Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Derbyshire. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Derbyshire. Pokaż wszystkie posty

niedziela, 24 listopada 2024

Tracy Shaw

Tracy Shaw (ur. 27 lipca 1973r) jest brytyjską aktorką i piosenkarką.   Shaw urodziła się w branży hotelarskiej i pubowej, w czasie gdy jej rodzice prowadzili Talbot Hotel w Belper, Derbyshire. Uczęszczała do Saint Ralph Sherwin Comprehensive School (obecnie Saint Benedict Catholic Voluntary Academy) w Derby, uczyła się tańca klasycznego w Hilda Davis School of Dance w Belper i poszła do Arden School of Theatre w Manchester w 1990 roku, gdzie uzyskała dyplom z teatrologii. 
 
Jej najbardziej znaną rolą jest rola Maxine Peacock w długo trwającej operze mydlanej Coronation Street. Jednak Shaw popadła w konflikt z szefami serialu, gdy podobno próbowali obciąć jej pensję o 20 000 funtów rocznie, w wyniku czego zrezygnowała z roli. Postać Shaw spotkała tragiczny koniec w odcinku wyemitowanym 13 stycznia 2003 r., kiedy została zamordowana przez Richarda Hillmana (w tej roli Brian Capron). Wystąpiła również w licznych serialach ITV. W 2003 r. Shaw zagrała rolę Sally w sztuce teatralnej The Blue Room, grając u boku Jasona Connery'ego. Od narodzin dzieci Shaw sporadycznie wracała do aktorstwa i występowała w kilku trasach krajowych, w tym Mum's the Word (2010), Busy Body (2011) i The Cat and the Canary (2021), a także w głównych rolach w pantomimach w Worthing i Southsea. 
 
 Miała również krótką karierę popową w 1998 r., wydając dwa single w wytwórni Love This Records, „Ridin' High” i cover przeboju Lonniego Gordona z pierwszej dziesiątki, „Happenin' All Over Again”. 
 
  Miała serię głośnych romansów, w tym zaręczyny z Darren Day. Wyszła za Roberta Ashwortha w czerwcu 2001 roku, ale na początku miała serię problemów, w tym kłótnię w samolocie powrotnym z Karaibów po tym, jak kręciła program ITV Wish You Were Here...?. W 2015 roku Ashworth obwiniła podsłuchiwanie telefonów o zrujnowanie swojej kariery i małżeństwa. Jej małżeństwo zakończyło się rozwodem w 2004 roku, a Shaw zamieszkała z przyjaciółką z dzieciństwa, z którą następnie się zaręczyła. Para obecnie mieszka w Caversham Heights w Berkshire i ma dwóch synów. 
 
W 2000 roku prześladowca Kevin Sedgwick przyznał się do winy za nękanie Shaw przez okres pięciu lat. Napisał do niej wiele listów, a także do gwiazd Coronation Street, Jacqueline Pirie i Jennifer James, i kręcił się po terenie Granada Studios w Manchesterze, objął Shaw i poprosił o pocałunek.  Sedgwick przyznał się później tego samego roku do licznych aktów rażącej nieprzyzwoitości wobec dzieci. Podobno cierpiał na słyszenie głosów w głowie.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Happenin' All Over AgainTracy Shaw07.199846[3]-Recognition CDREC 2 [written by Stock/Aitken/Waterman][produced by Mike Stock & Matt Aitken]
Ridin' HighTracy Shaw10.199878[1]-Recognition CDREC 5 [written by Stock/Aitken ][produced by Mike Stock & Matt Aitken]

poniedziałek, 15 maja 2023

Anti-Pasti

ANTI-PASTI, grupa brytyjska. Powstała w 1978 w Derby. Wyłoniła się z zespołu The Scrincers, który tworzyli: Dugi Tinka Bell - voc, g, Russell Maw i Eddie Barke. Motorem przemiany The Scrincers w Anti-Pasti był Martin Roper, który dołączył jako perkusista, ale niebawem został w formacji wokalistą. W okresie metamorfozy doszło do zmiany składu, ponieważ Maw przyjął propozycję współpracy z The Allies (później dał się poznać jako lider kolejno Aftermath LJK i The Egyptian Kings), a odszedł też Barkę, oburzony, że grupa włączyła do repertuaru obrazoburczy jego zdaniem utwór Nailed To The Cross. Zamiast nich pozyskano Stu Winfielda - b i Stana Smitha - dr.

 

Na przełomie 1980 i 1981 Winfielda i Smitha zastąpili Will Hoon - b i Kev Nixon - dr. Na początku 1982 dołączył Ollie Hoon - g, brat Willa. W październiku tego roku odszedł Roper. W 1984 przestała istnieć. W 1995 z inicjatywy Nixona wznowiła na krótko działalność koncertową.
Trasa po kraju u boku UK Subs zapewniła jej opinię jednej z najbardziej obiecujących formacji punkrockowych przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. W listopadzie 1980 wydała własnym kosztem (z nalepką Dose) czwórkę "Four Sore Points", zawierającą takie utwory, jak No Government, 1980 i Something New

Popularność płytki ułatwiła jej podpisanie kontraktu z małą firmą Rondolet z Mansfield. Dla niej nagrała niemal wszystkie następne płyty, jak single Let Them Free/Another Dead Soldier ze stycznia 1981 i Six Guns/Now's The Time/Call The Army z października tego roku oraz East To The West/Burn In Your Own Flames z maja 1982 i Caution To The Wind/Last Train z września tego roku, a także albumy "The Last Call" z lipca 1981 i "Caution To The Wind" z czerwca 1982. Wyjątkiem był maksisingel Don't Let 'Em Grind You Down z maja 1981, firmowany razem z Exploited i wydany przez Superville.
 

Promowała swoje płyty koncertując intensywnie na terenie całego kraju, np. w 1981 podczas wspólnej trasy Apocalypse Punk Tour z Discharge, Exploited, Chron Gen i The Anti-Nowhere League

Zyskała dużą popularność, wypowiadając się w swoich prostych, hałaśliwych i gniewnych utworach przeciwko politykom, armiom, eksperymentom z bronią nuklearną i wojnom (np. No Government, Let Them Free, Another Dead Soldier, Six Guns, Call The Army, Night Of The Warcry, St. George Gets His Gun, X Affair, Hate Circulation). Jej największym przebojem był utwór Six Gun w stylu The Clash, odnotowany na pierwszym miejscu niezależnych list przebojów.
 

Roper jako solista zadebiutował płytą "The Death Penalty EP" (Rondolet, 1983). Inni muzycy wywodzący się z Anti-Pasti utworzyli zespół The Linkmen, który zadebiutował czwórką "Every Inch A King" (Kitchenware, 1984).

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Don't Let 'Em Grind You Down [Extracts from "The Edinburgh Live Nite Club Sessions" 1981 ]Exploited/Anti-Pasti12.198170[1]-The Exploited Record Company Exp 1003-

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The Last CallAnti-Pasti08.198131[7]-Rondelet ABOUT 5-

wtorek, 21 lipca 2020

Chris Spedding

Ur. 17.06.1944 r. w Sheffield w hrabstwie Yorkshire, Anglia. Nowatorski, choć nie w pełni doceniany gitarzysta, debiutował w beatowej grupie The Vulcans, po czym postanowił zarabiać na życie w trasach koncertowych zespołów country i na pokładzie pasażerskiego statku "Himalaya".

Występy w zespołach Alana Price'a i Paula Jonesa poprzedziły członkostwo w zespole The Battered Ornaments. Dzięki zaprezentowanej tam technice i muzycznej wyobraźni, Spedding zabłysnął wkrótce na solowym albumie Jacka Bruce'a Songs For A Tailor oraz w renomowanej jazz-rockowej grupie Nucleus. Nagraniom studyjnym z Lulu, Dusty Springfield i Johnem Cale'em towarzyszyły dwa niskonakładowe longplaye gitarzysty: Backward Progression i The Only Lick I Know.

