Połączenie dynamicznego śpiewu Hagara i chrapliwego brzmienia gitary Montrose’a stało się później nowym wzorcem dla wielu młodych zespołów. Longplay ten, zawierający takie klasyczne nagrania jak „Bad Motor Scooter”, „Space Station No. 5” i „Rock The Nation”, nadal uważany jest za jeden z kamieni milowych hard rocka.
Przed nagraniem płyty Paper Money, stanowiącej kontynuację poprzednika, Billa Churcha zastąpił Alan Fitzgerald, zaś wkrótce po zakończeniu promującego ten album tournee zwolniony został Hagar. Nowi muzycy: Bob James (śpiew) i Jim Alcivar (instr. klawiszowe) nie pomogli w odtworzeniu czaru pierwszych nagrań zespołu.
Kolejne albumy poniosły komercyjną klapę, toteż w 1976 r. Mońtrose rozpadł się. Ronnie rozpoczął karierę solisty i dwa lata później wystartował instrumentalną płytą Open Fire, zawierającą zupełną mieszankę stylów, od hard rocka po jazz-rock, co nie spodobało się ani fanom, ani krytykom. Rozczarowany tym niepowodzeniem w 1979 r. Ronnie założył grupę Gamma, która do końca 1982 r. nagrała trzy albumy. Kiedy zespół utknął w 1983 r. na mieliźnie, Ronnie zarejestrował kolejny chłodno przyjęty solowy album Territory.
W 1987 r. połączył siły z wokalistą Johnnym Edwardsem (obecnie w Foreigner), perkusistą Jamesem Kottakiem (później w Kingdom Come) i Glenem Letschem, byłym basistą Gammy. Pierwszym rezultatem ich współpracy był wydany w 1987 r. longplay Mean, bezkompromisowa płyta hardrockowa, pełna ognia i dynamiki charakterystycznej dla debiutu formacji Montrose nagranego trzynaście lat wcześniej. Skład grupy nie ostał się jednak długo. Niebawem Edwardsa zastąpił Johnny Bee Bedanjek, a przed nagraniem płyty The Speed Of Sound dokooptowano grającego na syntezatorach Pata Feehana. Przyjmując bardziej wyrafinowane, koncentrujące się głównie na aspektach melodycznych podejście, muzycy stracili pozycje zdobyte poprzednim albumem.
W efekcie Ronnie postanowił ponownie wrócić do kariery solowej, nagrywając w 1990 r. longplay The Diva Station. Ta półinstrumentalna propozycja łączyła w sobie elementy rocka, muzyki metalowej, soulowej i jazzu, a zamieszczono na niej m.in. niezwykłą wersję starego przeboju Walker Brothers „Stay With Me Baby”. Ronnie Montrose pozostaje bez wątpienia wielce utalentowanym gitarzystą, jednak do tej pory nie udało mu się znaleźć odpowiedniego ujścia dla swojej energii, które przyniosłoby mu sukces również w kategoriach komercyjnych.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Space Station Number 5/Good Rockin' Tonight | Montrose | 06.1980 | 71[2] | - | WB HM9 | [written by R. Montrose, S. Hagar][produced by Montrose, Ted Templeman] |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Montrose | Montrose | 05.1974 | 43[1] | 133[12] | Warner 2740 | [platinum-US][produced by Montrose & Ted Templeman] |
Paper Money | Montrose | 11.1974 | - | 65[14] | Warner 2823 | [produced by Montrose & Ted Templeman] |
Warner Brothers Presents... Montrose! | Montrose | 10.1975 | - | 79[7] | Warner 2892 | [produced by Ronnie Montrose] |
Jump On It | Montrose | 09.1976 | - | 118[7] | Warner 2963 | [produced by Jack Douglas] |
Open Fire | Ronnie Montrose | 02.1978 | - | 98[10] | Warner 3134 | [produced by Edgar Winter] |
Mean | Montrose | 05.1987 | - | 165[7] | Enigma 73 264 | [produced by Ronnie Montrose] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz