Leroy Anderson

 Leroy Anderson (ur. 29.06.1908r - zm. 18.05.1975r) urodził się w Cambridge w stanie Massachusetts.Najlepiej pamiętany z "The Syncopated Clock" i wakacyjnego klasyka " Sleigh Ride " ,Leroy Anderson był jednym z najbardziej popularnych kompozytorów amerykańskiej muzyki popularnej.Utalentowany dyrygent, aranżer, miał szczególn± smykałkę do tworzenia humorystycznych efektów dżwiękowych ze standardowym instrumentarium orkiestrowym i instrumentów perkusyjnych.Urodził się w rodzinie szwedzkich imigrantów. Jego matka grała na organach w kościele, i dawała lekcje synowi, począwszy od wieku 11 lat; studiował grę na fortepianie w New England Conservatory of Music.

W 1930 roku ukończył Uniwersytet Harvarda gdzie studiował kontrapunkt, kompozycję i grę na kontrabasie. Uzyskał stopień Mistrza Sztuk (Master of Arts).Anderson pracuje nad doktoratem w języku niemieckim i skandynawskim. (Anderson mówił angielskim i szwedzkim w czasie jego młodości, ale w końcu biegle posługiwał się duńskim, norweskim, islandzkim, niemieckim, francuskim, włoskim i portugalskim.) W tym czasie był także pracował jako organista i dyrygent chóru w East Milton Congregational Church, prowadził zespól na Harvard University , prowadził i organizował orkiestry taneczne w Bostonie. Jego aranżacje zwróciły uwagę Fiedler w 1936 roku i Anderson został poproszony o okazanie mu oryginalnych kompozycji.
Jak wielu wykształconych klasycznie Amerykanów wolał muzykę nieco mniej poważną. Był kompozytorem, który specjalizował się w krótkich koncertowych utworach. Zarzyjażnił się ze wspomnianym Arthurem Fiedlerem, dyrygentem Boston Pops Orchestra.
Orkiestra ta była często krytykowana, głównie przez purystów muzyki klasycznej, za zbyt swobodne traktowanie muzyki. Fiedler starał się uatrakcyjnić koncerty tworząc show, który jednał mu szeroką publiczność. Co by bowiem nie mówić muzycy Boston Pops Orchestra prezentowali bardzo wysoki poziom wykonawczy.
Leroy Anderson pisał a Fiedler z orkiestrą wykonywali i nagrywali. Korzyści miały obydwie strony. Zanim do tej współpracy doszło Anderson służył w armii podczas II Wojny światowej, a póżniej podczas Wojny Koreańskiej. Utwory, które wtedy komponował były raczej klasyczne. Pieśń z 1945 roku The Syncopated Clock odniosła nawet spory sukces wydawniczy.
Pierwszym wielkim hitem okazało się Blue Tango napisane w 1951 roku. Był to utwór instrumentalny, nie piosenka, dla dużej orkiestry. Utwór opublikowano w 1952 roku. Anderson nagrał go pod własną dyrekcją w grudniu 1951. Był to pierwszy utwór instrumentalny, którego sprzedaż przekroczyła milion kopii. Ku dużemu zaskoczeniu Andersona osiągnął w 1952 roku pierwsze miejsce na liście przebojów Billboardu, a był na niej obecny przez 38 tygodni.
Anderson rozpoczął pracę nad "Sleigh Ride" w czasie fali upałów w sierpniu 1946 roku. Boston Pops nagrała pierwszy utwór orkiestrowy który osiągnął nr 1 na liście pop Billboard . Od 1952 do 1961 roku, kompozycja Andersona " Plink, Plank, Plunk! " została wykorzystana jako motyw w show CBS Ive Got A Secret.
Anderson napisał Piano Concerto in C w 1953 roku, ale wycofał ją, czując, że miał słabe punkty. W 1988 roku rodzina Anderson zdecydowała się na opublikowanie jego pracy.W 1958 roku Anderson skomponował muzykę do broadway'owskiego show Goldilocks z orkiestracją Philipa J. Langa. Mimo, że zdobyła dwie nagrody Tony, Goldilocks nie udało się osiągnąć sukcesu komercyjnego. Anderson nigdy nie napisał kolejnego musicalu, wolał, kontynuować pisanie orkiestrowych miniatur. Jego utwory, m.in. "The Typewriter", "Bugler's Holiday" i "A Trumpeter's Lullaby" są wykonywane przez orkiestry i zespoły od grup szkolnych do organizacji zawodowych. Anderson od czasu do czasu pojawia się na koncertach Boston Pops dyrygując wykonanie własnej muzyki podczas, gdy Fiedler siedział na uboczu.
W 1975 roku Anderson zmarł na raka w Woodbury, Connecticut i tam został pochowany.Za zasługi dla przemysłu muzycznego, Leroy Anderson ma gwiazdę w Hollywood Walk of Fame przy 1620 Vine Street. Został pośmiertnie wprowadzony do Songwriters Hall of Fame w 1988 roku, a jego muzyka nadal jest podstawą repertuaru orkiestr.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Syncopated Clock/The waltzing car	Leroy Anderson	03.1951	-	12[14]	Decca 16 005	[gold][written by Leroy Anderson][s³ynny temat programu TV "Late show"]
Blue Tango / Belle of the Ball	Leroy Anderson	12.1951	-	1[5][38]	Decca 27 875	[gold][written by Mitchell Parish,Leroy Anderson][#16 hit for Bill Black Combo in 1960]
A Christmas Festival	Leroy Anderson	01.1953	-	22[1]	Decca 16 041	-
The Typewriter / The Girl in Satin	Leroy Anderson	11.1953	-	21[4]	Decca 28 881	[written by Leroy Anderson]
Forgotten Dreams	Leroy Anderson	06.1957	24[4]	-	Brunswick 05485	[written by Leroy Anderson]