Cure

Brytyjska grupa założona w 1976 pod nazwą Easy Cure. Stworzyli ją Robert Smith (ur. 21.04.1959r w Crawley w hr. Sussex, Anglia; gitara, śpiew), Michael Dempsey (gitara basowa) i Laurence „Lol” Tolhurst (ur. 3.02.1959r; perkusja). Wywalczywszy sobie własną niszę podczas zalewu pierwszej fali punka, w połowie 1978r nakładem niezależnej wytwórni Small Wonder Records grupa wydała inspirowany twórczością Alberta Camusa singel „Killing An Arab”. Okazał się on na tyle udany, by zwrócić uwagę producenta nagrań i kierownika wytwórni Fiction Records - Chrisa Parry’ego, który w roku następnym wydał utwór ponownie. 

W maju 1979r zespół miał już na koncie kilka bardzo pochlebnych recenzji, zwłaszcza za singel „Boys Don’t Cry”, przypominający brytyjski beat z połowy lat 60-tych  przyprawiony charakterystycznym, nieco jękliwym wokalem Smitha. Wydany wkrótce album Three Imaginary Boys również zebrał pochlebne recenzje. Zespół został zaproszony do występów przed koncertami Siouxse And The Banshees (Smith towarzyszył zresztą gwiazdom podczas ich występu). Kolejny dobry singel, „Jumping Someone Else’s Train”, odniósł spodziewane sukcesy na niezależnych listach przebojów, ale podobnie jak poprzednie wydawnictwa, nie dostał się do głównych brytyjskich notowań. Singel ,,I’m A Cult Hero” wydany pod szyldem Cult Heroes, przeszedł nie zauważony; wkrótce po jego wydaniu Dempseya zastąpił Simon Gallup. Wśród sporego zamieszania dokooptowany został klawiszowiec Mathieu Hartley. 

Wiosną 1980r zespół kierował się coraz bardziej nie w stronę popu, lecz mocno gitarowego rocka. Dość niesamowity singel „A Forest” był pierwszym, który wdrapał się do pierwszej czterdziestki głównych brytyjskich notowań. Lepszy niż poprzedni, album 17 Seconds dotarł do Top 20. Od tego czasu aktywność oddanej grupy fanów zapewniała zespołowi regularne wizyty w dolnych rejonach list przebojów. W 1981 grupa skonsolidowała swoją pozycję singlami „Primary”, „Charlotte Sometimes” i „Faith”. Nowy rok miał przynieść nowy kierunek rozwoju. Przełom wyznaczył nowy album Pornography - zespół zagroził faworytom pierwszej ligi nowych grup brytyjskich. 

Najpierw jednak musiał pokonać problemy wewnętrzne. Klawiszowiec Hartley wytrwał na posterunku tylko kilka miesięcy, a na początku 1982 drugi „nowy”, Gallup, również został zwolniony - jego miejsce zajął Steve Goulding. W tym czasie Smith krótko grał z Siouxsie And The Banshees, zastępując tymczasowo Johna McGeogha. Smith ubarwił przebój tej grupy „Dear Prudence” psychodeliczną partią gitarową; później współpracował z członkiem The Banshees Steve’em Severinem oraz Jeanette Landray pod szyldem Glove. Tymczasem latem ukazał się kolejny singel The Cure, pierwszy, który dostał się do Top 20 - oparty na brzmieniach elektronicznych „The Walk”. Cztery miesiące później zespół wszedł do Top 10 z radykalnie odmiennym stylistycznie, popowym „The Love Cats”. (Smith próbował się potem dystansować od tego nagrania, które w zamierzeniu miało być parodystyczne.) Kolejny sukces przyniósł singel „Caterpillar” wyróżniający się ekscentrycznymi wstawkami skrzypcowymi w wykonaniu Smitha. Ten utwór potwierdził, że The Cure był nie tylko jednym z najbardziej ekscentrycznych i eklektycznych zespołów brytyjskiej sceny popowej, ale też jednym z nielicznych, które potrafiły sprzedać takie eksperymenty szerszej publiczności. Równie jak muzyka ekscentryczny był mocny makijaż Smitha z rozmazaną czerwoną szminką i jego sterczące na wszystkie strony czarne włosy. Teledyski grupy, reżyserowane przez Tima Pope’a, stawały się coraz bardziej niesamowite. 