Ciekawym pomysłem był zespół Sharks założony wraz z eks-basistą Free, Andym Fraserem, jednak wewnętrzne tarcia uniemożliwiły instrumentalistom pełną realizację zamierzenia. W 1975 r. Spedding powrócił do działalności solowej, towarzysząc równocześnie Royowi Harperowi w efemerycznej grupie Trigger. Rozwichrzona osobowość muzyka rzutowała niefortunnie na jego artystyczną karierę. Wydał majątek na ekscentryczny kostium, by wystąpić wraz z telewizyjną grupą The Wombles; udawał też nastolatka na popowo-punkowych singlach produkowanych przez Mickiego Mosta. Singel "Motor-Biking" z 1975 r. dostał się wprawdzie zasłużenie do brytyjskiej Top 20, jednak dziwaczne pomysły ciążą do dziś nad poważniejszymi dokonaniami Speddinga.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Rock & roll band/Goodbye we loved you [madly]Chris Spedding's New Band02.1970--Harvest HAR 5013[written by Chris Spedding][produced by Andrew King]
My bucket' s got a hole in it/I can' t boogieChris Spedding.1975--Island WIP 6225[written by Chris Spedding][produced by Chris Spedding]
Motorbikin' /Working for the unionChris Spedding06.197514-Rak RAK 210[written by Chris Spedding][produced by Mickie Most]
Jump in my car/Running roundChris Spedding01.1976--Rak RAK 228[written by Mulry][produced by Mickie Most]
New girl in the neighbourhood/Truck drivin' manChris Spedding03.1976--Rak RAK 232[written by Chris Spedding][produced by Mickie Most]
Guitar Jamboree/Sweet dispositionChris Spedding04.1976--Rak RAK 236[written by Chris Spedding][produced by Mickie Most]
Pogo dancing/The poseChris Spedding And The Vibrators12.1976--Rak RAK 246[written by Chris Spedding][produced by Mickie Most]
Get outta my pagoda/Hey miss BettyChris Spedding09.1977--Rak RAK 261[written by Chris Spedding][produced by Chris Thomas]
Silver bullet/Wild wild womanChris Spedding01.1978--Rak RAK 268[written by Chris Spedding][produced by Chris Thomas]
Bored bored/Time warpChris Spedding05.1978--Rak RAK 274[written by Chris Spedding][produced by Chris Spedding]
Gunflight /EvilChris Spedding10.1978--Rak RAK 282[written by Chris Spedding][produced by Mickie Most]
Video life/Frontal labotomyChris Spedding04.1979--Rak RAK 290[written by Spedding, Snips][produced by Chris Spedding]
The crying game/CounterfeitChris Spedding.1980--Rak RAK 323[written by Geoff Stephens][produced by Chris Thomas]
I' m not like everybody else/ContractChris Spedding.1981--Rak RAK 326[written by R. Davies][produced by Mickie Most]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Chris SpeddingChris Spedding04.1976--Rak SRAK 519[produced by Mickie Most]
HurtChris Spedding09.1977--Rak SRAK 529
Guitar graffitiChris Spedding03.1979--Rak SRAK 534
I' m not like everybody elseChris Spedding11.1980--Rak SRAK 542
Enemy withinChris Spedding10.1986--New Rose ROSE 94 [Fr][produced by Chris Spedding]


sobota, 23 lutego 2019

Bodines

Ta brytyjska grupa rockowo-popowa cieszyła się dobrą opinią krytyków w drugiej połowie lat 80-tych głównie - co było dla krzywdzące - za sprawą koneksji z modną wytwórnią Creation Records. W skład grupy wchodzili tekściarz Mike Ryan (śpiew), Paul Brotherton (gitara), Tim Burtonwood (gitara basowa) i John Rowland (perkusja). Ryan i Rowland znali się ze szkoły w Glossop, a Brotherton dorastał w Salford.

Zespół powstał w czasie, kiedy jego członkowie byli bezrobotni. Pierwsza taśma demo zawierała surowe wersje utworów, które zostały wydane oficjalnie dopiero później; nagraniami tymi zainteresował się Alan McGee z Creation. Bodines byta najmłodszą grupą, która wystąpiła podczas imprezy Factory Funhouse (w klubie Hacienda w Manchesterze). Dwa single wydane nakładem Creation -    „God Bless" i „Therese”, których producentem był Ian Broudie (Lightning Seeds) - zostały dobrze przyjęte przez krytyków.

Jednak wkrótce grupa postanowiła zmienić styl, dobre recenzje nie przekładały się bowiem na sprzedaż płyt. Następne single „Skankin’ Queen” i „Slip Slide” zostały niezasłużenie zignorowane, ale debiutancki album doczekał się bardzo pochlebnych opinii: „Mick Ryan (...) nie zacznie nagle pisać piosenek o szczęściu; jest ciągle na etapie odrzucenia, winy i zgryzoty, ale te uczucia nie są owinięte w jakiś mokry koc - zostały wydestylowane i przerodziły się w kryształ”. W tym czasie zespół korzystał z usług sekcji dętej (Graham Lambyekski i Nelson Pandela). Jednak gdy działalność zakończyła nowa wytwórnia Magnet, zniknęła także grupa Bodines.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Therese/I FeelBodines03.198776[3]-Creation CRE 028[produced by Ian Broudie]
Skankin' Queens (A Thousand Times)/My Remarkable MindBodines07.198789[2]-Magnet BOD 2[produced by Ian Broudie]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
PlayedBodines08.198794[1]-Magnet BODL 2001[produced by Ian Broudie]





czwartek, 24 stycznia 2019

White Town

White Town - brytyjski zespół muzyczny złożony z jednego artysty, Jyoti Prakasha Mishry. Międzynarodową sławę zyskał dzięki przebojowi "Your Woman", wydanemu w 1997 roku, osiągnął on 1. miejsce na brytyjskiej liście przebojów, był także popularny w Hiszpanii, Kanadzie, Australii i innych krajach.
Dźwięki White Town powstają nie tylko pod wpływem różnorodnych gatunków muzycznych, ale także politycznych i społecznych wydarzeń. Artysta ma na swoim koncie wiele minialbumów, m.in. "White Town", "Alain Delon", "Fairweather Friend" czy "Abort, Retry, Fail". W 1997 roku ukazał się album "Women in Technology", a w 2000 kolejny - "Peek and Poke".


Jyoti Prakash Mishra urodził się w Rourkela (Indie) 30 lipca 1966, ale wyemigrował do Wielkiej Brytanii ze swoją rodziną, gdy miał 3 lata.
Mishra założył swój zespół w 1989. Początkowo miał on jeszcze kilku członków grających na basie, gitarach i perkusji i w 1990 stworzyli swoją pierwszą płytę (sfinansowaną całkowicie przez siebie) "White Town EP" na 7-calowym winylu. Jeszcze jesienią tego samego roku zespół rozpadł się i Mishra postanowił działać samodzielnie.

