Aimee Mann

 Aimee Mann (ur. 9.08.1960, Virginia, Stany Zjednoczone) - voc, g, b, k; kompozytorka, autorka tekstów, producentka nagrań.

Zdobyła gruntowne wykształcenie muzyczne. W końcu lat siedemdziesiątych, w okresie studiów w Berklee College of Music w Bostonie, kierowała punkrockową grupą The Young Snakes. Później utworzyła zespół 'Til Tuesday, z którym wykonywała piosenki bliższe muzyce pop. Z nim odniosła sukces. Rozwiązała go w 1988.
Jako solistka zadebiutowała płytą Whatever. Przygotowała ją we współpracy z Jonem Brionem, współtwórcą repertuaru, producentem większości nagrań oraz głównym akompaniatorem (k, vib, g, b, dr, perc, voc). Zaproponowała efektowne, ze smakiem opracowane piosenki, bogate w odniesienia do tradycji muzyki rozrywkowej. Wyróżniały się wśród nich chwytliwe utwory nawiązujące do przebojów The Beatles i The Byrds (np. Could've Been Anyone, urozmaicony cytatami z twórczości drugiego z tych zespołów, w wykonaniu jego byłego gitarzysty - Rogera McGuinna, a także Fifty Years After The Fair, Way Back When).
Zwracały uwagę wysmakowane ballady, pobrzmiewające folkowymi nutami, przypominające chociażby dokonania Suzanne Vega (np. 4th Of July, Mr. Ham's, I've Had It). Podobały się też urzekające piosenki potwierdzające zafascynowanie Aimee twórczością Chrissie Hynde i zespołu The Pretenders (np. Stupid Thing, zabarwiona wschodnim kolorytem I Could Hurt You Now). Poetyckie teksty przywoływały świat niedalekiej przeszłości (np. 50 Years After The Fair o Targach Światowych w Nowym Jorku w 1939), a niekiedy dotyczyły przeżyć intymnych autorki (np. Stupid Thing o nieudanej miłości z piosenkarzem Julesem Shearem).
Wśród jej wielbicieli jest wielu muzyków, m.in. Joni Mitchell, Elvis Costello i Juliana HATFIELD. O pomoc w pracy nad repertuarem zwrócił się do niej Peter Wolf.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Time Stand Still/High Water/Force Ten	Rush featuring Aimee Mann	10.1987	42[3]	-	Vertigo RUSH 13	[Written-By - Neil Peart,Geddy Lee ,Alex Lifeson][Producer - Peter Collins and Rush]
I should we known/Take It Back	Aimee Mann	08.1993	55[2]	-	Imago 72787250437	[Written-By - Aimee Mann][Producer - Jon Brion]
Stupid thing	Aimee Mann	11.1993	47[2]	-	Imago 72787250527	[Written-By - Aimee Mann , Jon Brion][Producer - Aimee Mann, Jon Brion , Michael Hausman]
I should we known/Take It Back	Aimee Mann	03.1994	45[3]	-	Imago 72787250602	[Written-By - Aimee Mann][Producer - Jon Brion]
That' s just what you are/I should we known	Aimee Mann	01.1995	-	93[6]	Imago 25086 [US]	[Written-By - Aimee Mann , Jon Brion][Producer - Mike Denneen]
Long shot/You're With Stupid Now	Aimee Mann	04.1996	126[2]	-	DGC GFSTD221	[Written-By - Aimee Mann][Producer - Jon Brion]
Save me	Aimee Mann	05.2000	102[1]	-	Reprise 44859	[Written-By - Aimee Mann][Producer - Aimee Mann]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Whatever	Aimee Mann	05.1993	39[1]	127[4]	Imago 72787210172	[produced by Tony Berg ,Jon Brion ,Michael Hausman, Aimee Mann]
I'm with stupid	Aimee Mann	11.1995	51[2]	82[4]	Geffen GED24951	[produced by Jon Brion]
Magnolia	Aimee Mann	01.2000	-	58[17]	Reprise 47 583 [US]	[gold-US][produced by Jon Brion, Buddy Judge, Aimee Mann, Brendan O'Brien, Michael Penn]
Bachelor No. 2-Or the last remains of	Aimee Mann	04.2001	108[2]	134[4]	Superego 002 [US]	[produced by Jon Brion ,Mike Denneen, Buddy Judge, Aimee Mann, Brendan O'Brien]
Lost in space	Aimee Mann	09.2002	72[3]	35[8]	V2 VVR 1020882	[produced by Mike Denneen, Ryan Freeland, Michael Lockwood]
The forgotten arm	Aimee Mann	05.2005	84[3]	60[3]	V2 VVR1032352	[Producer - Joe Henry ]
@#%&*! Smilers	Aimee Mann	06.2008	-	32	SuperEgo SE026 [US]	[Producer -Paul Bryan]
Charmer	Aimee Mann	09.2012	74[1]	33[3]	V2 VVR1032352	[Producer -Paul Bryan]

Temper Trap

The Temper Trap – australijska grupa muzyczna pochodząca z Melbourne, grająca muzykę z gatunku rocka alternatywnego i indie rocka. Formacja powstała w 2005 roku. Zespół tworzy czterech muzyków: Dougy Mandagi (wokalista), Jonathon Aherne (gitara basowa), Lorenzo Sillito (gitara) oraz Toby Dundas (perkusja).
 The Temper Trap są powiązani z kilkoma wytwórniami muzycznymi: australijską Liberation Music i brytyjską Infectious Records. Obie wytwórnie wydały debiutancki album Conditions. Muzycy od 2009 roku współpracują także z amerykańską wytwórnią Glassnote Records.

Dougy Mandagi, który wyemigrował do Australii z Indonezji i pracował jako busker, spotkał perkusistę Toby'ego Dundasa podczas pracy w sklepie w Melbourne i postanowili założyć zespół. Wystąpili razem z basistą Jonathanem Aherne, którego Mandagi poznał sześć lat wcześniej. Skład gitarzysty zmieniał się przez rok, zanim Lorenzo Sillitto, przyjaciel Dundasa, którego zespół właśnie się rozpadł, skompletował ostateczną formację The Temper Trap. 

 Koncertowali w całej Australii, a także wydali własną EP-kę w 2006 roku. W końcu zwrócił na nią uwagę brytyjski producent Jim Abbiss. Z nim nagrali swój debiutancki album Conditions. Jesienią 2008 wydali swój pierwszy singiel Sweet Disposition. Były też występy międzynarodowe, m.in. na Musexpo w Londynie, na CMJ Music Marathon w Nowym Jorku czy na South by Southwest. Grali także na Southside Festival i Hurricane Festival w Niemczech. Zespół znalazł się w prognozach BBC Sound of 2009 i New Musical Express dla odnoszących sukcesy artystów w 2009 roku. 

