Gdy w tym samym roku odszedł Chivens, wokalistą został Hill. W 1992r na krótko dołączył Scott Votaw - g. W 1993r zamiast niego pojawił się Eddie Glass - g z All Of One. W 1995r Abshire'a zastąpił Brad Davis - b. W październiku 1996r zrezygnowali Glas i Romano; zmienili ich Mike Coopersmith - g i Brant Bjork - dr, były muzyk Kyuss. Na początku 1977r Coopersmitha zastąpił Bob Balch - g. W listopadzie 2001r Bjork odszedł. Jego miejsce zajął Scott Reeder - dr ze Smile.
Pierwszymi świadectwami działalności Fu Manchu Lyły single Kept Between The Trees/Bouillabaisse/Jr. High Sc hob I Ring (7 Karat), wydany w 1990r przez Slap-A-Ham, Seniori- tis/Pinbuster/El Don, wydany w grudniu 1991r przez niemiecką wytwórnię Zuma, oraz Pick-Up Summer/Vankhana (Rollin' Rooms), wydany w maju 1992r przez Elastic i Don't Bon ther Knockin' (If This Van's Rockin')/Space Sucker, wydany w listopadzie tego roku przez tę samą firmę. Dla Bong Long grupa zrealizowała albumy „No One Rides For Free" z 1994r (współproducent wraz z muzykami: Brant Bjork, jeszcze wówczas muzyk Kyuss; w repertuarze m.in. utwory Superbird, Mega-Bumpers i Ojo Rojo) oraz „Daredevil" z 1995r współproducenci wraz z muzykami: Tom Rothrock i Rob Schnapf; w repertuarze m.in. utwory Wurkin', Travel Agent, Coyote Duster, Tilt, Trapeze Freak, Push Button Magic). Już na tych wczesnych płytach określiła się stylistycznie. Przedstawiła muzykę łączącą w sobie miażdżącą moc hardrockowego grania Blue Cheer czy MC5 z jednej strony i Black Sabbath czy Budgie z drugiej, pierwotną siłę klasycznych dokonań dokonań praojców punk rocka, chociażby Iggy'ego Popa i The , Stooges, energię kalifornijskiego hardcore'u, zwłaszcza tego w wydaniu Circle Jerks, a także smak psychodelii, przede wszystkim w ujęciu Jimiego Hendrixa. Trochę ha wyrost porównywano formację do gigantów stoner rocka, jak Kyuss czy Monster Magnet, zaprezentowała się wszakże w repertuarze pozbawionym ich pretensji (o czym świadczyły teksty utworów - o samochodach i motorach oraz urokach surfingu i skateboardingu), zdecydowanie prostszym, jedynie ożywionym elementami psychodelii, a nie naznaczonym jej piętnem.
W1995 grupa podpisała kontrakt z firmą Mammoth i dla niej nagrała większość późniejszych płyt, poczynając od albumu „In Search Of..." z marca 1996r i towarzyszących mu singli Asphalt Risin'/Chevy Van z maja i Missing Link/Ojo Rojo z sierpnia tego roku, owoców współpracy z Brianem Jenkinsem jako współproducentem. Wierna dawnemu stylowi (np. Regal Begal, niemal hołd dla Blue Cheer), śmielej niż dawniej sięgnęła .w tym okresie do psychodelii (np. Asphalt Risin i Neptune & Convoy). Nieco zaskakującą pozycją w jej dyskografii byl wypuszczony w lutym 1997r przez firmę Man's Ruin Franka Kozika, wydany na zielonym winylu, dziesięciocalowy maksisingel z przeróbką piosenki Godzilla zespołu Blue Oyster Cult oraz własnymi kompozycjami Module Overload i Living Legend. Wydawał się krokiem wstecz; zawierał znowu muzykę bardzo prostą i gwałtowną, niemal jednoznacznie hardrockową, o surowym, garażowym brzmieniu. Równo dwa lata później rozrósł się do wymiarów minialbumu „Eatin' Dust", wzbogaconego dodatkowymi nagraniami o podobnym charakterze, być może z tej samej sesji,np. Eatin' Dust, Mangoose i Pigeon Tow.