W 1987 zespół wydał album Head On The Door - podówczas był to jego największy sukces komercyjny. W roku następnym nagrał ponownie swój debiutancki singel „Boys Don’t Cry”, który tym razem wszedł do głównych brytyjskich notowań. W tym okresie grupę de facto tworzyli Smith i Tolhurst, a inni muzycy, jak np. Gallup, sporadycznie zasilali skład. Retrospektywną
kolekcją singli „Standing On A Beach” z 1986r zespół zaznaczył swą wieloletnią obecność na rynku, ale poza tym milczał. W 1987r wybrał się w trasę koncertową po Ameryce Południowej, a w Wielkiej Brytanii wprowadził na listy przebojów kilka kolejnych nagrań - „Why Can”t I Be You?”, „Catch” i „Just Like Heaven”. Ten ostatni wszedł też do Top 40, podobnie jak album Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me. 

W działalności grupy nastąpiła wtedy dwuletnia przerwa; następnym albumem był Disintegration. Była to płyta dziwna, utrzymana w powolnych rytmach. Tekstowo zaliczała się do najbardziej mrocznych, ale weszła na 3. miejsce rankingu albumów. W tym samym okresie grupa wydawała zresztą „zwykłe” hity, jak np. „Lullaby”, „Lovesong”, „Pictures Of You” i ognisty „Never Enough”. Ciągle zmieniał się skład zespołu - odszedł Tolhurst (by założyć formację Presence), wskutek czego Smith pozostał na placu boju jako jedyny spośród członków-założycieli. Choć spodziewano się, że zespół będzie chciał zdyskontować sukcesy odniesione w tym okresie na rynku amerykańskim, Smith ogłosił, że nie będzie już dawał żadnych koncertów w USA. Rok 1990 zakończył się wydaniem Mixed Up, podwójnego albumu z nowymi wersjami i remiksami utworów znanych z singli.
 

W 1992 The Cure tworzyli Smith, Gallup, Perry Bamonte (instrumenty klawiszowe, gitara), Porl Thompson (gitara) i Boris Williams (perkusja). Dobrze przyjętym przez krytyków albumem Wish zespół potwierdził swoją pozycję jednej z najpopularniejszych grup świata. Thompson odszedł w czerwcu 1993, a Tolhurst podał Smitha, zespół i firmę fonograficzną do sądu o rzekomo nie zapłacone tantiemy. Transkrypcje rozpraw zawierały różne barwne szczegóły z historii grupy - potwierdzały m.in. plotki o częstych, libacjach urządzanych przez muzyków. Tolhurst proces przegrał i pogrążył się w długach. Po niezwykle udanym koncercie podczas festiwalu w Glastonbury w 1995 zespół rozpoczął pracę nad nagraniami, które złożyły się na album Wild Mood Swings wydany w maju 1996. Nagrany on został w składzie Smith, Bamonte, Gallup, Jason Cooper (perkusja) i Roger O’Donnell (instrumenty klawiszowe). Z tekstów można było wywnioskować, że Smith ma kłopoty w życiu rodzinnym. 

W drugiej połowie 1996 roku zapowiedziano ostateczne rozwiązanie zespołu. Okazją do tego miała być 20 rocznica jego działalności, zaś Wild Mood Swings ostatnim już albumem.

Mimo tego w 1997 roku ukazały się dwa wydawnictwa: koncertowy, limitowany album Five Swing Live (rozpowszechniany wyłącznie przez Internet - dochody zostały przekazane na rzecz Międzynarodowego Czerwonego Krzyża) oraz kompilacja Galore poprzedzona singlem „Wrong Number”. Ostatnie dni 1997 roku The Cure spędzili działając koncertowo. Podobnie rok 1998 był okresem działalności koncertowej; zespół między innymi po raz kolejny zorganizował trasę po letnich festiwalach rockowych Europy.