 Po ukończeniu albumu został wydany w Australii w czerwcu 2009 roku, gdzie znalazł się w pierwszej dziesiątce listy albumów. Czterej muzycy przenieśli się wcześniej do Wielkiej Brytanii, gdzie w sierpniu ukazał się singiel i album. Obaj byli również w stanie umieścić się na lokalnych listach przebojów. Sweet Disposition zyskało dodatkową popularność dzięki zastosowaniu w reklamie Peugeota i umieszczeniu go na ścieżce dźwiękowej filmu 500 Days of Summer. Piosenka została również wykorzystana w napisach końcowych filmu akcji/thrillera z 2014 roku „Three Days to Kill” z Kevinem Costnerem w roli głównej. Deichmann wybrał również piosenkę Sweet Disposition do swojej kampanii Graceland. Przez resztę roku The Temper Trap będzie koncertować w Wielkiej Brytanii, USA i całej Europie Zachodniej. W 2011 roku Love Lost pojawił się w jedenastym odcinku Murder With a View .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sweet Disposition	Temper Trap	08.2009	6[69]	108[10]	Infectious Music INFECT 103S	[2x-platinum-UK][platinum-US][written by D. Mandagi, L. Sillitto][produced byJim Abbiss ]
Fader	Temper Trap	01.2010	76[5]	-	Infectious Music INFECT 107S	[written by T. Dundas, A. Mandagi][produced byJim Abbiss ]
Love Lost	Temper Trap	06.2010	187[1]	-	Infectious Music	[written by T. The Temper Trap]

Albums
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Conditions	Temper Trap	06.2009	26[57]	175[2]	Infectious Music INFECT 102CD	[gold-UK][produced by Jim Abbiss]
The Temper Trap	Temper Trap	06.2012	17[6]	-	Infectious Music INFECT 135CD	[produced by Jim Abbiss]
Thick as Thieves	Temper Trap	06.2016	81[1]	-	Infectious Music INFECT 289CD	[produced by Rich Cooper]

DJ Fresh

DJ Fresh (właściwie Dan Stein) jest pochodzącym z Wielkiej Brytanii producentem muzyki Drum and Bass i jednym z głównych członków Bad Company. Jest powszechnie znany ze swoich umiejętności zarówno jako DJ, jak i producent. Uważa się go za najpopularniejszego i najbardziej wpływowego spośród brytyjskich junglistów. Razem z trzema pozostałymi członkami Bad Company założył wytwórnię fonograficzną BC Recordings, a także stronę internetową Dogs on Acid.

 Początkowo uruchomił ją jako oficjalną stronę grupy, wkrótce stała się jednak jedną z najważniejszych witryn o Drum and Bass, zawierającą prawdopodobnie największe fora muzyki dance na świecie. Podejmując solową karierę w 2002 roku Fresh założył Breakbeat Punk, który po zaledwie jednej publikacji w połączeniu z Kaos Recordings Adama F przekształcił się w wytwórnię Breakbeat Kaos (2003).

 W roku 2004 Dogs on Acid otrzymało swój własny znak firmowy, który został utworzony pod pretekstem wydawania utworów użytkowników strony. Jednakże począwszy od 2007 roku opublikowano tylko 3 wydania, wszystkie utworzone przez artystów mających wcześniej kontakt z innymi wytwórniami. DJ Fresh został ostatnio wybrany najlepszym producentem Drum and Bass na świecie (Knowlege Magazine), a kawałek The Nine autorstwa Bad Company uznano za utwór wszechczasów (Drum and Bass Arena).

 Fresh pracował z wieloma artystami, poczynając od Pet Shop Boys, DJ’a Shadow’a czy Apollo 440, a na Andy’m C kończąc. Breakbeat Kaos jest jedną z największych wytwórni Drum and Bass. Wydany w 2005 roku album Hold Your Color australijskiej formacji Pendulum sprzedano w ilości ponad 100,000 egzemplarzy, co uczyniło go najlepiej sprzedającym się w historii albumem Drum and Bass wydanym przez niezależną wytwórnię.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dalicks/Temple of Doom	DJ Fresh	11.2003	60[2]	-	Breakbeat Kaos BBK 001	[written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
Submarines	DJ Fresh	07.2004	73[2]	-	Breakbeat Kaos BBK 004	[written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
When the Sun Goes Down	DJ Fresh featuring Adam F	10.2004	68[2]	-	Breakbeat Kaos BBK 005SCD	[written by Adam F, DJ Fresh, Nick Halkes][produced by Adam F, DJ Fresh]
All That Jazz	DJ Fresh feat. MC Darrison	04.2005	87[4]	-	V Recordings VRECSUK006	-
Tarantula	DJ Fresh with Pendulum featuring $pyda and Tenor Fly	07.2005	60[2]	-	Breakbeat Kaos BBK 009SCD	[silver-UK][written by Rob Swire, Gareth McGrillen, Dan Stein, Matt Cantor, Aston Harvey ][produced by Pendulum ,Fresh ,The Freestylers ]
The Immortal / Living Daylights II	DJ Fresh	02.2006	87[3]	-	Breakbeat Kaos BBK015	[written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
Nervous	DJ Fresh featuring Mary Byker	05.2006	104[3]	-	Breakbeat Kaos BBK 017	[written by Dan Stein, Ian Hoxley]
Hypercaine	DJ Fresh feat. Stamina MC & Koko	10.2009	134[1]	-	Breakbeat Kaos BBK 030	[written by Dan Stein]
Gold Dust/The Field	DJ Fresh featuring Ce'Cile or Ms. Dynamite	08.2010	22[41]	-	Data GBCEN 1000477	[2x-platinum-UK][written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
Lassitude	DJ Fresh with Sigma and Koko	12.2010	98[1]	-	Breakbeat Kaos BBK 037	[written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
Louder	DJ Fresh feat. Sian Evans	07.2011	1[1][25]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101017	[platinum-UK][written by Dan Stein, Sian Evans][produced by Dan Stein]
Hot Right Now	DJ Fresh feat. Rita Ora	02.2012	1[1][40]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1102204	[platinum-UK][written by Dan Stein, The Invisible Men][produced by Dan Stein,Wez Clarke]
The Power	DJ Fresh feat. Dizzee Rascal	06.2012	6[9]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1200445	[written by Dan Stein, The Invisible Men][produced by Dan Stein]
The Feeling	DJ Fresh feat. RaVaughn	10.2012	13[5]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1201165	[written by Dan Stein][produced by Dan Stein]
Earthquake	DJ Fresh vs. Diplo featuring Dominique Young Unique	08.2013	4[11]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1300550	[silver-UK][written by Dan Stein, Thomas Wesley Pentz][produced by Dan Stein,Diplo]
Dibby Dibby Sound	DJ Fresh vs. Jay Fay featuring Ms. Dynamite	02.2012	3[12]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1301043	[silver-UK][written by Dan Stein, Niomi McLean-Daley ,Joshua Fagin, Jason Pebworth, George Astasio, Jon Shave][produced by DJ Fresh, Jay Fay, The Invisible Men]
Make U Bounce	DJ Fresh vs. TC featuring Little Nikki	06.2014	10[4]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1400142	[written by Dan Stein, Tom Casswell][produced by DJ Fresh, TC]
Flashlight	DJ Fresh featuring Ellie Goulding	09.2014	47[2]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1300603	[written by The Invisible Men ,Dan Stein, Ellie Goulding][produced by DJ Fresh]
Gravity	DJ Fresh featuring Ella Eyre	02.2015	4[17]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1401259	[platinum-UK][written by Dan Stein,Ella McMahon][produced by DJ Fresh]
Believer	DJ Fresh with Adam F	06.2015	58[2]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1500288	[written by Adam Fenton,Dan Stein ,Ray Keith][produced by DJ Fresh, Adam Fenton]
How Love Begins	DJ Fresh with High Contrast featuring Dizzee Rascal	02.2016	53[2]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1501483	[written by Dizzee Rascal,Dan Stein,Clare Maguire,Lincoln J. Barrett][produced by Dan Stein,High Contrast]
Say You Do	Sigala featuring Imani and DJ Fresh	03.2016	5[18]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1600004	[platinum-UK][written by Sigala,Imani,DJ Fresh,Penny Foster,Jason Pebworth,George Astasio,Jon Shave,Mariah Carey,Jermaine Dupri,Manuel Seal[][produced by Sigala,DJ Fresh,The Invisible Men]

Albums
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Escape from Planet Monday	DJ Fresh	05.2006	179[1]	-	Breakbeat Kaos BBK 003	[produced by DJ Fresh]
Kryptonite	DJ Fresh	08.2006	117[1]	-	Breakbeat Kaos BBK 006	[produced by DJ Fresh]
Nextlevelism	DJ Fresh	10.2012	14[13]	-	Ministry Of Sound MOSART 8	[silver-UK][produced by DJ Fresh]

Cadillacs

The Cadillacs była amerykańską grupą rock and rollową i doo wop   z nowojorskiego Harlemu, aktywna od 1953 do 1962 roku .Grupa odnotowała w1955r przebój "Speedoo", który odegrał rolę w przyciąganiu białej publiczność do czarnych wykonawców rock'n'rolla.