Po trudnej współpracy z EMI artysta rozwiązał z tą wytwórnią umowę w 1997, po czym wrócił do współpracy z wytwórnią Parasol Records. Jego album "Peek & Poke" wydany w 2000 mimo zebrania dobrych recenzji krytyki nie odniósł komercyjnego sukcesu.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Your WomanWhite Town 01.19971[1][9]23[20]Chrysalis CDCHS 5052[written by Jyoti Mishra][produced by White Town]
UndressedWhite Town 05.199757[2]23[20]Chrysalis CDCHS 5058[written by Jyoti Mishra][produced by Jyoti Mishra]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Women in TechnologyWhite Town 03.199783[1]84[20]Chrysalis CDCHR 6120[produced by Jyoti Mishra]



niedziela, 20 maja 2018

Kevin Coyne

Ur. 27.01.1944 r. w Derby, Anglia. Z wykształcenia plastyk, z powołania psychoterapeuta i pracownik opieki społecznej. Jako wokalista zadebiutował w miejscowych pubach i klubach. Po wyjeździe do Londynu występował w grupie Siren, promowanej przez wytwórnię Dandelion należącą do disc jockeya Johna Peela.

W 1972 r. opuścił zespół i po nagraniu obiecującego albumu Case History, podpisał kontrakt z firmą Virgin. Na longplayu Marjory Razor Blade z 1973 r. wykorzystał swoje gorzkie życiowe doświadczenia w posępnych melorecytacjach poświęconych ludzkim dramatom. Czerpiąc muzyczne inspiracje z wiejskiego bluesa, Coyne przyjął rolę anonimowego oskarżyciela, opisującego beznamiętnie autentyczne zdarzenia.

W podobnym nastroju utrzymana była płyta Blame It On The Night, nagrana po intensywnych trasach koncertowych. Longplaye Matching Head And Feet i Heartburn nagrał z zespołem, w którego skład wchodzili weterani brytyjskiego rhythm'n'bluesa: Zoot Money (instr. klawiszowe), Andy Summers (gitara), Steve Thompson (bas) i Peter Wolf (perkusja). Szczytowym efektem współpracy z grupą był koncertowy album In Living Black And White, jednak finansowy kryzys zmusił w 1976 r. Coyne'a do rozwiązania zespołu.

Na listy przebojów powrócił wkrótce na fali gniewnej muzyki punkowej. W 1979 r. wraz z wokalistką zespołów Slapp Happy i Henry Cow, Dagmar Krause, nagrał przyjęty entuzjastycznie album Babble. Po rozstaniu z wytwórnią Virgin, współpracował na początku lat osiemdziesiątych z firmą Cherry Red Records (płyty Pointing The Finger i Politics). Album Peel Sessions, będący kompilacją materiału radiowego z lat 1974-1990, był swoistym podsumowaniem muzycznego i poetyckiego dorobku artysty, który działa aktywnie do dziś pozostając jednym z najważniejszych przedstawicieli awangardy rockowej ostatniego dwudziestolecia.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Cheat Me / Flowering CherryKevin Coyne09.1972--Dandelion 2001 357[written by Kevin Coyne][produced by Clague]
Marlene / England Is DyingKevin Coyne08.1973--Virgin VS 102 [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca]
Lovesick Fool / Sea of LoveKevin Coyne11.1973--Virgin VS 104 [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca]
I Believe in Love / Queenie Queenie CarolineKevin Coyne04.1974--Virgin VS 107 [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca]
Let's Have a Party / LornaKevin Coyne10.1975--Virgin VS 126[written by J. M. Robinson][produced by Kevin Coyne, Mick Glossop]
Rock'n'Roll Hymn/ It's Not MeKevin Coyne04.1975--Virgin VS 119[written by Coyne, Legget, Penn][produced by Geoffrey Haslam]
Don't Make Waves / Mona, Where's My TrousersKevin Coyne02.1976--Virgin VS 136[written by Coyne][produced by Norman Smith]
Fever / DaddyKevin Coyne10.1976--Virgin VS 160[written by John Davenport, Eddie Cooley][produced by R. J. Lange]
Walk On By / Shangri-LaKevin Coyne10.1976--Virgin VS 148[written by Bacharach, David][produced by R. J. Lange]
Amsterdam / I Really Love YouKevin Coyne02.1978--Virgin VS 203[written by Kevin Coyne][produced by Kevin Coyne, Steve Lewis]
I'll Go Too / Having a PartyKevin Coyne03.1979--Virgin VS 255[written by Kevin Coyne][produced by Kevin Coyne, Bob Ward]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Case HistorySiren.1971--Dandelion 2310 228[produced by Steve Verroca]
Marjory RazorbladeKevin Coyne.1973--Virgin VD 2501[produced by Steve Verroca]
Blame It on the NightKevin Coyne.1974--Virgin V 2012-
Matching Head & FeetKevin Coyne.1975--Virgin V 2033[produced by Geoffrey Haslam]
HeartburnKevin Coyne.1976--Virgin V 2047-
In Living Black and White Kevin Coyne.1976--Virgin VD 2505[produced by Robert John Lange , Steve Lewis ]
Dynamite DazeKevin Coyne.1978--Virgin V 2096[produced by Bob Ward , Kevin Coyne ]
Millionaires and Teddy BearsKevin Coyne.1978--Virgin V 2110[produced by Bob Ward , Kevin Coyne ]
Sanity StompKevin Coyne.1980--Virgin VGD 3504[produced by Paul Wickens, Kevin Coyne ]
Pointing the FingerKevin Coyne.1981--Cherry Red BRED23[produced by Brian Godding, Kevin Coyne ]
P?liticzKevin Coyne.1982--Cherry Red-
Rough LiveKevin Coyne.1985--SPV 12-1250 [D]-

piątek, 5 maja 2017

Cable

Cable była angielską grupą alternatywnego rocka założoną na początku lat 90-tych przez Matta Bagguley'a (gitara, vocal), Dariusa Hinksa (gitara), Pete Darringtona (bass) i Neila Coopera, założyciela grupy The Beyond (perkusja).Cooper opuścił grupę w 1995r zakładając Gorilla z innym ex-członkiem Beyond ,zastąpiony przez Richie Millsa.
Pozostając pod wyrażnymi wpływami Pixies i Steve Albini zrealizowali swoją pierwszą sesję dla programu radia BBC John Peel Show w 1994r.
SW 1997r ich singiel "Freeze the Atlantic" używany był przez stację telewizyjną Spirit jako sygnał wywoławczy.Mimo promocji wytwórni Infectious Records oraz przychylnych recenzji pism zajmujących się niezależnym rynkiem muzycznym,zespół nie potrafił odnieść komercyjnego sukcesu.
Po rozpadzie grupy,Matt Bagguley grał jako perkusista w Je Suis Animal,Pete Darrington w Hudson Super Six,a perkusista Richie Mills wylądował w Lucky Nine.Neil Cooper gra obecnie w metalowej grupie Therapy?.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Sale Of The Century/HydraCable08.1994--Krunch! Krunch!2[written by Cable][produced by Neil Cooper, Cable]
Seventy/OublietteCable02.1995--Krunch! Krunch!3[written by Cable]
Blindman/Give 'Em What They WantCable10.1995--Infectious Infect 25[written by Cable][produced by John Robb]
Whisper Firing Line/Find My Way HomeCable09.1996--Infectious Infect 33[written by Cable][produced by Kramer, Steve Watson]
Blue Birds Are BlueCable03.1997134[1]-Infectious Infect 36[written by Cable][produced by Kramer]
Freeze The Atlantic/The (We Did The Music For The Sprite Ad) BluesCable06.199744[4]-Infectious Infect 38[written by Cable][produced by Kramer]
God Gave Me GravityCable09.1997134[1]-Infectious Infect 45[written by Cable][produced by Kramer]
Arthur WalkerCable11.1998139[1]-Infectious Infect 66[written by Cable][produced by Paul Tipler]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Down Lift The Up-TroddenCable03.1996--Infectious Infect 32-
When Animals AttackCable05.1997--Infectious Infect 35[produced by Mark Kramer]
SublingualCable11.1998--Infectious Infect 58-