Steve Winwood

Steve Winwood-ur. 12.05.1948r w Birmingham, Anglia. Rodzice Steve'a i jego starszego brata Muffa zachęcali synów do podjęcia działalności muzycznej, organizując w domu poświęcone wspólnemu muzykowaniu wieczory. W wieku ośmiu lat Steve grał na gitarze wraz z bratem i ojcem w zespole Rona Atkinsona, po czym szybko opanował grę na perkusji i fortepianie. Wielce utalentowany Winwood zdobył status gwiazdy grając na początku lat 60-tych, w pionierskiej rhythm and bluesowej formacji The Spencer Davis Group. 

Jego dźwięczny   głos i bogate brzmienie organów Hammonda stały się jednym z najbardziej charakterystycznych elementów muzyki pop połowy lat 60-tych. Grupa zanotowała na swoim koncie sporo dużych przebojów w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii, lecz niedługo potem Steve poczuł się zbyt ograniczony jej muzycznymi horyzontami. Jeszcze w 1965 r. nagrał pod szyldem The Anglos wielki soulowy przebój autorstwa Steviego Anglo „Incense", co wywołało falę plotek o jego odejściu z zespołu. Stało się to jednak faktem dopiero w 1967 r., kiedy postanowił założyć własną formację Traffic. Istniejąca krótko super-grupa Blind Faith na jakiś czas zakłóciła płynny rozwój Traffic; jednocześnie przez cały ten czas Steve pracował bardzo pilnie jako muzyk sesyjny, gdyż z jego talentu pragnęło skorzystać wielu wykonawców. W efekcie stał się niemal „nadwornym" keyboardzistą wytwórni Island. 

W 1972 r. zachorował poważnie na zapalenie otrzewnej, co wpłynęło na spadek aktywności Traffic. Kiedy zespół zakończył działalność w 1974 r. Winwood wydawał się przygotowany do rozpoczęcia kariery solowej, którą od dawna zapowiadał. Zamiast tego jednak poświęcił się działalności muzyka towarzyszącego, biorąc gościnny udział w nagraniu wielu wspaniałych albumów, m.in. One World Johna Martyna, Rendezvous Sandy Denny, Dark Horse George'a Harrisona i Reggae Got Soul Toots And The Maytals. Lista muzyków, z którymi współpracował podczas sesji, przypomina zestawienie ,,Who Is Who" w muzyce; znaleźli się na niej bowiem: Jimi Hendrix, Joe Cockcr, Leon Russell, Howlin' Wolf, Sutherland Brothers, Muddy Waters, Eric Clapton, Alvin Lee, Mariannę Faithful i wielu innych. 

W 1976 r. związał się ze Stemu Yamashtą i Klausem Schulze, czego rezultatem były albumy Go i Go Too. Pojawił się również na scenie z zespołem The Fania All Stars, grając na instrumentach perkusyjnych i na gitarze. Długo oczekiwany album solowy Winwooda pojawił się na rynku dopiero w 1977 r., a przyjęto go bardziej z szacunkiem niż entuzjazmem. Odprężony Winwood nagrał zaledwie sześć utworów przy współpracy tak doskonałych muzyków jak Willy Weeks i Andy Newmark. Po zarejestrowaniu tego longplaya, muzyk zaszył się w swojej posiadłości w hrabstwie Oxfordshire, unikając jak ognia wywiadów. Zajmował się głównie pracą na farmie, strzelaniem do rzutków, tresowaniem psów i jazdą konną. Wszystkim wydawało się, że jego kariera muzyczna definitywnie się skończyła. 

Tymczasem w ostatnim tygodniu 1980 r, na rynku pojawił się niespodziewanie podniosły album Arc Of A Diver, wprawiając publiczność w spore zdumienie. Razem z mieszkającym w Brazylii swoim byłym twórcą tekstów Jimem Capaldim, Winwood opracował materiał dostarczony mu przez Viviana Stanshalla, George'a Fleminga i Willa Jenningsa. Album odniósł ogromny sukces, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie zyskał status „platynowej płyty". Dzięki poruszającemu singlowi „While You See A Chance" powrócił na listy przebojów. Idąc za ciosem, bardzo szybko (wedle norm Winwooda) przedstawił publiczności następną płytę Talking Back To The Night, która odniosła równie wielki sukces. Winwood nie był jednak zadowolony i poważnie rozważał możliwość poświęcenia się karierze producenta. Na szczęście brat Muff zdołał go przekonać, by tego nie robił. Od tej pory Steve zaczął się częściej pokazywać publiczności, udowadniając, że nadal jest w doskonałej formie. 

Doskonałym posunięciem wytwórni Island było skierowanie muzyka w stronę młodszej publiczności. Europejskie tournee artysty w 1983 r. stało się prawdziwą rewelacją -wyglądający o 20 lat młodziej Steve skakał po scenie z przenośnymi klawiszami i z ogniem atakował utwór „Roadrunner" Juniora Walkera. Wszystkim wydawało się, jakby na scenę powrócił 17-letni „Stevie" ze Spencer Davis Group, który w czasie całego koncertu grał z wielką energią i pewnością siebie. Aż trudno było uwierzyć, że to ten sam człowiek, który przez całe lata nieśmiało ukrywał się w Traffic za górami wzmacniaczy i keyboardów. 

Dwa lata później, podczas pracy w Nowym Jorku nad kolejnym albumem, Steve odmienił także i swoje życie osobiste, gdy po pierwszym nieudanym i bardzo nieszczęśliwym małżeństwie poznał swoją drugą żonę Eugenię. Nowo odnalezione szczęście dało się wyraźnie wyczuć na albumie Back In The High Life z 1986 r. Współautorem większości utworów był Will Jennings, a sam longplay przyniósł artyście największy w karierze sukces komercyjny i trzy przebojowe single, z których utrzymany w klimacie discosoul „Higher Love" trafił na 1. miejsce amerykańskich notowań. W 1987 r. dobiegła końca jego długoletnia współpraca z Chrisem Blackwellem i wytwórnią Island, a w prasie pojawiły się. doniesienia, że nowy kontrakt muzyka z Virgin Records opiewa na sumę 13 milionów dolarów. 

Tajemniczy „szaleniec z Midlands" stał się teraz jedną z najbardziej znanych postaci muzycznego biznesu, a wszyscy niecierpliwie czekali na jego nowy album, by przekonać się, czy gwiazda warta była wydanej na nią sumy. Niebawem na rynku ukazał się singel „Roll With It" zapowiadający album pod tym samym tytułem. Obie płyty odniosły kolosalny sukces, plasując się na pierwszych miejscach amerykańskiej listy przebojów. Winwood udowodnił powrót do wielkiej formy, śpiewając doskonałe zainspirowane twórczością lat 60-tych soulowo-popowe utwory. Teksty były ponownie dziełem utalentowanego Willa Jenningsa, chociaż starsi fani artysty z radością powitali jeden utwór współautorstwa Jima Capaldiego. 

W 1990 r. Winwood został wciągnięty w spór wydawniczy, w którym utrzymywano, że melodia „Roll With It" jest plagiatem kompozycji „Roadrunner". Nagrany w tym samym roku album Refugees Of The Heart nie odniósł już tak wielkiego sukcesu jak poprzednie wydawnictwa, lecz przyniósł jeden wielki przebój „One And Only Man", autorstwa spółki Winwood-Capaldi. Odnowienie współpracy między dawnymi przyjaciółmi doprowadziło w 1994 r. do reaktywowania grupy Traffic i nagrania doskonałego albumu Far From Home. Steve Winwood cieszy się opinią jednego z najbardziej szanowanych i odnoszących największe sukcesy artystów na świecie. Dowodem na to może być imponujące, retrospektywne wydawnictwo The Finer Thing (z 1995 r.), stanowiące doskonałe podsumowanie jego dotychczasowej kariery.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
While You See A Chance/Vacant Chair	Steve Winwood	01.1981	45[5]	7[18]	Island 49656	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood]
Night Train	Steve Winwood	08.1981	-	104[2]	Island 49773	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood]
Arc Of A Diver/Dust	Steve Winwood	05.1981	-	48[9]	Island 49 726	[written by S. Winwood, V. Stanshall][produced by Steve Winwood]
Still In The Game/Dust	Steve Winwood	08.1982	-	47[10]	Island 29 940	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood]
Valerie/Slowdown Sundown	Steve Winwood	11.1982	51[4]	70[4]	Island 29879	[silver-UK][written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood]
Your Silence Is Your Song	Steve Winwood	06.1983	112	-	Island WIP 6849 [UK]	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood]
Higher Love/And I Go	Steve Winwood	06.1986	13[10]	1[1][22]	Island 28710	[gold-UK][written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Russ Titelman, Steve Winwood]
Freedom Overspill/Help Me Angel	Steve Winwood	09.1986	69[3]	20[15]	Island 28595	[written by Steve Winwood, George Fleming, James Hooker][produced by Russ Titelman, Steve Winwood]
The Finer Things/Night Train (Instrumental)	Steve Winwood	02.1987	-	8[23]	Island 28498	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Russ Titelman, Steve Winwood ]
Back In The High Life Again/Night Train (Instrumental)	Steve Winwood	05.1987	53[4]	13[21]	Island 28472	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Russ Titelman, Steve Winwood ]
Valerie/Talking Back To The Night	Steve Winwood	10.1987	19[8]	9[20]	Island 28231	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood, Tom Lord-Alge ]
Talking Back To The Night/There's A River	Steve Winwood	02.1988	-	57[10]	Island 28122	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood, Tom Lord Alge ]
Roll With It/The Morning Side	Steve Winwood	06.1988	53[5]	1[4][18]	Virgin 99326	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood, Tom Lord Alge ]
Don't You Know What The Night Can Do?	Steve Winwood	08.1988	89[2]	6[17]	Virgin 99290	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood, Tom Lord Alge ]
Holding On	Steve Winwood	11.1988	-	11[17]	Virgin 99261	[written by Steve Winwood,Will Jennings][produced by Steve Winwood, Tom Lord Alge]
Hearts On Fire	Steve Winwood	03.1989	-	53[9]	Virgin 99234	[written by S. Winwood, J. Capaldi ][produced by Steve Winwood, Tom Lord Alge]
One And Only Man/Always	Steve Winwood	11.1990	87[1]	18[15]	Virgin 98892	[written by Winwood, Capaldi][produced by Steve Winwood]
Spy in the House of Love	Steve Winwood	06.1997	82[1]	-	Virgin VSCDT 1642 [UK]	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Winwood	Stevie Winwood	05.1971	-	93[8]	United Artists 9950	[produced by Chris Blackwell, Guy Stevens, Jac Holzman, Jimmy Miller, Steve Winwood]
Go	Stomu Yamashta/ Steve Winwood / Michael Shrieve	08.1976	-	60[12]	Island 9387	[produced by Dennis McKay, Paul Buckmaster, Stomu Yamashta]
Steve Winwood	Steve Winwood	07.1977	12[9]	22[17]	Island 9494	[produced by Steve Winwood, Chris Blackwell, Mark Miller Mundy]
Arc of a Diver	Steve Winwood	01.1981	13[20]	3[43]	Island 9576	[platinum-US][silver-UK][produced by Steve Winwood]
Talking Back to the Night	Steve Winwood	08.1982	6[13]	28[25]	Island 9777	[produced by Steve Winwood]
Back in the High Life	Steve Winwood	07.1986	8[42]	3[86]	Island 25 448	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Russ Titelman, Steve Winwood]
Chronicles	Steve Winwood	11.1987	12[17]	26[26]	Island 25 660	[platinum-US][gold-UK][produced by Steve Winwood, Tom Lord-Alge]
Roll with It	Steve Winwood	07.1988	4[16]	1[1][45]	Virgin 90 946	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by Steve Winwood]
Refugees of the Heart	Steve Winwood	11.1990	26[3]	27[20]	Virgin 91 405	[gold-US][produced by Steve Winwood]
Junction Seven	Steve Winwood	06.1997	32[3]	123[4]	Virgin 44 059	[produced by Steve Winwood, Narada Michael Walden]
About Time	Steve Winwood	07.2003	97[1]	126[2]	Wincraft 0001	[produced by Johnson Somerset, Steve Winwood]
Nine Lives	Steve Winwood	05.2008	31[1]	12[8]	Columbia 88697222502 [UK]	[produced by Steve Winwood]
Live from Madison Square Garden	Eric Clapton And Steve Winwood	05.2009	40[2]	14[11]	Duck/Reprise 9362497988	[produced by James Pluta, John McDermott, Scooter Weintraub]
Revolutions – The Very Best of Steve Winwood	Steve Winwood	06.2010	11[7]	-	Island 5327517	[gold-UK]
Greatest Hits Live	Steve Winwood	09.2017	34[1]	62[1]	Wincraft WM 002	-

Robert John

Robert John (ur. Robert John Pedrick Jr w 1946r) to amerykański wokalista i kompozytor chyba najbardziej znany z  przebojowego singla " Sad Eyes " z 1979r, który osiągnął nr 1 na US Billboard Hot 100 .
John urodził się w Brooklynie , w Nowym Jorku . Pod pseudonimem Bobby Pedrick, Jr., po raz pierwszy trafił na listy przebojów w 1958 roku, gdy miał zaledwie 12 lat z "White Bucks and Saddle Shoes", napisanego przez Doc Pomusa i Morta Shumana . Jako wokalista Bobby& The Consoles, miał niewielki  przebój  w 1963r zatytułowany "My Jelly Bean" wydany przez Diamonds Records.
W 1965 roku  zmienił swoje nazwisko i podpisał kontrakt z MGM   nagrywając dwa nieudane single. W 1967 roku podpisał kontrakt z Columbia   i nagrał szereg singli z pomocą  partnera Mike Gately.