Nie najlepsze przyjęcie Wild Mood Swings sprawiło, że zespół zdecydował się jednak nagrać kolejny album mający klimatem nawiązywać do Disintegration. Prace nad nowym albumem ruszyły w 1999 roku, w tym roku grupa dała też tylko jeden występ na żywo.Pierwsze single z nowego albumu pojawiły się na samym początku roku (single pojawiły się tylko w niektórych krajach i nie zawsze te same; w Polsce jedynym singlem był „The Last Day of Summer”); sam nowy album zatytułowany Bloodflowers ukazał się 14 stycznia 2000. W lutym zespół wyruszył w pierwszą, niewielką trasę koncertową promującą nową płytę - The Bloodflowers Album Launch Tour, zaś miesiąc później w główną, oficjalną The Dream Tour, trwającą do października i obejmującą również Polskę.

Po wydaniu Bloodflowers pojawiły się kolejne już zapowiedzi ostatecznego zakończenia działalności The Cure. Robert Smith stwierdził, że płyta brzmi „tak, jak powinno wyglądać ostatnie dzieło The Cure”. Album został, w przeciwieństwie do poprzednika, bardzo pozytywnie przyjęty zarówno przez fanów, jak i krytykę. Pojawiły się głosy mówiące nawet, iż Bloodflowers to niemal drugie Disintegration. Ocena taka uzasadniona była chociażby ze względu na klimat i atmosferę Bloodflowers. Teksty na nowej płycie traktowały jak wcześniej w dużej części o miłości, lecz też o przemijaniu człowieka i pogodzeniu się z losem; melodie były delikatne, smutne i nastrojowe.

Od momentu zakończenia trasy koncertowej The Dream Tour zespół pozostawał w uśpieniu. Jednak bez względu na insynuacje dotyczące stojącej pod znakiem zapytania przyszłości grupy, jej dyskografia zaczęła się na przełomie wieków gwałtownie wzbogacać o wydawnictwa kompilacyjne. Należą do nich takie albumy, jak Greatest Hits (2001) czy unikalny zbiór stron B singli oraz rzadkich nagrań zatytułowany Join the Dots: B-Sides & Rarities, 1978–2001 (2004).

Fani obawiający się faktycznego zakończenia kariery The Cure częściowo zostali uspokojeni w roku 2002, gdy zespół wyruszył w swoją kolejną już trasę koncertową po letnich festiwalach rockowych Europy. W tym samym roku w Berlinie został nagrany koncert The Cure Trilogy, w 2003 wydany na płycie DVD. Podczas tego koncertu, który spotkał się z bardzo dużym zainteresowaniem, zespół zagrał całość utworów z płyt Pornography, Disintegration i Bloodflowers.

W 2003 zespół wystąpił na żywo tylko dwa razy - na festiwalu w Devore oraz podczas imprezy dobroczynnej w Londynie zatytułowanej „World DJ Fund Christmas Event”. Pod koniec roku The Cure rozpoczęli prace nad kolejnym albumem.

Na początku roku 2004 okazało się, że zespół, po zakończeniu kontraktu z Fiction, podpisał nowy - z wytwórnią znanego producenta Rossa Robinsona, kojarzonego głównie z muzyką heavy metalową. W połowie roku ukazał się nowy album zatytułowany po prostu The Cure. Podzielił on zarówno krytykę, jak i fanów. Nie kontynuował melancholijnej, spokojnej klimatyki z Bloodflowers, za to charakteryzował się mocniejszym zaakcentowaniem gitar i nieco bardziej rockowym brzmieniem. Przez jednych nowe dzieło The Cure zostało uznane za zmarnowaną szansę kontynuowania wątków z udanego poprzednika, przez innych - za powiew świeżości związany z postawieniem przez zespół na mocniejsze wpływy muzyki gitarowej na własną twórczość. Ostatecznie The Cure nie odniosło takiego sukcesu jak Bloodflowers, jednocześnie nie było jednak pod żadnym względem dziełem nieudanym tak, jak cieszące się wśród wielu negatywną opinią Wild Mood Swings. Nową płytę promowała trasa koncertowa - przy czym planowana druga część trasy, w tym występ w Polsce, została odwołana, co tłumaczono zmęczeniem muzyków, i przełożona na pierwszą połowę 2005 roku.

W roku 2005 pojawiły się reedycje kilku albumów z początku lat 80-tych, wzbogacone o trudno dostępne nagrania z tamtego okresu i zatytułowane jako Deluxe Edition. Jednocześnie - zamiast drugiej części trasy promującej płytę The Cure - zupełnie niespodziewanie w zespole nastąpiły zmiany personalne. Z grupy zostali usunięci, z niewiadomych do końca przyczyn, O’Donnell i Bamonte. Zaraz po dość zagadkowym odejściu dwójki muzyków do składu powrócił Porl Thompson.

W zreformowanym składzie - Robert Smith, Simon Gallup, Porl Thompson, Jason Cooper -zespół wystąpił na paryskim koncercie Live 8 2 lipca 2005 roku. W grudniu 2006 pojawiło się wydawnictwo DVD Festival 2005.

Jednocześnie w 2006 pojawiły się zapowiedzi ukazania się kolejnej, trzynastej z kolei studyjnej płyty The Cure. Data ukończenia prac nad albumem i jego wydania była jednak wielokrotnie przesuwana. Dopiero w 2008 pojawiły się cztery single z nowego albumu, wydawane 13. dnia każdego miesiąca. Następnie ukazała się EPka pod tytułem Hypnagogic States. Na albumie tym znalazły się remiksy owych czterech nagrań singlowych, nagrane przez członków takich zespołów jak 30 Seconds to Mars, AFI, My Chemical Romance oraz Fall Out Boy. Zestaw uzupełniał 21-minutowy remiks wszystkich czterech piosenek wyprodukowany przez grupę 65daysofstatic. Zyski ze sprzedaży tego wydawnictwa zostały przekazane na konto Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. W tym samym czasie, przed wydaniem nowego albumu, odbyła się trasa go promująca, zatytułowana 4:13 Tour- podczas tej trasy grupa wystąpiła w Polsce dwa razy, w Warszawie i Katowicach, zaś jako support grał zespół 65daysofstatic. Pod koniec października ukazał się sam album zatytułowany 4:13 Dream. Spotkał się on z dość dobrym przyjęciem, a trasa go promująca oraz występy, na których został zaprezentowany na żywo - m.in. w Rzymie - były dużymi komercyjnymi sukcesami zespołu.

Płyta 4:13 Dream ma ostry, rockowy, gitarowy charakter. Utrzymana jest w lekkim klimacie; utwory w większości mówiące o miłości mają optymistyczne przesłanie. Część z nich to na nowo zagrane piosenki, które pierwotnie zostały napisane podczas poprzednich sesji nagraniowych, lecz nigdy nie ujrzały światła dziennego (przykładem jest „Sleep When I'm Dead” z sesji na The Head on the Door).

Lata 2009–2011 to okres zmniejszonej aktywności zespołu - grupa praktycznie nie koncertowała ani nie pojawiały się oficjalne informacje o nowych nagraniach (choć prawdopodobnie z tego okresu pochodzi cover „Hello, Goodbye” Beatles'ów).

31 maja i 1 czerwca 2011 The Cure zagrali dwa koncerty w Opera House w Sydney w Australii. Podczas obu wieczorów zespół odegrał w całości materiał ze swoich trzech pierwszych albumów: Three Imaginary Boys, Seventeen Seconds i Faith. Poza tym grupa wielokrotnie bisowała, dzięki czemu słuchacze mogli każdego dnia wysłuchać na żywo ponad 40 kompozycji. W składzie zespołu nie pojawił się gitarzysta Porl Thompson, za to do pozostałej trójki na scenie dołączyli byli członkowie The Cure: Lol Tolhurst i Roger O’Donnell. Całość została zarejestrowana przez ekipę filmową z myślą o wydaniu filmu dokumentującego te koncerty. 10 września 2011 odbył się jeszcze jeden występ zespołu w tym roku - tego dnia byli gwiazdą wieczoru na festiwalu Bestival, odbywającym się na wyspie Isle of Wight w Wielkiej Brytanii. Na scenie obok Roberta Smitha, Simona Gallupa i Jasona Coopera oraz pojawił się klawiszowiec Roger O’Donnell, a zabrakło Porla Thomsona.

11 września 2011 Roger O’Donnell za pośrednictwem profilu na portalu Facebook poinformował fanów The Cure o swoim oficjalnym powrocie do zespołu.

W listopadzie 2011 pojawiła się informacja o koncertowym albumie z Bestivalu nazwanym Bestival live 2011, a później wydany został on 5 grudnia 2011 najpierw tylko w formie downloadu, od listopada 2012 także w tradycyjnej wersji. Album ukazał się nakładem wydawnictwa Sunday Best.

W 2012 zespół ruszył w trasę koncertową po europejskich letnich festiwalach. Trasa trwała od 26 maja do 1 września. Ponieważ na miesiąc przed rozpoczęciem trasy z gry w zespole zrezygnował Porl Thompson, na koncertach gościnnie występował Reeves Gabrels. W kwietniu 2013 roku zespół ruszył w trasę po Ameryce Południowej (LatAm Tour 2013), podczas której odwiedzili osiem tamtejszych miast. Na tej trasie także grał Gabrels, który został w zespole.

9 września 2014 światło dzienne ujrzał, nagrany prawdopodobnie w 2011 roku, cover utworu „Hello, Goodbye” zespołu The Beatles. Nagrana została ona w ramach projektu The Art of McCartney. Na klawiszach, gościnnie, gra w tym utworze syn Paula McCartneya, James. W ramach tego samego projektu Robert Smith nagrał cover utworu „C-Moon” zespołu Wings.
W dniu 21 kwietnia z okazji Record Store Day ukazały się specjalne dwupłytowe wydawnictwa Greatest Hits i Acoustic Hits na kolorowym winylu.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Boys Don't Cry/Plastic Passion	Cure	05.1979	99	-	Fiction FICS 002	[gold-UK][written by Robert Smith,Lol Tolhurst,Michael Dempsey][produced by Chris Parry]
A forest/Another journey by train	Cure	04.1980	31[8]	-	Fiction FICS 010	[written by Simon Gallup, Robert Smith, Matthieu Hartley, Lol Tolhurst][produced by Mike Hedges, Robert Smith]
Primary/Descent	Cure	03.1981	43[6]	-	Fiction FICS 012	[written by Simon Gallup, Robert Smith,Lol Tolhurst][produced by Mike Hedges, Robert Smith]
Charlotte sometimes/Splintered in her head	Cure	10.1981	44[4]	-	Fiction FICS 014	[written by Simon Gallup, Robert Smith,Lol Tolhurst][produced by Mike Hedges,Cure]
The hanging garden/Killing an Arab [live]	Cure	07.1982	34[4]	-	Fiction FICS 015	[written by Simon Gallup, Robert Smith,Lol Tolhurst][produced by Chris Parry, Phil Thornalley, The Cure]
Let's go to bed/Just one kiss	Cure	11.1982	44[5]	-	Fiction FICS 017	[written by Robert Smith,Lol Tolhurst][produced by Chris Parry]
The walk/The dream	Cure	07.1983	12[8]	-	Fiction FICS 018	[written by Robert Smith,Lol Tolhurst][produced by Steve Nye]
The love cats/Speak my language	Cure	10.1983	7[11]	-	Fiction FICS 019	[silver-UK][written by Robert Smith][produced by Phil Thornalley, Chris Parry, The Cure]
The caterpillar/Happy the man	Cure	04.1984	14[7]	-	Fiction FICS 020	[written by Robert Smith, Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Chris Parry, Dave Allen]
In between days/Exploding body	Cure	07.1985	15[10]	99[1][02.86]	Fiction FICS 022	[silver-UK][written by Robert Smith][produced by Robert Smith,Dave Allen]
Close to me/A man inside my mouth	Cure	09.1985	24[8]	-	Fiction FICS 023	[gold-UK][written by Robert Smith][produced by Robert Smith,Dave Allen]
Boys don' t cry/Pillbox blues	Cure	04.1986	22[6]	-	Fiction FICS 024	[written by Robert Smith,Lol Tolhurst,Michael Dempsey][produced by Chris Parry]
Why can' t i be you/A Japanese dream	Cure	04.1987	21[5]	54[12]	Fiction FICS 025	[written by Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson, Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Catch/Breathe	Cure	07.1987	27[6]		Fiction FICS 026	[written by Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson,Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Just like heaven/Breathe	Cure	10.1987	29[5]	40[19]	Fiction FICS 027	[gold-UK][written by Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson,Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Hot hot hot !!!