Grupa powstała   jako The Carnations w 1953 roku, którą stanowili Earl Carroll (wokalista), Bobby Phillips, Lavern Drake (bas wokalista) i Gus Willingham. Jako grupa przeniosła się do studia nagrań, Jamesa "Poppa" Clarka ,który został   piątym członkiem grupy, i wymyślił im nazwę "The Cadillacs" . Pierwsze nagranie grupy wyszło w lipcu 1954 roku w Josie Records  , zawierające piosenki "Gloria" i "Wonder Why".

W 1955 roku, Willingham i Clark opuścili grupę i zostali zastąpieni przez Earla Wade i Charlesa Brooksa. W tym czasie grupa jako pierwsza zaczęła eksperymentować z choreografią, sugerowaną przez menedżera Esther Navarro. W tym samym roku nagrali największy hit grupy, "Speedoo", zainspirowany przydomkiem Carrolla. Lavern Drake opuścił grupę w 1956 roku i został zastąpiony przez JR Bailey'a.

W 1957 roku, różnice zdań członów ansamblu spowodowały jej rozpad. Jedna z grup  była początkowo znana jako The Four Cadillacs, z JR Bailey'em,   Lavernem Drake i nowymi członkami Rolandem Martinezem i Bobby Spencerem. W poprzednim roku, Bobby Spencer napisał "My Boy Lollipop" popowy utwór  dla Barbie Gaye, który był grany przez Alana Freeda. W 1964 roku, Ernest Ranglin wyprodukował wersję  ska piosenki ,która sprzedała się w wielu milionach egzemplarzy w wykonaniu nastolatki z Jamajki Millie Small i wyprodukowany przez Chrisa Blackwella , co doprowadziło do dalszego rozwoju jego wytwórni Island Records .

Pozostali czterej   członkowie pierwotnej grupy - Carroll, Wade, Brooks i Phillips - kontynuowali nagrywanie   później jako Earl Carroll and The Cadillacs. Grupa Bailey'a obejmowała również byłego saksofonistę grupy Jesse Powella "Texa", i nagrywała na początku 1958 roku, jako Jesse Powell and the Caddys. Obie grupy nagrywały jednocześnie dla Josie Records. Później w 1958 roku, grupy   połączyły się z powrotem w jedną.

Wokaliści   z grupy Carrolla, Wade, Brooks i Phillips,  zdecydowali się odejść z showbiznesu ,a Carroll dołączył do Bailey'a, Drake'a, Martineza i Spencera.  Carroll  wkrótce potem odszedł, tworząc nową grupę,Speedo and the Pearls, która   krótko nagrywała w 1959 roku .Cadillacs wystąpili również w filmie Go Johnny Go.

Grupa rozpadła się  i ponownie reaktywowała się w 1960 roku, z Carrollem, Martinezem, Kirkiem Davisem i   Ronnie Brightem. Późniejsze wcielenie stanowili Carroll, Martinez, powracający Bobby Spencer, Milton Love i Reggie Barnes. Martinez, Love i Barnes byli  członkami The Solitares w tym samym czasie.

W 1961 roku grupa zaczęła przypominać Coasters w swojej muzyce. Skład zmieniono ponownie, teraz z Carrollem, Martinezem, Curtisem Williamsem, Ray'em Brewsterem i Irvingiem Lee Gailem. Carroll odszedł w 1963r, aby wejść do grupy, która była emulacją Coasters, z Carlem Gardnerem, Billy Guy'em i byłym członkiem Cadillacs, Ronnie Brightem. 1963r był ostatnim rokiem kontraktu grupy z Josie Records.

Brewster i Martinez razem z byłymi członkami Bobby Spencerem, i JR Bailey'em i nadal nagrywali w 1963r. Po rozłamie grupy, Bailey przystąpił do Jive Five. Brewster występował z Miltonem Love i członkami Solitares ,Bobby Baylorem i Fredem Barksdale. Ta grupa  krótko nagrywała w 1964 roku. Spencer jako wiodący wokalista nagrywał z Joey Levine (Ohio Express, Reunion)   muzykę bubblegum w grupie Crazy Elephant, w 1969 roku.

Cadillacs powrócili w 1970 roku z JR Baileyem, Bobby Spencerem, oryginalnym członkiem Bobby Phillipsem (który wycofał się z grupy Speedo w trakcie rozpadu), z nowym członkiem Leroy'em Binnsem, z grupy The Charts. Steven Brown później zastąpił Phillipsa. Teddy Pendergrass został   perkusistą grupy. Grupa rozpadła się  w połowie lat 70-tych, a niektórzy członkowie dołączyli do Herolda Melvina i Bluenotes, w tym Teddy Pendergrass jako perkusista. W 1979 roku Earl Carroll, Earl Wade, Bobby Phillips, i Steven Brown spotkali się w reklamie Subaru.
Phillips zmarł  w marcu 2011 roku^.
Earl "Speedo" Carroll zmarł w dniu 25 listopada 2012 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Speedoo/Let Me Explain	Cadillacs	12.1955	-	17[17]	Josie 785	[written by Esther Navarro][3[15].R&B Chart]
Rudolph The Red-Nos ed Reindeer/Shock-A-Doo	Cadillacs	01.1957	-	-	Josie 807	[written by Johnny Marks][11[1].R&B Chart]
Peek-A-Boo/Oh, Oh, Lolita	Cadillacs	12.1958	-	28[10]	Josie 846	[written bJack Hammery ][20[3].R&B Chart]
Romeo/ Always, My Darling	Cadillacs	08.1959	-	105[3]	Josie 866	[written by Christbell Breland]
What To Bet/You Are To Blame	Cadillacs	09.1961	-	-	Smash 1712	[written by Rudy Toombs, C. Williams][30[1].R&B Chart]

Eddie Money

Eddie Money pojawił się pod koniec lat 70., u szczytu popularności rocka albumowego. Chociaż Money nie miał wybitnego głosu, miał talent do chwytliwego, robotniczego rock & rolla, który dostarczał z zaskakującą dozą wypolerowanej, przyjaznej dla radia finezji. Był w stanie przetrwać we wczesnej erze MTV, kręcąc serię zabawnych filmów fabularnych, czego jego koledzy z AOR nie chcieli robić. Nie był jednak w stanie oprzeć się pokusom rockandrollowego stylu życia, a jego popularność spadła w połowie lat 80-tych, gdy zmagał się z różnymi nałogami. Kiedy już wytrzeźwiał, w późnych latach 80. powrócił w niezwykły sposób, a single takie jak „Take Me Home Tonight” i „Walk on Water” dotarły do pierwszej dziesiątki.  

Okazało się, że była to ostatnia seria hitów Moneya- na początku lat 90-tych jego popularność osłabła i poza bardzo sporadycznymi powrotami do studia nagraniowego jako niezależny artysta, wycofał się do obiegu starych przebojów. 

 Początkowo Eddie Mahoney zamierzał pójść w ślady ojca i zostać policjantem z Brooklynu. Na początku lat 70-tych uczęszczał do nowojorskiej Akademii Policyjnej, ale wieczorami śpiewał w zespołach rock and rollowych pod pseudonimem Eddie Money. Po kilku latach postanowił zająć się rock and rollem jako karierą i rzucił akademię, przenosząc się do Berkeley w Kalifornii. i stał się stałym bywalcem klubów Bay Area, gdzie w końcu zwrócił na siebie uwagę legendarnego promotora Billa Grahama, który podpisał kontrakt z piosenkarzem do swojej firmy zarządzającej. Graham zapewnił mu również kontrakt z Columbia Records, a Money wydał swój tytułowy debiut w 1977 roku.  

