Tom Waits

Ur. 7.12.1949r w Pomona w stanie Kalifornia.
Utalentowany autor tekstów, kompozytor i narrator. Działalność estradową rozpoczął pod koniec lat 60-tych, terminując poprzednio jako odźwierny w nocnym klubie w San Diego. Atmosfera lokalu, w którym zespoły smyczkowe towarzyszyły komikom i piosenkarzom country oraz specyficzny lokalny żargon wywarły spory wpływ na wczesne kompozycje artysty. Dzięki występom w programach „Amateur Hoot Nights" w klubie Troubadur w Los Angeles poznał impresaria Herba Cohena, który zaproponował mu kontrakt z nowo powstałą wytwórnią Asylum. 

Debiutancki album Closing Time, prezentował niespójną jeszcze muzykę łączącą elementy folku i bluesa z autorskimi poszukiwaniami wykonawcy. Z płyty pochodziły m.in. tematy „OF55" wykorzystany później przez The Eagles i „Martha", melodramatyczny monolog mężczyzny w średnim wieku telefonującego do swojej pierwszej miłości sprzed czterdziestu lat. Drugi longplay The Heart Of Saturday Night był dojrzalszą próbą, inspirowaną ideologią beatników z lat 50-tych oraz barowo-włóczęgowskimi doświadczeniami śpiewającego ostrym, ochrypłym głosem wykonawcy. Fascynujący, melodyjny temat tytułowy był sugestywnym obrazem życia amerykańskiej klasy robotniczej. 

Longplaye Nighthawks At The Diner (zarejestrowany podczas koncertów) i Small Change zamykały wczesny etap twórczości Waitsa, nacechowany brakiem rozgraniczenia twórczej kreacji i burzliwej autobiografii. Album Foreign Affairs zapowiadał szerszą perspektywę. Wprawdzie wpływ twórczości beatnikowskich proroków, Jacka Kerouaca i Allena Ginsberga pobrzmiewał nadal w wykonywanym wraz z Bette Midler utworze „Jack And Neal/California Here I Come" (niemal dosłowny cytat z „On The Road" Kerouaca ), jednak w pełni autorski temat „I Never Talk To Strangers" miał wkrótce zaowocować muzyką do filmu Francisa Forda Coppoli „One From The Heart" („Ten od serca"). 

Albumy Blue Valentine i Heartattack And Vine oscylowały między lirycznymi balladami a ostrym rhythm'n'bluesem, zaś aranżacje oparto w większości na surowym brzmieniu klasycznego comba. Temat „Jersey Girl", spopularyzowany też przez Bruce'a Springsteena zamknął okres współpracy Waitsa z Cohenem i wytwórnią Asylum. W 1983 r. artysta nagrał dla Island radykalny literacko i muzycznie longplay Swordfishtrombones. Egzotyczna instrumentacja i niekonwencjonalne rozwiązania rytmiczne zawdzięczały więcej pomysłom Captaina Beefhearta i kompozycjom Harry'ego Partcha niż nocom spędzanym w obskurnych motelach. 

W 1983 r. Waits był bliski wylansowania autentycznego singlowego przeboju. Tematowi „In The Neighbourhood" towarzyszył finezyjny, utrzymany w barwach sepii teledysk. Filmowe fascynacje zaowocowały rolami w „Rumble Fish" („Rozrabiaka") Francisa Forda Coppoli, ,,Down By Law" („Ścigani przez prawo") Jima Jarmuscha i „Ironweed" Hectora Babenco. Z kultowego albumu Rain Dogs pochodziły m.in. utwory „Big Black Mariah" (wykonywany z udziałem Keitha Richardsa) i „Downtown Train" (późniejszy przebój Roda Stewarta). 

Longplay Frank's Wild Years zawierał materiał ze sztuki pod tym samym tytułem napisanej wraz z małżonką Kathleen Brennan, a zainspirowanej jednym z tematów ze Swordfishtrombones. Płyta Big Time zawierała ścieżkę dźwiękową z biograficzno-koncertowego filmu reż. Chrisa Blooma, zrealizowanego w okresie niepowodzeń nowych nagrań Waitsa. 

