W jej składzie pojawiali się kolejno także inni późniejsi muzycy Jet, niemal na samym początku Cameron Muncey
(8.02.1980) - voc, g, kumpel Nica z St. Bede's Catholic School, jak on
zafascynowany muzyką The Beatles, The Kinks, The Rolling Stones i The
Who, a z bardziej współczesnych Oasis, następnie zaś brat lidera, Chris Cester - dr, voc. Skład Jet ustalił się w październiku 2002, gdy Douga Armstronga - b zastąpił Mark Wilson (6.08. 1979) - b, k, hca. Formacja od kilku miesięcy posługiwała się już wówczas nazwą Jet (sięgnęła po tytuł piosenki Paula McCartneya i jego zespołu Wings).
Zaczynała od grania w pubach, dopiero gdy jej menażerem został Dave Powell z zespołu Valve, przeniosła się do większych sal, jak Espy (trudom kariery z tego okresu poświęciła później Radio Song). W listopadzie 2002 nagrała własnym kosztem i wydała w utworzonej w tym celu firmie Rubber Records płytę "Dirty Sweet" (tytuł pochodził z tekstu Get On T. Rex) z czterema utworami, m.in. Take It Or Leave It, Cold Hard Bitch i Rollover D..
Niewielki, liczący tysiąc egzemplarzy nakład rozszedł się tak szbko, że
trzeba było dotłoczyć drugi, a formacją zainteresowały się, zwłaszcza
na fali sukcesu Australijczyków z The Vines, wielkie wytwórnie, i niebawem podpisała umowy z EMI Music Australia, a także, z myślą o podboju rynku światowego, z Elektrą.
Na początku 2003 miała rozpocząć pracę nad debiutanckim albumem, ale musiała przełożyć sesję, aby zagrać na australijskiej trasie The Rolling Stones. Tymczasem, w maju 2003, ukazało się więc jedynie wznowienie "Dirty Sweet". A dopiero we wrześniu trafiła na rynek płyta "Get Born" (tytuł pochodził z tekstu Subterranean Homesick Blues Boba Dylana), zrealizowana w Stanach, w Sunset Sound Studios w Los Angeles w Kalifornii, z Dave'em Sardym, współtwórcą sukcesów Marilyn Mansona i The Dandy Warhols, jako producentem oraz przy pomocy znakomitych muzyków: Billy'ego Prestona - k, dawnego współpracownika The Beatles, Rogera Josepha Manninga Jra - k, byłego muzyka Jellyfish, i Andre Warhusta - g, członka Manic Suede.
Promowana na trasie dookoła świata (m.in. wspólne koncerty w Stanach z The Vines i The Living End), rozeszła się w milionie egzemplarzy, a wszystkie towarzyszące jej single okazały się mniejszymi i większymi przebojami od Australii po Europę i Amerykę; były to: Are You Gonna Be My Girl?/Hey Kids/ That's Alright Mama (wczesny przebój Elvisa Presleya w wersji na żywo) z sierpnia 2003 i Rollover D.J./Sgt. Major/You Don't Look The Same (wersja demo) z listopada tego roku oraz Look What You've Done/Bruises z marca 2004, Are You Gonna Be My Girl?/Cigarettes And Cola z maja i Cold Hard Bitch/Move On (wersja koncertowa z udziałem The Stands) z września tego roku.
Światowy sukces zapewniły grupie ujmujące
młodzieńczą werwą i zadziornością piosenki przesycone duchem muzyki lat
sześćdziesiątych, od angielskiego beatu spod znaku The Beatles, The Kinks, The Rolling Stones, The Who i The Troggs (np. Look What You've Done, Last Chance, Get What You Need, Cold Hard Bitch, Lazy Gun) po amerykańskie granie garażowe w wydaniu The Seeds czy The Stooges Iggy'ego Popa (np. Are You Gonna Be My Girl?, Rollover D.J., Take It Or Leave It).
Na płycie nie brakowało też jednak chwil wyciszenia i zadumy, jak w balladzie Timothy, dedykowanej przez Munceya zmarłemu przed laty bratu. W czerwcu 2004 premierowy utwór Jet, Hold On, ozdobił filmowy album "Music From And Inspired By Spider Man 2" (Columbia - Sony Musie Soundtrax, 2004).
We wrześniu 2006 ukazał się singel z piosenką Put Your Money Where Your Mouth Is w stylu Curtisa Mayfielda (na stronie B utwór Snap Your Fingers), a miesiąc później długo oczekiwany drugi album Jet - "Shine On",
nagrany na Barbados, w Los Angeles i Massachusetts, znowu wyprodukowany
przez Sardy'ego, ostrzejszy niż debiut, ujawniający oprócz dawnych
inspiracji wpływ zespołów hardrockowych, jak Led Zeppelin, Deep Purple i AC/DC, np. Holiday, Rip It Up i Stand Up, choć nie pozbawiony subtelniejszego, balladowego grania, np. Bring It On Back, Shine On, King's Horses i Eleanor. 3 lipca 2007 grupa wystąpiła u boku Red Hot Chili Peppers w Chorzowie.
Nic Cester udzielał się też w supergrupie The Wrights (m.in. Chris Chenes z The Living End), która nazwą oddała hołd Steviemu Wrightowi, legendarnemou wokaliście Easybeats; nagrał z nią singel ze starym przebojem Wrighta w trzech częściach: Evie Part 1 (Let Your Hair Hang Down)/Evie Part 2 (Evie)/Evie Part 3 (I'm Losing You) (Flash-point Pty, 2005).
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Dirty sweet EP. | Jet | 05.2003 | 131[1] | - | Elektra 7559-62886-1 | - |
Are You Gonna Be My Girl | Jet | 09.2003 | 23[14] | 29[25] | Elektra PRCD 1956 | [gold][written by C. Muncey,N Cester][produced by Dave Sardy] |
Rollover DJ | Jet | 11.2003 | 34[6] | - | Elektra 67488-0 [Aus] | [written by Nick Cester ][produced by Dave Sardy] |
Look What You've Done | Jet | 03.2004 | 28[5] | 37[20] | Elektra E7527CD [UK] | [gold][written by Nick Cester ][produced by Dave Sardy] |
Cold Hard Bitch | Jet | 04.2004 | 34[3] | 55[20] | EastWest E 7607 [UK] | [written by Chris Cester/Nick Cester/Cameron Muncey ][produced by Dave Sardy] |
Get Me Outta Here | Jet | 01.2005 | 37[2] | - | Elektra 7559-67625-7 [UK] | [written by Nick Cester/Cameron Muncey ][produced by Dave Sardy] |
Put Your Money Where Your Mouth Is | Jet | 09.2006 | 23[6] | 109[4] | Atlantic AT 0258 [UK] | [written by Nick Cester/Cameron Muncey ][produced by Dave Sardy] |
Bring It On Back | Jet | 12.2006 | 51[3] | - | Atlantic AT 0263 | [written by N. Cester][produced by Dave Sardy] |
Shine on | Jet | 03.2007 | 114[1] | - | Atlantic AT 0270 | [written by N. Cester] |
She's a genius | Jet | 09.2009 | 124[1] | - | Five Seven Music FSM726 | [written by C. Cester][produced by Chris "Frenchie" Smith, Jet] |
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Get Born | Jet | 10.2003 | 14[87] | 26[85] | Elektra 62 892 | [platinum][platinum-UK][produced by Dave Sardy] |
Shine On | Jet | 10.2006 | 13[8] | 16[5] | Atlantic 74824 | [gold-UK][produced by Dave Sardy] |
Shaka rock | Jet | 09.2009 | 53[2] | 31[2] | Real Horrorshow Records 846070072222 | [produced by Jet/Chris Smith ] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz