcentów („Addicted”, „God Forbid”). Album doczekał się dwóch singli: wspomnianego wcześniej „Addicted” i „Shine With Me”. W grudniu tego samego roku zespół wydał drugi w dyskografii album koncertowy zatytułowany Rhapsody Originals.

We wrześniu 2011 roku grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Razor and Tie Records. 10 lipca 2012 roku ukazał się ósmy album studyjny zespołu zatytułowany Murdered Love, którego producentem był Howard Benson. Album promowały single „Beautiful”, „Lost in Forever (Scream)” i „Higher”.

21 sierpnia 2015 roku pojawił się dziewiąty już album studyjny zatytułowany The Awakening. Jak twierdzą członkowie zespołu jest to ich pierwszy koncepcyjny materiał. Album promował utwór „This Goes Out To You” który doczekał się również swojego teledysku. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Alive	P.O.D.	11.2001	19[15]	41[20]	Atlantic AT 0119CD	[written by P.O.D.][produced by Howard Benson,P.O.D.]
Youth of the nation	P.O.D.	12.2001	36[2]	28[19]	Atlantic AT 0127CD	[written by P.O.D.][produced by Howard Benson][1[2].Modern Rock Tracks]
Boom /Rock the party	P.O.D.	05.2002	-	123[4]	Atlantic 85 372	[written by P.O.D.][produced by Howard Benson,P.O.D.]
Satellite	P.O.D.	01.10.2002	120[1]	-	Atlantic AT 0139	[written by Noah Bernardo,Marcos Curiel,Traa Daniels,Sonny Sandoval][produced by Howard Benson,P.O.D.]
Sleeping awake	P.O.D.	06.2003	42[2]	-	Maverick W608	[written by P.O.D.][produced by Howard Benson,P.O.D.]
Will you	P.O.D.	09.2003	68[2]	117[3]	Atlantic 7567 88220-2	[written by Noah Bernardo,Jason Truby,Traa Daniels,Sonny Sandoval][produced by Howard Benson]
Goodbye for Now	P.O.D. featuring Katy Perry	01.2006	-	48[2]	Atlantic	[written by Sonny Sandoval]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The fundamental elements of southtown	P.O.D.	09.1999	-	51[47]	Atlantic 83 216	[platinum-US][produced by Howard Benson]
Satellite	P.O.D.	09.2001	16[21]	6[71]	Atlantic 83 475	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Howard Benson]
Payable on death	P.O.D.	11.2003	162[1]	9[13]	Atlantic 83 676	[gold-US][produced by Howard Benson,P.O.D.]
Testify	P.O.D.	01.2006	-	9[5]	Atlantic 83 857	[Producer by Glen Ballard]
Greatest Hits: The Atlantic Years	P.O.D.	12.2006	-	152[1]	Rhino	[Producer by Howard Benson, Glen Ballard, Travis Wyrick]
When Angels & Serpents Dance	P.O.D.	04.2008	-	9[3]	INO/Columbia 45889 2 [UK]	[Producer by Jay Baumgardner,P.O.D.]
Murdered Love	P.O.D.	07.2012	-	17[4]	Razor & Tie	[Producer by Howard Benson]
The Awakening	P.O.D.	08.2015	-	75[1]	Universal	[Producer by Howard Benson]

Joe McElderry

Joseph McElderry (urodzony 16 czerwca 1991) - angielski piosenkarz. Wygrał on szóstą edycję popularnego w Wielkiej Brytanii programu X-Factor. Jego pierwszy singiel The Climb dostał się na szczyt listy przebojów w Wlk Brytanii.

Początkowo zgłosił się on do edycji X-Factor z 2007 roku, lecz był on za młody by uczestniczyć w programie. Zgłosił się wiec ponownie po dwóch latach na castingu w Manchestzerze zaspiewał piosenkę Luthera Vandrossa - Dance With My Father. Występ ten zaprowadził go do finału X-Factor, 13 grudnia 2009 roku został ogłoszony zwycięzcą edycji szóstej pokonując w finale Olly Murs wykonując swoją wersję popularnej piosenki Miley Cyrus - The Climb.

Nagrodą dla niego było podpisanie kontraktu płytowego z wytwórnią Simon Cowell’s Syco, części Sony Music Entertainment. Debiutanckim signlem artysty jest jego finałowa piosenka - The Climb.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Climb/Somebody To Love	Joe McElderry	12.2009	1[1][14]	-	Syco 88697632942	[platinum-UK][written by Jessica Alexander , Jon Mabe]
Ambitions/If You Love Me	Joe McElderry	10.2010	6[8]	-	Syco 88697757322	[written by Cato Sundberg/Kent Sundberg/Simen M Eriksrud/Simone Larsen][produced by Ray Hedges, Nigel Butler]
If You Love Me	Joe McElderry	10.2010	130[1]	-	Syco	-
Someone Wake Me Up/There's a Place for Us	Joe McElderry	12.2010	68[1]	-	Syco 88697818812	[written by Liam Keenan, Ben Collier, Ray Hedges, Nigel Butler][produced by Ray Hedges, Nigel Butler]
Last Christmas	Joe McElderry	11.2011	92	-	Decca	[written by George Michael]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wide Awake	Joe McElderry	11.2010	3[8]	-	Syco Music 88697646772	[gold-UK][produced by Ray Hedges, Dallas Austin, John Shanks]
Classic	Joe McElderry	09.2011	2[18]	-	UCJ 2779934	[gold-UK][produced by Steven Baker, Morgan Pochin Music Productions]
Classic Christmas	Joe McElderry	12.2011	15[4]	-	UCJ 2784777	[gold-UK][produced by Steven Baker, Morgan Pochin Music Productions]
Here's What I Believe	Joe McElderry	09.2012	8[7]	-	UCJ 3708732	[produced by Steve Power, Steven Baker]
Saturday Night at the Movies	Joe McElderry	07.2017	10[2]	-	BK 5769629	-

Jeff Mills

Jeff Mills urodził się 18 czerwca 1963 roku w Detroit. Już na początku lat osiemdziesiątych prezentował nagrania muzyki hip-hop i elektro w rozgłośni WDET, w której następnie miał własną audycję. Pod wpływem muzyki acid house i zainteresowania industrialnym brzmieniem w 1989r. stworzył pierwsze własne nagrania. Następnie razem z Tonym Srockiem w jego studiu zaczęli nagrywać jako Final Cut. W 1990r., gdy poprzez grupę Members of The House (Jeff wykona remix jednego z utworów dla Members of The House) poznał Mika "Mad" Banksa opuszcza Final Cut i razem z Banksem zakłada Underground Resistance. Wkrótce dołącza do nich Robert Hood i wspólnie zaczynają tworzyć nowy styl Detroit techno.

Muzyka UR jest znacznie ostrzejsza i bardziej industrialna od muzyki pionierów Detroit (May, Saunderson, Atkins). Składają się na nią elementy acidu, electro, hardcora, housu w surowej metalicznej oprawie z industrialu. Jeff Mills miał bardzo duży wpływ na twórczość UR. Banks i Hood grali bardziej house i techno a on jest odpowiedzialny za industrialny styl, który jest charakterystyczny dla dźwięków z Chicago. Muzyka ta znajduje uznanie w Europie. Wkrótce UR rozpoczyna współprace z Berlińskim Tresorem. Wydają płyte X-101 Sonic Destroyer (numer 1 w katalogu Tresora) a tytułowy kawałek "Sonic Destroyer" zdobywa ogromną popularność. Dźwięki z X-101 to pierwsze tak radykalne i o takiej sile przekazu brzmienia elektroniczne. Także kolejna płyta wydana przez Tresora: X-102 The Rings of Saturn okazuje się wielkim sukcesem. Jest bardziej eksperymentalna a muzyka jest ściśle związana z oprawą płyty. Inspiracją dla Millsa stał się program kosmiczny NASA, filmy sciene-fiction i teorie Einsteina. Zresztą on sam też jest autorem wielu teorii dotyczących głównie ludzkich emocji i reakcji. Jest on też twórcą ideologii UR dotyczącej niezależności muzyki i artystów oraz walki o tą niezależność.

Coraz bardziej ideologiczno- partyzancki charakter UR (do dzisiaj członkowie UR podczas wywiadów ukrywają swoje twarze) przestał jednak odpowiadać Millsowi. Poza tym został rezydentem klubu Limelight w Nowym Yorku co mu uniemożliwiało częste kontakty z artystami z Detroit. Razem z Hoodem odchodzi z UR i wraz z nim zakłada własny label AXIS. Płyta X-103 Atlantis jest ostatnią przy której współpracował z Banksem. Kolejne kawałki wydane przez Axis przynoszą zmiane stylistyki, są bardziej proste i nie ma w nich elementów acid house czy hardcore (np EPki Cycle 30, Growth, Humana). Wiele nagrań wydanych przez Axis znalazło się na kompilacji "The Other Day". Jest to płyta raczej do słuchania w domu, ale są tu też bardziej klubowe rzeczy (np. "i9" czy pokręcona "Medusa"). Większość to spokojne i przestrzenne (często prawie ambientowe) doskonałe utwory ktore można zaliczyć do inteligentnego techno lub ambitnej elektroniki.

Okładka płyty X-101 Sonic Destroyer Nowe równie radykalne brzmienie powstałe w Axis zostaje nazwane minimalem, ale dopiero dzięki wydanej przez Tresora płycie Waveform Transmission vol.1 zyskuje popularność. Pierwszy utwór na płycie : "Phase 4" jest niesamowicie szybki i energetyczny, wywiera niesamowite wrażenie. Następny: "Changes Of Life" to połączenie prostych dźwięków pianinka z twardym, mocnym beatem. Kolejne kawałki są bardziej eksperymentalne. Dopiero "Late Night" i "DNA" przynoszą to co do dzisiaj wyznacza minimal techno. Mała ilość dźwięków, bardzo precyzyjna struktura i silna, bezwzględna stopa wybijająca rytm (często porównywana do trzęsienia ziemi). Jeszcze lepsza okazała się płyta Waveform Transmission vol.3 (vol.2 jest głównie dziełem Hooda). Podobnie jak część pierwsza zaczyna się bardzo szybkim, pędzącym kawałkiem -"The Extremist", kolejny to "Solid Sleep" -bardziej spokojny ale z mocną stopą. Następne to "Life Cycle" i bardzo szybki "Workers". Po nich jest "Wrath Of The Punisher" który jest niesamowicie szybki, niszczycielski, ciężki i intensywny. Następne -"DNA", "Condor To Mallorca" i "Basic Human Design" są już spokojniejsze i przypominają to co Mills wydał z wytwórni Axis. Płyta stała się inspiracją dla kolejnych wykonawców minimalu i mimo upływu czasu nadal jest grana na imprezach. Niestety pierwsza edycja płyty (1994r.) z powodu kłopotów z dystrybucją ukazała się w ograniczonym nakładzie. Dopiero reedycja w 1997r. pozwoliła na jej nieograniczony dostęp.

W 1996 r. Jeff Mills otworzył kolejną, całkowicie własną wytwórnię -Purpose Maker, w której wydaje swoje płyty przeznaczone głównie do grania w klubach. Doskonałe "Kat Moda" czy "Steamp it" to prawdziwe narzędzia dla DJ-ów, idealnie nadające się do miksowania. Ta muzyka to czysta energia przekazywana z niesamowitą intensywnością, ciężka ale też funky, dlatego szybko podbiła kluby na całym świecie. Podsumowaniem działalności tej wytwórni było wydanie płyty Purpose Maker Compilation z największymi "hitami" i z wieloma nigdzie niedostępnymi utworami które pierwszy raz zostały wydane na CD.

