Irving Mills, syn emigrantów, wykazywał się dużą przedsiębiorczością w różnych aspektach muzycznego biznesu pomimo minimalnego formalnego wykształcenia. Posiadał instynkt oceny muzyki i muzyków, szlifowany w młodości podczas pracy w nowojorskich restauracjach, gdzie mógł poznawać najnowsze piosenki i najlepszych wykonawców. Chociaż nie jest muzykiem, miał dobry głos, zatrudniając się jako song-plugger.
Założył firmę wydawnictw muzycznych w 1919 roku i podpisując następnie wiele kontraktów z nieznanymi jeszcze kompozytorami jak Hoagy Carmichael i Dorothy Fields. Mills stworzył także orkiestrę z najlepszych wówczas muzyków, aby nagrać swój materiał. Założył agencję rezerwacji i prowadził firmę nagraniową dla swoich zespołów, w tym Hotsy Totsy Gang od nazwy klubu w Nowym Jorku . Jego pierwszy sukces jako autora tekstów był utwór we współpracy z Jimmy McHugh i Gene Austin "When My Sugar Walks Down the Street" (1924).
Mills towarzyszył początkowi kariery Duke'a Ellingtona i Caba Calloway'a, którzy otwierali Cotton Club piosenką, którą Mills napisał z Clarence Gaskill "Minnie Moocher" (1931). Cab Calloway odniósł międzynarodowy sukces utworem Millsa "Hi-De-Ho" . Od 1926 do 1939r Mills był menadżerem orkiestry Duke Ellingtona , śpiewał w niektórych ich nagraniach, i napisał teksty do kilku piosenek: "Mood Indigo" (1931), "It Don't Mean a Thing (If It Ain't Got That Swing ) " (1932)," Sophisticated Lady " (1933),"Solitude"(1935) i " Caravan " (1937). W 1943 roku wyprodukował film Stormy Weather, ale wrócił do działalności w dziedzinie odkrywania i promowania artystów i muzyki.
Mills był jednym z pierwszych, który nagrywał razem z czarnymi muzykami, wspólnie z dwunastoma białymi muzykami i orkiestrą Duke Ellingtona nagrał "St Louis Blues " po jednej stronie i wiązankę piosenek o nazwie "Gems from Blackbirds of 1928" z drugiej strony, śpiewając z orkiestrą Ellingtona.
Jednym z jego innowacji był "zespół w zespole", nagrania w małych grupach (zaczął to w 1928 r. przez organizowanie dla członków zespołu Bena Pollacka, by nagrać małe grupy dla różnych wytwórni bez pobierania opłat, podczas gdy Pollack miał umowę na wyłączność z Victor). To samo później robił Benny Goodman, Artie Shaw, i wiele innych zespołów.
Irving założył również Mills Mills Artists Booking Company.W 1934 roku założył orkiestrę dziewczęcą, na czele z Iną Ray. Dodał do nazwy Hutton i tak powstała popularna orkiestra Iny Ray Hutton .
Pod koniec 1936 roku z udziałem Herberta Yatesa z American Record Corporation, Irving założył wytwórnię Master and Variety , które na krótki czas życia była dystrybuowana przez Brunswick i Vocalion .
Irving nagrywał przez cały czas i stał na czele American Recording Company, obecnie Columbia Records. Gdy radio miało okres swego rozkwitu Irving śpiewał w sześciu stacjach radiowych przez siedem dni w tygodniu . Jimmy McHugh, Sammy Fain i Gene Austin po kolei byli jego akompaniatorami.
Irving żył ponad 91 lat. Pomimo jego ograniczonej edukacji formalnej Irving Mills czuł się dobrze w każdej firmie. Jego miejsce w historii jazzu opierał przede wszystkim na swoich talentach biznesowych, a nie na swoim śpiewie i umiejętności pisania piosenek, ale to jego umiejętności w zakresie zarządzania i imperium wydawnicze, były kluczowe dla historii i finansowego sukcesu jazzu. Ze względu na jego promocję czarnych muzyków gazety pisały o nim jako Abrahamie Lincolnie muzyki.
Single
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Ain't Misbehavin' / Doin' the New Low Down | Irving Mills and His Hotsy Totsy Gang | 10.1929 | - | 8[3] | Brunswick 4535 | - |
| Stardust / Melancholy [by Joe Rines and His Triadors] | Irving Mills and His Hotsy Totsy Gang | 01.1930 | - | 20[1] | Brunswick 4587 | - |