/Hey You!!	Cure	03.1988	45[3]	65[7]	Fiction FICS 028	[written by Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson,Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Fascination street/Babble	Cure	05.1989	-	46[11]	Elektra 69 300 [US]	[written by Boris Williams, Simon Gallup, Roger O'Donnell, Robert Smith, Porl Thompson and Lol Tolhurst][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Lullaby/Babble	Cure	04.1989	5[6]	74[8][12.89]	Fiction FICS 029	[silver-UK][written by Roger O'Donnell, Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Lol Tolhurst and Porl Thompson][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Lovesong/2 late	Cure	09.1989	18[7]	2[17]	Fiction FICS 030	[written by Roger O'Donnell, Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Lol Tolhurst and Porl Thompson][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Pictures of you	Cure	03.1990	24[6]	71[8]	Fiction FICS 034	[written by Roger O'Donnell, Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Lol Tolhurst and Porl Thompson][produced by Robert Smith, Dave Allen]
Never enough/Harold and Joe	Cure	09.1990	13[5]	72[4]	Fiction FICS 035	[written by Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson, Boris Williams][produced by Robert Smith, Mark Saunders]
Close to me [remix]/Just like heaven	Cure	10.1990	13[5]	97[3]	Fiction FICS 036	[gold-UK][written by Robert Smith][produced by Robert Smith,Dave Allen]
High/This twilight garden	Cure	03.1992	8[3]	42[12]	Fiction FICS 039	[written by Boris Williams, Perry Bamonte, Simon Gallup ,Robert Smith, Porl Thompson][produced by Robert Smith, David Allen]
Friday i' m in love/Halo	Cure	05.1992	6[8]	18[20]	Fiction FICS 042	[platinum-UK][written by Perry Bamonte, Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson][produced by Robert Smith, David Allen]
A letter to Elise/The big hand	Cure	10.1992	28[2]	-	Fiction FICS 046	[written by Perry Bamonte, Boris Williams, Simon Gallup, Robert Smith, Porl Thompson][produced by Robert Smith, David Allen]
The 13th/It used to be me	Cure	04.1996	15[2]	44[4]	Fiction FICS 051	[written by Perry Bamonte, Jason Cooper, Simon Gallup ,Roger O'Donnell, Robert Smith][produced by Robert Smith,Steve Lyon]
Mint car/Home	Cure	06.1996	31[2]	58[5]	Fiction FICS 052	[written by Robert Smith, Simon Gallup ,Perry Bamonte, Jason Cooper, Roger O'Donnell][produced by Robert Smith,Steve Lyon]
Gone/This is a lie	Cure	12.1996	60[1]	-	Fiction FICD 53	[written by Robert Smith, Simon Gallup ,Perry Bamonte, Jason Cooper, Roger O'Donnell][produced by Robert Smith,Steve Lyon]
Wrong number	Cure	11.1997	62[1]	-	Fiction FICD 54	[written by Robert Smith][produced by Robert Smith, Mark Saunders, Mark Plati]
Cut here/Signal to noise	Cure	11.2001	54[1]	-	Fiction 5873892	[written by Robert Smith, Simon Gallup ,Perry Bamonte, Jason Cooper, Roger O'Donnell][produced by Robert Smith]
The End Of The World	Cure	07.2004	25[4]	-	Geffen 9862976	[written by Robert Smith, Simon Gallup ,Perry Bamonte, Jason Cooper, Roger O'Donnell][produced by Robert Smith, Ross Robinson]
Taking Off	Cure	10.2004	39[2]	-	Geffen 9864491	[written by Robert Smith, Simon Gallup ,Perry Bamonte, Jason Cooper, Roger O'Donnell][produced by Robert Smith, Ross Robinson]
The Only One	Cure	05.2008	48[2]	-	Geffen 1773237	[written by Robert Smith, Simon Gallup , Jason Cooper,Porl Thompson][produced by Robert Smith,Keith Uddin]