Jeff Mills to także niedościgniony mistrz sztuki mikserskiej. W czasie swoich setów potrafi użyć trzech gramofonów i automatu perkusyjnego TR-909 za pomocą których tworzy zupełnie nową muzykę. W ciągu jednej godziny miksuje dziesiątki utworów (nie jest to tylko ciężki minimal ale często też house, Detroit i kawałki techno-ambientowe ) często wybiera tylko bardzo krótkie fragmenty i łączy je w dynamicznym secie. O tym jak dobre są jego występy świadczy wpływ Millsa na scenę techno w Japonii, gdzie na jego pierwszej imprezie było tylko kilkaset osób a w tej chwili może przyjść nawet 10.000. Jeden z jego występów w Tokyo, w klubie Liquid Room (28 pażdziernik 1995r.) został nawet nagrany i oficjalnie wydany na cd. Ten live album to esencja występów Millsa.

W bardzo dynamicznym i intensywnym secie podzielonym na trzy części jest zawarte 38 utworów (+ pełen klub krzyczących Japończyków) w większości autorstwa Millsa, od intra z X-102 poprzez utwory z Waveform Transmission, wydawnictwa Axis do muzyki wydanej przez Purpose Maker winyl Cycle 30 oraz innych twórców intensywnego techno, minimalu, acidu i Detroit (np. Dj Hell, Surgeon, Beltram, Advent...).