 W późnych latach 70-tych Money wydał kilka rockowych hitów i znalazł się na liście Top 40 z utworami takimi jak „Baby Hold On” i „Maybe I'm a Fool”. We wczesnych latach 80-tych Money zaczął kręcić zabawne filmy narracyjne, które stały się podstawą wczesnych MTV i stworzyły hity „Shakin'” i „Think I'm in Love”. Jego kariera uległa załamaniu w połowie lat 80-tych, kiedy zmagał się z różnymi uzależnieniami od narkotyków, ale powrócił w 1986 roku albumem Can't Hold Back. Zawierający przebojowy duet z Ronniem Spectorem „Take Me Home Tonight”, a także „I Wanna Go Back” z pierwszej dwudziestki, album stał się przebojem w pierwszej dziesiątce, przywracając Moneyowi pozycję odnoszącego sukcesy blue-collar rockera.  

Podążył za albumem w 1988 roku z Nothing to Lose , na którym znalazł się w pierwszej dziesiątce „ Walk on Water ”. Dwa lata później „Peace in Our Time”, zaczerpnięty z Greatest Hits: The Sound of Money z 1989 roku, osiągnął 11. miejsce. Tutaj „Peace in Our Time” okazał się ostatnim wielkim hitem Moneya. 

We wczesnych latach 90. jego publiczność powoli zanikała, ponieważ zarówno Right Here z 1991 roku, jak i Unplug It In z 1992 roku zostały zignorowane. Columbia porzuciła go w połowie lat 90-tych, a resztę dekady spędził podróżując po torze oldies. Wrócił z nowym albumem, Ready Eddie, w 1999 roku, a następnie w 2007 roku z soulową odmianą Wanna Go Back. Począwszy od 2008 roku pojawiło się mnóstwo kompilacji i reedycji z różnych wytwórni. W 2016 roku Real Gone wydał dwupłytowy zestaw The Complete Hits and More.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Baby hold on/Save a Little Room in Your Heart for Me	Eddie Money	02.1978	-	11[20]	Columbia 10663	[written by James Lyon, Eddie Money][produced by Bruce Botnick]
Two tickets to paradise/Don't Worry	Eddie Money	06.1978	-	22[14]	Columbia 10765	[written by J Eddie Money][produced by Bruce Botnick]
You' ve really got a hold on me/Happy Landing	Eddie Money	11.1978	-	72[8]	Columbia 10842	[written by Smokey Robinson][produced by Smokey Robinson]
Maybe i' m a fool/Life for the Taking	Eddie Money	01.1979	-	22[13]	Columbia 10900	[written by Lloyd Chiate, L. Garrett,Eddie Money, R. Taylor][produced by Bruce Botnick]
Can' t keep a good man down/Nightmare	Eddie Money	05.1979	-	63[5]	Columbia 10981	[written by Dan Alexander, Eddie Money, Chris Solberg][produced by Bruce Botnick]
Get a move on/Don't You Ever Say No	Eddie Money	08.1979	-	46[8]	Columbia 11064	[written by Money; Paul Collins; Lloyd Chiate]
Running back/Satin Angel	Eddie Money	09.1980	-	78[4]	Columbia 11325	[written by Radcliffe "Dougie" Bryan][produced by Ron Nevison]
Let' s be lovers again/Million Dollar Girl	Eddie Money & Valerie Carter	10.1980	-	65[6]	Columbia 11377	[written byE. Money, J. Lyon][produced by Ron Nevison]
Think i' m in love/Drivin' Me Crazy	Eddie Money	07.1982	-	16[17]	Columbia 02964	[written by E. Money, R. Oda][produced by Tom Dowd]
Shakin'/My Friends, My Friends	Eddie Money	10.1982	-	63[9]	Columbia 03252	[written by E. Money, R. Carter, E. Myers][produced by Tom Dowd]
Big crash/Backtrack	Eddie Money	11.1983	-	54[11]	Columbia 04199	[written by E. Money, D. Hitchings][produced by Tom Dowd, Eddie Money]
Club Michelle/Back On The Road	Eddie Money	02.1984	-	66[7]	Columbia 04376	[written by E. Money, R. Carter, M. Froom, R. C. Burton][produced by Tom Dowd, Eddie Money]
Take me home tonight/Calm Before The Storm	Eddie Money	08.1986	-	4[23]	Columbia 06231	[written by M. Leeson, P. Vale, P. Spector, E. Greenwich, J. Barry][produced by Richie Zito, Eddie Money]
I wanna go back/Broken Down Chevy	Eddie Money	12.1986	-	14[21]	Columbia 06569	[written by D. Chauncey, M. Byrom, I. Walker][produced by Richie Zito, Eddie Money]
Endless night/Bring On The Rain	Eddie Money	04.1987	-	21[19]	Columbia 07035	[written by J. Cesario, M. Collyer, S. Mullen][produced by Richie Zito, Eddie Money]
We should be sleeping/I Can't Hold Back	Eddie Money	09.1987	-	90[3]	Columbia 07359	[written by E. Money, G. Lowry, K. Burns, G. Thompson][produced by Richie Zito, Eddie Money]
Walk on water/Dancing With Mr. Jitters	Eddie Money	10.1988	-	9[21]	Columbia 08060	[written by J. Harms][produced by Richie Zito, Eddie Money]
The love in your eyes/Bad Boy	Eddie Money	01.1989	-	24[18]	Columbia 08532	[written by D. P. Bryant, A. Gervitz, S. Dubin][produced by Richie Zito, Eddie Money]
Let me in/Forget About Love	Eddie Money	04.1989	-	60[7]	Columbia 68739	[written by P. Gordon, D. Matkowsky][produced by Richie Zito, Eddie Money]
Peace in our time/Where's The Party	Eddie Money	12.1989	-	11[15]	-	[written by A. Hill, P. Sinfield][produced by Chris Lord-Alge]
Heaven in the back seat/Fire And Water	Eddie Money	09.1991	-	58[8]	Columbia 73976	[written by R. J. Lange, C. Joiner][produced by Keith Olsen]
I' ll get by	Eddie Money	12.1991	-	21[20]	Columbia 74109	[written by Antonina Armato,Eddie Money,Andy Hill][produced by Keith Olsen,Eddie Money,Randy D. Jackson]
Fall in love again	Eddie Money	05.1992	-	54[11]	Columbia 74262	[written by Monty Byrom,Jeff Kossack,Eddie Money][produced by Monty Byrom,Randy D. Jackson,Eddie Money]
Save A Little Room In Your Heart For Me	Eddie Money	01.1993	-	102[5]	album cut	[written by E.Money]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Eddie Money	Eddie Money	01.1978	-	37[49]	Columbia 34 909	[2x-platinium- US][produced by Bruce Botnick]
Life for the taking	Eddie Money	01.1979	-	17[26]	Columbia 35 598	[platinium-US][produced by Bruce Botnick]
Playing for keeps	Eddie Money	08.1980	-	35[17]	Columbia 36 514	[produced by Ron Nevison]
No control	Eddie Money	07.1982	-	20[44]	Columbia 37 960	[platinium-US]][produced by Tom Dowd]
Where' s the party?	Eddie Money	11.1983	-	67[19]	Columbia 38 862	[produced by Tom Dowd,Eddie Money]
Can' t hold back	Eddie Money	08.1986	-	20[58]	Columbia 40 096	[platinium-US][produced by Eddie Money and Richie Zito]
Nothing to lose	Eddie Money	10.1988	-	49[29]	Columbia 44 302	[produced by Eddie Money and Richie Zito]
Greatest hits sound of money	Eddie Money	12.1989	-	53[18]	Columbia 45 381	[gold-US]
Right here	Eddie Money	02.1992	-	160[10]	Columbia 46 756	[produced by Keith Olsen, Eddie Money, Marc Tanner, Monty Byrom and Randy D. Jackson]

