Dead Or Alive

Grupa brytyjska. Powstała w maju 1980 w Liverpoolu z inicjatywy Pete'a Burnsa (5.08.1959, Liverpool) - voc, muzyka pochodzenia niemieckiego, który wcześniej kierował zespołem Nightmares In Wax, znanym z czwórki "Birth Of A Nation" (Inevitable, 1979).

W pierwszym składzie znaleźli się jeszcze dwaj byli członkowie Nightmares In Wax, Martin Healey -k i Mitch (właśc. Mick Read) - g, a także Sue James - b i Joe Musker - dr. W 1981 odeszli Mitch i James, a dołączyli Wayne Hussey (właśc. Jerry Lovelock; 26.05.1958, Bristol, Somerset) - g, znany m.in. z Hambi And The Dance, i Mike Percy (11.03.1961) - b.

Latem 1983 Hussey przeszedł do The Sisters Of Mercy (później założył The Mission). Wkrótce potem zamiast Healeya i Muskera pojawili się Tim Lever (21.05.1960) - k z Modern Eon i Steve McCoy (15.03.1962) - dr. W połowie lat osiemdziesiątych na koncerty dołączyli Chris Page - k i Russ Bell - g, obaj z zespołu Gary'ego Numana.

W końcu dekady odeszli Percy i Lever. Od tej pory trzon Dead Or Alive stanowili Burns i McCoy (jako Coy), który został też menażerem i producentem nagrań formacji. W 1994 przeobraziła się w inny zespół - International Chrysis, ale wkrótce potem wróciła do nazwy Dead Or Alive. Na pierwszych dwóch singlach, I'm Falfing/Flowers z maja 1980 i Number Eleven/Name Came z lutego 1981, na- granych dla małej wytwórni Inevitable, zaprezentowała się jako grupa zafascynowana dokonaniami The Doors.

Następne małe płytki, czwórka "It's Been Hours Now" z lutego 1982 i singel The Stranger/Some Of That z czerwca tego roku, zrealizowane i wydane własnym kosztem z nalepką Black Eyes, zapowiadały zwrot ku muzyce bliższej popu. I rzeczywiście. W kierunku nowoczesnego disco podążyła po podpisaniu w końcu 1982 kontraktu z wytwórnią Epic. Wydana na singlu w marcu 1984 przeróbka piosenki That's The Way (I Like It) zespołu KC And The Sunshine Band (na stronie B utwór Keep That Body Strong) była jej pierwszym większym przebojem, a debiutancki album, "Sophisticated Boom Boom" z maja 1984, także dostał się na listy bestsellerów.

Prawdziwy sukces przyniosła grupie następna płyta, "Youthquake" z maja 1985, owoc współpracy ze spółką producentów Mikiem Stockiem, Mattem Aitkenem i Pete'em Watermanem, późniejszymi opiekunami Kylie Minogue czy Jasona Donovana. Towarzyszące mu single biły rekordy powodzenia, zwłaszcza pierwszy, You Spin Me Round (Like A Record)/Misty Circles z listopada 1984, ale też następne, Lover Come Back To Me/Far Too Hard z kwietnia 1985, In Too Deep/I'd Do Anything z czerwca i My Heart Goes Bang (Get Me To The Doctors)/ Big Daddy Of The Rhythm z września tego roku.

Późniejsze płyty, realizowane według jednej recepty, miały już jednak mniejsze powodzenie. Tylko w Japonii grupa na długo zachowała gwiazdorską pozycję i od pewnego momentu skoncentrowała się na tamtejszym rynku. Dyskografię uzupełnia m.in. nagranie Why's It So Hard na płycie "Virgin Voices - A Tribute To Madonna, Vol. V (Eagle, 1999) z przebojami Madonny w różnych wykonaniach.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Misty circles	Dead Or Alive	09.1983	100[1]	-	Epic A 3399	[written by Pete Burns,Wayne Hussey,Mike Percy][ Producer - Zeus B. Held,Dead or Alive]
What I want/The Stranger	Dead Or Alive	06.1983	87[5]	-	Epic A 3676	[written by Pete Burns,Wayne Hussey,Mike Percy,Steve Coy,J. Levin][ Producer - Zeus B. Held,Dead or Alive]
I'd do anything/Anything "Dub"	Dead Or Alive	01.1984	79[5]	-	Epic A 4069	[written by Pete Burns,Mike Percy][ Producer - Zeus B. Held,Dead or Alive]
That' s the way [I like it]/Keep That Body Strong (That's The Way)	Dead Or Alive	03.1984	22[10]	-	Epic WA 4271	[written by Harry Wayne Casey,Richard Finch][ Producer - Zeus B. Held][28[8].Hot Disco/Dance;Epic 05012 12"]
You spin me round [Like a record]/Misty circles	Dead Or Alive	11.1984	1[2][25]	11[18]	Epic A 4861	[platinum-UK][ Producer - Stock Aitken Waterman][Written by: Pete Burns/Steve Coy/Wayne Hussey/Tim Lever/Mike Percy][4[14].Hot Disco/Dance;Epic 05208 12"]
Lover come back to me/Far too hard	Dead Or Alive	04.1985	11[8]	75[7]	Epic A 6086	[Producer - Stock, Aitken & Waterman][Written by: Pete Burns/Steve Coy/Wayne Hussey/Tim Lever/Mike Percy][13[8].Hot Disco/Dance;Epic 05278 12"]
Youthquake	Dead Or Alive	08.1985	-	-	Epic 40 119 LP.	[30[5].Hot Disco/Dance;album]
In too deep/I'd Do Anything	Dead Or Alive	06.1985	14[9]	-	Epic A 6360	[Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][Producer - Stock, Aitken & Waterman]
My heart goes bang [Get me to the doctor]/Big Daddy Of The Rhythm (Live)	Dead Or Alive	09.1985	23[6]	-	Epic A 6571	[Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][ Producer - Stock, Aitken & Waterman][15[7].Hot Disco/Dance;Epic 05722 12"]
Brand new lover/In too deep [live]	Dead Or Alive	09.1986	31[4]	15[22]	Epic 06374 [US]	[Producer - Stock, Aitken & Waterman][Written by: Pete Burns/Steve CoyTim Lever/Mike Percy][1[2][14].Hot Disco/Dance;Epic 05965 12"]
Something in my house/DJ hit that button	Dead Or Alive	01.1987	12[7]	85[6]	Epic 07022 [US]	[ Producer - Stock, Aitken & Waterman][Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][3[14].Hot Disco/Dance;Epic 06750 12"]
Hooked on love/You Spin Me Round (Like A Record)	Dead Or Alive	04.1987	69[2]	-	Epic BURNS 2	[Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][ Producer - Stock, Aitken & Waterman]
I'll save you all my kisses/Lover Come Back To Me	Dead Or Alive	10.1987	78[3]	-	Epic BURNS 3	[Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][ Producer - Stock, Aitken & Waterman]
Turn around and count 2 ten/Something In My House (Instru-MENTAL Mix)	Dead Or Alive	09.1988	70[3]	-	Epic BURNS 4	[Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][Producer - Dead Or Alive]
Come home with my baby/I'll Save You All My Kisses	Dead Or Alive	07.1989	62[3]	69[8]	Epic BURNS 5	[Producer - Steve Coy][Written by: Pete Burns/Steve CoyTim Lever/Mike Percy]
Baby Don't Say Goodbye	Dead Or Alive	11.1989	-	-	Epic 73 101 [US]	[Producer - Steve Coy][Written by: Pete Burns/Steve Coy/Tim Lever/Mike Percy][6[10].Hot Disco/Dance]
You spin me round [Like a record] 2003 mix	Dead Or Alive	05.2003	23[3]	-	Epic DOA 1	-
You spin me round [Like a record] 2003 mix [re-issue]	Dead Or Alive	02.2006	5[24]	-	Epic 82876806212	[ Producer - Stock, Aitken & Waterman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Sophisticated boom boom	Dead Or Alive	04.1984	29[3]	-	Epic EPC 25 835 [UK]	[produced by Zeus B. Held, Dead or Alive]
Youthquake	Dead Or Alive	05.1985	9[15]	31[20]	Epic 40 119	[gold-US][gold-UK][produced by Stock, Aitken and Waterman]
Mad,bad and dangerous to know	Dead Or Alive	12.1986	27[4]	52[25]	Epic 40 572	[produced by Stock, Aitken and Waterman]
Rip it up	Dead Or Alive	07.1988	-	195[2]	Epic 44 255	[produced by Stock, Aitken and Waterman]
Nude	Dead Or Alive	07.1989	-	106[9]	Epic 45 224	[produced by Pete Burns, Steve Coy]
Evolution	Dead Or Alive	05.2003	111[1]	-	Epic 511026 9	[produced by Stock Aitken Waterman,Dead or Alive,Zeus B. Held]