Po krótkiej kadencji od 1970-1971r z Herbem Alpertem w A & M Records , 1971 przyniósł mu kolejny hit, cover przeboju The Tokens z 1961r   " The Lion Sleeps Tonight ", który wspiął się na 3 miejsce w 1972 roku, sprzedając się w ponad milionie kopii i odbierając złotą płytę przyznawaną przez Recording Industry Association of America w dniu 15 marca 1972 roku.

W latach 80-tych John nagrywa  dla Arista Records ze współpracownikiem, gitarzystą Bobby'm Mancari i klawiszowcem Steve Butera. Nowo nagrana wersja "The Lion Sleeps Tonight" została wydana w 1992 roku na albumie "Greatest Hits".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
White Bucks And Saddle Shoes/Stranded	Bobby Pedrick, Jr.	11.1958	-	74[4]	Big Top 3004	[written by Doc Pomus, Mort Shuman]
If You Don't Want My Love/Don't [Robert John And Michael Gately]	Robert John	04.1968	42[5]	49[12]	Columbia 44 435	[written by M. Gately, R. Pedrick, L. David][produced by David Rubinson]
Don't Leave Me/Children	Robert John	10.1968	-	108[2]	Columbia 44 639	[written by Nilsson][produced by David Rubinson]
When The Party Is Over/Raindrops, Love And Sunshine	Robert John	11.1970	-	71[5]	A&M 1210	[written by Robert John, Michael Gately][produced by George Tobin]
The Lion Sleeps Tonight (Wimoweh) /Janet	Robert John	01.1972	-	3[17]	Atlantic 2846	[gold-US][written by Solomon Linda,Hugo Peretti,Luigi Creatore,George David Weiss,Albert Stanton][produced by Hank Medress, Dave Appell][#14 hit for The Weavers in 1952]
Hushabye/To Touch, To Feel	Robert John	06.1972	-	99[2]	Atlantic 2884	[written by Doc Pomus, Mort Shuman][produced by Hank Medress, Dave Appell]
Sad Eyes/Am I Ever Gonna Hold You Again	Robert John	05.1979	31[8]	1[1][27]	EMI America 8015	[gold-US][written by Robert John][produced by George Tobin]
Only Time/Stay A Little Longer	Robert John	11.1979	-	102[7]	EMI America 8023	[written by M. Piccirillo, G. Goetzman][produced by George Tobin, Michael Piccirillo]
Lonely Eyes/Dance The Night Away	Robert John	12.1979	-	41[11]	EMI America 8030	[written by Mike Piccirillo][produced by George Tobin]
Hey There Lonely Girl/You Could Have Told Me	Robert John	07.1980	-	31[13]	EMI America 8049	[written by E. Shuman, L. Carr][produced by George Tobin, Mike Piccirillo]
Sherry/On My Own	Robert John	10.1980	-	70[5]	EMI America 8061	[written by Bob Gaudio][produced by George Tobin]
Bread And Butter/If You Don't Want My Love	Robert John	02.1983	-	68[4]	Motown 1664	[written by M. Piccirillo, G. Goetzman][produced by George Tobin]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Robert John	Robert John	08.1979	-	68[14]	EMI America 17 007	-

