Patricia Kaas (ur. 5 grudnia 1966r w Forbach) - francuska wokalistka i autorka tekstów.
Kaas zaczęła swoją karierę muzyczną w wieku ośmiu lat, występując w kabarecie Rumpelkammer w niemieckim mieście Saarbrücken. W 1985 roku została wypatrzona podczas jednego z występów przez francuskiego aktora,
Gérarda Depardieu, dzięki wstawiennictwu którego nagrała swój pierwszy singiel -
„Jalouse”, powstały we współpracy z
François Bernheimem. Trzy lata później wydała swój debiutancki album, zatytułowany
Mademoiselle chante..., który dotarł do drugiego miejsca krajowych list najczęściej kupowanych płyt. Od tamtej pory artystka sprzedała łącznie ponad 16 milionów egzemplarzy płyt na całym świecie. W 2002 roku zadebiutowała jako aktorka w produkcji
A Teraz... Panie i Panowie w reżyserii Claude’a Leloucha.
W 2009 roku Kaas reprezentowała Francję podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji z utworem
„Et s’il fallait le faire”, z którym zajęła ostatecznie 8. miejsce w klasyfikacji finałowej. W marcu 2011 roku wydała swoją pierwszą książkę autobiograficzną, zatytułowaną
L’Ombre de ma Voix, kilka miesięcy później premierę miał jej album pt.
Kaas chante Piaf, nagrany z okazji 50. rocznicy śmierci Édith Piaf.
Patricia Kaas urodziła się 5 grudnia 1966 w Forbach we Francji jako siódme, najmłodsze dziecko francusko-niemieckiej rodziny zamieszkującej Lotaryngię. Kaas dorastała w miejscowości Stiring-Wendel, mieszczącej się między Forbach i francuską częścią Saarbrücken.
Patricia Kaas zaczęła śpiewać na scenie w wieku 8 lat, wykonywała wówczas utwory z repertuaru Sylvie Vartan, Dalidy, Claude François i Mireille Mathieu. Jej pierwszym wyróżnieniem było zdobycie pierwszej nagrody podczas konkursu piosenki pop. W wieku 13 lat podpisała kontrakt z klubem Rumpelkammer, w którym zaczęła występować pod pseudonimem
Pady Pax. W 1985 roku, po siedmiu latach współpracy z zespołem
Dob’s Lady Killers, została dostrzeżona przez Gérarda Depardieu, który zapoznał ją z autorem tekstów- François Bernheimem. Aktor pomógł jej wydać pierwszy singel -
„Jalouse”.
Dwa lata później spotkała
Didiera Barbeliviena, który napisał dla niej utwór
„Mademoiselle chante le blues”. Singiel został wydany w 1987 roku pod szyldem wytwórni
Polydor i zdobył 7. miejsce na francuskiej liście przebojów. Rok później wydany został kolejny singel - „
D’Allemagne” oraz debiutancki album
Mademoiselle chante.... Płyta trafiła na drugie miejsce najczęściej kupowanych albumów i utrzymała się na tej pozycji przez dwa miesiące, uzyskując także wynik 64 tygodni w najlepszej dziesiątce oraz 118 tygodni w najlepszej setce zestawienia. Niedługo po premierze we Francji album otrzymał status złotej, a trzy miesiące później platynowej płyty. Podobny certyfikat krążek otrzymał w Belgii i Szwajcarii, natomiast w Kanadzie zdobył tytuł złotej płyty. Kaas wygrała także tytuł Odkrycia roku podczas ceremonii rozdania nagród Victoires de la Musique.
W 1989 roku zmarła matka Kaas, u której zdiagnozowano raka. Od tamtej pory wokalistka nosi ze sobą maskotkę, którą podarowała matce podczas jej pobytu na rekonwalescencji w szpitalu. Niedługo potem zmarł także jej ojciec. Jak wyznała artystka, nie jestem smutna, tylko melancholijna. Jeżeli tracisz matkę w wieku 20 lat, a niedługo potem także i ojca, melancholia jest częścią twojego życia.
W 1990 roku Kaas wyruszyła w swoją pierwszą trasę koncertową, która trwała łącznie 16 miesięcy. W tym samym czasie wokalistka śpiewała także w najpopularniejszych paryskich salach koncertowych: Olympia i Le Zénith, co zostało udokumentowane na wydawnictwie DVD pt.
