Przeszła do historii jako europejska odpowiedź na Marylin Monroe oraz
francuski symbol seksu, ikona lat 50. i 60. Obecnie jest jedną z
najbardziej zagorzałych obrończyń praw zwierząt.Od najmłodszych lat matka zachęcała swoją śliczną córkę do nauki tańca i śpiewu. Jako 15-latka została modelką francuskiej edycji magazynu Elle. Trzy lata później zadebiutowała na wielkim ekranie w komedii "Wioska w Normandii" (1952), oraz w filmie "Manina, dziewczyna bez zasłon" (1952), w którym zagrała tytułową rolę córki latarnika. W pierwszej połowie lat 50. aktorka grywała w lekkich komediach, filmach kostiumowych i przygodowych.
Przełomem w jej karierze był film "I Bóg stworzył kobietę" (1956) w reżyserii jej męża – Rogera Vadima, którego poślubiła w 1952 roku. Dzięki roli niemoralnej szesnastolatki aktorka z dnia na dzień zyskała sławę, której nie przysporzyło jej 16 nakręconych dotąd filmów. Małżeństwo z Vadimem rozpadło się w 1957 roku, jednak Bardot dalej występowała w jego filmach: "Księżycowi jubilerzy" (1957), "Kłopotliwa narzeczona" (1961), "Odpoczynek wojownika" (1962) oraz "Gdyby Don Juan był kobietą" (1973). U Vadima aktorka stworzyła postać kobiety amoralnej, zniewalającej mężczyzn swą zjawiskową urodą.
Jej emploi kobiety wyzwolonej, przełamującej obyczajowe konwenanse umocniło się dzięki rolom jakie aktorka zagrała na przełomie lat 50 i 60. w filmach "Dziewczyna z reklamy" (1956), "Paryżanka" (1957), "Kobieta i lalka" (1958), "Czy chciałby pan ze mną zatańczyć" (1959), "Zdarzyło się pewnej nocy" (1960). Równocześnie z filmami rozrywkowymi, Bardot występowała również u najważniejszych reżyserów francuskiego kina. W 1955 roku, zagrała we fresku kostiumowym "Wielkie manewry" René Claira. Trzy lata później w dramacie sensacyjnym "Na wypadek nieszczęścia" (1958) w reżyserii Claude’a Autant-Lara Brigitte Bardor zagrała Ivette – kobietę oskarżoną o udział w napadzie, której broni prawnik Andre (Jean Gabin). Andre jest żonaty, mimo to zakochuje się w pięknej klientce. Wydaje mu się że jego uczucie jest odwzajemnione, jednak Ivette nie jest z nim szczera.
W dramacie "Życie prywatne" (1962) Louisa Malle’a Bardot zagrała autobiograficzna rolę gwiazdy ekranu, prześladowanej przez natarczywych fanów. W filmie tym BB wystąpiła u boku włoskiego gwiazdora i amanta Marcello Mastroianniego. Z Mallem aktorka spotkała się ponownie na planie westernu "Viva Maria!" (1965), w którym wystąpiła w inna gwiazdą francuskiego kina – Jeanne Moreau. W sztandarowym filmie francuskiej Nowej Fali - "Pogarda" (1963) w reżyserii Jean_Luc Godarda aktorka zagrała postać, która nazywa się Camille Javal – tak samo jak aktorka zanim przyjęła pseudonim Brigitte Bardot. U Godarda aktorka wystąpiła również w filmie "Męski, żeński" (1966), opowiadającym o pokoleniu dzieci Marksa i Coca Coli.
Europejski sukces Bardot zwrócił uwagę amerykańskich filmowców, którzy jednak obawiali się jej silnego akcentu oraz frywolnego wizerunku, który mógł się nie spodobać w konserwatywnej Ameryce. Jednak BB była fenomenem, którego Amerykanie nie mogli zignorować, dlatego już w roku 1953 połączono ją na ekranie z Kirkiem Douglasem w melodramacie wojennym "Ich wielka miłość" w reżyserii Anatola Litvaka. W amerykańskiej komedii "Droga Brigitte" (1965) aktorka pojawia się jako ona sama – obiekt westchnień młodego geniusza matematycznego. W nakręconym we Wschodnich Niemczech westernie "Shalako" (1968) Edwarda Dmytryka Bardot partneruje Seanowi Connery.
Po ukończeniu filmu "Bardzo ładna i bardzo wesoła historia Colina Trousse-Chemise" (1973), na krótko przed 40. urodzinami BB postanowiła wycofać się ze świata filmu. Aktorka zamieszkała na południu Francji i zajęła się działalnością charytatywną. W 1986 roku założyła Fundację Brigitte Bardot na Rzecz Ochrony Zwierząt. Zlicytowała na aukcjach swoją biżuterię i przedmioty osobiste aby zebrać ponad 3 miliony franków, które przeznaczyła na promowanie praw zwierząt. Do dzisiaj aktorka jest jedną z najsłynniejszych aktywistek na rzecz ochrony zwierząt. Wraz z Pamelą Anderson zorganizowała kampanię przeciwko dorocznemu mordowaniu małych fok w Kanadzie. Aktorka, która sama jest wegetarianką, gwałtownie protestuje przeciwko sprzedawaniu i konsumowaniu końskiego mięsa.