Bell Notes

The Bell Notes był wczesną amerykańską grupą rock and rollową z obszaru East Meadow na Long Island, w Nowym Jorku. W 1957 roku dwóch niedoszłych boppers z East Meadow, Long Island tworzyło skład zespołu.Do saksofonisty Carla Bonura i niedawnego absolwenta collegu Ray'a Ceroni z pobliskiego Levittown dołączył basista Lenny Giambalvo, pianista Pete Kane i perkusista John Casey z pobliskiego West Hempstead.
W 1958r kwintet zwrócił uwagę deejay'a Alana Fredericksa, gospodarza programu "Night Train" w radiu WGBB Long Island ,który zaprosił ich do studia. Fredericks następnie polecił ich Bobowi Shad, który był w trakcie tworzenia swoich wytwórni Shad,Brent i Time Records; "I've Had It" ukazał się pod koniec roku i zaczął wspinać się na listy w styczniu 1959 roku, stając się dynamicznie rozwijającym się hitem, który dotarł do pierwszej dziesiątki w marcu.
 Zespół regularnie występował w Bronxie w latach 50-tych, w barze należącym do ojca Raya Tabano; on i Steven Tyler (z Aerosmith) od czasu do czasu grali między setami Bell Notes i wykonywali ich piosenkę "I've Had It". Utwór został wydany przez Time Records i był ogólnokrajowym przebojem w Stanach Zjednoczonych w 1959 roku, osiągając # 6 na liście Billboard Hot 100.
Wydali cztery kolejne single w 1959 roku - "Old Spanish Town", "That's Right","You're a Big Girl Now" i "White Buckskin Sneakers & Checkerboard Socks"- ale tylko "Old Spanish Town" trafił na listy przebojów, osiągając # 76.
 W 1960 roku zespół podpisał kontrakt z Autograph Records i wydał "Little Girl in Blue"; dwa single dla Madison Records, "Shortnin' Bread" i "Friendly Star", hit # 96 w USA i był to ich ostatni przebój; rozpadli się w 1962 roku.
W 1964 roku grupa pojawiła się w serii Nu-Trading Rock 'n Roll Trading Cards.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I've Had It/Be Mine	Bell Notes	01.1959	-	6[16]	Time 1004	[written by Carl Bonura, Raymond Ceroni][19[4].R&B Chart]
Old Spanish Town/She Went That-A-Way	Bell Notes	05.1959	-	76[7]	Time 1010	[written by Fred Johnson, Leroy Kirkland ]
Shortnin' Bread/To Each His Own	Bell Notes	08.1960	-	96[2]	Madison M 136	[written by James Whitcomb Riley]

Example

Example (ur. 20 czerwca 1982 r. jako Elliot John Gleave) jest angielskim muzykiem, który zaistniał na brytyjskiej scenie muzycznej dzięki kontraktowi z wytwórnią muzyczną The Beats, założoną przez Mike'a Skinnera z The Streets.
 Jego pseudonim pochodzi od inicjałów "E.G.", będących również skrótem od łacińskich słów "exempli gratia", które oznaczają "na przykład". Z początku nagrywał on hip-hop, później zaczął łączyć go z elektroniką i popem, skłaniając się w swojej twórczości ku muzyce house i dance.
Example ma na swoim koncie trzy albumy "What We Made" (2006), "Won't Go Quietly" (2010) oraz "Playing in the Shadows" (2011).Najbardziej znany utwór Example to oczywiście Changed  The Way You Kiss Me, lub też nowszy singiel, który powstał przy współpracy z Calvinem Harrisem - We'll Be Coming Back.
Muzyk zadebiutował w 2007 r. płytą „What We Made”.

Trzy lata później ukazał się krążek „Won't Go Quietly”, a w 2011 r. album „Playing in the Shadows”.

W roku 2013 Example powrócił z kolejnym materiałem, „The Evolution of Man”.
Example ma na swoim koncie współpracę m.in. z: Calvin Harris, Wretch 32, Chase & Status, DJ Wire, The Streets, Hadouken!, Skream, Faithless czy Lily Allen. Debiutował w 2007 r., ale to druga płyta "Won't Go Quietly" okazała się przełomowym punktem w jego karierze i przyniosła raperowi międzynarodowy rozgłos.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Don't Want To	Example	07.2007	167[1]	-	All The Chats UMR 003	[produced by Rusher ]
So Many Roads	Example	09.2007	196[1]	-	The Beats Recordings BEATS 51	[written by E. Gleave, J. Gardner, P. Williams, R. Nichols][produced by Rusher ]
Watch The Sun Come Up	Example	10.2009	19[32]	-	Data/Mos DATA 221CDX	[silver-UK][written by E. Gleave,Alex Smith][produced by Rusher ]
Won't Go Quietly	Example	01.2010	6[36]	-	Data DATA 226CDX	[silver-UK][written by E. Gleave,Alex Smith][produced by The Fearless]
Kickstarts	Example	06.2010	3[29]	-	Data GBCEN 1000284	[platinum-UK][written by Example][produced by Sub Focus ]
Last Ones Standing	Example	08.2010	27[10]	-	Data MIUCT 4619	[written by Example][produced by Bjorn Yttling]
Monster	Professor Green featuring Example	10.2010	29[13]	-	Virgin MIUCT 7431	[written by Stephen Manderson ,Elliot Gleave, James Murray, Mustafa Omer, Darren Lewis, Iyiola Babalola ][produced by Mojam ,Future Cut ]
Two Lives	Example	11.2010	84[1]	-	Ministry Of Sound CATCO 170242323	[written by Elliot Gleave, Pontus Hjelm, Amir Izadkhah, Eshraque Mughal][produced by iSHi, Amir Amor]
Unorthodox	Wretch 32 featuring Example	04.2011	2[12]	-	Levels/Ministry Of Sound GBCEN 1100197	[gold-UK][written by Jermaine Scott, Elliot Gleave ,Darren Lewis ,Iyiola Babalola, Ian Brown, John Squire ][produced by Future Cut, Shell Shock]
Changed the Way You Kiss Me	Example	06.2011	1[2][30]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1100336	[platinum-UK][written by E. Gleave,Michael Woods][produced by Michael Woods]
Stay Awake	Example	08.2011	1[1][16]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101255	[silver-UK][written by Example][produced by Nero]
Shot Yourself In The Foot Again	Example & Skream	09.2011	82[2]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101229	[written by Oliver Jones ,Elliot Gleave][produced by Skream]
Natural Disaster	Laidback Luke vs. Example	10.2011	37[10]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101220	[written by Elliot Gleave, Lucas Cornelis, van Scheppingen, Dipesh Parmar][produced by Laidback Luke]
Midnight Run	Example	11.2011	30[8]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101224	[written by Elliot Gleave][produced by Feed Me]
Playing In The Shadows	Example	11.2011	155[1]	-	Ministry Of Sound	[written by Iain Archer,Elliot Gleave][produced by Chase & Status]
Stay Awake	Example	08.2011	1[1][16]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1101255	[silver-UK][written by Example][produced by Nero]
We'll Be Coming Back	Calvin Harris featuring Example	07.2012	2[17]	-	Columbia GBARL 1200642	[platinum-UK][written by Calvin Harris, Elliot Gleave][produced by Calvin Harris]
Say Nothing	Example	09.2012	2[8]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1201008	[written by Elliot Gleave, Johnny McDaid ,Dragan Roganović ][produced by Dirty South, Moám]
Close Enemies	Example	11.2012	37[4]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1201294	[written by Elliot Gleave, Alex Smith ][produced by Alex Smith]
Perfect Replacement	Example	02.2013	46[6]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1201191	[written by Elliot Gleave ,Jon Gooch][produced by Feed Me]
All the Wrong Places	Example	09.2013	13[4]	-	Epic GBARL 1300790	[written by Elliot Gleave ,Alf Bamford ,Steve Hill][produced by Critikal]
Thursday	Pet Shop Boys featuring Example	11.2013	61[1]	-	X2 GBKPL 1300132	[written by Neil Tennant, Chris Lowe, Elliot Gleave][produced by Stuart Price]
Kids Again	Example	03.2014	13[3]	-	Epic GBARL 1301523	[written by Elliot Gleave, Alf Bamford, Fraser T Smith][produced by Fraser T ,Smith Example]
One More Day (Stay with Me)	Example	06.2014	4[6]	-	Epic GB 1101400234	[written by Elliot Gleave, Sam Preston, Alex Smith][produced by Example, Alex Smith, Critikal]
Whisky Story	Example	07.2015	96[1]	-	Epic GBARL 1500686	[written by Elliot Gleave, Jamie Reynolds ,Kevin Scales, Mark Knight ][produced by Mark Knight]
All Night	Example	01.2019	87	-	Staneric / AWAL 5056167111849	[written by Elliot Gleave, Erin McNaught][produced by Example]