Działalność aktorską artysta kontynuował w filmach „Candy Mountain" Roberta Franka i Rudolpha Wurlitzera, „Cold Feet" („Zimne stopy") reż. Roberta Dornheima, „The Fisher King" reż. Terry Gilliam, „Bram Stoker Dracula" Francisa Forda Coppoli, „Short Cuts" („Na skróty") Roberta Altmana i kilku innych. W 1989 r. zadebiutował jako aktor teatralny w sztuce Thomasa Babe'a, „Demon Wine". Rok później jego kompozycja „Downtown Train" stała się w interpretacji Roda Stewarta wielkim przebojem. 

W 1992 r. artysta napisał muzykę do filmu „Night On Earth", przygotował też swój kolejny autorski longplay Bone Machine. Na tym nie koniec. W tym samym roku Waits skomponował ilustrację muzyczną do widowiska scenicznego „Alicja w krainie czarów" (wystawianego w Hamburgu) i wspomógł fundację na rzecz bezdomnych w USA, nagrywając piosenkę „Brother Can You Spare A Dime". W 1993 r. zdobył w karierze nagrodę Grammy - album Bone Machine został uznany za najciekawszy w kategorii „Best Alternative Music". Ostatnią propozycją artysty jest płyta Flack Rider, do której materiał napisał wspólnie z Robertem Wilsonem i Williamem Burroughsem.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
In The Neighborhood/Singapore	Tom Waits	03.1986	80[2]	-	Island IS 260	[written by Tom Waits][produced by Tom Waits]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Nighthawks at the Diner	Tom Waits	11.1975	-	164[6]	Asylum 1015	[silver-UK][produced by Bones Howe]
Small Change	Tom Waits	11.1976	-	89[5]	Asylum 2008	[silver-UK][produced by Bones Howe]
Foreign Affairs	Tom Waits	10.1977	-	113[8]	Asylum 1078	[produced by Bones Howe]
Blue Valentine	Tom Waits	11.1978	-	181[4]	Asylum 1117	[gold-UK][produced by Bones Howe]
Heartattack and Vine	Tom Waits	10.1980	-	96[10]	Asylum 295	[produced by Bones Howe]
Swordfishtrombones	Tom Waits	10.1983	62[3]	167[7]	Island 90 095	[silver-UK][produced by Tom Waits]
Rain Dogs	Tom Waits	11.1985	29[5]	181[7]	IUsland 90 299	[gold-US][gold-UK][produced by Tom Waits]
Franks Wild Years	Tom Waits	09.1987	20[5]	115[10]	Island 90 572	[produced by Tom Waits]
Beautiful Maladies – The Island Years	Tom Waits	06.1998	63[2]	-	Island 5245192 [UK]	-
Big Time	Tom Waits	10.1988	84[1]	152[6]	Island 90 987	[produced by Chris Blackwell,Kathleen Brennan,Tom Waits]
Bone Machine	Tom Waits	09.1992	26[3]	176[3]	Island 512 580	[produced by Tom Waits,Kathleen Brennan]
The Black Rider	Tom Waits	11.1993	47[2]	130[2]	Island 518 559	[produced by Tom Waits]
Mule Variations	Tom Waits	05.1999	9[5]	30[9]	Epitaph 86 547	[gold-US][silver-UK][produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Blood Money	Tom Waits	05.2002	21[3]	32[6]	Anti 86 629	[produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Alice	Tom Waits	05.2002	20[3]	33[6]	Anti 86 632	[produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Real Gone	Tom Waits	10.2004	-	28[6]	Anti 86 678	[silver-UK][produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards	Tom Waits	12.2006	49[1]	74	Anti 66772 [UK]	[gold-US][produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Glitter and Doom Live	Tom Waits	12.2009	76[1]	63	Anti 270532 [UK]	[produced by Kathleen Brennan, Tom Waits]
Bad as Me	Tom Waits	10.2011	10[4]	6	Anti ANTI 71512 [UK]	[produced by Tom Waits, Kathleen Brennan]