Freakshow	Cure	06.2008	89[1]	-	Geffen 1774694	[written by Robert Smith, Simon Gallup , Jason Cooper,Porl Thompson][produced by Robert Smith,Keith Uddin]
Sleep When I'm Dead	Cure	07.2008	68[1]	-	Geffen 1778504	[written by Robert Smith, Simon Gallup , Jason Cooper,Porl Thompson][produced by Robert Smith,Keith Uddin]
The Perfect Boy	Cure	08.2008	78[1]	-	Geffen 1780798	[written by Robert Smith, Simon Gallup , Jason Cooper,Porl Thompson][produced by Robert Smith,Keith Uddin]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Three imaginary boys	Cure	06.1979	44[3]	-	Fiction FIX 1	[produced by Chris Parry]
17 seconds	Cure	05.1980	20[10]	186[1][09.2020]	Fiction FIX 4	[produced by Mike Hedges, Robert Smith]
Faith	Cure	04.1981	14[8]	196[1][06.2021]	Fiction FIX 6	[silver-UK][produced by Mike Hedges, The Cure]
Pornography	Cure	03.1982	8[9]	122[1][05.2022]	Fiction FIX 7	[produced by Phil Thornalley, The Cure]
The walk	Cure	08.1983	-	179[8]	Sire 23 928 [USA]
Boys don' t cry	Cure	09.1983	71[7]	-	Fiction SPELP 26	[wydany w 1979 r][platinum-UK][produced by Chris Parry]
Japanese whispers	Cure	12.1983	26[14]	181[5]	Fiction FIX 8	[silver-UK][produced by Chris Parry, Steve Nye, Robert Smith, Phil Thornalley]
The top	Cure	05.1984	10[10]	180[4]	Fiction FIX 9	[silver-UK][produced by David M. Allen, Chris Parry, Robert Smith]
Concert-The Cure live	Cure	11.1984	26[4]	-	Fiction FIX 10	[produced by David M. Allen,The Cure]
The head on the door	Cure	09.1985	7[14]	59[48]	Fiction FIX 11	[gold-UK][gold-US][produced by David M. Allen,Robert Smith]
Standing on the beach-The singles	Cure	05.1986	4[35]	48[57]	Fiction FIX 12	[2x-platinium-US][gold-UK][produced by The Cure]
Kiss me, kiss me,kiss me	Cure	06.1987	6[16]	35[52]	Fiction FIX 13	[platinum-US][gold-UK][produced by David M. Allen,Robert Smith]
Disintegration	Cure	05.1989	3[26]	12[55]	Fiction FIX 14	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by David M. Allen,Robert Smith]
Mixed up	Cure	11.1990	8[17]	14[41]	Fiction FIX 18	[platinum-US][gold-UK][produced by Robert Smith ,Chris Parry, Mark Saunders, Dave Allen]
Entreat	Cure	04.1991	10[5]	-	Fiction FIX 17	[produced by The Cure]
Wish	Cure	04.1992	1[1][13]	2[26]	Fiction FIXCD 20	[platinum-US][gold-UK][produced by David M. Allen,Robert Smith]
Show	Cure	09.1993	29[2]	42[6]	Fiction FIXCD 25<	[produced by Robert Smith]
Paris	Cure	11.1993	56[1]	118[2]	Fiction FIXCD 26
Wild mood swings	Cure	05.1996	9[8]	12[14]	Fiction FIXCD 28	[gold-US][produced by Robert Smith,Steve Lyon]
Galore-The singles 1987-1997	Cure	10.1997	37[3]	32[13]	Fiction FIXCD 30	[gold-US][silver-UK]
Bloodflowers	Cure	02.2000	14[3]	16[8]	Fiction FIXCD 31	[produced by Robert Smith,Paul Corkett]
Greatest hits	Cure	11.2001	19[40]	58[3]	Fiction 5894352	[3x-platinum-UK]
Join the Dots: B-Sides & Rarities 1978–2001 (The Fiction Years)	Cure	02.2004	98[1]	106[1]	Fiction 9814630	[produced by The Cure, Robert Smith, Phil Thornalley, Chris Parry, Steve Nye, Mike Hedges, Dave Allen, Steve Lyon (Mixing), Paul Corkett]
The Cure	Cure	07.2004	8[6]	7[11]	Geffen 9862886	[silver-UK][produced by Ross Robinson, Robert Smith]
4:13 Dream	Cure	11.2008	33[2]	16[4]	Geffen 1764225	[produced by Keith Uddin, Robert Smith]
Mixed up	Cure	05.2018	16[2]	-	Polydor/UMC 6709986	-
Bestival Live 2011	Cure	12.2011	119[1]	-	Sunday Best	[produced by The Cure, Keith Uddin]