Brother Beyond

Brother Beyond był brytyjskim boysbandandem, który miał mainstreamowy sukces w latach 80-tych.
Pierwsze cztery single grupy, "I Should Have Lied", "How Many Times", "Chain-Gang Smile"(wyprodukowany przez Dona Was z  Was Not Was),i wczesna wersja "Can You Keep a Secret?" (który później został zremiksowany i trafił na listy przebojów), zostały napisane przez członków zespołu Ega White (wtedy zastępujący  perkusistę Steve Alexandera), czy David Ben White we współpracy z Carlem Fyshem i wykonywany wspólnie przez zespół,  prowadzony przez wokalistę Nathana Moore (choć nigdy nie brał udziału w procesie komponowania żadnej z piosenek, ani nie grał na żadnym z instrumentów). Żaden z tych wczesnych singli, wydanych między 1986 i 1988 rokiem, w Wielkiej Brytanii nie znalazł się w Top 50, ale miał niewielkie sukcesy  w UK Top 75 Singles Chart.
Kiedy kompozytorzy i producenci Mike Stock, Matt Aitken i Pete Waterman, znani jako Stock Aitken Waterman (SAW), zaproponowali swoje usługi zespołowi wytwórnia EMI chętnie podjęła wyzwanie.
 Pierwszą piosenką wydaną z tej sesji była "The Harder I Try", hit numer 2 , który ustępował tylko singlowi o milionowej sprzedaży "Groovy Kind of Love" autorstwa Phila Collinsa w lipcu 1988 roku. Na " Harder I Try " znajdują się sample perkusji z utworu The Isley Brothers" "This Old Heart of Mine", utwór ma feeling nurtu Motown , podobnie jak jego następca "He Ain't No Competition", który doszedł do pozycji 6. 12 calowa wersja wersja tego ostatniego utworu znalazła się na szczycie list Hi-NRG   w październiku 1988 roku, gdzie   został strącony przez  cover" I Only Wanna Be With You "w wykonaniu Samanthy Fox, ponownie wyprodukowany przez SAW.
Następne single z albumu Get Nawet nie podbiły UK Top Ten: "Be My Twin", doszedł do pozycji numer 14, a "Can You Keep a Secret?", został numerem 22. Wszystkie te single zostały zaczerpnięte z dwóch różnych edycji ich pierwszego albumu Get Even.
Po krótkiej przerwie, wrócili z  nowym singlem, "Drive On",który nie spełnił  wszystkich oczekiwań i zadebiutował jako  # 39, który utrudnił sukces na listach bestsellerów albumowi,Trust. Następnie wydała cover ballady przez The Three Degrees,  "When Will I See You Again?". Jednak nie zawojował UK Top 40    debiutując jako # 43. Finałowym singlem z ich drugiej płyty był utwór tytułowy "Trust", całkowicie samodzielnie napisany, niestety bez większych sukcesów na listach przebojów,osiągając  53 pozycję.
Po trwającej rok przerwie zespół odniósł trochę więcej sukcesów w Stanach Zjednoczonych ze swoim ostatnim singlem , "The Girl I Used to Know",który ostatecznie w W.Brytanii został numerem 48.Następnemu singlowi "Just A Heartbeat Away ", nie udało się trafić na listy przebojów.
Wydali w rzeczywistości tylko dwa albumy,  Get Even w 1988 roku, i Trust w 1989 roku, przed rozpadem w 1991 roku .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
How Many Times/Give It All Back	Brother Beyond	03.1987	62[9]	-	EMI 5591	[written by C. Fysh, F. White][produced by Michael Brauer]
Chain-Gang Smile/Sometimes Good, Sometimes Bad, (Sometimes Better)	Brother Beyond	08.1987	57[4]	-	Parlophone R 6160	[written by C. Fysh, F. White][produced by Richard James Burgess]
Can You Keep A Secret?	Brother Beyond	01.1988	56[5]	-	Parlophone R 6174	[written by C. Fysh, F. White][produced by Phil Harding, Ian Curnow]
The Harder I Try/Remember Me	Brother Beyond	07.1988	2[14]	-	Parlophone R 6184	[written by Stock, Aitken, Waterman][produced by Stock, Aitken, Waterman]
He Ain't No Competition/Call Me Lonely	Brother Beyond	11.1988	6[10]	-	Parlophone R 6193	[written by Stock, Aitken, Waterman][produced by Stock, Aitken, Waterman]
Be My Twin/Broken Life	Brother Beyond	01.1989	14[6]	-	Parlophone R 6195	[written by C. Fysh, F. White][produced by Brother Beyond][10[8].Hot Disco/Dance;Capitol 15 501 12"]
Can You Keep A Secret (89 Mix)/Act For Love (Love Mix)	Brother Beyond	04.1989	22[5]	-	Parlophone R 6197	[written by C. Fysh, D. White, F. White][produced by Phil Harding, Ian Curnow]
Drive On	Brother Beyond	10.1989	39[4]	-	Parlophone R 6233	[written by C. Fysh, F. White][produced by Keith Cohen, Jeff Lorber]
When Will I See You Again/New Heights	Brother Beyond	12.1989	43[5]	-	Parlophone R 6239	[written by Gamble, Huff][produced by Jeff Lorber]
Trust/Be My Twin (US Remix)	Brother Beyond	03.1990	53[2]	-	Parlophone R 6245	[written by C. Fysh, F. White][produced by Keith Cohen, Jeff Lorber]
The Girl I Used To Know/Let Me Decide	Brother Beyond	01.1991	48[3]	27[15]	Parlophone R 6265	[written by Carl Sturken, Evan Rogers][produced by Carl Sturken, Evan Rogers]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Get Even	Brother Beyond	11.1988	9[23]	-	Parlophone PCS 7327	[produced by various]
Trust	Brother Beyond	11.1989	60[1]	-	Parlophone PCS 7337	[produced by various]