Easybeats

EASYBEATS, grupa australijska. Powstała w 1963 w Sydney. Harry Vanda (właśc. Harold van den Berg; 22.03.1947, Haga, Holandia) - g, voc już na początku lat sześćdziesiątych kierował w Hadze zespołem The Vandas, wzorowanym na The Shadows. W 1963 przeniósł się wraz z rodzicami do Sydney w Australii. Tam wkrótce po przybyciu poznał innego imigranta z Holandii, Dicka Diamonde'a (właśc. Dingeman van den Sluys; 28.12.1947, Hilversum, Holandia) - b, voc, i postanowił założyć z nim grupę. Składu dopełnili Stevie Wright (właśc. Stephen Carlton Wrighton; wcześniej posługiwał się pseudonimem Chris Langdon; 20.12.1948, Leeds, Wielka Brytania) - voc, g i George Young (6.11.1947, Glasgow, Szkocja) - g, voc.

Formacja z początku przyjęła nazwę Starfighters. W 1964 dołączył Cordon "Snowy" Fleet (właśc. Gordon Henry Fleet; 16.08.1946, Bootle, Lancashire, Wielka Brytania) - dr i to on przemianował ją na The Easybeats (pod wpływem popularnej w tym czasie w Wielkiej Brytanii audycji radia BBC - Easybeat). W marcu 1967 odszedł Fleet. Tymczasem zastąpił go Freddie Smith - dr, a na stałe Tony Cahill - dr. Działała do 1969r. W 1974 odrodziła się na specjalny koncert w Sydney Opera House (w składzie wystąpił wtedy gościnnie Malcolm Young -g, brat George'a, muzyk zespołu AC/DC). A w 1987 reaktywowała się na całą trasę po Australii.

W pierwszych miesiącach jej działalność sprowadzała się do darmowych koncertów w pubach Sydney. Jej debiutem z prawdziwego zdarzenia były cotygodniowe występy w klubie Beatle Village w tym samym mieście. W każdą środę wykonywała tam najnowsze przeboje brytyjskich zespołów rhythm'n'bluesowych w rodzaju The Rolling Stones i The Pretty Things. Entuzjastycznie przyjmowana przez publiczność, po jakimś czasie przedstawiła też własne piosenki, najczęściej pisane przez Vandę i Younga (chociaż kilka pierwszych utworów, np. I'm A Madman, było dziełem Wrighta i Younga). W tym czasie znalazła też menażera -Mike'a Vaughana. Dzięki jego staraniom podpisała kontrakt z australijskim oddziałem firmy Parlophone. I niebawem, w marcu 1965, zadebiutowała singlem ze świetnymi stylizacjami rhythm'n'biuesowymi For My Woman/Say That You're Mine, z początku przeszedł on jednak zupełnie bez echa. Już następny, utrzymany w podobnej konwencji, ale bardziej chwytliwy She's So Fine/The Old Oak Tree z maja tego roku, był wszakże w Australii wielkim przebojem, a wtedy i poprzedni zyskał popularność.

W czerwcu trafił na rynek album "Easy". Oprócz utworów utrzymanych w rhythm'n'bluesowym stylu pierwszych singli, jak I'm A Madman i You Got It Off Me, znalazły się tam też piosenki zapowiadające zwrot ku muzyce łagodniejszej w wyrazie, bardziej chwytliwej, bliższej przebojom The Beatles niż The Rolling Stones i The Pretty Things, np. It's So Easy. Ugruntowały popularność grupy kolejne single, Wedding Ring/Me Or You z lipca i Sad And Lonely Blue/Easy As Can Be z września 1965, Women (Make You Feel Alright)/In My Book ze stycznia, Come And See Her z czerwca i Sorry/Funny Feelin' z sierpnia 1966 oraz albumy "It's 2 Easy" ze stycznia i "The Easybeats, Vol. 3" z sierpnia 1966. Portretowały The Easybeats jako grupę wtórną, zapatrzoną w zespoły brytyjskie, ale bez wątpienia potrafiącą tworzyć przebojowe, atrakcyjne piosenki przemawiające do wyobraźni nastolatków, jak przesycone beatlesowskim klimatem Sad And Lonely And Blue, Let Me Be, The Last Day Of May i Can't You Leave Her, czasem zaś zdolną zaproponować coś naprawdę intrygującego, jak Sorry, utwór bliski stylu The Who, z porywającą, pełną sprzężeń partią gitary.

W 1966 grupa postanowiła spróbować swoich sił na rynku brytyjskim i przeniosła się do Londynu. Tam podpisała kontrakt z wytwórnią United Artists i nawiązała współpracę ze znanym producentem, współtwórcą sukcesów The Who - Shelem Talmym. Wydany w październiku singel Friday On My Mind/Made My Bed Gonna Lie On It przyniósł jej światowy sukces. Niestety, pierwszy album przeznaczony na międzynarodowy rynek, "Good Friday" z kwietnia 1967, promowany singlem Who'll Be The One?/Saturday Night, nie spotkał się już z większym zainteresowaniem. Zawartym na nim piosenkom, jak Who'll Be The One?, Happy Is The Man czy Do You Have A Soul, brakowało świeżości i chwytliwości Friday On My Mind, niewiele zmieniły też poprawne opracowania standardów, jak Hound Dog z repertuaru Elvisa Presleya i River Deep Mountain High z repertuaru Tiny Turner. W następnych miesiącach grupa intensywnie koncertowała, najpierw w Wielkiej Brytanii, później, w maju, w Australii, a w końcu, w sierpniu, w Stanach (u boku m.in. Gene'a Pitneya).

Kolejne, całkowicie odmienne małe płyty były świadectwem, że grupa rozpaczliwie szuka recepty na sukces. Były to: Heaven And Hell/Pretty Girl z czerwca 1967, Falling Off The Edge Of The World/Remember Sam z listopada tego roku, The Music Goes Round My Head/Come In You'll Get Pneumonia ze stycznia 1968 i Hello How Are You?/Falling Off The Edge Of The World z maja tego roku. W Wielkiej Brytanii jedynie piosenka Hello How Are You? w stylu The Bee Gees odniosła pewien sukces na listach. W marcu 1968 grupa wzięła udział w wielkim koncercie charytatywnym na Wembley Empire Pool - wystąpiła wtedy obok m.in. The Move, Cliffa Richarda i Amen Corner.

Płyta "Vigil" z maja 1968, promowana singlami The Land Of Make Believe/We All Live Happily Together z czerwca i Good Times/Lay Me Down And Die z września tego roku, była dziełem muzyków niezdecydowanych co do kierunku dalszych poszukiwań artystycznych. Były na niej i kapitalny dynamiczny utwór rockowy w stylu The Small Faces - Good Times (nagrany z gościnnym udziałem Steve'a Marriotta, wokalisty tego zespołu), i błaha piosenka przesycona psychodeliczną aurą - We All Live Happily Together, i konwencjonalne przeróbki - Hit The Road Jack z repertuaru Raya Charlesa i Can't Take My Eyes Off You Frankiego Valliego.

W 1969r grupa podpisała kontrakt z wytwórniami Polydor na Europę i Rare Earth na Stany. Ale album "Friends" z listopada 1969 oraz single St. Louis/Can't Find Love z października tego roku, I Love Marie/Gonna Make It ze stycznia 1970 i Who Are My Friends?/Rock 'n' Roll Boogie z kwietnia tego roku nie poprawiły jej notowań. I już w 1969, po kolejnej trasie po Australii, zniechęceni muzycy postanowili zakończyć wspólną działalność.

Vanda i Young kontynuowali karierę muzyczną z takimi własnymi zespołami, jak Band Of Hope, Paintbox, Haffy's Whisky Sour, The Marcus Hook Roll Band i Flash And The Pan. Odnieśli też wielki sukces jako producenci nagrań, m.in. Johna Paula Younga, a przede wszystkim zespołu AC/DC, utworzonego przez młodszych braci Younga -Angusa i Malcolma (obaj uczestniczyli w nagraniach The Marcus Hook Roll Band). Wright po powrocie do Sydney śpiewał w musicalu Jesus Christ Superstar Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a. Jako solista nagrał płyty: "Hard Road" (Albert Productions, 1974; m.in. przebój Evie) i "Black Eyed Bruiser" (Albert Productions, 1975).

Uzależnił się od heroiny, a po zerwaniu z nałogiem pracował w Armii Zbawienia w Sydney jako doradca do spraw narkomanii. W 1983r utworzył zespół Stevie Wright And The Street Beat Band. Fleet zerwał z muzyką i został robotnikiem budowlanym.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
For my woman/Say That You're Mine	Easybeats	03.1965	-	-	Parlophone A-8146 [Aus]
She' s so fine/The Old Oak Tree	Easybeats	06.1965	-	-	Parlophone A-8157 [Aus]	[written by George Young,Stevie Wright][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Wedding ring/Me Or You	Easybeats	08.1965	-	-	Parlophone A-8168 [Aus]	[written by George Young,Stevie Wright][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Sad lonely & blue/Easy As Can Be	Easybeats	11.1965	-	-	Parlophone A-8171 [Aus]	[written by George Young,Stevie Wright][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Women [Make you feel alright]/In My Book	Easybeats	01.1966	-	-	Parlophone A-8186 [Aus]	[written by George Young,Stevie Wright]
Come and see her/I Can See	Easybeats	05.1966	-	-	United Artists UP 1144	[written by George Young,Stevie Wright][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Sorry/Funny Felin'	Easybeats	10.1966	-	-	Parlophone A-8224 [Aus]	[written by George Young,Stevie Wright][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Friday on my mind/Made My Bed, Gonna Lie in It	Easybeats	10.1966	6[15]	16[14][03.67]	United Artists UP 1157	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Shel Talmy]
Who' ll be one/Do You Have a Soul?	Easybeats	03.1967	-	-	United Artists UP 1175	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Shel Talmy]
The music goes round my head/Come in You'll Get Pneumonia	Easybeats	01.1968	-	-	United Artists UP 1201	[written by George Young/Harry Vanda][produced by The Easybeats, Mike Vaughan]
Hello how are you/Falling off the Edge of the World	Easybeats	04.1968	20[9]	-	United Artists UP 2209	[written by George Young/Harry Vanda][produced by The Easybeats, Mike Vaughan]
Land of make believe/We All Live Happily Together	Easybeats	06.1968	-	-	United Artists UP 2219	[written by George Young/Harry Vanda][produced by The Easybeats, Mike Vaughan]
Good times/Lay Me Down and Die (Instrumental)	Easybeats	09.1968	-	-	United Artists UP 2243	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Ron Albert,Howard Albert]
St. Louis	Easybeats	11.1969	-	100[1]	Polydor 56-335	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Ron Albert,Howard Albert]
I Love Marie/Gonna Make It	Harry Vanda	11.1969	-	-	Polydor 56-357	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Ron Albert,Howard Albert]
Friends/Rock and Roll Boogie	Easybeats	05.1970	-	-	Polydor 2001-028	[written by George Young/Harry Vanda][produced by Ron Albert,Howard Albert]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Friday on my mind	Easybeats	10.1967	-	180[5]	United Artists 6588	[produced by Shel Talmy ]