Niedawno ukazała się też płyta "From The 21st", którą wydano tylko w Japonii a w Czechach kompilacja "The Art Of Connecting" zbierajaca utwory z różnych wytwórni. Wynikiem szerokich zainteresowań Millsa stała się kolejna płyta dla Tresora. "Metropolis" stanowi soundtrack do tytułowego, nagranego w 1926r. niemieckiego filmu w reżyserii Fritza Langa. Wyjątkowo pejzażowa i nastrojowa muzyka oparta na techno i ambiencie idealnie pasuje do wizji futurystycznego miasta Metropolis.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Berlin / Late Night	Jeff Mills	.1993	-	-	Pow Wow PW 484	[written by Jeff Mills][produced by Jeff Mills]
Beyond... / Dark Matter	Subjects v. Jeff Mills	.1993	-	-	ULR One ULRT 1006	[written by Subjects][produced by Jeff Mills,Subjects]
Dark Matter	Subjects vs.Jeff Mills	.1993	-	-	Undertow TOW-003-XXX [US]
Confidentials 1-4	Jeff Mills	.1994	-	-	Axis AX-009
Cycle 30	Jeff Mills	.1994	-	-	Axis AX-008 [US]	[written by Jeff Mills][produced by Jeff Mills]
Growth	Jeff Mills	.1994	-	-	Axis AX-10 [US]	[written by Jeff Mills][produced by Jeff Mills]
The Purpose Maker	Jeff Mills	.1995	-	-	Axis AX-11 [US]	[written by Jeff Mills][produced by Jeff Mills]
Java EP.	Jeff Mills	.1996	-	-	Purpose Maker PM-001 [US]
Kat Moda EP	Jeff Mills	.1997	-	-	Purpose Maker PM-002	[produced by Jeff Mills]
The Other Day EP	Jeff Mills	.1996	-	-	Axis AX-015 [US]
Very EP	Jeff Mills	.1996	-	-	Axis AX-016 [US]	[written by Jeff Mills]
Force Universelle EP	Jeff Mills	.1997	-	-	Purpose Maker PM-003[US]	[produced by Jeff Mills]
Inner Life / Medusa	Millsart / Jeff Mills	.1997	-	-	React 12 REACT 105	-
More Drama	Jeff Mills	.1997	-	-	Axis AX-006 [US]	-
Our Man From Havana	Jeff Mills	.1997	-	-	Purpose Maker PM-004 [US]	[produced by Jeff Mills]
Steampit EP	Jeff Mills	.1997	-	-	Purpose Maker PM-005 [US]	[produced by Jeff Mills]
Tomorrow	Jeff Mills	.1997	-	-	Axis AX-018 [US]	[written by Jeff Mills]
Vanishing Act EP	Jeff Mills	.1998	-	-	Purpose Maker PM-006[US]	[produced by Jeff Mills]
Apollo EP	Jeff Mills	.1999	-	-	Axis AX-019.b[US]	[produced by Jeff Mills]
If / Tango	Jeff Mills	.1999	-	-	Purpose Maker PM-009[US]	[produced by Jeff Mills]
Preview	Jeff Mills	.1999	-	-	Tomorrow TW-001[US]	[produced by Jeff Mills]
Skin Deep EP	Jeff Mills	.1999	-	-	Purpose Maker PM-008[US]	[produced by Jeff Mills]
Circus EP	Jeff Mills	.2000	-	-	Purpose Maker PM-010[US]	[produced by Jeff Mills]
Lifelike EP	Jeff Mills	.2000	-	-	Axis AX-021[US]	[produced by Jeff Mills]
Metropolis	Jeff Mills	02.2001	187[1]	-	Axis AX-022[US]	[produced by Jeff Mills]
4 Art / UFO	Jeff Mills	.2001	-	-	Axis AX-024[US]	[produced by Jeff Mills]
Conquest	Jeff Mills	09.2001	-	-	Axis AX-025[US]	-
Jet Set	Jeff Mills	.2001	-	-	Purpose Maker PM-012[US]	[produced by Jeff Mills]
The Electrical Experience	Jeff Mills	.2001	-	-	Purpose Maker PM-014[US]	[produced by Jeff Mills]
Kana	Jeff Mills	12.2003	-	-	Purpose Maker PM-016[US]	-
See The Light Part 1	Jeff Mills	11.2003	-	-	Axis AX-036[US]	[produced by Jeff Mills]
See The Light Part 2	Jeff Mills	11.2003	-	-	Axis AX-037[US]	[produced by Jeff Mills]
See The Light Part 3	Jeff Mills	11.2003	-	-	Axis AX-038[US]	[produced by Jeff Mills]
The Divine EP	Jeff Mills	.2003	-	-	Purpose Maker PM-015[US]	[produced by Jeff Mills]
Absolutespecial / Highlightspecial / Contactspecial	Jeff Mills	.2004	-	-	Axis AX-BLACK[US]	[produced by Jeff Mills]
From The 21st Pt. 1	Jeff Mills	.2004	-	-	Axis AX-01[US]	-
Exhibitionist	Jeff Mills	01.2004	92[1]	-	React 12REACT 245	[produced by Jeff Mills]
The Tomorrow Time Forgot	Jeff Mills	08.2004	-	-	Axis AX-040[US]	[produced by Jeff Mills]
Blade Runner	Jeff Mills	10.2005	-	-	Axis AX-044[US]	[produced by Jeff Mills]
Suspense / Dramatized	Jeff Mills	04.2005	-	-	Axis AX-041[US]	[produced by Jeff Mills]
The Bells	Jeff Mills	02.2005	-	-	Axis AXDV-002[US]	-
Time Mechanic	Jeff Mills	09.2005	-	-	Axis AX-043[US]	-
Suspense / Dramatized	Jeff Mills	04.2005	-	-	Axis AX-041[US]	[produced by Jeff Mills]
Natural World	Jeff Mills	05.2006	-	-	Purpose Maker PM-021[US]	[produced by Jeff Mills]
Systematic	Jeff Mills	12.2007	-	-	Axis AX-048[US]	[produced by Jeff Mills]
Alpha Centauri	Jeff Mills	05.2008	-	-	Axis AX-049[US]	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Waveform Transmission Vol. 1	Jeff Mills	.1993	-	-	Pow Wow Records PWD 7437	[produced by Jeff Mills]
The Other Day	Jeff Mills	05.1997	-	-	React REACT CD 105 [UK]	[produced by Jeff Mills]
At First Sight	Jeff Mills	.2002	-	-	True People TruePeople002-3	[produced by Jeff Mills]
Actual	Jeff Mills	.2002	-	-	Axis AX-009cda	[produced by Jeff Mills]
Time Machine	Jeff Mills	.2002	-	-	Tomorrow TW-800	[produced by Jeff Mills]
Medium	Jeff Mills	03.2003	-	-	Axis AX-009E/F	[produced by Jeff Mills]