Powrotem na ścieżkę wytyczoną przez „In Search Of..." okazała się płyta „The Action Is Go" z listopada 1997r, promowana singlem Evil Eye Module Overload/Swami's Last Command. Nagrana przy pomocy Yuengera z White Zombie jako producenta i muzyka grającego na różnych instrumentach klawiszowych, zwracała uwagę bogatszym, bardziej klarownym i nowocześniejszym brzmieniem niż wszystkie poprzednie. Niespecjalnie natomiast zmieniła się sama muzyka, jak dawniej ujawniająca fascynacje dokonaniami Blue Cheer (Anodizer, Strolling Astronomer), The Stooges (The Action Is Go) czy Black Sabbath (Saturn III).
W programie znalazła się też przeróbka Nothing Done hardcore'owcow z S.S.D. Formacja promowała dzieło nie tylko w Stanach, ale też w Europie i Australii.
W marcu 1998r nakładem firmy Sessions ukazał się singel, który przynosił po jednym nagraniu Fu Manchu i Fatso Jetson. A utwór Jailbreak grupy Fu Manchu powtórzono we wrześniu tego roku na stronie A płytki należącej już wyłącznie do jej dyskografii i zawierającej także dwie dalsze kompozycje - Urethane i Coyote Duster (w wersji koncertowej). Dopiero w lutym 2000r trafił na rynek kolejny album formacji, „King Of The Road", wyprodukowany przez samych muzyków i Joe Barresiego, współpracownika Queens Of The Stone Age. Był najwspanialszym dokonaniem Fu Manchu do tamtej pory. Zawierał bogatszy repertuar, ożywiony m.in. elementami nu metalu, zwracający uwagę bardziej efektownym brzmieniem, urozmaicony pod względem klimatu, np. Hell On Wheels, Blue Tile Fever, Boogie Van,Over The Edge, King Of The Road, Drive, Hotdoggin'. W programie i tym razem znalazła się przeróbka znanej kompozycji sprzed lat - Freedom Of Choice z repertuaru Devo. Promując dzieło, formacja po raz pierwszy dotarła z koncertami do Japonii.
Płyta „California Crossing" z października 2001r, wynik współpracy z producentem Mattem Hyde'em, jednych zachwyciła, a innych odrzuciła muzyką bardziej przebojową niż dawniej i brzmieniem wypolerowanym jak nigdy, np. Thinkin' Out Loud, Wiz Kid, Squash That Fly. W nagraniu Bultaco gościnnie wziął udział jeden z idoli Fu Manchu, wokalista Keith Morris z Circle Jerks. Podczas koncertów w Stanach w 2002r grupa nadała album „Go For It... Live!", wydany w lipcu następnego roku przez niemiecką firmę Steamhammer (wytwórnia Mammoth upadła). Wypełniły go nieuładzone, pełnie nieokiełznanej energii wykonania utworów z wszystkich okresów działalności formacji, m.in. Ojo Rojo, Wurkin', Asphalt Risin', Godzilla, Evil Eye, King Of The Road i Squash That Fly.
W styczniu 2004r grupa przypomniała się płytką „Something Beyond", wydaną przez Elastic i zawierającą dwie nowe kompozycje, So Far Behind i Something Beyond, oraz przeróbkę Six Pack Black Flag. A we wrześniu tego roku, po podpisaniu kontraktu z DRT Entertainment, dorobiła się pierwszego studyjnego albumu od trzech lat, „Start The Machine", nagranego przy pomocy Briana Josepha Dobbsa jako producenta. Oprócz świetnych utworów w dawnym stylu, jak Written In Stone, Open Your Eyes i I Wanna Be, zaproponowała też rzeczy odmienne, jak punkrockowa miniatura I Can't Hear You czy nastrojowe interludium Out To Sea.
| Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
| Jailbreak/Urethane | Fu Manchu | 10.1998 | 138[1] | - | Mammoth 567750 | [written by Phil Lynott][produced by J. Yuenger] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz