Na początku lipca 1969 muzycy usunęli ze swojego grona Browna. Wraz z nim odszedł Hart. Wtedy przeobraziła się w The Battered Ornaments. Wkrótce potem przestała istnieć. Z inicjatywy Speddinga odrodziła się na krótko pod nazwą Chris Spedding And The Battered Ornaments.
Zadebiutowała w lutym 1969 singlem The Week Looked Good On Paper/Morning Call, nagranym dla firmy Parlophone. W lipcu tego roku trafił na rynek jej pierwszy album, "A Meal Can Shake Hands With In The Dark", wydany przez Harvest. Współproducentem był znany saksofonista Dick Heckstall-Smith, który wziął też udział w sesji jako muzyk. Oprócz intrygującej, poprzedzonej długim monologiem wersji Politician z repertuaru Cream w repertuarze znalazły się głównie utwory, których autorem tekstów, ale i kompozytorem był Brown, jak Dark lady, The Old Man, Sandcastle i Travelling Blues Or The New Used Jew's Dues Blues.
Była to muzyka z pogranicza rocka psychodelicznego, bluesa i jazzu,
frapująca, choć zupełnie niekomercyjna. Grupa została wraz z takimi
zespołami, jak King Crimson i Third Ear Band, zaproszona do udziału w
wielkim darmowym koncercie The Rolling Stones, zorganizowanym 5 lipca w
londyńskim Hyde Parku.
Niestety, w przededniu tego wydarzenia Spedding, nie przekonany do artystycznych wizji Browna, zbuntował kolegów i doprowadził do usunięcia dotychczasowego lidera ze składu. Brown kontynuował karierę z nowo utworzoną formacją Piblokto! Natomiast grupa The Battered Ornaments zaprezentowała się na koncercie w Hyde Parku w rozimprowizowanym repertuarze bliskim jazzu.
Przyjęta została bardzo
chłodno. Niedługo potem przestała istnieć. Już po jej rozwiązaniu, w
grudniu 1969, ukazał się album "Mantle-Piece". Powstał jeszcze w okresie współpracy z Brownem i zawierał wiele jego utworów, przypominających zawartość pierwszej płyty, jak The Crosswords And The Safety Pins czy sygnowane razem ze Speddingiem Late Into The Night, Then I Must Go i Twisted Track.
Jednakże głos byłego lidera wykasowano i zastąpiono partiami wokalnymi w
wykonaniu Speddinga (kompozycję Then I Must Go przedstawiono w wersji
instrumentalnej). Jedynym dokonaniem ostatniego wcielenia zespołu, Chris
Spedding And The Battered Ornaments, był wydany w lutym 1970 singel, Goodbye We Loved You (Madly)/Rock And Roli Band
(na stronie B solowe nagranie Speddinga).
Po rozwiązaniu formacji Spedding działał głównie jako solista i gitarzysta sesyjny, ale przewinął się też przez kilka mniej i bardziej znanych zespołów, jak Sounds Nice, The Jack Bruce Band, Nucleus, Solid Gold Cadillac (zetknął się w nim znowu z Khanem i Potterem) oraz Sharks. Khan oprócz wspomnianego Solid Cold Cadillac grał m.in. w Formerly Fat Harry i Kilburn And The High Roads (znowu zetknął się w nim z Hartem), a także współpracował z Arthurem Brownem i Robertem Wyattem.
Hart przypomniał się jako muzyk nie tylko Kilburn And The High Roads, ale też Slim Chance Ronniego Lane'a. Tait odnowił współpracę z Brownem, grywał też m.in. z Kevinem Ayersem, Bell And Arc, Vinegar Joe i Gong. Ponadto muzycy wywodzący się z The Battered Ornaments pojawili się w zespole The People Band, który przy pomocy Charliego Wattsa, perkusisty The Rolling Stones, jako producenta nagrał płytę "The People Band" (Transatlantic, 1970).
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| The Week Looked Good On Paper/Morning Call | Pete Brown and His Battered Ornaments | .1969 | - | - | Parlophone R 5767 | - |
| Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| A Meal You Can Shake Hands With in the Dark | Pete Brown and His Battered Ornaments | 07.1969 | - | - | Harvest SHVL 752 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz