Deicide

Grupa uważana za czołowego przedstawiciela skrajnego death metalu, założona w 1987 roku w Clearwater na Florydzie (USA). Początkowo występowała pod nazwą Amon, a tworzyli ją Glen Benton (śpiew, bas), Eric Hoffman (gitara), Brian Hoffman (gitara) i Steve Asheim (perkusja).

 

Ich pierwsze nagrania demo nie wzbudziły większego zainteresowania. Dopiero sześć utworów zarejestrowanych w grudniu 1989 roku spotkało się z pozytywną reakcją wytwórni Roadrunner Records, co zaowocowało podpisaniem kontraktu. Zespół zmienił nazwę na Deicide (co ponoć oznacza "zabijając boga") i trzy miesiące później wszedł do studia, by nagrać swój debiutancki album Deicide, na którym znalazły się nowe wersje utworów z ich drugiej taśmy demo.
 

Płytę określono mianem "muzyczny terror", a zawierała ona jeszcze brutalniejszą muzykę, niż produkcje Slayera, Sodom czy Bathory. Mimo to znalazła ponad 150 tys. nabywców na całym świecie. Zespół nie ukrywał swej fascynacji satanizmem, który - w przeciwieństwie do innych deklarujących to muzyków - był częścią codziennego życia członków grupy.
 

Drugi album formacji, Legion, ukazał się w 1992 roku. Płyta pełna była deklaracji dotyczących wyższości satanizmu i satanistów, a jedno z nagrań ("Satan Spawn, The Caco-Daemon") poświęcono... synowi Bentona. W czasie europejskiej trasy promującej album, w grudniu 1992 roku Deicide grał w Polsce. Kilka miesięcy później wydany został Jego kolejny longplay Amon: Feasting The Beast, zawierający nagrania z okresu działalności pod nazwą Amon, a więc z lat 1987-89.
 

W 1995 roku ukazał się trzeci album grupy pt. Once Upon The Cross a wraz z nim kontrowersje wokół okładki przedstawiającej okaleczonego Jezusa Chrystusa. Ostatecznie album ukazał się ze zmienioną okładką posługująca się jedynie symboliką poprzedniego obrazu.
 

Dwa lata później ukazał się kolejny album grupy pt. Serpents of The Light, zdaniem krytyków najważniejszy w historii grupy (m.in. czasopismo Metal Hammer). Rok później ukazał się pierwszy album koncertowy grupy pt. When Satan Lives zrealizowany podczas występu grupy w klubie House of Blues w Chicago w stanie Illinois. Po wydaniu albumu zespołowi zarzucono m.in. zbytnią ingerencję w nagrania (wyciszenie odgłosów publiczności).
 

W 2000 roku ukazał się piąty album grupy pt. Insineratehymn prezentujący złagodzoną formę stylu muzycznego grupy. Rok później w opinii fanów na złość wytwórni Roadrunner Records wydana została płyta In Torment In Hell zrealizowano w ciągu pięciu dni kosztem 5000 dolarów amerykańskich, nie odniosła sukcesu.
 

W dwa lata później ukazał się ostatni na mocy kontraktu z Roadrunner Records kompilacyjny album The Best of Deicide. Wkrótce potem grupa podpisała kontrakt płytowy z brytyjską wytwórnią muzyczną Earache Records na mocy którego ukazał się ceniony przez fanów i krytyków album pt. Scars of the Crucifix. Było to również ostatnie wydawnictwo z braćmi Hoffman w składzie, którzy w wyniku nieporozumień z pozostałymi członkami grupy odeszli z niej 25 listopada 2004 roku.
Jeszcze tego samego roku do zespołu dołączyli znany z występów w grupie Vital Remains instrumentalista Dave Suzuki oraz znany z Cannibal Corpse gitarzysta Jack Owen. Niedługo potem z grupy odszedł Suzuki którego zastąpił Ralph Santolla występujący poprzednio m.in. w grupie Iced Earth.
 

2006 roku już w nowym składzie grupa nagrała kolejny album zatytułowany The Stench of Redemption wydany 22 sierpnia 2006 roku ponownie nakładem Earache Records.
W 2007 roku zespół z niewyjaśnionych przyczyn opuścił Ralph Santolla. 

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Deicide	Deicide	06.1990	-	-	Roadracer RO 9381-1	[produced by Scott Burns,Deicide]
Legion	Deicide	06.1992	-	16.Heatseekers	R/C RC 9192-1	[produced by Deicide]
Amon: Feasting The Beast	Deicide	.1993	-	-	Roadrunner RR 9111 1	[produced by Deicide]
Once Upon The Cross	Deicide	04.1995	66[1]	22.Heatseekers	Roadrunner RR 8949-2	[produced by Scott Burns,Deicide]
Serpents Of The Light	Deicide	10.1997	-	17.Heatseekers	Roadrunner RR 8811-2	[produced by Scott Burns,Deicide]
Scars Of The Crucifix	Deicide	02.2004	179[1]	24.Heatseekers	Earache MOSH 273	[produced by Neil Kernon ]
The Stench Of Redemption	Deicide	08.2006	170[1]	21.Top Independent Albums	Earache MOSH 343	-

Napalm Death

Napalm Death - angielska grupa muzyczna powstała w 1981 roku w Meriden w pobliżu Coventry. W początkowym okresie działalności zespół wykonywał hardcore punk. W latach późniejszych zawrócił się w stronę takich gatunków jak grindcore i death metal.
 W swej twórczości zespół poruszył takie zagadnienia jak nienawiść, agresja, polityka czy religia. Z kolei wokalista Mark "Barney" Greenway oraz pozostali członkowie Napalm Death wielokrotnie wyrazili sprzeciw na temat zjawiska rasizmu i wojen.
Do 2009 roku zespół wydał czternaście albumów studyjnych oraz szereg kompilacji, albumów koncertowych i minialbumów. Według danych z 2003 roku wydawnictwa zespołu w samych Stanach Zjednoczonych sprzedały się w nakładzie 367 654 egzemplarzy. Byli i obecni członkowie grupy utworzyli lub współtworzyli liczne zespoły i projekty poboczne, m.in. takie jak: Carcass, Godflesh, Cathedral, Defecation, Jesu, Painkiller, Brujeria czy Lock Up.

Zespół Napalm Death powstał w miejscowości Meriden w pobliżu Coventry w Wielkiej Brytanii z inicjatywy nastoletnich muzyków, wokalisty i basisty Nicholasa Bullena oraz perkusisty Milesa Ratledgea. Pierwszy skład zespołu uzupełnił gitarzysta Simon Oppenheimer. W styczniu 1982 roku do grupy dołączył Graham Robertson, który objął stanowisko basisty. 25 lipca w Atherstone Miners Club muzycy dali pierwszy koncert. W sierpniu tego samego roku Oppenheimera zastąpił Darryl Fedeski. Następnie podczas koncertu w Knowle zostały zarejestrowane pierwsze nagrania Napalm Death.

Na wydanej we wrześniu kasecie magnetofonowej zatytułowanej Halloween znalazło się dziewięć utworów. Trzy miesiące później Fedeski odszedł z zespołu, a jego obowiązki przejął Graham Robertson. Natomiast jako basista i wokalista dołączył Finbarr Quinn były członek Curfew. W październiku ukazała się druga kaseta demo zespołu pt. And, Like Sheep, We Have All Gone Astray, nagrana ponownie w Knowle. Wydawnictwo, którego okładkę przygotował Nicholas Bullen było dostępne w sprzedaży wysyłkowej. Szereg recenzji kasety ukazało się w lokalnych fanzine'ach.

1 kwietnia 1983 roku zostało wydane trzecie demo pt. Kak. 6 maja 1987 roku nakładem Earache Records ukazał się debiutancki album grupy zatytułowany Scum. 16 września 1988 roku został wydany drugi album formacji pt. From Enslavement to Obliteration. 1 lipca 1990 roku ukazał się kolejny (trzeci) album Harmony Corruption.
23 czerwca 1992 roku został wydany album Utopia Banished. 2 i 3 lipca tego samego roku zespół zagrał w katowickiej Hali AWF i w poznańskiej hali Arena. 31 maja 1994 roku ukazał się album Fear, Emptiness, Despair. Natomiast 22 czerwca muzycy wystąpili w warszawskim klubie Stodoła. 26 stycznia 1996 roku został wydany album Diatribes. 25 marca tego samego roku zespół wystąpił w katowickim Mega Clubie. 3 czerwca 1997 roku ukazał się album Inside the Torn Apart. 26 października 1998 roku został wydany album Words From the Exit Wound.

25 maja 2000 roku ukazała się kompilacja pt. The Complete Radio One Sessions. Na płycie zostały wydane utwory zarejestrowane dla Radio 1 / BBC. 25 września tego samego roku roku nakładem Dream Catcher i Spitfire Records został wydany album Enemy of the Music Business. Tytuł oznaczający "wrogowie przemysłu muzycznego" wydawnictwa wzbudził kontrowersje i spekulacje dotyczące adresata. Na łamach magazynu Terrorizer, wokalista "Mark "Barney" Greenway wypowiedział się następująco:

"Najpoważniejsze problemy mieliśmy z poprzednim menedżerem. W pewnym momencie zaczęło brakować sporych ilości pieniędzy, aż obudziliśmy się, gdzieś w 1998 roku. Menedżerowi trzeba po prostu ufać, sam nie jesteś w stanie dopilnować wszystkiego, niestety sytuacja nas do tego zmusiła. Wtedy też zdaliśmy sobie sprawę, że nie odpowiada nam również praca wytwórni. Minął rok, zanim uporaliśmy się z tym wszystkimi sprawami, ale teraz mamy już nowego menedżera – Rudy'ego Reida z Absurd Management – i nową wytwórnię Dream Catcher. Wszystko znowu jest w porządku"
1 sierpnia 2001 roku zespół wystąpił w poznańskim klubie Eskulap. 15 października tego samego roku została wydana pierwsze DVD zespołu pt. The DVD. Zestaw DVD zawiera pierwszych sześć wideoklipów nakręconych w latach: 1990 – 1997 tj. do utworu Breed to Breathe, następnie zawiera dokument Live Corruption (wydany poraz pierwszy na VHS), zarejestrowany podczas koncertu Live At Salisbury, Arts Centre, 30 June 1990, zawiera też koncert Live At Nottingham, Rock City, 14 November 1989 ponadto dwa utwory tj. Scum i You Suffer, zarejestrowane na żywo podczas Live At London Kilburn National, pochodzące z archiwalnego dokumentu BBC TV 'Arena' Heavy Metal Special (wykorzystane też przez BBC TV w 1989 r. w dokumencie muzycznym pt. Napalm Death. Thrash To Death). Płyta wydana nakładem skonfliktowanej wówczas z zespołem wytwórni Earache Records powstała bez jego udziału. Napalm Death zarzucał wytwórni m.in. "pogoń za pieniędzmi". Jednakże w wystosowanym przez Earache oświadczeniu zaznaczono odmowę współpracy ze strony muzyków. Latem 2002 roku muzycy przystąpili do prac nad kolejnym albumem studyjnym. Partie perkusji zostały zarejestrowane w Parkgate Studios, natomiast pozostałe instrumenty i wokalizy w Chapel Studios. Wydawnictwo zatytułowane Order of the Leech ukazało się 22 listopada tego samego roku, nakładem wytwórni muzycznej Spitfire Records. Płyta ukazała się również w rozszerzonej wersji z interpretacjami utworów "Thaw" i "Terrorain" z repertuaru Septic Death. W ramach promocji zespół odbył europejską trasę koncertową. Występy Napalm Death poprzedzała grupa The Great Deceiver.

7 lipca 2003 roku ukazała się kompilacja nagrań zespołu pt. Noise For Music's Sake]. Na dwupłytowym wydawnictwie ukazały się utwory wydane w ramach współpracy z Earache Records oraz kompozycje zarejestrowane z Lee Dorrianemi Billem Steerem. Natomiast 3 listopada został wydany album koncertowy Punishment in Capitals. Wydawnictwo ukazało się na płycie CD i DVD z zapisem koncertu z 12 kwietnia 2002 roku w Londynie. 23 sierpnia 2004 roku nakładem Century Media Records został wydany album Leaders Not Followers Part. II. Na płycie znalazły się interpretacje utworów takich grup jak: Cryptic Slaughter, Discharge, Sepultura, Agnostic Front czy Hirax. Mark "Barney" Greenway o nagraniach wypowiedział się w następujący sposób:

"brzmi podobnie do oryginalnej 'Leaders Not Followers', może nawet mocniej. Oczywiście, pisanie własnych kawałków jest zawsze zajebiste, ale przerabianie utworów z przeszłości, w które mocno kiedyś wierzyłeś na maksa wyolbrzymia element zabawy. Mam zresztą nadzieję, że wpływ tych metalowych/hardcore'owych/punkowych standardów na dzisiejszą scenę ekstremalną jest widoczny jak skurwysyn".

12 marca 2005 roku muzycy wystąpili na festiwalu Metalmania w katowickim Spodku. 25 kwietnia tego samego roku został wydany album The Code Is Red... Long Live the Code. Gościnnie w nagraniach wzięli udział: wokalista Hatebreed - Jamey Jasta i wokalista Dead Kennedys - Jello Biafra. Ponadto gościnnie partie gitary basowej w utworze "Pledge Yourself To You" nagrał były członek Napalm Death - Jeff Walker. Z kolei w maju wraz z zespołami Most Precious Blood i Diecast, muzycy Napalm Death odbyli europejską trasę koncertową.
Latem 2006 roku w Foel Studios w Walii muzycy rozpoczęli prace nad kolejnym albumem studyjnym. 14 sierpnia tego samego roku zespół wystąpił na festiwalu Hunter Fest, który odbył się w Szczytnie. 18 września został wydany album Smear Campaign. Nagrania zostały wyprodukowane we współpracy z producentem muzycznym Russem Russelem. Gościnnie na płycie wystąpiła wokalistka Anneke van Giersbergen z holenderskiej grupy The Gathering, która zaśpiewała w utworze "In Deference".

1 i 2 czerwca 2008 roku w ramach europejskiej trasy koncertowej zespół wystąpił w warszawskim klubie Progresja i wrocławskim W-Z. Koncerty Napalm Death poprzedziła amerykańska formacja Suffocation. 21 i 22 stycznia 2009 roku muzycy wystąpili w warszawskim klubie Progresja i krakowskim Lochnes. Napalm Death poprzedziły następujące zespoły: szwedzki Splitter, czeski Pigsty oraz polska Antigama. Natomiast 23 stycznia został wydany album studyjny Time Waits for No Slave]. Ślady perkusji zostały nagrane w studiu Parlour w Kettering, a gitary, gitarę basową i wokale w walijskim Foel Studios. Wydawnictwo było promowane teledyskiem do tytułowego utworu. Natomiast w Stanach Zjednoczonych album uplasował się na 19. miejscu listy Top Heatseekers. We wrześniu również 2009 roku ukazał się split Napalm Death i Nasum zatytułowany Live in Japan - Grind Kaijyu Attack!. Na płycie został wydany materiał zarejestrowany przez Nasum w 2004 roku podczas koncertów w Japonii.  27 lutego 2012 roku został wydany album pt. Utilitarian.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Harmony Corruption	Napalm Death	07.1990	67[1]	-	Earache MOSH 19	[produced by Scott Burns, Napalm Death]
Utopia Banished	Napalm Death	05.1992	58[1]	-	Earache MOSH 53	[produced by Colin Richardson, Napalm Death]
Diatribes	Napalm Death	02.1996	73[1]	-	Earache MOSH 141	[produced by Colin Richardson]
Inside the Torn Apart	Napalm Death	06.1997	129[1]	-	Earache MOSH 171	[produced by Colin Richardson]
Utilitarian	Napalm Death	02.2012	157[1]	-	Century Media 9981652	[produced by Russ Russell]
Apex Predator – Easy Meat	Napalm Death	01.2015	120[1]	-	Century Media 9985192	[produced by Russ Russell]

Morbid Angel

Morbid Angel  - amerykańska grupa muzyczna wykonująca death metal. Grupa należy do najpopularniejszych w gatunku, łączny nakład sprzedanych płyt grupy przekracza 1 000 000 sztuk czyniąc ją najlepiej sprzedającą się grupą w historii death metalu. Do 2011 roku zespół wydał osiem albumów studyjnych pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów, jak i krytyków muzycznych. Zespół w swej twórczości nawiązuje do szeroko rozumianego okultyzmu i mitologii Bliskiego Wschodu, korzysta również z motywów biblijnych oraz satanistycznych. W opublikowanym w 2007 roku wydaniu magazynu Decibel Magazine gitarzysta i lider Morbid Angel Trey Azagthoth znalazł się na 1. miejscu listy Top 20 Death Metal Guitarists.

