Tiny Yong

Thiên Hương (ur. 8 lutego 1944 r.), zwykle nazywana Tiny Yong,
to piosenkarka popularna we Francji w latach 60. XX wieku. Urodziła się we Francuskich Indochinach i ma wietnamskie pochodzenie. 

 

Thiên Hương urodziła się w Phnom Penh, stolicy Kambodży, w ówczesnych Francuskich Indochinach. Jej ojciec był lekarzem. Jako dziecko przeprowadziła się z rodziną do Sajgonu, gdzie studiowała w Couvent des Oiseaux w Đà Lạt. W 1958 roku rodzina przeniosła się do Paryża, gdzie jej ojciec kontynuował pracę lekarza, a matka otworzyła wietnamską restaurację.Thien Huong pobierała lekcje aktorstwa i po raz pierwszy pojawiła się na scenie w 1960 roku w „Les Justes” Alberta Camusa i „L’Épouse injustement soupçonnée” Jeana Cocteau. Śpiewała również piosenki wietnamskie i francuskie w lokalnym kabarecie „La table du mandarin”.  

 

W 1961 roku Thien Huong wydała swoją pierwszą EP-kę „Le Monde de Suzie Wong”, na której akompaniował jej Jacques Loussier. Wystąpiła w telewizji w programach „L’École des vedettes” i „Discorama” oraz w filmie Roberta Hosseina „Le Jeu de la vérité”. Z piosenkarzem Jeanem Philippe'em nagrała utwór „La Prison de bambou”, który w 1962 roku zdobył nagrodę Prix Marco Polo de Venise. W tym samym roku zagrała w filmie Piero Pierottiego „Marco Polo”, śpiewała w ścieżce dźwiękowej do filmu Marcela Camusa „L’Oiseau de paradis” i kontynuowała występy w telewizji i klubach nocnych.

 

  W 1963 roku Jacqueline i Henri Salvador podpisali z nią kontrakt z wytwórnią płytową Disques Salvador i nadali jej pseudonim Tiny Yong. Jej pierwsze wydawnictwo w tej wytwórni zawierało utwory „En rêve”, wersję utworu Roya Orbisona „In Dreams”, oraz „Tais-toi petite folle”, wersję utworu The Shirelles „Foolish Little Girl”, które zyskały popularność. Po nich ukazał się „Je ne veux plus t’aimer”, jej wersja utworu Goffina i King  „I Can't Stay Mad at You”, po raz pierwszy nagrana przez Skeetera Davisa. Tiny Yong zyskała popularność w programie radiowym „Salut les copains”, który promował ją jako jedną z wokalistek nowej fali „yé-yé”, a kilka jej nagrań stało się hitami na listach przebojów we Francji. 

 

Nadal regularnie pojawiała się we francuskiej telewizji i reklamach, zyskując przydomek „la yéyé du pays du sourire” (choć nie pochodziła z Tajlandii, nazywanej czasem „krainą uśmiechów”).  W 1964 roku wydała EP-kę „Je t’attendrai”, na której znalazł się utwór „Les garçons m’aiment”, wersja piosenki Jeffa Barry’ego i Ellie Greenwich „When the Boy’s Happy (The Girl’s Happy Too)”. Na kolejnej EP-ce znalazła się piosenka „Tiny”, częściowo autobiograficzna, a także kilka piosenek napisanych przez Henriego Salvadora, a także wersja utworu Beatlesów „Eight Days a Week” („Huit jours par semaine”). Wystąpiła również w filmie „Les Parias de la gloire”, a w 1965 roku wzięła udział w konkursie Rose d'Or.  

 

W kwietniu 1966 roku po raz ostatni wystąpiła w telewizji. Wkrótce potem zakończyła karierę nagraniową po nieporozumieniu z Jacqueline i Henrim Salvadorem.Wystąpiła w filmie Nicolasa Gessnera z 1967 roku „La Blonde de Pékin”. W 1968 roku wróciła do Sajgonu, gdzie występowała w kabarecie, zanim zdecydowała się wycofać z występów publicznych. W 1970 roku wróciła do Paryża i po raz ostatni zagrała w serialu telewizyjnym „Allô Police”. Po przejściu na emeryturę z branży rozrywkowej wyszła za mąż i otworzyła kilka restauracji, najpierw w Paryżu, a później w Saint-Germain-des-Prés, Pont-sur-Yonne i Montpellier. Nadal mieszka w Montpellier. W 2017 roku wydano kompilację jej nagrań na płycie CD.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
En Rêve (In Dreams)/Syracuse/Tais-Toi Petite Folle (Foolish Little Girl)/Ma Poupée (Charms)	Tiny Yong	03.1963	B1:30[18]	-	Salvador 432.905	[B1:written by H Miller, H Greenfield, M Pon]
Je Ne Veux Plus T'Aimer (I Can't Stay Mad At You)/Le Carrosse Blanc/Tu Es Seule (String Along)/Un Seul Garçon Sur La Terre (The Boy Of The Year)	Tiny Yong	10.1963	B2:55[16]	-	Salvador 432.989	[B2:written by Bob Goodman, R. Mullan, B. Michel]
Je T'Attendrai/Les Garçons M'Aiment (When The Boy's Happy)/Il Reviendra (Little Girl Blue)/Mon Chien Et Moi	Tiny Yong	02.1964	A2:62[4]	-	Salvador 434.840	[A2:written by J. Barry, E. Greenwich, Bernard Michel]
Huit Jours Par Semaine (Eight Days A Week)/Tu Es Le Roi Des Menteurs/Le Tigre (Paper Tiger)/Je Reviens Pour Toi (I'm Coming For You)	Tiny Yong	03.1965	A1:78[2]	-	Rigolo RI 18728	[A1:written by John Lennon, Paul McCartney, M. Pon]