Network

Wytwórnia fonograficzna z angielskiego miasta Birmingham. Powstała ze znanej undergroundowej firmy Kool Kat Records, założonej w 1988 r. przez Neila Rushtona i Dave’a Barkera. Rushton był w latach 70-tych dobrze znanym w Anglii północnej DJ-em soulowym, pisywał też do „Echoes” i innych periodyków; w latach 80-tych prowadził wytwórnię płytową Inferno, która wydawała płyty m.in. psychodelicznej grupy Dream Factory.

Dzięki swym amerykańskim kontaktom poznał techno w Detroit oraz Derricka Maya, a potem Kevina Saundersona; i został jego menedżerem. Następnie zebrał nagrania do wydanego nakładem Viigin albumu kompilacyjnego z Detroit techno (był to pierwszy taki album, który ukazał się w Wielkiej Brytanii; później Rushton opracowywał składanki w rodzaju Retro Techno/Detroit Definitive dla Network). Natomiast jego partner Dave Barker zaczynał karierę DJ-a w Anglii Środkowej - grywał jazz i funk.

Wytwórnia Kool Kat zaczynała działalność od wydawania płyt „podziemnych” (eksperymentalne i psychodeliczne techno, chicagowski house). Od początku polityka firmy polegała na łączeniu najlepszych nagrań zza oceanu z materiałem brytyjskim. Wytwórnia szybko podjęła współpracę z kilkoma grupami miejscowymi - najlepiej z nich znana to Nexus 21/Altern 8. Choć Kool Kat była jedną z najmodniejszych firm nagraniowych owych czasów, zawsze cierpiała na niedofinansowanie - w pewnym momencie znalazła się na skraju bankructwa. Rushton i Barker postanowili więc założyć nową wytwórnię - Network.

Od samego początku jej płyty były łatwo rozpoznawalne, zwłaszcza ze względu na jednorodną grafikę. Pod względem muzycznym stylistyka propozycji nowej firmy była dużo szersza niż w przypadku Kool Kat. Pierwszym singlem Network był „Indulge” Neala Howarda, a pierwszym na listach przebojów - „Infiltrate” grupy Altern 8. Aż do miejsca 3. dotarł kolejny singel tej grupy - „Activ8”. Sytuacja finansowa Network znacznie się poprawiła, a po zaangażowaniu grupy KWS i wydaniu singla „Please Don’t Go”, wszelkie problemy zniknęły zupełnie. Rushton ten rzeczony utwór w jednym z klubów w Birmingham i uznał, że uda się z niego zrobić przebój. Zwrócił się do wytwórni ZYX o sprzedanie praw autorskich (piosenkę tę skomponowała KC & The Sunshine Band, a wersja nagrana przez grupę Double You? osiągalna była tylko na kontynencie). Spotkał się jednak z bezceremonialną odmową. Poprosił więc grupę KWS (figurowała ona wówczas na liście płac Network pod nazwą B-Line) o ponowne nagranie utworu. „Please Don’t Go” w wykonaniu KWS utrzymał się na 1. miejscu przez pięć tygodni.

Nagranie przez KWS własnej wersji następnej piosenki KC - „Rock Your Baby”, zakończyło się podobnym sukcesem, choć wytwórnia ZYX podjęła kroki prawne i spór ciągnął się bardzo długo. Następnym wydawnictwem Network był debiutancki album Altern 8, który można uznać za zgrabne podsumowanie ery rave’u; wielu współpracowników wytwórni brało potem udział w poczynaniach Altern 8 i innych grup firmy. Kłopotów Network przysporzył maksi singel The Dreams manchesterskiej grupy rave’owej Rhythm Quest (w której skład wchodził były bokser Mark Hadfield) - krytyka policyjnych młotów na raves była nieparlamentarna. Przedstawiciele władz wyrazili obawę, że singel może być przyczyną aktów przemocy, więc po jakimś czasie wydano wersję „wyczyszczoną’” która prawie weszła do Top 40.

 Pod koniec 1992 r. kierownictwo ; Network doszło do wniosku, że niezadowalająca jest umowa dystrybucyjna z firmą Pinnacle; kosztem sporej sumy wykupiono ją, mimo że do wygaśnięcia kontraktu pozostały jeszcze dwa lata. Network skontaktował się następnie z firmą Sony, początkowo z zamiarem powierzenia jej tylko dystrybucji własnych płyt. Jednak ostatecznie doszło do poważniejszej zmiany: po ośmiomiesięcznych negocjacjach Sony wykupiło w sierpniu 1993 49 proc. akcji wytwórni; a Network oficjalnie zmienił nazwę (co prawda raczej na papierze firmowym, a nie na okładkach płyt) na Best Beat Dance Limited. Przyniosło to natychmiastowe zwiększenie swobody poczynań firmy. Nie ciążyła już na niej zła fama związana z KWS. Wkrótce zainaugurowała działalność filia pod nazwą SiX6 (często występująca jako Six By Six), wydająca house „wprost z ulicy”. I tym razem płyty charakteryzowały się jednorodną grafiką, a kolorystyka okładek ułatwiała rozróżnianie gatunków muzycznych.

 Pierwszą produkcją wytwórni był singel „Hell’s Party” zespołu Glam, który odniósł natychmiastowy sukces i zapewnił Six By Six wiarygodność w „podziemnym” światku. Na mocy kontraktu z Sony firma mogła sama rozprowadzać płyty, czym przyciągnęła mniejsze wytwórnie - mogła im teraz zaproponować pełny zakres usług (rzecz jasna, jeśli przedtem przeszły „egzamin wstępny”). Wśród nowych klientów znalazły się Finny Bostin’ (własność grupy Mother - kierowanej przez DJ-a Lee Fishera), Other Records, Good Boy, DiY/Strictly For Groovers, Gem (należąca do zespołu Sure Is Pure), Planet Four (własność Ritmo Rival), londyńska Hott Records i manchesterskie UFG i Silver City; przejęto też wydawanie serii „Journeys By DJ”. (Network jest także właścicielem kilku innych wytwórni.)

W 1990 r. firma otworzyła biuro w Nowym Jorku, czego owocem było założenie wydającej garage i disco wytwórni First Choice i studia nagraniowego w Greenwich Village. Podobnie było w przypadku Baseroom Productions-firma powstała ze studia w Stoke On Trent (Anglia), Nagrywali tam m.in. Sure Is Pure, Bizarre Inc, Altern 8 i MC Lethal. Nazwa studia pojawiała się na rynku dość często i przedstawiciele Network doszli; do .wniosku, że warto będzie całą sprawę
sprawdzić. Ostatecznie Network wykupił Baseroom na podstawie kontraktu z Sony i studio nagraniowe przerodziło sięw wytwórnię specjalizującą się w techno, eksperymentalnej muzyce ambient i nagraniach instrumentalnych. Najważniejszymi współpracownikami tej firmy są zespoły Aąuarel And The System; pracował w Baseroom także Laurent Garnier. Jakby nie było tego dość, Network podpisała z kilkoma wytwórniami umowy, na mocy których zajmuje się w ich imieniu prawami autorskimi.

Owocem menedżerskiej pracy Rushtona dla Kevina Saundersona było założenie wytwórni KMS UK, która specjalizuje się w „mocnej” wokalnej muzyce house; natomiast filia KMS - Eclipse, wydaje techno instrumentalne, z którego Saunderson tak dobrze jest znany. Kolejną związaną z Network wytwórnią z Detroit jest Serious Grooves, założona przez Terrence’a Parkera, proponująca undergroundowe techno i disco. Prowadzi ją dziś DJ Tone, dobrze znany w kręgach wtajemniczonych (gra na instrumentach klawiszowych podczas koncertów grapy Inner City).

Vicious Music to z kolei nowojorska wytwórnia, której właścicielem i kierownikiem jest Johnny Vicious, jeden z największych młodych talentów sceny tanecznej (pojawił się na niej na początku lat 90-tych). Poza tym pod parasolem Network działają także: Vinyl Addiction (podziemny house; do stajni tej należy m.in. renomowany Stereogen), Stafford South (nazwa wzięta od skrzyżowania autostrad, w pobliżu którego mieszka kierownik tej firmy Mark Archer - logo wytwórni to zdjęcie drogowskazu), Eu4ea (trance), Hidden Agenda i One After D.

Single na liście przebojów UK Top Singles
Altern 8 Infiltrate 202  07.1991  28[7]
Altern 8 Activ 8 (Come With Me)  11.1991  3[9]
Altern 8 Frequency  02.1992  41[1]
Altern 8 Evapor 8  04.1992  6[6]
Altern 8 Hypnotic St-8  07.1992  16[4] 
Altern 8  Shame  10.1992  74[1] 
Altern 8 Brutal-8-E  12.1992  43[5] 
Altern 8 Everybody  07.1993  58[1] 
Altern 8 Activ 8  12.2013  33[1]
K.W.S. Please Don't Go  04.1992  1[5][16]
K.W.S. Rock Your Baby  08.1992  8[7]
K.W.S. Hold Back The Night  12.1992  30[3]
K.W.S. Can't Get Enough Of Your Love  01.1993  49[4]
Reese Project The Colour Of Love  08.1992  52[2]
Reese Project I Believe  12.1992  74[1]
Reese Project So Deep  03.1993  54[2]
Reese Project  Direct Me  05.1995  44[2]
Krush     Walking On Sunshine  11.1992  71[1]
MC Lethal     The Rave Digger  11.1992  66[1]