Dead Kennedys

The DEAD KENNEDYS, grupa amerykańska. Powstała na początku 1978 w San Francisco w Kalifornii. Pierwszy skład: Jello Biafra (właśc. Eric Boucher; 17.06.1958, Denver, Kolorado) - voc, East Bay Ray Valium (właśc. Ray Pepperell) - g, 6025 - g, Klaus Fluoride (właśc. Geoff Lyall) -b, cl, voc, Ted (właśc. Bruce Slesinger) - dr. Niebawem muzyk występujący pod pseudonimem 6025 odszedł. A w 1981 miejsce Slesingera, który założył The Wolverines, zajął Darren H. Peligro - dr, znany z zespołów Nub, Speedboys, Hellations, SSI oraz Roky Erickson And The Aliens. Formacja działała do grudnia 1986.

Utworzona przez Biafrę pod wrażeniem ostatniego koncertu pierwszego wcielenia The Sex Pistols, zadebiutowała w lipcu 1978 w klubie The Mab w San Francisco. Z początku związała się z firmą IRS Milesa Copelanda, ale od 1981 nagrywała dla utworzonej przez Biafrę, całkowicie niezależnej wytwórni Alternative Tentacles. Na jej dorobek złożyło się zaledwie kilka singli, m.in. California uber alles/Man With The Dogs z października 1979, Holiday In Cambodia/Police Truck z czerwca 1980, Too Drunk To Fuck/The Prey z maja 1981, Nazi Punks Fuck Off/Moral Majority z grudnia tego roku i Bleed For Me/Life Sentence z lipca 1982, oraz kilka dużych płyt, przde wszystkim: "Fresh Fruit For Rotting Vegetables" z września 1980, "In Cod We Trust, Inc." z listopada 1981, "Plastic Surgery Disasters" z listopada 1982, "Frankenchrist" z grudnia 1985 i "Bedtime For Democracy" z grudnia 1986.

U źródeł jej twórczości legły pisane przez Biafrę bezkompromisowe, jadowite, prowokacyjnie wulgarne teksty o cechach satyry społeczno-politycznej spod znaku Lenny'ego Bruce'a. Dotyczyły takich tematów, jak cynizm i zakłamanie polityków (np. California uber alles - imienna napaść na gubernatora Kalifornii, Jerry'ego Browna, i We've Got A Bigger Problem Now - atak na Ronalda Reagana), sięgająca najwyższych szczebli władzy korupcja (np. Stars And Stripes Of Corruption), odradzanie się w Stanach idei faszystowskich (np. Nazi Punks Fuck Off), zagrożenie nuklearne (np. Kill The Poor), bierne poddanie się wyścigowi szczurów (np. Well Paid Scientist), a wreszcie ogólne otępienie społeczeństwa amerykańskiego (np. Moral Majority, Drug Me i Your Emotions).

Podane zostały w oprawie wściekle agresywnej, potężnie brzmiącej, zabójczo szybkiej muzyki, inspirowanej klasycznym rock n'rollem, twórczością MC5 i Iggy'ego Popa z The Stooges oraz punk rockiem w wydaniu zespołów brytyjskich, zwłaszcza The Sex Pistols, ale też amerykańskich, w szczególności The Avengers, Flipper i Negative Trend, na tyle jednak świeżej i oryginalnej, że stała się jednym ze źródeł nowego stylu - hardcore'u. Co prawda żadna z płyt The Dead Kennedys nie okazała się dziełem na tyle skończonym, by zasłużyła na miano rockowego arcydzieła, ale bez wątpienia pierwsza z nich, "Fresh Fruit For Rotting Vegetables", była dokonaniem przełomowym, którego wpływu na amerykański rock nie można przecenić.

Formacja rozwiązała się na znak protestu przeciwko wyprzedaży ideałów punk rocka przez młode zespoły hardcore'owe oraz ograniczeniom swobody wypowiedzi artystycznej w Stanach (pretekstu dostarczyło postawienie Biafry przed sądem pod zarzutem deprawowania nieletnich w związku z dodaniem do albumu "Frankenchrist" plakatu z reprodukcją obrazu Landscape #XX, nazywanego też Penis Lanscape, wybitnego artysty H.R. Gigera).

Hołdem dla grupy był album "Virus 100" (Altemative Tentacles, 1992), zawierający jej utwory w wykonaniu m.in. NoMeansNo, Alice Donut, Victims Family, Didjits i Disposable Heroes Of Hiphoprisy.

Jello Biafra kontynuował karierę jako solista, a nagrywał też m.in. z własnymi zespołami Lard i Tumor Circus oraz z D.O.A. i Nomeansno. East Bay Ray Valium występował z grupami The Cage, Candyass i Skrapyard; z ostatnią zrealizował album "Sex Is Sex" (Alternative Tentacles, 1992).

Klaus Fluoride nagrał kilka płyt jako solista: "Cha Cha Cha With Mr. Fluoride" (Alternative Tentacles, 1985; minialbum), "Because I Say So" (Alternative Tentacles, 1989; muzyka filmowa) i "The Light Is Flickering" (Alternative Tentacles, 1991), a grywał też z własną folkową grupą Five Years Plan. Peligro z zespołem The Jungle Studs przygotował album "The Jungle Studs" (Alternative Tentacles, 1986), a indywidualnie "He's Back And He's Dangerous" (Network, 1995).
W 1998 Biafra został oskarżony przez dawnych kolegów z The Dead Kennedys o to, że przez lata wypłacał im za niskie honoraria za rozprowadzane przez Alternative Tentacles płyty grupy.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kill the Poor/In-sight	Dead Kennedys	10.1980	49[3]	-	Cherry Red Cherry 16	[written by Jello Biafra][produced by Norm]
Too Drunk to Fuck/The Prey	Dead Kennedys	05.1981	36[6]	-	Cherry Red Cherry 24	[written by Warren Maxwell of Little Bushman][produced by Dead Kennedys , Geza X]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Fresh Fruit for Rotting Vegetables	Dead Kennedys	09.1980	33[6]	-	Cherry Red B RED 10	[gold-UK][produced by Norm, East Bay Ray]
Plastic Surgery Disasters	Dead Kennedys	11.1982	-	-	Alternative Tentacles VIRUS 27	[gold-UK][produced by East Bay Ray, Thom Wilson]
Bedtime for Democracy	Dead Kennedys	11.1986	-	-	Alternative Tentacles VIRUS 50	[silver-UK][produced by Jello Biafra]
Give Me Convenience OR Give Me Death	Dead Kennedys	07.1987	84[2]	-	Alternative Tentacles VIRUS 57	[gold-UK][produced by Geza X , Jello Biafra , Norm , Thom Wilson]

Deacon Blue

Grupa szkocka. Utworzona w grudniu 1985 w Glasgow. Nazwę zaczerpnęła z kompozycji Deacon Blue zespołu Steely Dan. Założył ja Ricky Ross (22.12.1957, Dundee, Tayside) - voc, znany z zespołu Woza, w którym nie tylko śpiewał, ale też grał na instrumentach klawiszowych (w tym czasie także pracował -jako nauczycie! w szkole specjalnej dla dzieci sprawiających trudności wychowawcze).

Składu dopełnili: James Prime (3.11.1960, Kilmarnock, Strathclyde) -k, voc, wywodzący się z Altered Images, oraz Creame Kelling (4.04.1957 Pailsey, Strathclyde) - g, voc, Douglas Vipond (15.10.1966, Johnstone, Strathclyde) - dr, perc, a także Ewen Vernal (2.02.1964, Glasgow) - b, k, voc, jeszcze jeden były muzyk zespołu Woza. Nieco później dołączyła dziewczyna lidera, Lorraine Mclntosh (13.05.1964, Glasgow) - voc. Formacja rozwiązała się w maju 1994. W 1999 wznowiła działalność.

Zainteresowała swoimi próbnymi nagraniami Muffa Winwooda, byłego muzyka The Spencer Davis Group, a w tym czasie łowcę młodych talentów w CBS, i na początku 1986 podpisała umowę z tą wytwórnią. Zadebiutowała w marcu 1987 singlem Dignity/Riches, który co prawda przepadł na rynku, ale piosenka Dignity, wznawiana na małych płytach w późniejszych latach, dwukrotnie była przebojem -w 1988 i 1994 (na stronę B wybrano za pierwszym razem utwór Suffering, a za drugim Beautiful Stranger). W maju 1987 trafił na rynek pierwszy album formacji - "Raintown", nagrany przy pomocy takich dodatkowych muzyków, jak Chris Rea -g i B.J. Cole -g.

Wypełniły go wysmakowane poprockowe piosenki i ballady nasycone elementami folku, soulu, muzyki gospel i jazzu, z inteligentnymi tekstami, często o treściach społecznych, przywołujące skojarzenia z dokonaniami m.in. Vana Morrisona, Bruce'a Springsteena, Bruce'a Hornsby'ego i Kevina Rowlanda (oprócz Dignity m.in. Raintown, He Looks Like Spencer Tracy Now, When Will You Make My Telephone Ring, Chocolate Girl, The Very Thing, Town To Be Blamed. Na okładce znalazła się niezwykła fotografia, ukazująca stare Glasgow, wykonana przez słynnego fotografika i filmowca Oscara Marzarolliego, kronikarza Szkocji (w 1990 Deacon Blue oraz tacy wykonawcy, jak John Martyn, Wet Wet Wet i The Blue Nile, wydali w wytwórni CBS składankę "The Tree And The Bird And The Fish And The Bell", która była hołdem dla tego artysty - dochód z jej sprzedaży przeznaczono na stworzenie w Glasgow archiwum jego prac).

Prawdziwy sukces przyniósł formacji drugi album, podobny do pierwszego "When The World Knows Your Name" z kwietnia 1989, odnotowany na pierwszym miejscu brytyjskich list bestsellerów. A ogromną popularność zyskały też późniejsze płyty, z repertuarem o bardziej jednoznacznie rockowym charakterze, bliższym dokonań Petera Gabriela, Robbiego Robertsona, U2, INXS i Happy Mondays;Fellow hoodlums z czerwca 1991 i Whatever you say, Say Nothing z marca 1993 (a także wydane w tym okresie składanki). Grupa dorobiła się kilkunastu przebojowych singli, np. Real Cone Kid (piosenka portretująca Marię McKee, wokalistkę zespołu Lone Justice),Little Lincoln z października 1988, Wages Day/Take Me To The Place z lutego 1989, Fergus Sings The Blues/Long Window To Love z maja tego roku, Twist And Shout/Good z lipca 1991 i Your Town/Almost Beautiful z listopada 1992.

Wielkim hitem była też czwórka "Four Bacharach And David Songs" z kwietnia 1990, zawierająca opracowania piosenek Burta Bacharacha i Hala Davida: I'll Never Fall In Love Again, The Look Of Love, Message To Michael i Are You There (With Another Girl). Grupa jako utwory dodatkowe na swoich singlach umieszczała też kompozycje innych twórców, np. Angeliou Vana Morrisona, Trampoline Juliana Cope'a i It's Not Funny Anymore zespołu Husker Du.

Do największych estradowych sukcesów Deacon Blue należą występ w roli gwiazdy na The Big Day, festiwalu rockowym w Szkocji zorganizowanym w czerwcu 1990 dla dwustu pięćdziesięciu tysięcy słuchaczy, oraz trzy wyprzedane do ostatniego miejsca koncerty na Wembley Arena we wrześniu tego samego roku. Grupa w 1994 zawiesiła działalność, ale pięć lat później się odrodziła i przypomniała fanom trzema nowymi nagraniami, m.in. Jesus Do Your Hand's ,Still feel the rain i Plastic Shoes, włączonymi do programu zestawu swoich przebojów - "Walking Back Home" z listopada 1999.

Ross jako solista firmował płyty "What You Are" (Epic, 1996) i "New Recordings" (Internationale, 1997).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
When will you [Make my telephone ring]/Church	Deacon Blue	08.1987	34[9]	-	CBS DEAC 5	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Dignity /Suffering	Deacon Blue	01.1988	31[12]	-	CBS DEAC 4	[written by Ricky Ross][produced by Bob Clearmountain]
Chocolate girl/S.H.A.R.O.N.	Deacon Blue	07.1988	43[7]	-	CBS DEAC 6	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Real gone kid/Little Lincoln	Deacon Blue	10.1988	8[13]	-	CBS DEAC 7	[written by Ricky Ross][produced by Warne Livesey]
Wages day/Take me to the place	Deacon Blue	03.1989	18[6]	-	CBS DEAC 8	[written by Ricky Ross][produced by Warne Livesey]
Fergus sings the blues/Long window to love	Deacon Blue	05.1989	28[5]	-	CBS DEAC 9	[written by Ricky Ross/James Prime][produced by Warne Livesey]
Love and regret/Down in the flood	Deacon Blue	09.1989	28[5]	-	CBS DEAC 10	[written by Ricky Ross][produced by Warne Livesey]
Queen of the new year/My America	Deacon Blue	01.1990	21[5]	-	CBS DEAC 11	[written by Ricky Ross,Jim Prime][produced by Warne Livesey]
Four Bacharach & David songs EP. ["I'll Never Fall in Love Again" "The Look of Love" "Are You There (With Another Girl)" "Message to Michael" ]	Deacon Blue	08.1990	2[9]	-	CBS DEAC 12	[written by Burt Bacharach/Hal David][produced by Jon Kelly]
Your swaying arms/Fourteen years	Deacon Blue	05.1991	23[4]	-	Columbia 6568937	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Twist and shout/Good	Deacon Blue	07.1991	10[9]	-	Columbia 6573027	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Closing time/I was like that	Deacon Blue	10.1991	42[3]	-	Columbia 6575027	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Cover from the sky/What do you want the girl to do/Christmas [Baby please come home]	Deacon Blue	12.1991	31[4]	-	Columbia 657 6737	[written by Ricky Ross][produced by Jon Kelly]
Your town/Almost beautiful	Deacon Blue	11.1992	14[8]	-	Columbia 658 7867	[written by Ricky Ross][produced by Steve Osborne, Paul Oakenfold]
Will we be lovers/Sleeper	Deacon Blue	02.1993	31[5]	-	Columbia 658 9732	[written by Ricky Ross][produced by Steve Osborne, Paul Oakenfold]
Only tender love/Riches	Deacon Blue	04.1993	22[4]	-	Columbia 659 1847	[written by Ricky Ross][produced by Steve Osborne, Paul Oakenfold]
Hang your head EP.	Deacon Blue	07.1993	21[3]	-	Columbia 659 4604	[written by Ricky Ross/Carr][produced by Steve Osborne, Paul Oakenfold]
I was right and you were wrong/Mexican rain	Deacon Blue	04.1994	32[5]	-	Columbia 660 2222	[written by Ricky Ross][produced by Steve Osborne]
Everytime you sleep/Hey Craig/When you were a boy you were a beautiful boy	Deacon Blue	04.2001	64[2]	-	Papilon BTFLYS 0011	[written by Ricky Ross][produced by Ricky Ross and Kenny MacDonald]
A Is For Astronaut	Deacon Blue	06.2001	159[1]	-	Papilon btflys 0018	[written by Ricky Ross][produced by Ricky Ross and Kenny MacDonald]
Bigger Than Dynamite /Deportee Song	Deacon Blue	10.2006	130[1]	-	Columbia 88697000822	[produced by Ricky Ross and Scott Fraser]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Raintown	Deacon Blue	06.1987	14[78]	-	CBS 450 5491	[platinum-UK][produced by Jon Kelly]
When the world knows your name	Deacon Blue	04.1989	1[2][54]	-	CBS 463 3211	[2x-platinum-UK][produced by Deacon Blue/Warne Livesey]
Ooh Las Vegas	Deacon Blue	09.1990	3[8]	-	CBS 467 2422	[gold-UK][produced by David Kahne/Deacon Blue/Gordon Rintoul/Kenny MacDonald/Robin Rankin]
Fellow hoodlums	Deacon Blue	06.1991	2[27]	-	Columbia 468 5502	[platinum-UK][produced by Jon Kelly]
Whatever you say,say nothing	Deacon Blue	03.1993	4[11]	-	Columbia 473 527-2	[silver-UK][produced by Steve Osborne, Paul Oakenfold]
Our town-Greatest Hits	Deacon Blue	04.1994	1[2][72]	-	Columbia 476 6422	[4x-platinum-UK][produced by Chris Kimsey/Jon Kelly/Paul Oakenfold/Steve Osborne/Warne Livesey]
Walking back home	Deacon Blue	10.1999	39[3]	-	Columbia 496 3802	[produced by Deacon Blue, Jon Kelly, Steve Osborne, Warne Livesey]
Homesick	Deacon Blue	05.2001	59[4]	-	Papillion BTFLYCD 0014	[produced by Kenny MacDonald, Ricky Ross]
The Very Best Of Deacon Blue	Deacon Blue	11.2001	148[1]	-	Columbia 504978 2
Singles	Deacon Blue	10.2006	18[6]	-	Columbia 82876884872	[produced by Jon Kelly/Warne Livesey/Scott Fraser/Ricky Ross/Paul Oakenfold/Steve Osborne]
The Hipsters	Deacon Blue	10.2012	19[5]	-	Edsel DEACON 001	[produced by Paul Savage]
A New House	Deacon Blue	09.2014	17[2]	-	Medium Wave DBANH 001	[produced by Paul Savage]
Believers	Deacon Blue	10.2016	13[2]	-	Ear Music 211434EMU	[produced by Deacon Blue, Ricky Ross]