Carnets de scène (1991), a także w Stanach Zjednoczonych. Pod koniec trasy koncertowej, album Mademoiselle chante... osiągnął status diamentowej płyty za osiągnięcie wyniku 1 miliona sprzedanych egzemplarzy. W tym samym toku artystka została wyróżniona statuetką Golden Europa, przyznawaną przez niemiecki rynek muzyczny, a także zmieniła wytwórnię płytową z Polydor na
CBS/Sony. Jej nowymi menedżerami zostali wówczas Cyril Prieur i Richard Walter z paryskiej firmy Talent Sorcier, którzy zastąpili na tej funkcji Bernarda Schwartza.
Po podpisaniu umowy z nową wytwórnią, Kaas wyprodukowała album zatytułowany
Scène de vie, który został wydany w 1990 roku. Wydawnictwo dotarło do pierwszego miejsca francuskich list najczęściej kupowanych albumów i zdobyło status diamentowej płyty w kraju. Na krążku znalazł się utwór dedykowany Rose Kennedy,
„Kennedy Rose”, podczas którego nagrywania Kaas ponownie nawiązała współpracę z Elisabeth Depardieu i François Bernheimem. Piosenka dotarła do 34. miejsca krajowej listy przebojów. W ramach promocji płyty, wokalistka wyruszyła w trasę koncertową, która obejmowała 210 występów w 13 państwach.
W 1991 roku Kaas otrzymała dwie prestiżowe nagrody muzyczne: statuetkę Bambi oraz w trakcie ceremonii przyznania World Music Awards, podczas której wykonała gościnnie utwór „Kennedy Rose”
W 1993 roku ukazał się kolejny album Kaas, zatytułowany
Je te dis vous (wydanie amerykańskie -
Tour de charme), który osiągnął wynik 3 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie. Producentem płyty został
Robin Millar, nagrania zostały zrealizowane w Londynie. Wśród wszystkich piosenek znalazł się jeden utwór wykonany przez wokalistkę w języku niemieckim -
„Ganz und Gar” autorstwa Mariusa Müller-Westernhagena oraz trzy w języku angielskim -
„Out of the Rain”, w którym artystce akompaniował brytyjski muzyk
Chris Rea,
„It’s A Man’s World” z repertuaru
Jamesa Browna oraz
„Space in My Heart”. Krążek zadebiutował na pierwszym miejscu listy najczęściej kupowanych płyt we Francji oraz dotarł do 2. miejsca w Szwajcarii i do 11. miejsca w Niemczech, gdzie spędził łącznie 35 tygodni w pierwszej setce zestawienia. Wydawnictwo promował singiel
„Il me dit que je suis belle” autorstwa Jean-Jacques Goldmana (tutaj pod pseudonimem Sam Brewski), francuskiego kompozytora mającego polskie korzenie. Utwór dotarł do piątego miejsca krajowej listy przebojów. Remiks piosenki
„Reste sur moi” dotarł do pierwszej dwudziestki amerykańskiej listy przebojów muzyki dance.
W 1994 roku Kaas wydała swój kolejny album koncertowy, zatytułowany
Tour de charme. W ramach trasy koncertowej wokalistka zagrała m.in. w Tajlandii, Wietnamie, wystąpiła także na Ukrainie podczas charytatywnego koncertu, z którego zysk przeznaczono na pomoc ofiarom katastrofy elektrowni jądrowej w Czarnobylu.
W połowie lat 90-tych Kaas wyprodukowała swój kolejny album, zatytułowany
Black Coffee (fr.
Café noir), który został nagrany na potrzeby amerykańskiego rynku muzycznego. Na płycie znalazło się dwanaście anglojęzycznych piosenek, w tym m.in. przeboje
„Black Coffee” z repertuaru
Billie Holiday,
„If You Leave Me Now” zespołu
Chicago oraz
„Ain't No Sunshine” Billa Withersa w wykonaniu wokalistki. W tym samym roku Kaas nagrała płytę ze ścieżką dźwiękową do filmu
Nędznicy, będącej ekranizacją powieści Victora Hugo o tym samym tytule.
W 1997 roku artystka wydała album pt.
Dans ma chair, który został wyprodukowany w Nowym Jorku przez samą Kaas oraz
Phila Ramone’a, mającego w dorobku współpracę m.in. z Rayem Charlesem, Billym Joelem, Frankiem Sinatrą i Paulem Simonem. Na płycie znalazł się m.in. utwór
„Je voudrais la connaitre” autorstwa Jeana-Jacques’a Goldmana, z którym wokalistka nawiązała wówczas stałą współpracę. Rok później piosenkarka wydała kolejną koncertową płytę, zatytułowaną
Rendez-vous, której premiera odbyła się po trasie koncertowej promującej jej ostatni album studyjny. W grudniu tego samego roku Kaas wystąpiła razem z tenorami Plácido Domingo i Alejandro Fernándezem podczas koncertu w wiedeńskim Guildhall. Materiał nagrany w trakcie wydarzenia został umieszczony w 1999 roku na płycie
Christmas in Vienna Vol. VI[.
W 1999 roku Kaas wydała swój piąty album studyjny, zatytułowany
Le mot de passe, którego producentem został Pascal Obispo, akompaniujący wokalistce na fortepianie i gitarze akustycznej na większości utworów z płyty. Po raz kolejny artystka zaprosiła do nagrania płyty Jean-Jacques’a Goldmana, który tym razem zagrał gościnnie na gitarze w utworze
„Une fille de ’l’Est”. Inna piosenka z płyty,
„Les éternelles”, została wydana na niemieckim rynku jako singiel pod tytułem
„Unter der Haut”, na którym zaśpiewał także szwajcarski tenor, Erkan Aki. Nowa wersja kompozycji została wykorzystana w ścieżce dźwiękowej serialu
Sturmzeit, którego fabuła oparta była na książce autorstwa Charlotte Link.
W czerwcu tego samego roku Kaas wystąpiła podczas charytatywnej trasy koncertowej Michael Jackson & Friends, która została zorganizowana w Seulu i Monachium, a cały dochód został przekazany na charytatywną Dziecięcą Fundację Nelsona Mandeli, Czerwony Krzyż i UNESCO. Oprócz pomysłodawcy wydarzenia, Michaela Jacksona, w trakcie koncertów (transmitowanych w 39 krajach) zaśpiewali m.in. Mariah Carey, Andrea Bocelli, Luther Vandross i zespół Status Quo. We wrześniu Kaas zajęła trzecie miejsce w plebiscycie francuskiego tygodnika Marianne na narodowy symbol Francji, przegrywając jedynie z supermodelkami - Laetitią Castą i Estelle Hallyday]. W tym samym roku wokalistka wystąpiła podczas festiwalu muzycznego Schleswig-Holstein, w kolejnym roku ukazał się jej album artystki pt.
Ce sera nous. W grudniu wystąpiła razem z José Carrerasem w jednym z programów telewizyjnych w Lipsku. W 2000 roku wytwórnia Sony przygotowała specjalne wydawnictwo
Long Box, zawierające wszystkie dotychczas wydane albumy studyjne Kaas. W październiku tego samego roku w Berlinie piosenkarka otrzymała Nagrodę Adenauera/de Gaulle’a. Kaas zdecydowała się na przeprowadzkę do Zurychu w Szwajcarii, co poskutkowało także zmianą zamieszkania jej menedżerów, którzy zmienili nazwę swojej firmy na International Talent Consulting.
W kwietniu 2001 roku Kaas zagrała koncert przed 50 tys. publicznością podczas uroczystości objęcia tronu Luksemburga przez wielkiego księcia Henryka, po abdykacji jego ojca, księcia Jana. W tym samym roku wokalistka zadebiutowała jako aktorka w melodramacie
A Teraz... Panie i Panowie w reżyserii Claude’a Leloucha, w którym zagrała główną żeńską rolę Jane Lester u boku Jeremiego Ironsa, a także wydała swój pierwszy album kompilacyjny pt.
Rien ne s’arrête. Na płycie znalazły się największe przeboje artystki oraz nowy, tytułowy utwór.
W 2002 roku ukazał się kolejny album Kaas, zatytułowany
Piano Bar. Kilka utworów z płyty pojawiło się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu A Teraz... Panie i Panowie. Wśród wszystkich piosenek z płyty znalazły się przeboje
„Where Do I Begin” z repertuaru
Shirley Bassey oraz
„Ne me quitte pas” (wydany jako
„If You Go Away”)
Jacques’a Brela. Album dotarł do 10. miejsca krajowej listy najczęściej kupowanych płyt, do 6. w Szwajcarii i Belgii i do 12. w Niemczech, do 35. w Nowej Zelandii i do 38. miejsca w Austrii. W tym samym roku Kaas po raz drugi otrzymała niemiecką nagrodę muzyczną Golden Europa. We wrześniu wokalistka wyruszyła w trasę koncertową promującą wydawnictwo Piano Bar.