Zespół powstał 1983 roku w Tampie w stanie Floryda pod nazwą Heretic. Działalność grupy zainicjował gitarzysta Trey Azagthoth, który do współpracy zaprosił perkusistę Mike'a Browninga oraz basistę Dallasa Warda, który początkowo był również wokalistą grupy. Wkrótce potem na podstawie pomysłu Azagthoth muzycy przyjęli nazwę Morbid Angel. Ówczesny repertuar zespołu stanowiły kompozycje takich zespołów jak: Slayer, Mercyful Fate oraz Angel Witch.
 W 1985 roku skład uzupełnił wokalista Kenny Bamber, który zastąpił w roli wokalisty Warda. Z Bamberem w składzie zespół zarejestrował swój pierwszy album demonstracyjny zatytułowany The Begining. Rok później do zespołu na krótko dołączył Michael Manson, który zastąpił Bambera. Wkrótce potem z zespołu odszedł Dallas Ward i Manson, do zespołu dołączyli natomiast gitarzysta Richard Brunelle i basista John Ortega, jako wokalista występował natomiast perkusista grupy Browning.


W nowym składzie zespół zarejestrował demo pt. Bleed for the Devil, które ukazało się 26 maja tego samego roku oraz koncertowe demo Unholy Blasphemies zarejestrowane w klubie Rock City w mieście Tampa. Również w 1986 roku ukazało się czwarte demo grupy Scream Forth Blasphemies, następnie z zespołu odszedł basista John Ortega, którego zastąpił Sterrring von Scarborough. Z nowym basistą w składzie zespół przystąpił do nagrań pierwszego albumu zatytułowanego Abominations of Desolation nagrany bez Brunellea w składzie, zespół jednak nie zadowolony z efektów prac nie wydał płyty, uznawanej przez grupę jako demo. W 1987 roku ukazało szóste wydawnictwo zespołu pt. Thy Kingdom Come oraz rok później singel o tym samym tytule wydany nakładem wytwórni muzycznej Splattermaniac Records.
 W 1989 roku Morrisound Studios w Tampie zespół nagrał swój debiutancki album Altars of Madness wydany nakładem angielskiej wytwórni muzycznej Earache Records. Wydawnictwo było promowane m.in. podczas europejskiej trasy Grindcrusher wraz z Bolt Thrower, Napalm Death i Carcass.
Rok 1991 przyniósł wydanie przez Morbid Angel dwóch pozycji. Płyta Abominations of Desolation była de facto wznowieniem utworów nagranych w roku 1986. Blessed Are the Sick prezentowała świeże dokonania zespołu, oparte na bardziej zróżnicowanej i melodyjnej muzyce niż ta zawarta na debiucie. Co ciekawe, zespół wydał limitowaną wersję Blessed…, zawierającą dodatkowy utwór - "Pandemonium"- stanowiącą do dziś dużą gratkę dla kolekcjonerów.


Następny longplay pt. Covenant powstały pod kierunkiem producenta muzycznego Fleminga Rassmusena (producent zespołu Metallica), zawierał nieco wolniejszą i cięższą, lecz o dużym spektrum dźwiękowym, muzykę. Wydawnictwo ukazało się 22 czerwca 1993 roku nakładem wytwórni muzycznej Earache Records, natomiast w Australii płyta ukazała się nakładem Modern Invasion Music. W 2006 roku wytwórnia Painkiller Records wydała album na płycie winylowej w limitowanej do 1000 egzemplarzy edycji. Covenant został nagrany Morrisound Studios w Tampie w stanie Floryda wyprodukowany oraz zmiksowany przez Fleminga Rassmusena w Sweet Silence Studios w Kopenhadze. Okładkę przygotował Martin Nesbitt, zdjęcia zespołu wykonał Luton Sinfield. W ramach promocji do utworów "God of Emptiness" oraz "Rapture" zostały zrealizowane teledyski. Wydawnictwo to ostatecznie utwierdziło pozycję Morbid Angel na deathmetalowej scenie jako jednego z dominujących zespołów. Płyta zawierała, wcześniej wspomniany, utwór "God of Emptiness", który stanowił swoisty eksperyment - był dużo bardziej stonowany od pozostałych utworów. Został skomponowany przez Treya Azagtotha oraz grupę Laibach. Nota bene ukazał się on niebawem na mini albumie Laibach - Laibach Remixes.

W 1995 roku zespół wydał płytę Domination. Cechowało ją nadal mocne, deathmetalowe i jednocześnie czyste i wyraźne brzmienie — wszystko dzięki bardzo starannej produkcji. Album ten, choć okazał się dużym sukcesem, doprowadził w efekcie do różnicy zdań co do celów muzycznych wśród muzyków Morbid Angel. Z grupą rozstał się, jak zapowiadał – definitywnie, wokalista David Vincent. Początkowo, podczas trasy promującej album zastąpił go James Stackwell, ostatecznie zaś Steve Tucker z grupy Ceremony. Z grupą rozstał się również obecny już podczas tras koncertowych albumu Covenant, gitarzysta Eric Rutan, który skupił się na działalności swojego zespołu Hate Eternal. Morbid Angel w składzie: Azagtooth, Sandoval, Tucker, nagrał w 1997 roku album Formulas Fatal to the Flesh wydany 27 lutego 1998 roku nakładem Earache Records na płycie CD oraz w limitowanej do 1500 egzemplarzy edycji na płycie winylowej. Tytuł albumu nawiązuje do biblijnej symboliki litery "F" będącej szóstą w alfabecie, powtórzoną trzykrotnie w tytule oznacza Liczbę Bestii 666.


W 2000 ukazał się kolejny album grupy zatytułowany Gateways to Annihilation. W nagraniach sesyjnie uczestniczył Erik Rutan. Wydawnictwo było promowane m.in. podczas licznych koncertów w Europie wraz z takimi grupami jak Enslaved, The Crown i Dying Fetus. Tego samego roku został wydany tribiute album Scream Forth Blasphemy zawierający interpretacje utworów Morbid Angel. W 2001 roku z zespołu odszedł Steve Tucker, którego zastąpił Jared Anderson znany z występów w formacji Hate Eternal. Przyczyną odejścia Tuckera była próba wznowienia działalności zespołu Ceremony m.in. wraz z udziałem perkusisty Tryma Torsona, byłego członka tria Emperor]. Ostatecznie jednak projekt został zarzucony. W odnowionym składzie grupa Morbid Angel koncertowała w Stanach Zjednoczonych poprzedzając kwartet Pantera. W 2002 roku ukazał się kolejny tribute album pt. Tyrants From the Abyss.

W 2003 do zespołu powrócił Tucker wraz z którym w składzie zespół zarejestrował kolejny album. Płyta zatytułowana Heretic ukazała się 23 września. Wkrótce potem zespół rozpoczął trasę koncertową w USA wraz z zespołem Philipa Anselmo – Superjoint Ritual. Na początku 2004 roku Morbid Angel udał się do Europy, gdzie zespół koncertował wraz z brazylijskim triem Krisiun. Po powrocie do USA grupa kontynuowała trasę wraz z Satyricon i Suffocation. W międzyczasie został opublikowany teledysk do utworu "Enshrined By Grace", który wyreżyserował Pete Bridgewater. W sierpniu 2004 roku w trakcie pobytu w Ameryce Południowej w ramach trasy Morbid Angel Tucker doznał ataku lękowego, a także infekcji wymagającej hospitalizacji. W konsekwencji muzyk opuścił zespół, zastąpił go były wieloletni basista i wokalista David Vincent. W 2009 roku muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią muzyczną Season of Mist. W 2010 roku perkusista zespołu Pete Sandoval przeszedł laserową operację kręgosłupa. Przechodzącego rehabilitację muzyka podczas prac nad ósmym albumem zastąpił Tim Yeung, znany z występów w Divine Heresy oraz Hate Eternal. 7 czerwca 2011 roku ukazał się ósmy album Morbid Angel zatytułowany Illud Divinum Insanus. W grudniu 2013, David Vincent stwierdził, że Sandoval nie jest już członkiem Morbid Angel. Za powód rozstania podał nawrócenie się perkusisty na chrześcijaństwo.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Domination	Morbid Angel	05.1995	124[1]	-	Earache MOSH 134	[produced by Morbid Angel and Bill Kennedy]
Illud Divinum Insanus	Morbid Angel	06.2011	-	141[1]	Season Of Mist SOM 222M	[produced by Morbid Angel ]