Cliff De Young

Clifford Tobin DeYoung (ur. 12 lutego 1945 roku w Los Angeles, w stanie Kalifornia, USA – amerykański aktor charakterystyczny i wokalista.

Do późnych lat sześćdziesiątych był wokalistą psychodelicznej grupy rockowej Clear Light, która koncertowała m.in. z takimi legendarnymi wykonawcami jak The Doors, Jimi Hendrix i Janis Joplin. Po rozpadzie zespołu, w 1970 roku udał się do Nowego Jorku, gdzie wystąpił w broadwayowskim musicalu Hair i uhonorowanym nagrodą Tony dramacie psychologicznym amerykańskiego pisarza i scenarzysty Davida Rabe'a o wojnie w Wietnamie Jak brat bratu (Sticks and Bones).

Powrócił do Kalifornii i na szklanym ekranie wcielił się w główną rolę Sama Haydena – młodego wdowca z Vancouveru, wychowującego 5-letnią Jill w serialu W blasku słońca (Sunshine, 1973) i jego sequelu W blasku słońca Świąt Bożego Narodzenia (Sunshine Christmas, 1977). Na ekranie zabłysnął w podwójnej roli jako Brad Majors i jego zły brat-bliźniak Farley Flavors w komediowym horrorze muzycznym Terapia szokowa (Shock Treatment, 1981), sequelu musicalu The Rocky Horror Picture Show. Zwrócił także na siebie uwagę rolą Toma Havera w horrorze Zagadka nieśmiertelności (The Hunger, 1983) z Catherine Deneuve, Davidem Bowie i Susan Sarandon.

Zagrał potem m.in. w horrorze Szkoła czarownic (The Craft, 1996), dramacie sensacyjnym Belfer (The Substitute, 1996), dramacie kryminalnym Pokerowa zagrywka (Suicide Kings, 1997) u boku Christophera Walkena i dramacie Tajemnice Zoey (The Secret Life of Zoey, 2002).
Na małym ekranie pojawił się w roli Crodena w jednym z odcinków serii Star Trek:Stacja kosmiczna (Star Trek: Deep Space Nine, 1993) pt. Vortex.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
My Sweet Lady/Sunshine	Cliff De Young	01.1974	-	17[15]	MCA 40 156	-

Now Gil

Gilbert "Gil" Naud urodził się 21.02.1946 r. w Bois-Colombes.
Rozpoczął jako śpiewak grupy TURNIPS (63-65), który regularnie występuje na scenie La locomotive, Golfa Drouota i innych modnych klubów w Paryżu i na przedmieściach, z sukcesami sukcesy jako reprezentant rythm and bluesa.

Ten wysoki (190cm) chudy facet nazywany "workiem kości" przez publiczność.
Następnie rozpoczął karierę solową pod pseudonimem Now Gil  i nagrał w Barclay EP "Le diable dans le cœur" (67) i "Mais ne pleure pas mamma" (68).
Następnie  śpiewał w zespołach Tribu, Bang (77) i French Cancan.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Dis-le Moi

Now Gil

06.1967

54[17]

-

-

-

-

-

-

-

Barclay 71 182

[written by Richard Gottehrer,Jean Schmitt,Dean Parrish]

Tom Novy

Tom Novy, właściwie Thomas Reichold (ur. 8 marca 1970r) - niemiecki DJ i producent muzyczny, grający house, trance i progressive house. Pochodzi z Monachium. Jest autorem kilku przebojów muzyki klubowej, w tym "Without Your Love" i "Your Body".

 Novy zajął się produkcją muzyczną na przełomie 1994 i 1995 roku, kiedy podpisał kontrakt z Kosmo Records na jego pierwszy utwór - "I House U", cover utworu Jungle Brothers z własnymi słowami.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Rock	Tom Novy Feat. Virginia	09.2000	55[2]	-	Rulin RULIN 3CDS	[written by Adrian Misiewicz, Tom Novy, Virginia][produced by Adrian Misiewicz, Tom Novy]
Now Or Never	Tom Novy feat. Lima	08.2001	64[3]	-	Rulin RULIN 14CDS	[written by Tom Novy][produced by Adrian Misiewicz, Tom Novy]
Your Body	Tom Novy feat. Michael Marshall	12.2005	10[44]	-	Data DATA 102CDS	[written by Adrian Misiewicz, Michael Marshall, Tom Novy]
Take It (Closing Time)	Tom Novy & Lima	08.2006	31[9]	-	Data DATA 132CDS	[written by Robin Felder, Tom Novy ]

Tom Novembre

Tom Novembre , pseudonim sceniczny Jeana-Thomasa Couture , francuskiego piosenkarza i aktora urodzonego   8 listopada 1959 r w Nancy . Jest najmłodszym bratem artysty Charlélie Couture .

Jean-Thomas Couture jest synem Jean-Pierre'a Couture'a, nauczyciela sztuk pięknych, który stał się antykwariuszem i dekoratorem oraz Odette Michel, nauczycielki francuskiego w Stanach Zjednoczonych , która następnie dołączyła do rodzinnego antykwariatu ,jest młodszym bratem Bertranda Couture, znanego jako Charlelie Couture , i ma siostrę Sophie.

Ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Nancy . W 1980 roku rozpoczął karierę jako wokalista, po kilku występach w teatrze, który kontynuje do tej pory. Jako pseudonim sceniczny przyjmuje Tom Novembre , który składa się z  jego drugiego imienia i miesiąca jego narodzin.

W maju 1982 r. Tom Novembre zostaje nazwany objawieniem Printemps de Bourges . Jego pierwszy album, Version du doublage , ukazał się kilka miesięcy później w listopadzie 1982 roku . Od początku swojej kariery gra na kilku Omnichordach Suzuki , elektronicznych instrumentach z lat 80-tych.

W 1992 roku zagrał główną rolę Orphée w filmie Ville à vendre Jean-Pierre Mocky . Występował także często w miniserialach Camera Café , Camera Café 2 , Nerdz .

Był stałym gościem w programie Chez Marcus  zaprezentowanej przez Marca Lacombe na kanale Noco .Skomponował piosenkę, która stała się wizytówką ostatniego sezonu serialu.

W maju 2006 ukazała się płyta CD z jego coverami piosenek Bourvila .

Jako miłośnik sztuki od 2009 roku prezentuje program Otto w Paris Première , w którym gra muzealnego pasjonata sztuki współczesnej .

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Le Défilé des Mois D'été	Tom Novembre	11.1982	78[10]	-	-	-	-	-	-	-	Philips 6010 562	[written by Tom Novembre]
Parcours Santé	Tom Novembre	02.1984	51[11]	-	-	-	-	-	-	-	Philips 814 547-7	[written by Tom Novembre]

Nourith

Nourith (której prawdziwe nazwisko brzmi Nourith Sibony ) to izraelska piosenkarka , autorka tekstów mieszkająca w Paryżu , urodzona w Be'er Sheva w Izraelu. 29 sierpnia 1971 r , Śpiewa głównie po hebrajsku, a także po francusku, angielsku i arabsku.

Nourith przybyła do Francji w wieku 20 lat. Brała udział w lekcjach dramatu w Théâtre national de Chaillot , a w 1995 roku wzięła udział w ścieżce dźwiękowej do filmu Piąty element Luca Bessona .

W 1997 roku została odkryta przez swoją pierwszą wytwórnię płytową, Polydor , śpiewając  na ulicy. To pozwoliło jej wydać dwa solowe albumy w języku hebrajskim i francuskim, a także zagrać rolę Zipporah w The Ten Commandments przed milionami widzów i wziąć udział w wielu programach telewizyjnych.

Współpracuje z Maurane , Michelem Jonaszem ,  Peterem Gabrielem, Richardem Bona , Yaelem Naïmem , Bratsch .

W styczniu 2014 wydała swój trzeci album "Here I am". Ten album jest owocem kilku lat pracy, spotkań z muzykami, którzy pomogli jej komponować i budować muzyczny wszechświat tradycyjnych instrumentów ( sitar , oud , perkusja), organiczny dźwięk, kolory celtyckie, orientalne czasami tribal ...

Dziś Nourith mieszka w Paryżu, gdzie stworzyła i kieruje orkiestrą międzynarodową, a także orientalną orkiestrą na prywatne imprezy we Francji i za granicą.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Partir

Nourith

11.2002

62[12]

-

-

-

-

-

-

-

Polydor 8667

[written by Yael Naim,Jean-Pierre Taïeb,Nourith]

Silver Convention

Założycielami tej studyjnej grupy byli monachijscy producenci nagrań Silvester Levay i Michael Kunze. Jako duet, wylansowali w 1975 r. brytyjski przebój „Save Me” oraz amerykański superszlagier „Fly, Robin, Fly”.

Zachęceni sukcesami, postanowili scedować nazwę Silver Convention na dziewczęce trio wyłonione poprzez serię przesłuchań. Szczęśliwymi wybrankami zostały: Linda Thompson (eks-Les Humphries Singers), Ramońa Wolf (poprzednio solistka) oraz Penny McLean. Nowa mutacja okazała się czymś więcej, niż dodatkiem do studyjnych poczynań kreatorów, osiągając światowy sukces dyskotekowym przebojem „Get Up And Boogie (That’s Right)”.

 Zastąpienie Lindy przez Rhondę Heath było chybionym pomysłem i po kilku pomniejszych szlagierach zespół rozwiązał się pod koniec lat 70-tych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Save Me	Silver Convention	04.1975	30[7]	103[6]	Magnet MAG 26	[written by Sylvester Levay,Stephan Prager][10[8].Hot Disco/Dance;Midland Int. 10 212 7"]
Fly Robin Fly/I Like It	Silver Convention	11.1975	28[8]	1[3][17]	Magnet MAG 43	[gold-US][written by Sylvester Levay,Stephan Prager][produced by Stephan Prager][1[3][18].Hot Disco/Dance;Midland Int. 10 339 7"]
Get Up And Boogie/Son Of A Gun	Silver Convention	04.1976	7[11]	2[21]	Magnet MAG 55	[written by Sylvester Levay,Stephan Prager][produced by Stephan Prager][5[10].Hot Disco/Dance;Midland Int. 1539 12"]
Tiger Baby/No, No, Joe	Silver Convention	06.1976	41[4]	-	Magnet MAG 69	[written by Sylvester Levay,Stephan Prager][produced by A Butterfly Production For Jupiter Records]
No, No, Joe/Another Girl	Silver Convention	08.1976	-	60[6]	Midland International 10723 [US]	[written by Silvester Levay, Stephan Prager][produced by Michael Kunze, Silvester Levay]
Dancing In The Aisles (Take Me Higher)/ Thank You Mister D.J.	Silver Convention	12.1976	-	102[6]	Midland International 10849 [US]	[written by Silvester Levay, Michael Kunze][produced by Michael Kunze, Silvester Levay]
Everybody's Talking 'Bout Love/Thank You, Mr D.J.	Silver Convention	01.1977	-	25[5]	Magnet MAG 81	[written by Silvester Levay, Michael Kunze][produced by Michael Kunze, Silvester Levay]
Telegram/Midnight Lady	Silver Convention	06.1977	-	103[2]	Midsong International 10972 [US]	[written by Silvester Levay, Michael Kunze][produced by Michael Kunze, Silvester Levay]
Spend The Night With Me/Breakfast In Bed	Silver Convention	05.1978	-	-	Midsong International 40 896	[written by M. Bjoerklund, M. Forsey][produced by Michael Kunze][10[14].Hot Disco/Dance;Midsong Int. 13 906 12"]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Save Me	Silver Convention	09.1975	-	10[25]	Midland International 1129	[gold-US][produced by Stephan Prager]
Get Up and Boogie	Silver Convention	04.1976	-	13[24]	Midland International 1369	[produced by Stephan Prager]
Madhouse	Silver Convention	11.1976	-	65[12]	Midland International 1824	[produced by Michael Kunze, Sylvester Levay]
Greatest Hits	Silver Convention	06.1977	34[3]	-	Magnet MAG 6001	-
Golden Girls	Silver Convention	07.1977	-	71[10]	Midsong International 2296	[produced by Stephan Prager]

Status Quo

Początki tej legendarnej brytyjskiej grupy sięgają 1962 r.. kiedy to powstało trio... Scorpions w składzie: Alan Key (gitara). Mike (później Francis) Rossi (ur. 29.05.1949 r. w Forest Hill w południowym Londynie: gitara) i Alan Lancaster (ur. 7.02.1949 r. w Peckham w południowym Londynie; bas).

Już kilka miesięcy później, po powiększeniu składu o Jessa Jaworskiego (organy) i Barry'ego Smitha (instr. perkusyjne) oraz zwolnieniu Keya, zmienili nazwę na Spectres. Zespół grał wszystko - od pop do rhythm'n'bluesa -działając do maja 1967 r. i wydając trzy single, które nie odniosły jednak żadnego sukcesu. Nie zrażeni niepowodzeniem muzycy zmienili nazwę na Traffic Jam, lecz zdążyli nagrać tylko jedną małą płytę "Almost There But Not Quite" przed ponownym przemianowaniem się - w sierpniu 1967 r. - tym razem na Status Quo (przeciwko nazwie Traffic Jam ostro zaprotestował bowiem Steve Winwood, szef zespołu Traffic).

W pierwszym składzie Status Quo - obok Lancastera i Rossiego -znaleźli się: Rick Parfitt (właśc. Richard Harrison, ur. 12.10.1948 r. w Woking w hrabstwie Surrey; gitara, śpiew: były członek formacji Highlights), John Coughlan (ur. 19.09.1946 r. w Dulwich w południowym Londynie; perkusja) i Roy Lynes (organy, śpiew).

Na początku działalności nowa grupa imała się różnych dorywczych zajęć, wspierając w nagraniach innych solistów, m.in. Madeleine Bell i Tommy'ego Quickly. Sytuacja zmieniła się diametralnie już na początku 1968 r.. kiedy pierwszy wydany pod nazwą Status Quo singel "Pictures Of Matchstick Men" dotarł aż do 7. miejsca na liście przebojów. To jedno z najbardziej charakterystycznych nagrań z tamtych czasów, opierało się na dźwięcznych partiach gitarowych oraz rygorystycznie znaczonych frazach, co wywoływało skojarzenia z popem i psychedelia.