Na początku grudnia 2003 roku Kaas wydała album, zatytułowany
Sexe fort (pol. Silna płeć), zawierający kilka utworów, którymi wokalistka chciała podkreślić znaczenie kobiet i ich wyższość nad mężczyznami -
„C´est les femmes qui mènent la danse” (pol. To kobiety rządzą światem) i
„Où sont les hommes” (pol. Gdzie są mężczyźni). Płyta zadebiutowała na 9. miejscu francuskiej listy bestsellerów, dotarła także m.in. do 3. miejsca w Belgii (Walonii) oraz 6. w Szwajcarii. Wśród wszystkich piosenek na albumie znalazł się także m.in. utwór
„On pourrait” nagrany w duecie ze szwajcarskim wokalistą Stephanem Eicherem.
Niedługo po premierze płyty, 8 grudnia Kaas otrzymała Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec za jej wkład w przyjacielskie relacje między Francją a Niemcami. Aż do 2005 roku wokalistka odbywała kolejną międzynarodową trasę koncertową, w ramach której zagrała łącznie 175 koncertów w 25 krajach, w tym m.in. w Chinach i Rosji. Na początku roku wydała kolejny koncertowy krążek CD/DVD, zatytułowany
Toute la musique..., na którym znalazły się także największe przeboje artystki oraz bonusowa kompozycja w języku niemieckim -
„Herz eines Kämpfers”, napisana przez Kaas i Petera Plate’a z zespołu Rosenstolz W marcu tego samego roku para zaśpiewała utwór w trakcie niemieckich eliminacji do jubileuszowego, 50. Konkursu Piosenki Eurowizji Germany 12 Points!. Tytułowy utwór z płyty,
„Toute la musique que j’aime”, powstał we współpracy z francuskim piosenkarzem Johnnym Hallydayem.
W listopadzie 2005 roku Kaas zdecydowała się przerwać działania artystyczne aż do początku 2008 roku. W tym czasie sporadycznie występowała na kilku koncertach. W lutym 2008 roku nagrała z zespołem
Uma2rman swój pierwszy singiel w języku rosyjskim -
„Ne pozwonisz”, który zdobył popularność w Rosji. Pod koniec kolejnego miesiąca wokalistka wydała płytę, zatytułowaną
Kabaret, którą promowała podczas europejskiej trasy koncertowej, w ramach której wystąpiła łącznie na 170 koncertach, m.in. na Litwie, w Niemczech, Szwajcarii, Luksemburgu, Ukrainie, Polsce, Rumunii i 28 miastach Rosji.
Pod koniec stycznia 2009 roku Kaas została wybrana wewnętrznie przez krajową telewizję publiczną France 3 na reprezentantkę Francji podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji, organizowanego w Moskwie. Jak sama przyznała, wzięła udział w konkursie, ponieważ kocha wyzwania. W specjalnym głosowaniu internetowym fani artystki głosowali na swój ulubiony utwór z ostatniej płyty wokalistki, który później został ogłoszony jej konkursową propozycją. Największe poparcie zdobył singiel
„Et s’il fallait le faire”, z którym Kaas wystąpiła podczas koncertu finałowego widowiska, odbywającego się 16 maja w moskiewskiej hali sportowej „Olimpijskij”. W trakcie jednej z konferencji prasowych zorganizowanych podczas tygodnia eurowizyjnego, dyrektor wytwórni Sony Music Russia wręczył wokalistce certyfikat diamentowej płyty za osiągnięcie wysokich wyników sprzedaży albumu pt. Kabaret w Rosji. Chociaż artystka była jedną z głównych faworytek do wygrania, zajęła ostatecznie 8. miejsce w końcowej klasyfikacji, zdobywając łącznie 107 punktów. Po finale konkursu Kaas otrzymała Nagrodę Artystyczną im. Marcela Bezençona, przyznawaną najlepszemu uczestnikowi w opinii wszystkich krajowych komentatorów przedsięwzięcia. Przyznała także:
To było wspaniałe doświadczenie. Oczywiście, jestem trochę rozczarowana wynikiem, ale to normalne. Rezultat jest zarówno ważny, jak i nieważny. Ważne jest być tutaj i być częścią tego [konkursu] -jednak nadal czuję pewne rozczarowanie. Spędziłam tutaj miły tydzień, było wspaniale reprezentować Francję. Mój występ był trochę za wcześnie podczas finału, ale ogólnie jestem zadowolona.