Albums
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
What We Made	Example	09.2007	125[1]	-	The Beats Recordings BEATS 54	[produced by Rusher, Mike Skinner]
Won't Go Quietly	Example	06.2010	4[28]	-	Data DATACD 06	[gold-UK][produced by The Fearless, Don Diablo, Calvin Harris, MJ Cole ,Bjorn Yttling, iSHi, Sub Focus ,Chase & Status, Bart B More, Funkagenda, Wire]
Playing in the Shadows	Example	09.2011	1[1][17]	-	Ministry Of Sound MOSART 2	[platinum-UK][produced by Funkagenda, Nero, Michael Woods, Faithless, Laidback Luke, Sheldrake, DC Breaks, Brookes Brothers, Chase & Status, Feed Me, Skream, Third Strike, Tom Neville ,Dirty South, Felguk]
The Evolution of Man	Example	11.2011	13[16]	-	Ministry Of Sound MOSART 6	[gold-UK][produced by Alesso Benga, Dirty South, Feed Me, Friction ,Calvin Harris, Zane Lowe, Moám, Sheldrake ,Skream, Alex Smith, Tommy Trash ]
#Hits	Example	08.2013	11[4]	-	Ministry Of Sound MOSART 11	[gold-UK]
Live Life Living	Example	07.2014	8[5]	-	Epic 88843013912	[produced by Alex Smith, Critikal, Example ,Fraser T Smith ,Jakob Liedholm, Steve Hill ,Stuart Price, Sheldrake ]
We May Grow Old But We Never Grow Up	Example	06.2022	64[1]	-	BMG 4050538814125	-

System Of A Down

System Of A Down powstał w 1995 roku, w Los Angeles. Było to następstwem spotkania wokalisty Serja Tankiana (Serj Adam Tankian, ur. 21 sierpnia 1967 roku w Bejrucie) z młodym gitarzystą Daronem Malakianem (Daron Artie Malakian, ur. 18 lipca 1975 w Glendale), do którego doszło dwa lata wcześniej. Panowie grali wprawdzie w innych zespołach, ale szybko odkryli, że mają podobne zainteresowania i wkrótce zaczęli muzykować razem.

 Wraz z nimi grupę, która nosiła nazwę Soil, współtworzył wówczas Andranik "Andy" Khatchadurian, który grał na perkusji. Niedługo później do tej trójki dołączył Shavarsh "Shavo" Odadjian (Shavarsh Robert Odadjian, ur. 22 kwietnia 1974 roku, w Erewaniu, w Armenii). Ta czwórka wymyśliła dla zespołu nazwę System Of A Down, pod którą funkcjonuje on po dziś dzień.

 Zaczerpnięta została z poematu "Victims Of A Down", autorstwa Darona Malakiana. Jedyną zmianą personalną w tym okresie było zastąpienie Khatchaduriana Johnem Dolmayanem (John William Dolmayan, ur. 15 lipca 1973 roku w Kanadzie, wcześniej w zespole Middle Earth).

Inspiracje muzyczne członków SOAD są bardzo rozległe. Obejmują zarówno rock, punk, thrash metal, death metal, jak i ludową muzykę ormiańską. Można się też doszukać w niej elementów jazzowych.
Pierwszym zarejestrowanym przez zespół materiałem było trzyutworowe demo z kompozycjami "Honey", "Temper" i "Soil". Krążyło ono po Los Angeles i wywołało spore zainteresowanie fanów twórczością nieznanej jeszcze wówczas formacji. Kariera SOAD nabrała tempa, gdy w 1997 roku na koncercie w klubie "Viper Room", w Hollywood, zespół zobaczył słynny producent Rick Rubin. Styl kwartetu przypadł mu do gustu i wkrótce muzycy podpisali kontrakt z należącą do niego wytwórnią American Recordings. Rok później supportowali na trasie Slayer (odwiedzili m.in. Polskę, lecz niestety nie zostali u nas miło przyjęci – fani wygwizdali ich, rzucali różne przedmioty w kierunku muzyków).
W końcu przyszedł czas na debiutancki krążek. Sesja nagraniowa odbyła się w Sound City Studio, poza rejestracją partii wokalnych (nagrano je w domu Ricka Rubina). Album "System Of A Down" ukazał się w 1998 roku i został dobrze przyjęty przez publiczność i krytyków. SOAD zagrał na festiwalu Ozzfest, gdzie przyjęto go owacyjnie. Wkrótce debiut zespołu pokrył się platyną w USA.
 Kwartet nie spoczął na laurach i przygotował album, który zachwycił cały świat rozkochany w ciężkiej, ambitnej i pełnej emocji muzyce. "Toxicity" ukazał się w 2001 roku, a promował go singel z piosenką "Chop Suey", do której powstał wideoklip. Ciekawostką było to, iż fani-statyści zjechali na plan realizacji teledysku z różnych stron Ameryki Północnej, a jego rejestracja przerodziła się w koncert zespołu.
"Toxicity" kilkakrotnie pokrył się platyną. Muzycy nie wydawali jednak pieniędzy na luksusowe domy czy samochody. Daron założył wytwórnię eatURmusic, zaś Serj - Serjical Strike. Wokalista współpracował ponadto z awangardową folkową grupą Arto Tuncboyaciyana w projekcie pod nazwą Serart (artysta ten pojawia się gościnnie na "Toxicity"). Tankian poza tym dał się poznać jako aktywny działacz społeczny i krytyk administracji prezydenta George'a W. Busha. Ściągnął na siebie gromy wypowiedzią po zamachu z 11 września 2001, kiedy powiedział, iż Ameryka zasłużyła na atak terrorystyczny.
Rok po wydaniu "Toxicity" SOAD uraczyli fanów tzw. odrzutami z sesji nagraniowej do drugiego krążka, które ukazały się pod tytułem "Steal This Album!". Sukces komercyjny był może nieco mniejszy, ale krytycy byli zgodni co do tego, że niejeden zespół chciałby mieć takie odrzuty na swojej płycie.
Po serii koncertów w różnych zakątkach świata SOAD powrócił do studia, aby z Rickiem Rubinem zarejestrować nowy materiał. Efektem sesji było tyle nagrań, że zespół postanowił wydać w 2005 roku aż dwie płyty. Pierwsza z nich nosi tytuł "Mezmerize" i ukazuje się w maju 2005. Druga, zatytułowana "Hypnotize", ma wyznaczoną datę premiery na jesień.
Na "Mezmerize" znalazło się 11 utworów, a krążek promuje singel z piosenką "B.Y.O.B.". W warstwie tekstowej jak zwykle w przypadku SOAD nie zabrakło nawiązań do kwestii społecznych i politycznych ("Sad Statue", "B.Y.O.B."). Dwie ostatnie kompozycje na albumie dotyczą pustki i smutku, które towarzyszą tym, którzy mieszkają w Hollywood ("Old School Hollywood", "Lost In Hollywood").

"Robimy muzykę ponieważ ją kochamy, a naszym zadaniem jest nie tylko przekazanie pewnych prawd polityczno-społecznych. Chcielibyśmy dotknąć wszystkich form publicznych. Nie koncentrujemy się wyłącznie na agresji. Złość staje się bardziej agresywna kiedy wpierw jesteś spokojny. To jest właśnie klucz do naszej dynamiki" – mówi o swoich tekstach Serj Tankian.

Nagrania System Of A Down można znaleźć na wielu ścieżkach dźwiękowych, m.in. do filmów "Strangeland", "Marmelade", "Krzyk 3", "Spiders", "Heavy Metal 2000", "Storaged", "Blair Witch 2", "Dracula 2000", "Metro". Pojawiły się one również na albumach poświęconych innym zespołom, np. "Navity In Black 2" ("Snowblind" - Black Sabbath). Serj Tankian pojawia się gościnnie na krążku Hed (p.e.) w utworze "Feel Good" i na płycie Tony'ego Iommiego ("Iommi") w piosence "Patterns".
Tankian ma też na swoim koncie 100-stronicowy tomik poezji, zatytułowany "Cool Gardens". Wokalista przewodzi także ruchowi "Axis Of Justice" wraz z Tomem Morello z Audioslave (wcześniej Rage Against The Machine). Obaj panowie prowadzą comiesięczną audycję radiową pod nazwą Axis Of Justice Radio Station, w której dyskutują na tematy polityczne, zapraszają gości i puszczają muzykę.
Serj pracuje również nad wspólną płytą ze szkocką wokalistką Petrą Jolly. Ma się ona nazywać "Bad Girls" i zawierać muzykę elektroniczną, nieco trip-hopową z popowymi wokalami.
Daron poza swoją prowadzeniem wytwórni, pojawiał się gościnnie podczas koncertów innych artystów oraz w trackcie wydarzeń sportowych z udziałem znanych osób ze świata muzyki. Shavo z kolei zagrał epizod w komedii "Zoolander" (piekarza). Zajmuje się również DJ-owaniem. To on wyreżyserował klipy do utworów "Toxicity" i "Aerials" oraz teledysk do utworu "Mine" zespołu Taproot.
Zgodnie z zapowiedziami, niespełna pół roku po premierze "Mezmerize" na sklepowe półki trafiła płyta "Hypnotize". Materiał ukazał się w wersji CD oraz na DualDiscu. Na stronie DVD znalazły się materiały zza kulis oraz fragmenty sesji nagraniowej obu płyt SOAD. Kopertę płyty zaprojektował Vartan Malakian, ojciec Darona, twórca oprawy graficznej do "Mezmerize". Krążek wypełniło 12 kompozycji, zaś całość promował singel z utworem tytułowym.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sugar /War? [live]	System Of A Down	05.1998	136[1]	-	American-Columbia 667478-7	[platinum-US][written by Serj Tankian, Daron Malakian, Shavo Odadjian][produced by Rick Rubin, System of a Down]
Chop Suey /Johnny	System Of A Down	10.2001	17[10]	76[20][01.02]	Columbia 6720342	[5x-platinum-US][platinum-UK][Written by: John Dolmayan/Daron Malakian/Shavarsh Odadjian/Serj Tankian][produced by Rick Rubin, Daron Malakian,Serj Tankian]
Toxicity/Storaged	System Of A Down	03.2002	25[6]	70[13]	Columbia 6725025	[3x-platinum-US][silver-UK][Written by: John Dolmayan/Daron Malakian/Shavarsh Odadjian/Serj Tankian ][produced by Rick Rubin, Daron Malakian,Serj Tankian]
Aerials	System Of A Down	07.2002	34[2]	55[20]	Columbia 6728692	[2x-platinum-US][silver-UK][Written by: Daron Malakian/Serj Tankian ][produced by Rick Rubin, Daron Malakian,Serj Tankian]
Innervisions	System Of A Down	12.2002	-	107[9]	album cut	[Written by: Daron Malakian/Serj Tankian ][ Producer - Daron Malakian , Rick Rubin]
B.Y.O.B.	System Of A Down	04.2005	-	27[20]	Columbia COL 675914 1	[3x-platinum-US][silver-UK][Written by: Daron Malakian/Serj Tankian ][ Producer - Daron Malakian , Rick Rubin]
Question!	System Of A Down	09.2005	41[4]	102[7]	American/Columbia 6760562	[gold-US][Written by: Serj Tankian ][ Producer - Daron Malakian , Rick Rubin]
Hypnotize/Forest	System Of A Down	11.2005	48[7]	57[15]	American/Columbia 82876741302	[platinum-US][Written by: Daron Malakian/Serj Tankian ][Producer - Daron Malakian , Rick Rubin]
Lonely day	System Of A Down	04.2006	-	123[4]	-	[platinum-US][Written by: Daron Malakian][Producer - Daron Malakian , Rick Rubin]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
System Of A Down	System Of A Down	06.1998	103[39]	124[34]	American 68 924 [US]	[2x-platinium-US][gold-UK][produced by Rick Rubin, System of a Down]
Toxicity	System Of A Down	09.2001	13[97]	1[1][109]	Columbia 5015346	[6x-platinium-US][2x-platinum-UK][produced by Rick Rubin, Daron Malakian, Serj Tankian]
Steal This Album	System Of A Down	11.2002	56[11]	15[23]	American Recordings 5102482	[platinium-US][gold-UK][produced by Rick Rubin, Daron Malakian]
Mezmerize	System Of A Down	05.2005	2[25]	1[1][40]	American/Columbia 5190002	[2x-platinium-US][gold-UK][produced by Rick Rubin, Daron Malakian]
Hypnotize	System Of A Down	12.2005	11[11]	1[1][28]	American/Columbia 82876726112	[platinum-US][gold-UK][produced by Rick Rubin, Daron Malakian]

Cribs

To było późne lato albo wczesna jesień roku 2001. Światło dzienne ujrzała wówczas niepozorna płyta "Is This It?" garażowego zespołu z Nowego Jorku. Dwa lata później ukazał się album "Room on Fire", w dużej mierze opierający się na komercyjnym sukcesie debiutu, jednak zdecydowanie mu nie dorównujący. Tak w telegraficznym skrócie przedstawia się historia The Strokes – kapeli, której bez wątpienia zawdzięczamy popularyzację nurtu zwanego garage rock revival.
 Jednak mamy rok 2004, a The Strokes znajdują się w ślepym zaułku, z którego nie wyprowadzi ich raczej kopiowanie samych siebie. Godnych następców nie widać, są za to naśladowcy dość mocno wyeksploatowanego stylu. O kim mowa? O debiutantach z Anglii. Skład indie-rockowej grupy The Cribs to bracia Gary, Ryan i Ross Jarman. Zespół powstał w 2001 roki i do tej pory nagrał już 3 albumy, które cieszyły się ogromną popularnością.
Debiutanckie wydawnictwo nosiło tytuł „The Cribs” i ukazało się w 2004 roku. Kolejny album – „The New Fellas” wydany rok później – znalazł się na 11. miejscu corocznego podsumowania najlepszych płyt magazynu „New Musical Express”. Z tej płyty pochodził wielki przebój zespołu – „Hey Scenesters!”.
 Na kolejny krążek musieliśmy czekać aż trzy lata. Album „Men's Needs, Women's Needs, Whatever” wyszedł w maju 2007 roku. Nad jego produkcją czuwał Alez Kapranos z formacji Franz Ferdinand. Największą popularnością cieszyły się single „Moving Pictures” i „I’m a Realist”.

Niestety nie da się ukryć, że trio bezwstydnie wzoruje się na The Strokes. Ich kreatywność na własnych płytach jest minimalna, co udowadniają takimi kawałkami jak "Learning How To Fight" czy "What About Me", które są śmieszną kalką piosenek bardziej znanych kolegów. W przeciwieństwie do Jet czy The Datsuns na muzykę The Cribs można spojrzeć z przymruzeniem oka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Another Number / Baby Don't Sweat	Cribs	11.2003	126[1]	-	Wichita WEBB 051	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Ed Deegan, Bobby Conn]
You were always the one	Cribs	03.2004	66[2]	-	Wichita WEBB 059SC	[written by Cribs]
What about me	Cribs	05.2004	75[2]	-	Wichita WEBB 061	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman]
Hey scenesters	Cribs	04.2005	27[5]	-	Wichita WEBB 074SX	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][ Producer: Collins/The Cribs]
Mirror Kissers	Cribs	06.2005	27[4]	-	Wichita WEBB 080SCD	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Edwyn Collins]
Martell	Cribs	09.2005	39[3]	-	Wichita WEBB 092SCD	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by The Cribs]
You're Gonna Lose Us / The Wrong Way To Be	Cribs	12.2005	30[6]	-	Wichita WEBB 097SCD	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Bernard Butler]
Men's Needs	Cribs	05.2007	17[6]	-	Wichita WEBB 124SCD	[silver-UK][written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Alex Kapranos]
Moving Pictures	Cribs	08.2007	38[2]	-	Wichita WEBB 128SCD	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Alex Kapranos]
Don't You Wanna Be Relevant?/ Our Bovine Public	Cribs	11.2007	39[2]	-	Wichita WEBB 156SCD	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman][produced by Alex Kapranos]
My Life Flashed Before My Eyes	Cribs	03.2008	193[1]	-	Wichita	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman & Ross Jarman]
Cheat On Me	Cribs	08.2009	80[4]	-	Wichita MIUCT 4054	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman ,Ross Jarman and Marr][produced by Nick Launay]
Housewife/ Etching	Cribs	08.2010	105[1]	-	Wichita WEBB 271 S	[written by Gary Jarman, Ryan Jarman ,Ross Jarman and Marr][produced by Ryan Jarman with Edwyn Collins]

Albums
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The New Fellas	Cribs	07.2005	78[1]	-	Sonic Blew COOP 811CD	[silver-UK][produced by Edwyn Collins]
Men's Needs, Women's Needs, Whatever	Cribs	05.2007	13[16]	-	Sonic Blew COOP 812CD	[gold-UK][produced by Alex Kapranos]
Ignore the Ignorant	Cribs	09.2009	8[8]	-	Wichita WEBB 220CD	[silver-UK][produced by Nick Launay]
In the Belly of the Brazen Bull	Cribs	05.2012	8[8]	-	Wichita WEBB 335CD	[produced by The Cribs, Dave Fridmann, Steve Albini]
Payola: 2002–2012	Cribs	03.2013	69[1]	-	Wichita WEBB 360CD	[produced by The Cribs, Ed Deegan, Edwyn Collins, Bernard Butler, Alex Kapranos, Nick Launay, Dave Fridmann, Steve Albini, Lee Smith, Jamie Lockhart, Will Jackson]
For All My Sisters	Cribs	03.2015	8[8]	-	Sonic Blew 88875052922	[produced by Ric Ocasek]
24-7 Rock Star Shit	Cribs	08.2017	8[1]	-	Sonic Blew 506046341992	[produced by Steve Albini]
Night Network	Cribs	12.2020	19[1]	-	Sonic Blew COOP 804CD	[produced by The Cribs]
The Cribs	Cribs	08.2022	23[1]	-	Sonic Blew COOP 810CD	[produced by Ed Deegan, Bobby Conn]

Captain Beyond

CAPTAIN BEYOND, grupa brytyjsko-amerykańska. Powstała w marcu 1972r w Los Angeles. Jej trzon ustanowili; Rod Evans (19.01.1947r, Edynburg, Szkocja) - voc, znany z Deep Purple, oraz Larry „Rhino" Reinhardt (7.07.1948r, Floryda) -g, LeeDorman (19.09.1945r, St. Louis, Missouri)-b, p, voc, wywodzący się z Iron Butterfly. Składu dopełnił Bobby Caldwell - dr, perc, p, vib, voc, były współpracownik Johnny'ego Wintera. W 1973r, wkrótce po nagraniu płyty "Captain Beyond", odszedł Caldwell.

 Nawiązał współpracę z Rickiem Derringerem, znowu grywał też u boku Wintera, a w końcu dołączył do zespołu Armageddon. Podczas pracy nad albumem „Sufficiently Breathless" formację wsparli w studiu: Marty Rodriguez - dr, Guille Garcia - perc, Reese Wynans - p i Paul Hornsby - k. W1974r drogi muzyków się rozeszły. Dwa lata później grupa wznowiła działalność, a w składzie oprócz Reinhardta, Dormana i Caldwella znalazł się Willy Daffern - voc, który wcześniej był perkusistą zespołu Truk. W studiu podczas sesji „Dawn Explosion" formację wspomógł John Stronach- perc.
 

Zadebiutowała wybornym, ale niestety niedocenionym albumem „Captain Beyond". Nagrała go wiosną 1972r, w pierwszych miesiącach działalności, w studiach Sunset Sound Recorders i Record Plant w Los Angeles, bez udziału producenta spoza własnego grona, a wydała w lipcu tego roku (w efektownej trójwymiarowej okładce). Dedykowaną pamięci Duane'a Allmana płytę wypełniła niezwykła, wielowątkowa suita o tematyce kosmicznej. W tej bogatej muzyce o hardrockowej ekspresji wymieszały się różne wpływy, i hendrixowskiego rocka (Raging River Of Fear, I Can't Feel Nothin' Part 1), i psychodelii spod znaku Pink Floyd (Myopic Void), i jazzu (Thousand Days OfYesterdays), i przesyconego latynoskim duchem grania a la Santana (Mesmerization Eclipse, As The Moon Speaks - Return). Powstała wszakże całość spójna, frapująca, od pierwszych do ostatnich chwil przykuwająca uwagę słuchacza. Intrygowały zwłaszcza świetne partie gitarowe w wykonaniu Reinhardta. 

Mniej udanym dziełem był album „Sufficiently Breathless", nagrany na początku 1973r w studiach Capricorn w Macon w Georgii i Record Plant w Sausalito w Kalifornii, wydany w sierpniu tego roku, znowu dedykowany pamięci muzyka The Allman Brothers Band - Barry'ego Oakleya. Nie brakowało na nim świetnych utworów, jak łączące w sobie elementy rocka, jazzu, muzyki latynoskiej i soulu Drifting In Space, Distant Sun czy Everything's A Circle, nie układały się jednak w równie przekonującą całość jak poprzednio. Wyżej oceniano płytę następną, „Dawn Explosion", zrealizowaną w Record Plant w Sausalito z Johnem Stronachem jako współproducentem, wydaną w maju 1977r i znowu zawierającą wspaniałą kosmiczną suitę. Niektóre jej fragmenty zachowały soulowy odcień (A Speck Within A Sphere), inne miały jednak wiele z hardrockowej mocy wczesnych utworów (Do Or Die, Fantasy, Oblivion).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
As the moon speaks/Thousand days of yesterdays [Time since come and gone	Captain Beyond	09.1972	-	-	Capricorn 0013	[written by Bobby Caldwell, Rod Evans][produced by Captain Beyond]
Drifting in space/Sufficiently breathless	Captain Beyond	09.1973	-	-	Capricorn 0029	[written by Lee Dorman][produced by Captain Beyond]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Captain Beyond	Captain Beyond	08.1972	-	134[12]	Capricorn 0105	[produced by Captain Beyond]
Sufficiently breathless	Captain Beyond	09.1973	-	90[10]	Capricorn 0115	[produced by Phil Walden
Dawn explosion	Captain Beyond	06.1977	-	181[2]	Warner 3047	[produced by John Stronach and Captain Beyond]