Następny singel "Black Veils Of Melancholy" jeszcze bardziej zbliżył się do tej ostatniej, odbyło się to jednak kosztem melodii. Choć nie cieszył się popularnością, nie przeszkodziło to grupie dostać się ponownie do pierwszej dziesiątki w Anglii z następnym singlem "Ice In The Suń" (jego współautorem był Marty Wilde, piosenkarz . Promowany przez niego debiutancki album grupy Picturesque Mutchstickable Messages nie znalazł jednak uznania ani krytyków, ani słuchaczy.

Kolejne nagrania Status Quo utrzymane były w podobnej konwencji i starały się naśladować schemat utworów, które wcześniej cieszyły się powodzeniem. Pomimo osiągnięcia przez następny singel "Down The Dustpipe" 12. miejsca na liście przebojów w Anglii, zespół był coraz częściej uważany za przebrzmiałą atrakcję. Jednak piosenka ta, wykonywana z akompaniamentem zawodzącej harmonijki, ukazała nowy kierunek w muzyce grupy, który w pełni rozkwitł w 1970 r. na albumie Ma Kelly's Greasy Spoon. Longplay zawierał m.in. nową wersję utworu "Junior's Wailing" formacji Steamhammer.

Członkowie zespołu zmienili w tym czasie image. Zniknęły satynowe koszule, fraki i śledziowate krawaty, a pojawiły się długie włosy, dżinsy i tenisówki. Odejście Lynesa we wrześniu 1970 r. w czasie podróży do Szkocji ("po prostu wysiadł z pociągu i tyle go widzieliśmy" — Rossi) doprowadziło do wysunięcia na plan pierwszy gitar. Jednak obojętność okazana przez wytwórnię płytową utrudniła postępy w karierze grupy. Jakby na przekór swoim chlebodawcom, nieustannie występowali na żywo, co zapewniło im wielu fanów i zaproszenie do udziału w 1972 r. w prestiżowych imprezach Reading Festival i Great Western Festival.

Podpisawszy kontrakt z wytwórnią Vertigo, Status Quo dostał się jeszcze w tym samym roku do Top 10 brytyjskiej listy przebojów dzięki utworowi "Paper Plane". Album Piledriver, wydany na początku 1973 r., dotarł do 5. miejsca na liście bestsellerów. Kolejny longplay Hello znalazł się na l. miejscu w Anglii, potwierdzając ugruntowany już wówczas status zespołu jako znaczącego elementu w krajobrazie muzycznym. Od tego momentu ich muzyka w zasadzie nie zmieniała się. Łączyła proste, 12-taktowe riffy z chwytliwymi melodiami. Bezpośredni, "młodzieżowy" image muzyków, okazał się równie trwały. Każdy z ich albumów wydanych w latach 70. dotarł do pierwszej piątki zestawień, a na listach singli zagościły tak znaczące utwory jak "Caroline" (w 1973 r.), "Down Down" (numer l w 1974 r.), "Whatever You Want" (w 1979 r.) i "Lies"/„Don't Drive My Car" (w 1980 r.).

Nietypowa ballada "Living On An Island" ( z 1979 r.) prezentowała łagodniejsze brzmienie. Zespół równocześnie wykazał się talentem w adaptowaniu cudzych kompozycji, co w 1977 r. udowodniła jego dynamiczna wersja "Rockin' All Over The World" Johna Fogerty'ego (utwór ten został ponownie nagrany w 1988 r. jako "Running Ail Over The World". by promować charytatywny album Race Against Time}.

W 1980 r. kwartet zrobił sobie dłuższy urlop, lecz na plotki o trwałym rozpadzie odpowiedział albumem Just Supposin'. W 1981 r. grupę opuścił John Coughlan i założył swój własny zespół o nazwie Diesel. Jego miejsce zajął wprawdzie Pete Kircher (wcześniej w Original Mirrors), ale Quo zostało z kolei osłabione przez rosnącą wrogość pomiędzy Lancasterem, Rossim i Parfittcm.
Gitarzysta basowy przeniósł się ostatecznie w 1983 r. do Australii ,a podczas kilku telewizyjnych występów zastępowała go wycięta z tektury sylwetka — lecz pozostał formalnie członkiem zespołu przez następne dwa lata. Po raz ostatni wystąpił z grupą na koncercie "Live Aid". Później próbował bez powodzenia uzyskać sądowy nakaz, który miał zabronić zespołowi występowania bez niego.

Jednak to Rossi i Parfitt zapewnili sobie prawo do nazwy Status Quo i zreformowali grupę, do współpracy zapraszając Johna Edwardsa (bas), Jeffa Richa (perkusja) i grającego na instrumentach klawiszowych Andy'ego Bowna. Ostatni z wymienionych muzyków (dawniej w Herd i Judas Jump) po raz pierwszy związał się z zespołem w 1973 r., lecz dopiero teraz został jego oficjalnym członkiem. Pomimo całego zamieszania Status Quo nadal cieszyli się komercyjnym uznaniem, umieszczając na listach przebojów kolejne nagrania - "Dear John" (w 1982 r.), "Marguerita Time" (w 1983 r.), "In The Army Now" (w 1986 r.) i "Burning Bridges (On And Off And On Again)" (w 1988 r.). To ostatnie było trzydziestym dziewiątym z kolei przebojem w historii grupy, która w len sposób przebiła wcześniejsze osiągnięcia The Rolling Stones (34 przebojowe kompozycje) i The Hollies (31).

