Fish

 Fish (właśc. Derek William Dick; 25.04.1958r, Dalkeith, Wielka Brytania) - voc; autor tekstów, kompozytor. Studiował leśnictwo, ale przerwał naukę. Olbrzymiej postury, jakiś czas pracował jako drwal. Za swoje powołanie uważał karierę na estradzie rockowej. Współpracował kolejno z takimi zespołami, jak Blewitt, Stranger i Stone Dome Sand. Wykonywał z nimi piosenki Free, Steely Dan, Average White Band i innych. Po przeczytaniu w grudniu 1980 w piśmie "Musician's Only", że grupa Marillion szuka wokalisty, zgłosił się na przesłuchanie i został przyjęty.

 

W krótkim czasie wysunął się w niej na pierwszy plan - jako wokalista o zdolnościach aktorskich, autor niebanalnych, poetyckich tekstów, a także współkompozytor repertuaru. Miał znaczący udział w jej sukcesach. Koncertował z nią na całym świecie - także w Polsce (w czerwcu 1987). Jednakże we wrześniu 1988r odszedł zarzucając kolegom rutynę, artystyczną stagnację, żądzę sukcesu.
 

W marcu 1989r zadebiutował jako solista koncertem na rzecz rodzin ofiar katastrofy lotniczej nad Lockerbie. Repertuar płyty Vigil in a Wilderness of Mirrors, wydanej w styczniu 1990r, stworzył razem z pianistą Mickeyem Simmondsem. Zaproponowali przede wszystkim kompozycje zbliżone do utworów Marillion - o podobnej melodyce i równie urozmaiconym przebiegu, bardziej jednak eksponujące instrumenty klawiszowe, a nieco mniej - gitarę, np. Vigil, Cliche, The Company, View From The HM. Przedstawili też kilka odmiennych piosenek, choćby Big Wedge o soulowym klimacie, ale wziętym z drugiej ręki, od Genesis, a więc mistrzów Marillion, a nie wprost od wykonawców murzyńskich. W tekstach można się było doszukać zarówno atmosfery charakterystycznej dla dawnych piosenek Fisha, jak i chęci przekreślenia przeszłości. W A Gentleman Excuse wokalista tonem pogardliwym opowiadał historię kogoś, kto żyje w oderwaniu od rzeczywistości, w świecie fantazji i marzeń, pośród postaci z przeczytanych w dzieciństwie baśni i płowiejących papierowych kwiatów; kto czeka na wymarzonego przed laty księcia i nie dostrzega miłości tuż obok. W Vigil zaś zawarł wyznanie marillionowskiego pierrota, który stracił wiarę, że światem rządzi jakiś porządek, i chciałby raczej przywrócić ład wczorajszy, choćby pozorny - bez dręczących pytań i krzywych zwierciadeł. W Big Wedge konkretyzował ten temat wpisując go w realia amerykańskie. W Cliche natomiast zwierzał się ze szczęścia u boku żony, wobec którego zbladło wszystko inne, nawet wielka estradowa kariera, jaką mogli mamić koledzy z Marillion.
 

Płyta nie odniosła większego sukcesu (chociaż piosenka Big Wedge zyskała pewną popularność). Fish był rozgoryczony, a za niepowodzenie obwiniał pracowników EMI- zarzucał im brak zaangażowania w akcję promocyjną. Postanowił zerwać kontrakt z tą firmą i skierował sprawę do sądu. Na łamach prasy odgrażał się, że jeśli przegra, w ogóle przestanie śpiewać. Szukał innych żródeł utrzymania, rozważał pomysł kupna łodzi rybackiej. W końcu jednak spór został rozsądzony na jego korzyść. Skomentował go póżniej w piosence Tongues, dedykowanej jednemu z szefów EMI, Rupertowi Perry'emu, a opowiadającej o ludziach, którzy nie rozumieją się wzajemnie, nie mogą się dogadać, nie potrafią znależć wspólnego języka.
 

 W 1991r związał się z firmą Polydor. Dla niej nagrał następną płytę solową - Internal Exile, wydaną w pażdzierniku tego roku. Tym razem tylko niektóre piosenki, np. Credo czy Tongues, miały w sobie coś z klimatu twórczości Marillion. Inne, choćby Favourite Stranger czy Lucky, wydawały się świadectwem zerwania ze stylem zespołu. Cena uwolnienia się od przeszłości była jednak wysoka. Płytę zdominowała bowiem dość błaha muzyka pop. Kilka kompozycji, przede wszystkim Eternal Exile i Shadowplay, udało się ożywić elementami folkloru Szkocji. O tym, że w Fishu obudził się Szkot, świadczyły też teksty utworów - zwłaszcza przesycony nacjonalistycznym duchem Eternal Exile - trochę niestety mętne, pod względem literackim słabsze niż dawniej.
 

Płyta Songs from the Mirror, nagrana latem 1992r, a wydana w lutym następnego roku, była dla Fisha melancholijną podróżą w przeszłość, do czasu dzieciństwa, gdy jedynie marzył o karierze estradowej i przed lustrem wcielał się w swoich idoli - Petera Gabriela, Marca Bolana czy Alexa Harveya. Postanowił przypomnieć piosenki, które urzekły go, gdy był chłopcem, jak I Know What I Like Genesis, Jeepster T. Rex, Boston Tea Party The Sensational Alex Harvey Band, Five Years Davida Bowiego, Question The Moody Blues, Apeman The Kinks czy Solo Sandy Denny. Jego zamiarem było stworzyć wersje dorównujące pierwowzorom lub nawet je przewyższające (dlatego np. odrzucił Lady Eleanor, przebój grupy Lindisfarne - przyznawał, ze nie byłby w stanie konkurować z wykonaniem autorskim).
Jednakże zarówno w opinii recenzentów, jak i słuchaczy nie sprostał temu zadaniu. Jego interpretacje uznano za zbyt zachowawcze, a często po prostu blade, nijakie, bez wyrazu. Produkcji albumu podjął się James Cassidy, z którym Fish zetknął się rok wcześniej podczas pracy nad studyjną wersją musicalu Spartacus Jeffa Wayne'a (Cassidy był realizatorem nagrania, Fish został zaproszony do zaśpiewania piosenki Parting Of The Ways). Równocześnie z albumem ukazała się czwórka "Never Mind The Bullocks", także z przeróbkami znanych piosenek. Album Sushi dokumentował koncert w Utrechcie w Holandii w 1993.
W tym czasie Fish wdał się w wojnę z wytwórnią, dla której nagrywał, a także w (w niepotrzebną dla obu stron) potyczkę z Marillion o prawa autorskie do nagrań ze wspólnego okresu. Nie wiodło się mu ani w życiu osobistym, na scenie także stracił część swego wyrazu. Ale mając mnóstwo wiernych przyjaciół, Fish przetrwał ten trudny okres nagrywając min: album "Suits" (1994), który okazał się być sporym sukcesem komercyjnym. Kolejne lata przynosiły raczej płyty składankowe (min: "Yin", "Yang" – tworzące jakby podwójny album), aż wreszcie artyście udało się wyjść na prostą, z płytą "Sunset On Empire".
 

Ten właśnie album zapoczątkował jakby nową część, tę bardziej udaną, zarówno scenicznie jak i w życiu osobistym. Fish ze swą trupą, koncertową po całym świecie, często goszcząc w Polsce, gdzie jak podkreśla ma wielu wielkich przyjaciół i czuje się niemal jak w ukochanej Szkocji. Polską publikę zaś darzy ogromny szacunkiem, i dla niej jest gotów zawsze wystąpić. Polskie trasy koncertowe stały się zresztą regułą, w występach Fisha. W 1999 roku, artysta wydał kolejny udany album – "Raingoods With Zippos", a w dwa lata póżniej wręcz znakomitą płytę- "Fellini Days". W nagraniu tych nowych, lepszych albumów pomagał mu Steven Wilson, znany nam z Porcupine Tree, który jest po trosze ojcem sukcesu tych wydawnictw.
 

W 2003 roku do zespołu Fisha powraca Frank Usher, ale płyta "Fields Of Crows" tym razem nieco obniża loty. Następne lata przynoszą powrót sentymentalny artysty do dzieł z czasów Marillion, w które miał największy wkład. Fish odkurza min płytę "Misplaced Childhood", zabierając ją w trasę koncertową. W 2007 roku wychodzi wreszcie "13th Star" - świetna, klimatyczna, niezwykle osobista płyta, w której Fish obnaża swą duszę, i dotychczasowe, najważniejsze momenty swego życia. Płyta znów zdobywa ogromną popularność, a także pochlebne recenzje. Na trasie promującej ten album, Fisha odkurza także niektóre numery z "Clutching At Straws" (ostatni album "starego" Marillion). Dochodzi także do pojednania ze starymi druhami z tego zespołu. Ma to miejsce na rynku w Aylesbury (w tym mieście powstawał zespół Marillion), 26 Sierpnia 2007 podczas imprezy "Hobble On The Cobbles". 

Obecnie Fish bardzo dużo koncertuje, promując swą bardzo osobistą płytę.
Należy również wspomnieć, że oprócz swego solowego projektu, Derek wystąpił gościnnie w kilku ważnych projektach innych dobrych muzyków. Min: z klawiszowcem Genesis - Tonym Banksem współpracował dwa razy, przy okazji nagrania albumów: "Shortcut to Somewhere" (1986 - soundtrack), oraz "Still" (1991). Udzielał się także na albumach: Jeffa Wayne ("Musical Version of Spartacus"), Ayeron ("Into The Classic Castle") oraz na albumie poświęconym Frankowi Millerowi (utwór Caledonia). Fish zagrał też w kilku filmach. Gra sceniczna zawsze była jego cechą charakterystyczną, podczas koncertów, więc czuł się przed kamerą jak "ryba w wodzie".
Obecnie Fish, wraz z Tommym Iommi, Ianem Andersonem oraz Garry Moore’m stał się współwłaścicielem słynnej rozgłośni Planet Rock, ratując ją przed bankructwem. Dla wielu zagorzałych zwolenników art-rocka, Fish jest wręcz postacią guru. Trzeba jednak przyznać, ze wypracował sobie to miano niezwykle bogatą i barwną karierą.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Shortcut To Somewhere/Smilin' Jack Casey	Fish and Tony Banks	10.1986	75[2]	-	Charisma CB 426	[written by Tony Banks/Fish ][produced by Richard James Burgess ]
State of Mind / The Voyeur (I Like to Watch)	Fish	10.1989	32[3]	-	EMI EM 109	[written by Derek Dick/Mike Simmonds/Hal Lindes ][produced by Jon Kelly ]
Big Wedge / Jack and Jill	Fish	01.1990	25[4]	-	EMI EM 125	[written by Derek Dick/Mickey Simmonds ][produced by Jon Kelly ]
A Gentleman's Excuse Me / Whiplash	Fish	03.1990	30[3]	-	EMI EM 135	[written by Derek Dick/Mickey Simmonds ][produced by Jon Kelly ]
Internal Exile / Carnival Man	Fish	09.1991	37[2]	-	Polydor FISHY 1	[written by Derek Dick/Mickey Simmonds ][produced by Chris Kimsey ]
Credo / Poet's Moon	Fish	01.1992	38[2]	-	Polydor FISHY 2	[written by Derek Dick/Mickey Simmonds/R Boult/F Usher ][produced by Chris Kimsey ]
Something in the Air / Dear Friend	Fish	07.1992	51[2]	-	Polydor FISHY 3	[written by Speedy Keene ][produced by Chris Kimsey ]
Hold up your head	Fish	12.1992	80[1]	-	Polydor FISHY 4	-
Lady Let It Lie	Fish	04.1994	46[2]	-	Dick Bros. DDICK 3CD1	[written by Derek Dick/David Paton/James Cassidy ][produced by James Cassidy ]
Fortunes of War	Fish	10.1994	67[2]	-	Dick Bros. DDICK 008CD1	[written by Derek Dick/R Boult ][produced by James Cassidy ]
Just Good Friends	Fish Featuring Sam Brown	08.1995	63[3]	-	Dick Bros. DDICK 014CD1	[written by Derek Dick/Frank Usher/Robin Boult/Mickey Simmonds ][produced by James Cassidy ]
Brother 52	Fish	05.1997	111[3]	-	Dick Bros. DDICK 024CD1	[written by Derek Dick,Steven Wilson ][produced by Steven Wilson]
Change of Heart	Fish	08.1997	162[1]	-	Dick Bros. DDICK 027CD1	[written by Derek Dick,Robin Boult][produced by Steve Wilson ]
Incomplete	Fish With Elizabeth Antwi	04.1999	91[2]	-	Roadrunner RR 2185	[written by Derek Dick,Elisabeth Troy-Antwi,Doug Millett][produced by Elliot Ness]

Albumy *116*
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vigil in a Wilderness of Mirrors	Fish	02.1990	5[6]	-	EMI EMD 1015	[produced by Jon Kelly ]
Internal Exile	Fish	11.1991	21[3]	-	Polydor 5110491	[produced by Chris Kimsey]
Songs From the Mirror	Fish	01.1993	46[2]	-	Polydor 5174992	[produced by James Cassidy ]
Suits	Fish	06.1994	18[2]	-	The Dick Brothers DDICK 004CD	[produced by James Cassidy ]
Yang	Fish	09.1995	52[1]	-	The Dick Brothers DDICK 012CD	[produced by James Cassidy/Chris Kimsey/Jon Kelly ]
Yin	Fish	09.1995	58[1]	-	The Dick Brothers DDICK 011CD	[produced by James Cassidy/Chris Kimsey/Jon Kelly ]
Sunsets on Empire	Fish	05.1997	42[3]	-	The Dick Brothers DDICK 25CD	[produced by Steven Wilson]
Raingods With Zippos	Fish	05.1999	57[2]	-	Roadrunner RR 86772	[produced by Elliot Ness ]
Return to Childhood	Fish	05.2006	185[1]	-	Snapper Music SMACD923	-