W marcu 2011 roku Kaas wydała pod szyldem Flammarion swoją książkę autobiograficzną, zatytułowaną
L’Ombre de ma Voix. Wydawnictwo ukazało się w sześciu językach m.in.: francuskim, angielskim, rosyjskim i niemieckim. W 2012 roku wystąpiła w telewizyjnej produkcji
Assassinée w reżyserii Thierry Binisti.
W listopadzie tego samego roku wokalistka wydała album pt.
Kaas chante Piaf (fr. Kaas śpiewa Piaf), na którym znalazło się 21 największych przebojów Édith Piaf w nowej aranżacji, przygotowanej przez polskiego kompozytora, Abela Korzeniowskiego, oraz nagranej w towarzystwie Królewskiej Orkiestry Filharmonicznej. Wydawnictwo powstało na pamiątkę 50. rocznicy śmierci ikony piosenki francuskiej. Płytę promowały single
„L’Hymne à l’amour” i
„Avec ce soleil”. Kaas wyruszyła z materiałem w trasę koncertową, w ramach której wystąpiła m.in. na najbardziej prestiżowych scenach muzycznych na świecie, w tym w londyńskiej Royal Albert Hall, nowojorskiej Carnegie Hall, moskiewskiej Operetta Theatre, seulskiej Sejong Cultural Center czy paryskiej hali Olympia, z której występ został zarejestrowany i wydany w marcu 2014 roku na CD/DVD
Kaas chante Piaf a L’Olympia.
Pod koniec grudnia 2012 roku Kaas wydała własną linię kobiecych perfum, sygnowanych logotypem artystki - K.
W 2016 roku ukazała się jej płyta
Patricia Kaas promowana singlami
„Le jour et l'heure” oraz
„Madame tout le monde”. W styczniu 2017 roku ukazał się trzeci singel promujący album Patricia Kaas zatytułowany
„Adèle”.
| Single |
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | US | Wytwórnia
[Fra] | Komentarz |
| Mademoiselle chante le blues | Patricia Kaas | 11.1987 | 7[18] | - | Polydor 885 787-7 | [silver-Fra][written by Didier Barbelivien,Bob Medhi][produced by Richard Walter] |
| D'Allemagne | Patricia Kaas | 05.1988 | 11[18] | - | Polydor 887 495-7 | [written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Bernard Estardy] |
| Mon mec à moi | Patricia Kaas | 12.1988 | 5[18] | - | Polydor 887 850-3 | [silver-Fra][written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Bernard Estardy] |
| Elle voulait jouer cabaret | Patricia Kaas | 05.1989 | 17[13] | - | Polydor 889 252-7 | [written by Didier Barbelivien][produced by Bernard Estardy] |
| Quand Jimmy dit | Patricia Kaas | 10.1989 | 10[17] | - | Polydor 889978-7 | [silver-Fra][written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Bernard Estardy] |
| Les hommes qui passent | Patricia Kaas | 04.1990 | 7[16] | - | CBS 655049 1 | [silver-Fra][written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Richard Walter] |
| Les mannequins d'osier | Patricia Kaas | 09.1990 | 21[14] | - | CBS 656218 7 | [written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Note de Blues] |
| Kennedy Rose | Patricia Kaas | 01.1991 | 36[7] | - | CBS 656504 1 | [written by Didier Barbelivien,François Bernheim,Elisabeth Depardieu][produced by Richard Walter] |
| Regarde les riches | Patricia Kaas | 06.1991 | 27[10] | - | CBS | [written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Richard Walter] |
| Entrer dans la lumière | Patricia Kaas | 03.1993 | 15[13] | - | Columbia 659128 1 | [written by Didier Barbelivien,François Bernheim][produced by Richard Walter] |
| Il me dit que je suis belle | Patricia Kaas | 07.1993 | 5[32] | - | Columbia COL 659743 2 | [silver-Fra][written by Didier Barbelivien,François Bernheim,Jean-Jacques Goldman][produced by Richard Walter] |
| Quand j'ai peur de tout | Patricia Kaas | 02.1997 | 11[21] | - | Columbia 664105 1 | [silver-Fra][written by Diane Warren,Jean-Jacques Goldman][produced by Phil Ramone, Patricia Kaas] |
| Je voudrais la connaître | Patricia Kaas | 07.1997 | 20[20] | - | Columbia 664675 | [written by Jean-Jacques Goldman][produced by Jean-Jacques Goldman] |
| Ma liberté contre la tienne | Patricia Kaas | 05.1999 | 34[17] | - | Columbia COL 667138 1 | [written by Pascal Obispo,Didier Golemanas][produced by Pascal Obispo] |
| Une femme comme une autre | Patricia Kaas | 08.1999 | 78[7] | - | Columbia 667689 1 | [written by Lionel Florence,Pascal Obispo][produced by Pascal Obispo] |
| Mon chercheur d'or | Patricia Kaas | 07.2000 | 74[10] | - | Columbia | [written by Pascal Obispo,Didier Golemanas][produced by Pascal Obispo] |
| Les chansons commencent [Live] | Patricia Kaas | 09.2000 | 70[9] | - | Columbia 669908 9 | [written by Jean-Jacques Goldman] |
| If You Go Away | Patricia Kaas | 06.2002 | 83[2] | - | Columbia 672795 1 | [written by Jacques Brel,Rod McKuen][produced by Robin Millar] |
| Toute la musique que j'aime (Live) | Patricia Kaas | 02.2005 | 59[6] | - | Columbia SAMPCS 14727 | [written by Michel Mallory,Johnny Hallyday][produced by Frédéric Helbert] |
| Et s'il fallait le faire | Patricia Kaas | 05.2009 | 41[15] | - | - | [written by Fred Blondin,Anse Lazio][produced by Frédéric Helbert] |
| Le jour et l'heure | Patricia Kaas | 06.2016 | 69[2] | - | Richard Walter 190295933579 | [written by Rémi Lacroix,David Verlant][produced by Jonathan Quarmby] |
Albumy |
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | US | Wytwórnia
[Fra] | Komentarz |
| Mademoiselle chante... | Patricia Kaas | 11.1988 | 2 | - | Polydor 837 356-1 | [diamond-Fra][produced by Joël Cartigny,Bernard Estardy] |
| Scène de vie | Patricia Kaas | 04.1990 | 1 | - | CBS 466746 2 | [diamond-Fra][produced by Bertrand Châtenet,Franck Langolff,Philippe Osman,Jean-Jacques Souplet] |
| Je te dis vous | Patricia Kaas | 04.1993 | 1 | - | Columbia 473629 2 | [diamond-Fra][produced by Robin Millar] |
| Dans ma chair | Patricia Kaas | 03.1997 | 2[57] | - | Columbia COL 483834 2 | [2x-platinum-Fra] |
| Rendez-vous | Patricia Kaas | 08.1998 | 6[11] | - | Columbia 491815 2 | [2x-gold-Fra] |
| Le mot de passe | Patricia Kaas | 05.1999 | 2[36] | - | Columbia 494559 2 | [platinum-Fra] |
| Live | Patricia Kaas | 09.2000 | 5[13] | - | Columbia 499772 | [2x-gold-Fra] |
| Piano Bar | Patricia Kaas | 04.2002 | 10[30] | - | Columbia 506169-6 | [gold-Fra] |
| Sexe fort | Patricia Kaas | 11.2003 | 9[39] | - | Columbia 5134072 | [2x-gold-Fra] |
| Toute la musique... | Patricia Kaas | 01.2005 | 10[15] | - | Columbia 519 580 2 | - |
| En studio et sur scène - Kabaret | Patricia Kaas | 04.2009 | 15[15] | - | Columbia 37700017081 | [gold-Fra] |
| Kaas chante Piaf | Patricia Kaas | 11.2012 | 6[23] | - | Richard Walter RWE0021 | [platinum-Fra][produced by Abel Korzeniowski] |
| Kaas chante Piaf à l'Olympia | Patricia Kaas | 04.2014 | 73[1] | - | Richard Walter RWE0031 | - |
| Patricia Kaas | Patricia Kaas | 11.2016 | 12[17] | - | Richard Walter RWE004C | [gold-Fra] |
Paul Julian Banks (ur. 3 maja 1978 r. w Clacton-On-Sea, Essex) - brytyjski wokalista, gitarzysta i autor tekstów amerykańskiej grupy rockowej Interpol. Od 2011 roku wraz z amerykańskim raperem RZA współtworzy także duet pod nazwą Banks & Steelz.