Wydany w 1982 r. longplay 1982 był ich czwartym albumem, który dotarł na szczyt listy najpopularniejszych płyt długogrających. Status Quo uczcił swój srebrny jubileusz w październiku 1991 r. dostając się do "Księgi rekordów Guinnessa" za zagranie czterech koncertów na cele dobroczynne w czterech angielskich miastach w ciągu dwunastu godzin. To ambitne przedsięwzięcie. będące tematem telewizyjnego filmu dokumentalnego, miało miejsce tuż przed kolejnym tournee po ojczyźnie, które potwierdziło nieprzerwaną popularność zespołu. Dzięki swej nieskomplikowanej i bezpretensjonalnej muzyce rockowej Status Quo zajął istotną pozycję w historii muzyki pop.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Pictures of matchstick man/Gentlemen Joe's sidewalk cafe	Status Quo	01.1968	7[12]	12[17]	Pye 7N 17 449	[written by Francis Rossi][produced by John Schroeder]
Ice in the sun/When my mind is not alive	Status Quo	08.1968	8[12]	70[3]	Pye 7N 17 581	[written by Marty Wilde/Ronnie Scott][produced by John Schroeder]
Are you growing tired of my love/So ends another life	Status Quo	05.1969	46[3]	-	Pye 7N 17 728	[written by King][produced by John Schroeder]
Down the dustpipe/Face without a soul	Status Quo	05.1970	12[17]	-	Pye 7N 17 907	[written by Carl Groszmann][produced by John Schroeder]
In my chair/Gerdundula	Status Quo	11.1970	21[14]	-	Pye 7N 17 998	[written by Francis Rossi, Robert Young][produced by John Schroeder]
Paper plane/Softer ride	Status Quo	01.1973	8[11]	-	Vertigo 6059 01	[written by Francis Rossi/Robert Young][produced by Status Quo]
Mean girl	Status Quo	04.1973	20[11]	-	Pye 45 229	[written by Francis Rossi/Robert Young][produced by John Schroeder]
Caroline/Joanne	Status Quo	08.1973	5[13]	-	Vertigo 6059 085	[written by Francis Rossi/Robert Young][produced by Status Quo]
Break the rules/Lonely night	Status Quo	05.1974	8[8]	-	Vertigo 6059 101	[written by Francis Rossi/Robert Young/Alan Lancaster/Rick Parfitt/John Coghlan][produced by Status Quo]
Down down/Night ride	Status Quo	12.1974	1[1][11]	-	Vertigo 6059 114	[written by Francis Rossi/Robert Young][produced by Status Quo]
Roll over lay down	Status Quo	05.1975	9[8]	-	Vertigo QUO 13	[written by Francis Rossi/Robert Young/Alan Lancaster/Rick Parfitt/John Coghlan][produced by Status Quo]
Rain/You lost the love	Status Quo	02.1976	7[7]	-	Vertigo 6059 113	[written by Rick Parfitt][produced by Status Quo]
Mystery song/Drifting away	Status Quo	07.1976	11[9]	-	Vertigo 6059 146	[written by Rick Parfitt,Robert Young][produced by Status Quo]
Wild side of life/All through the night	Status Quo	12.1976	9[12]	-	Vertigo 6059 153	[52 hit-Hank Thompson][written by William Warren/Arlie Carter][produced by Roger Glover]
Rockin' all over the world/Ring of a change	Status Quo	10.1977	3[16]	-	Vertigo 6059 184	[gold-UK][written by John Fogerty][produced by Pip Williams]
Again and again/Too far gone	Status Quo	08.1978	13[9]	-	Vertigo QUO 1	[written by Andy Bown, Lynton, Richard Parfitt][produced by Pip Williams]
Accident prone/Let me fly	Status Quo	11.1978	36[8]	-	Vertigo QUO 2	[written by Pip Williams, Peter Hutchins][produced by Pip Williams]
Whatever you want/I hard ride	Status Quo	09.1979	4[9]	-	Vertigo 6059 242	[written by Richard Parfitt/Andrew Brown][produced by Pip Williams]
Living on a island/Runaway	Status Quo	11.1979	16[10]	-	Vertigo 6059 248	[written by Richard Parfitt/Robert Young][produced by Pip Williams]
What you' re proposing/AB Blues	Status Quo	10.1980	2[11]	-	Vertigo QUO 3	[written by Francis Rossi/Bernard Frost][produced by Status Quo, John Eden]
Lies /Don' t drive my car	Status Quo	12.1980	11[10]	-	Vertigo QUO 4	[written by Francis Rossi/Bernard Frost and Parfitt/Bown][produced by Status Quo, John Eden]
Something ' bout you baby i like/Enough is enough	Status Quo	02.1981	9[7]	-	Vertigo QUO 5	[written by Richard Supa][produced by Status Quo, John Eden]
Rock' n ' roll/Hold you back/Backwater	Status Quo	12.1981	8[11]	-	Vertigo QUO 6	[written by Francis Rossi/Bernard Frost][produced by Status Quo, John Eden]
Dear John/I want the world to know	Status Quo	03.1982	10[8]	-	Vertigo QUO 7	[written by John Gustafson/Jackie Macaulay][produced by Status Quo]
She don' t fool me/Never too late	Status Quo	06.1982	36[5]	-	Vertigo QUO 8	[written by Andy Bown, Richard Parfitt]
Caroline [live at The NEC]/Dirty water [live]	Status Quo	10.1982	13[7]	-	Vertigo QUO 10	[written by Francis Rossi, Robert Young][produced by Status Quo]
Ol ' rag blues/Stay the night	Status Quo	09.1983	9[8]	-	Vertigo QUO 11	[written by Alan Lancaster/Keith Lamb][produced by Status Quo]
A mess of blues/Big man	Status Quo	11.1983	15[6]	-	Vertigo QUO 12	[written by Pomus, Shuman][produced by Status Quo]
Marguerita time/Resurrection	Status Quo	12.1983	3[11]	-	Vertigo QUO 14	[silver-UK][written by Francis Rossi/Bernard Frost][produced by Status Quo]
Going down town tonight/Too close to the ground	Status Quo	05.1984	20[6]	-	Vertigo QUO 15	[written by Johnson][produced by Status Quo]
The wanderer/Can't be done	Status Quo	10.1984	7[11]	-	Vertigo QUO 16	[62 hit-Dion][written by Ernest Maresca][produced by Pip Williams]
Rollin' home/Lonely	Status Quo	05.1986	9[6]	-	Vertigo QUO 18	[written by John David][produced by Dave Edmunds]
Red sky/Don't give it up	Status Quo	07.1986	19[8]	-	Vertigo QUO 19	[written by John David][produced by Dave Edmunds]
In the army now/Heartburn	Status Quo	09.1986	2[14]	-	Vertigo QUO 20	[silver-UK][written by Rob Bolland/Ferdi Bolland][produced by Pip Williams]
Dreamin'/Long-legged girls	Status Quo	12.1986	15[8]	-	Vertigo QUO 21	[written by Francis Rossi, Frost][produced by Pip Williams]
Ain' t complaining/That's alright	Status Quo	03.1988	19[6]	-	Vertigo QUO 22	[written by Parfitt/Williams][produced by Pip Williams]
Who gets the love/Halloween	Status Quo	05.1988	34[4]	-	Vertigo QUO 23	[written by P Williams/J Goodison][produced by Pip Williams]
Running all over the world/Magic	Status Quo	08.1988	17[6]	-	Vertigo QUAID 1	[written by John Fogerty][produced by Pip Williams]
Burning bridges [On and off and on again]/Whatever you want	Status Quo	11.1988	5[10]	-	Vertigo QUO 25	[silver-UK][written by Francis Rossi/Andy Bown][produced by Pip Williams]
Not at all/Gone thru the slips	Status Quo	10.1989	50[2]	-	Vertigo QUO 26	[written by Francis Rossi/Frost][produced by Pip Williams]
The Anniversary waltz/The power of rock	Status Quo	09.1990	2[9]	-	Vertigo QUO 28	[silver-UK][written by various][produced by Pip Williams]
The Anniversary waltz Part 2/The Power Of Rock	Status Quo	12.1990	16[5]	-	Vertigo QUO 29	[produced by Pip Williams]
Can' t give you more/Dead in the water	Status Quo	09.1991	37[3]	-	Vertigo QUO 30	[written by Rossi, Young][produced by Status Quo]
Rock 'til you drop	Status Quo	01.1992	38[3]	-	Vertigo QUO 32	[written by Andrew Bown][produced by Francis Rossi]
Roadhouse medley [The Anniversary waltz 25]	Status Quo	10.1992	21[4]	-	Vertigo QUO 33
I didn' t mean it/Whatever you want	Status Quo	07.1994	21[5]	-	Polydor QUO 34	[written by John David][produced by Francis Rossi]
Sherri don' t fail me down/Beautiful	Status Quo	10.1994	38[2]	-	Polydor QUO 35	[written by Bown, Edwards][produced by Francis Rossi]
Restless/And i do	Status Quo	11.1994	39[6]	-	Polydor QUO 36	[written by Jennifer Warnes][produced by Francis Rossi][oryginalnie nagrana przez Jennifer Warnes]
When you walk in the run/Tilting at the mill	Status Quo	10.1995	34[4]	-	Polydor 577 512-7
Fun fun fun/Mortified	Status Quo with Beach Boys	02.1996	24[9]	-	Polygram 576 262-7	[written by Brian Wilson/Mike Love]
Don' t stop/Temporary friend	Status Quo	04.1996	35[9]	-	Polygram 576 635-7
All around my hat/I'll never get over you	Status Quo with Maddy Prior	11.1996	47[3]		Polygram 575 945-2
The way it goes/Under the influence	Status Quo	03.1999	39[4]	-	Eagle EAGCS 075	[written by Rossi/Frost][produced by Mike Paxman]
Little white lies/I knew the bride	Status Quo	06.1999	47[3]	-	Eagle EAGCS 101	[written by Parfitt][produced by Mike Paxman]
Twenty wild horses/Analyse time	Status Quo	10.1999	53[3]	-	Eagle EAGCS 105	[written by Rossi/Frost][produced by Mike Paxman]
Mony mony/Famous in the last century	Status Quo	05.2000	48[8]	-	Universal 158 013-2	[written by Tommy James, Bo Gentry, Ritchie Cordell, and Bobby Bloom][produced by Mike Paxman]
Old time rock' n' roll	Status Quo	10.2000	83[2]	-	Universal Music TV 1597932	[written by George Jackson, Thomas E. Jones III]
Jam side down	Status Quo	08.2002	17[7]	-	Universal 192342	[written by Dore, Britten][produced by Mike Paxman]
All stand up [Never say never]	Status Quo	11.2002	51[2]	-	Universal 0194872	[written by Rossi/Young][produced by Mike Paxman]
You'll Come 'round	Status Quo	09.2004	14[5]	-	UMTV 9868038	[written by Rossi/Young][produced by Mike Paxman]
Thinking of you	Status Quo	12.2004	21[3]	-	Universal 9825824	[written by Rossi/Young][produced by Mike Paxman]
The party ain't over yet	Status Quo	09.2005	11[6]	-	Sanctuary SANSE 400	[ Producer - Mike Paxman ][ Written By - John David]
All That Counts Is Love	Status Quo	11.2005	29[4]	-	Sanctuary SANXD 413	[written by John David][produced by Mike Paxman]
Beginning of the End	Status Quo	09.2007	48[2]	-	Fourth Chord QUOSP002	[written by Francis Rossi and John "Rhino" Edwards][produced by Pip Williams]
It's Christmas Time	Status Quo	12.2008	40[3]	-	Universal Music TV 1793139	[written by Rick Parfitt,Wayne Morris][produced by Pip Williams ]
Jump That Rock (Whatever You Want)	Scooter Vs. Status Quo	12.2008	57[3]	-	All Around The World CXGLOBE 1006	[written by Parfitt/Bown/ H. P. Baxxter/ Rick J. Jordan/ Michael Simon/ Jens Thele][produced by Rick J. Jordan/Michael Simon]
In The Army Now (2010)/Heartburn	Status Quo with The Corps Of Army Music Choir	09.2010	31[3]	-	Four Chord 2751394	[written by Rob Bolland,Ferdi Bolland][produced by Pip Williams]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Piledriver	Status Quo	01.1973	5[37]	-	Vertigo 6360 082	[produced by Status Quo]
The best of Status Quo	Status Quo	06.1973	32[7]	-	Pye NSPL 18 402	[produced by John Schroeder]
Hello	Status Quo	10.1973	1[1][28]	-	Vertigo 6360 098	[gold-UK][produced by Status Quo]
Quo	Status Quo	05.1974	2[16]	-	Vertigo 9102 001	[gold-UK][produced by Status Quo]
On the level	Status Quo	03.1975	1[2][27]	-	Vertigo 9102 002	[gold-UK][produced by Status Quo]
Down on the dustpipe	Status Quo	03.1975	20[6]	-	Golden Hour CH 604	[produced by John Schroeder]
Blue for you	Status Quo	03.1976	1[3][30]	-	Vertigo 9102 006	[gold-UK][produced byStatus Quo]
Status Quo	Status Quo	04.1976	-	148[7]	Capitol 11 509 [US]
Live	Status Quo	03.1977	3[14]	-	Vertigo 6641 580	[gold-UK][produced by Status Quo]
Rockin' all over the world	Status Quo	11.1977	5[15]	-	Vertigo 9102 014	[gold-UK][produced by Pip Williams]
If You Can't Stand the Heat	Status Quo	11.1978	3[14]	-	Vertigo 9102 027	[gold-UK][produced by Pip Williams]
Whatever you want	Status Quo	10.1979	3[14]	-	Vertigo 9102 037	[gold-UK][produced by Pip Williams/Status Quo]
12 gold bars	Status Quo	03.1980	3[48]	-	Vertigo QUO TV 1	[platinum-UK][produced by Pip Williams/Roger Glover/Status Quo]
Just supposin'	Status Quo	10.1980	4[18]	-	Vertigo 6302 057	[gold-UK][produced by John Eden ]
Never too late	Status Quo	03.1981	2[13]	-	Vertigo 6302 104	[gold-UK][produced by John Eden , Status Quo]
Fresh quota	Status Quo	10.1981	74[1]	-	PRT DOW 2	[produced by [produced by John Eden , Status Quo]]
1982	Status Quo	04.1982	1[1][20]	-	Vertigo 6302 169	[gold-UK][produced by Status Quo]
From the makers of...	Status Quo	11.1982	4[18]	-	Vertigo PROLP 1	[gold-UK][produced by John Eden/John Schroeder/Pip Williams/Roger Glover/Status Quo]
Back to back	Status Quo	12.1983	9[22]	-	Vertigo VERH 10	[gold-UK][produced by Status Quo]
Status Quo live at The NEC	Status Quo	08.1984	83[3]	-	Vertigo 8189471	[produced by Status Quo]
12 gold bars Volume 2 [and 1]	Status Quo	12.1984	12[18]	-	Vertigo QUO TV 2	[gold-UK][produced by Status Quo/John Eden/Pip Williams]
In the army now	Status Quo	09.1986	7[23]	-	Vertigo VERH 36	[gold-UK][produced by Dave Edmunds, Pip Williams]
Ain' t complaining	Status Quo	03.1988	12[5]	-	Vertigo VERH 23	[gold-UK][produced by Pip Williams]
Perfect remedy	Status Quo	12.1989	49[2]	-	Vertigo 842098 1	[silver-UK][produced by Pip Williams]
Rocking all over the years	Status Quo	10.1990	2[25]	-	Vertigo 846 7971	[2x-platinum-UK][produced by Dave Edmunds/John Eden/Pip Williams/Roger Glover/Status Quo]
Rock 'til you drop	Status Quo	10.1991	10[7]	-	Vertigo 510 3411	[produced by Francis Rossi]
Live alive Quo	Status Quo	11.1992	37[2]	-	Polydor 517 367-1
Thirsty work	Status Quo	09.1994	13[3]	-	Polydor 523 607-1	[produced by Francis Rossi]
Don' t stop-The 30 th Anniversary Album	Status Quo	02.1996	2[19]	-	Polygram 5766352	[gold-UK][produced by Pip Williams]
Whatever you want-The very best of Status Quo	Status Quo	10.1997	13[24]	-	Polygram 507 [US]	[silver-UK]
Under the influence	Status Quo	04.1999	26[4]	-	Spitfire 5035 [US]	[produced by Mike Paxman]
Famous in the last century	Status Quo	04.2000	19[9]	-	Universal Music TV UK	[produced by Mike Paxman]
Heavy traffic	Status Quo	10.2002	15[6]	-	Universal Music TV 064 435-2	[produced by Mike Paxman][silver-UK]
Riffs	Status Quo	11.2003	44[6]	-	Universal Music TV 9813910	[produced by Mike Paxman]
XS all areas-The Greatest Hits	Status Quo	10.2004	16[17]	-	Universal Music TV 9824179	[gold-UK][produced by Mike Paxman/Pip Williams/Various]
Now and then	Status Quo	06.2005	49[23]	-	Crimson 3 CRIMBX 55	[produced by Mike Paxman/Pip Williams/Various]
The party ain't over yet	Status Quo	10.2005	18[8]	-	Sanctuary SANCD 389	[produced by Mike Paxman]
In search of the fourth chord	Status Quo	09.2007	15[4]	-	Fourth Chord QUOCD 001	[produced by Pip Williams]
Pictures - 40 Years of Hits	Status Quo	11.2008	8[20]	-	UMTV 5313061	[gold-UK][produced by Mike Paxman/Pip Williams/Various]
The Essential	Status Quo	06.2010	196[1]	-	-	-
Live at the BBC	Status Quo	11.2010	176[1]	-	Mercury	-
Quid Pro Quo	Status Quo	06.2011	10[11]	-	Fourth Chord QUOCD 002	[produced by Francis Rossi/Mike Paxman/Pip Williams]
Bula Quo!	Status Quo	06.2013	10[3]	-	Fourth Chord QUOCD 007	[produced by Francis Rossi, Rick Parfitt, Mike Paxman]
Pictures-The Essential Collection	Status Quo	06.2013	98[1]	-	Metro Sound & Vision METRSV 005	-
Back 2 SQ.1 -The Frantic Four Reunion	Status Quo	10.2013	37[1]	-	Abbey Road 6158592	-
The Frantic Four's Final Fling -Live at the Dublin O2 Arena	Status Quo	09.2014	34[1]	-	UMTV CDLHN 133	-
Aquostic: Stripped Bare	Status Quo	11.2014	5[23]	-	Fourth Chord 0825646212781	[gold-UK][produced by Mike Paxman]
Accept No Substitute! The Definitive Hits	Status Quo	12.2015	21[7]	-	UMTV 5365449	-
Aquostic II: That's a Fact!	Status Quo	11.2016	7[5]	-	UMOD 5702678	-
Whatever You Want: The Essential Status Quo	Status Quo	02.2017	90[2]	-	Spectrum Music SPECESS 005	-
Keep 'Em Coming! The Collection	Status Quo	03.2017	70[1]	-	Music Club Deluxe MCDLX 225	-
The Last Night of the Electrics	Status Quo	07.2017	24[1]	-	Ear Music 0211901EMU	-