Życie prywatne Brigitte Bardot często stawało się przedmiotem głośnych skandali. Aktorka była czterokrotnie zamężna. Jako osiemnastolatka poślubiła Rogera Vadima, z którym rozwiodła się w 1957 roku. Dwa lata później wyszła za mąż za aktora Jacquesa Charriera, z którym ma syna Nicholasa, również aktora. Małżeństwo z Charrierem rozpadło się w 1962 roku. Trzecim mężem Bardot został niemiecki milioner i playboy Gunter Sachs, jednak ten związek trwał jedynie trzy lata. W 1969 roku aktorka rozwiodła się, i nawiązała liczne romanse ze znanymi piosenkarzami: Sergem Gainsbourgiem i Saschą Distelem, oraz pisarzem Johnem Gilmorem. Dopiero w 1992 roku wstąpiła w czwarty związek małżeński z prawicowym politykiem Bernardem d’Ormale.
Mimo licznych kontrowersji BB wciąż pozostaje ikoną popkultury i rewolucji obyczajowej lat 60. W roku 1970 francuski rzeźbiarz Alain Gourdon nadał jej rysy Marianne – symbolowi Francji. W przeprowadzonym w 1995 roku rankingu magazynu Empire "100 najseksowniejszych gwiazd w historii kina" Bardot zajęła wysokie, dziewiąte miejsce.
Single
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | UK | Wytwórnia [Fra] |
Composers | ||||||
| EP's | ||||||||||||
| L'appareil ŕ sous - La Madrague / El Cuchipe - Les amis de la musique | Brigitte Bardot | 03.1963 | - | - | Phillips 432.874 | [written by Gary Geld - P. D. Udell / Pierre Saka ] | ||||||
| Invitango - Noir et blanc / Everybody loves my baby - Pas davantage | Brigitte Bardot | .1963 | - | - | Phillips 432.891 | [written by Gary Geld - P. D. Udell / Pierre Saka ] | ||||||
| Ça pourrait changer - Ŕ la fin de l'été / Je danse donc je suis - Jamais trois sans quatre | Brigitte Bardot | 12.1963 | 61[13];B1:100[1] | - | Phillips 434.838 | [written by B. Barratt / Adazpt. J-Michel Rivie`re - G. Bourgeois][B1:written by André Popp / J-Claude Massoulier] | ||||||
| Les cheveux dans le vent - Une histoire de plage / Ne me laisse pas l'aimer - Maria Ninguen | Brigitte Bardot | .1964 | - | - | Phillips 434.886 | - | ||||||
| Moi je joue - Un jour comme un autre / Ciel de lit - Mulanie | Brigitte Bardot | .1964 | - | - | Phillips 434.961 | [written by Gérard Bourgeois - Jean-Max Rivie`re] | ||||||
| Bubble gum - Je manque d'adjectifs / Les hommes endormis - Les omnibus | Brigitte Bardot | .1965 | - | - | Phillips | [written by Gary Geld - P. D. Udell / Pierre Saka ] | ||||||
| Le soleil - On déménage / Gang gang - Je reviendrai toujours vers toi | Brigitte Bardot | 09.1966 | 41[4] | - | AZ 1052 | [written by J-Michel Rivie`re - G. Bourgeois] | ||||||
| Bonnie and Clyde (avec Serge Gainsbourg) / Bubble gum - Comic Strip (par Serge Gainsbourg) | Brigitte Bardot & Serge Gainsbourg | 12.1967 | 56[6] | - | Phillips 460.247 | [written by Serge Gainsbourg / Serge Gainsbourg ] | ||||||
| Ce n'est pas vrai - Le diable est anglais / Oh qu'il est vilain - Ay que viva la sangria | Brigitte Bardot | .1968 | - | - | AZ EP 1194 | |||||||
| Tu Veux Ou Tu Veux Pas/John et Michaël | Brigitte Bardot | 12.1969 | 24[9] | - | Barclay 61 222 | [written by P. Cour / C. Impérial] | ||||||
| Le Soleil De Ma Vie | Brigitte Bardot & Sacha Distel | 07.1973 | 54[5] | - | Pathé / EMI 2C006 - 94547 | [written by Stevie Wonder - adapt J. Broussolle] | ||||||
| SP's | ||||||||||||
| Invitango / El Cuchipe | Brigitte Bardot | 03.1963 | 13[6] | - | Phillips 373.097 | [written by J-Michel Rivie`re - Claude Bolling] | ||||||
| Noir et blanc / Les amis de la musique | Brigitte Bardot | .1963 | - | - | Phillips 373.100 | [written by Burt Bacharach - Hal David / Adapt. Pierre Delanoë ] | ||||||
| La Madrague / C'est rigolo | Brigitte Bardot | 06.1962 | 18[3] | - | Phillips 373.101 | [written by J-Max Rivie`re / Robert Bourgeois ] | ||||||
| L'appareil ŕ sous / Je me donne qui me plait | Brigitte Bardot | 02.1963 | 16[10] | - | Phillips 373.102 | [written by Serge Gainsbourg / Serge Gainsbourg] | ||||||
| Moi je joue | Brigitte Bardot | .1964 | - | - | Phillips 373.274 | - | ||||||
| Harley Davidson / Contact | Brigitte Bardot | 11.1967 | 25[13] | - | AZ 10346 | [written by Serge Gainsbourg / Serge Gainsbourg] | ||||||
| La fille de paille / Je voudrais perdre la memoire | Brigitte Bardot | .1969 | - | - | Phillips 370.800 | - | ||||||
|
Albumy
| ||||||||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | US | Wytwórnia [Fra] |
Komentarz |
| Et Dieu... Créa La femme (B.O.F.) | Brigitte Bardot | 12.1956 | 80[1] | - | - | - |
| Bonnie & Clyde, Special Show | Brigitte Bardot | 01.1968 | 9[21] | - | Fontana 885.529 | - |
| Show | Brigitte Bardot | 09.1968 | 3[18] | - | AZ STEC LP 41 | - |
| Best Of B.B. | Brigitte Bardot | 09.1996 | 19[2] | - | - | - |
