Od lutego 1968 r. został pełnoprawnym członkiem Pink Floyd, by jako
gitarzysta i wokalista występować w grupie do dziś, pozostając - od 1986
r. -jej niekwestionowanym liderem. W 1978 r. nagrał swój pierwszy
solowy longplay zatytułowany po prostu David Gilmour.
Materiał na to wydawnictwo został przygotowany w czasie niebezpiecznie
długiej przerwy w działalności Pink Floyd i w atmosferze plotek o
wiszącym nad zespołem widmie zakończenia działalności. Album spotkał się
z ciepłym przyjęciem zarówno krytyki, jak i publiczności, co znalazło
swe odbicie w jego pozycjach na listach przebojów: w Wielkiej Brytanii
uplasował się na miejscu 17., a w USA na 29.
W grudniu 1978 r. Gilmour wystąpił także w telewizyjnym programie BBC "The Old Grey Whistle Test". Nieźle radził sobie także i drugi solowy album artysty About Face (teksty do kilku utworów napisał Pete Townshend z The Who), promowany światową trasą, w czasie której Gilmour wykonywał m.in. klasyki Pink Floyd: "Run Like Hell", "Comfortably Numb" i "Money".
Rok 1985 był dla gitarzysty bardzo pracowity; w lipcu wystąpił z Bryanem Ferry na koncercie "Live Aid" i wziął udział w nagraniu albumu Boys And Girls tego wokalisty oraz Slave To The Rhythm Grace Jones. W 1986 r. po krótkim związku z założonym przez Townshenda zespołem Deep End, Gilmour utworzył własną formację David Gilmour & Friends. W jej składzie znaleźli się m.in.: Michael Kamen, Simon Phillips, John Bundrick i Mick Ralphs (z Bad Company). 9 lutego 1986 r. grupa wystąpiła w Royal Albert Hali w Londynie na koncercie "Colombian Volcano Appeal" obok Annie Lennox, Chrissie Hynde, Pete'a Townshenda, The Communards i Working Week.
Jednak już w 1987 r. połączył siły z Nickiem Masonem i obaj postanowili
działać pod egidą Pink Floyd. Jako że niebawem dołączył do nich Rick
Wright, wszystko wydawało się jak najbardziej legalne, dopóki
ostro nie zaprotestował Roger Waters. Od tej pory obaj panowie prowadzą
ze sobą subtelną, acz zażartą wojnę na słowa i oświadczenia. Na mocy
wyroku sądowego Waters stracił jednak prawa do nazwy (której zresztą nie
ma już ochoty używać) i tak Gilmour stał się nowym liderem Pink Floyd.
Wydany w 1994 r. album The Division Bell i zwieńczone ogromnym sukcesem światowe tournee udowodniły, że odnalazł dla siebie właściwe miejsce.
Single | ||||||
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Blue light | David Gilmour | 04.1984 | - | 62[7] | Columbia 04378 [US] | [ written by David Gilmour ][produced by Bob Ezrin, David Gilmour ] |
On An Island | David Gilmour | 03.2006 | 72[3] | - | EMI CDEM 688 | [ written by David Gilmour , Polly Samson][produced by Chris Thomas , David Gilmour , Phil Manzanera ] |
Smile/Island Jam | David Gilmour | 06.2006 | 72[3] | - | EMI CDEM 696 | [Written By - David Gilmour , Polly Samson][Producer - Chris Thomas , David Gilmour , Phil Manzanera ] |
Arnold Layne | David Gilmour | 01.2007 | 19[5] | - | EMI CDEM 717 | [ written by Syd Barrett][produced by David Gilmour ] |
Albumy | ||||||
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
David Gilmour | David Gilmour | 05.1978 | 17[9] | 29[18] | Columbia 35 388 | [gold-US][produced by David Gilmour] |
About Face | David Gilmour | 03.1984 | 21[9] | 32[28] | Columbia 39 296 | [gold-US][produced by Bob Ezrin and David Gilmour] |
On an Island | David Gilmour | 03.2006 | 1[1][23] | 6[11] | EMI 3556952 | [platinum-UK][produced by David Gilmour, Phil Manzanera, Chris Thomas] |
Live in Gdańsk | David Gilmour | 10.2008 | 10[8] | 26[4] | EMI 2354882 [UK] | [gold-US][produced by David Gilmour ,Phil Manzanera] |
Rattle That Lock | David Gilmour | 10.2015 | 1[1][16] | 5[5] | Columbia 88875123262 [UK] | [gold-UK][produced by David Gilmour ,Phil Manzanera] |
Live at Pompeii | David Gilmour | 10.2017 | 3[3] | 45[1] | Columbia 88985464952 | [produced by David Gilmour] |
About Face | David Gilmour | 03.1984 | 21[9] | 32[28] | Columbia 39 296 | [gold-US][produced by Bob Ezrin and David Gilmour] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz