Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Happenin' All Over Again | Tracy Shaw | 07.1998 | 46[3] | - | Recognition CDREC 2 | [written by Stock/Aitken/Waterman][produced by Mike Stock & Matt Aitken] |
Ridin' High | Tracy Shaw | 10.1998 | 78[1] | - | Recognition CDREC 5 | [written by Stock/Aitken ][produced by Mike Stock & Matt Aitken] |
sobota, 23 lutego 2019
Bodines
Ta brytyjska grupa rockowo-popowa cieszyła się dobrą opinią krytyków w drugiej połowie lat 80-tych głównie - co było dla krzywdzące - za sprawą koneksji z modną wytwórnią Creation Records. W skład grupy wchodzili tekściarz Mike Ryan (śpiew), Paul Brotherton (gitara), Tim Burtonwood (gitara basowa) i John Rowland (perkusja). Ryan i Rowland znali się ze szkoły w Glossop, a Brotherton dorastał w Salford.
Zespół powstał w czasie, kiedy jego członkowie byli bezrobotni. Pierwsza taśma demo zawierała surowe wersje utworów, które zostały wydane oficjalnie dopiero później; nagraniami tymi zainteresował się Alan McGee z Creation. Bodines byta najmłodszą grupą, która wystąpiła podczas imprezy Factory Funhouse (w klubie Hacienda w Manchesterze). Dwa single wydane nakładem Creation - „God Bless" i „Therese”, których producentem był Ian Broudie (Lightning Seeds) - zostały dobrze przyjęte przez krytyków.
Jednak wkrótce grupa postanowiła zmienić styl, dobre recenzje nie przekładały się bowiem na sprzedaż płyt. Następne single „Skankin’ Queen” i „Slip Slide” zostały niezasłużenie zignorowane, ale debiutancki album doczekał się bardzo pochlebnych opinii: „Mick Ryan (...) nie zacznie nagle pisać piosenek o szczęściu; jest ciągle na etapie odrzucenia, winy i zgryzoty, ale te uczucia nie są owinięte w jakiś mokry koc - zostały wydestylowane i przerodziły się w kryształ”. W tym czasie zespół korzystał z usług sekcji dętej (Graham Lambyekski i Nelson Pandela). Jednak gdy działalność zakończyła nowa wytwórnia Magnet, zniknęła także grupa Bodines.
Zespół powstał w czasie, kiedy jego członkowie byli bezrobotni. Pierwsza taśma demo zawierała surowe wersje utworów, które zostały wydane oficjalnie dopiero później; nagraniami tymi zainteresował się Alan McGee z Creation. Bodines byta najmłodszą grupą, która wystąpiła podczas imprezy Factory Funhouse (w klubie Hacienda w Manchesterze). Dwa single wydane nakładem Creation - „God Bless" i „Therese”, których producentem był Ian Broudie (Lightning Seeds) - zostały dobrze przyjęte przez krytyków.
Jednak wkrótce grupa postanowiła zmienić styl, dobre recenzje nie przekładały się bowiem na sprzedaż płyt. Następne single „Skankin’ Queen” i „Slip Slide” zostały niezasłużenie zignorowane, ale debiutancki album doczekał się bardzo pochlebnych opinii: „Mick Ryan (...) nie zacznie nagle pisać piosenek o szczęściu; jest ciągle na etapie odrzucenia, winy i zgryzoty, ale te uczucia nie są owinięte w jakiś mokry koc - zostały wydestylowane i przerodziły się w kryształ”. W tym czasie zespół korzystał z usług sekcji dętej (Graham Lambyekski i Nelson Pandela). Jednak gdy działalność zakończyła nowa wytwórnia Magnet, zniknęła także grupa Bodines.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
Therese/I Feel | Bodines | 03.1987 | 76[3] | - | Creation CRE 028 | [produced by Ian Broudie] |
Skankin' Queens (A Thousand Times)/My Remarkable Mind | Bodines | 07.1987 | 89[2] | - | Magnet BOD 2 | [produced by Ian Broudie] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
Played | Bodines | 08.1987 | 94[1] | - | Magnet BODL 2001 | [produced by Ian Broudie] |
czwartek, 24 stycznia 2019
White Town

Dźwięki White Town powstają nie tylko pod wpływem różnorodnych gatunków muzycznych, ale także politycznych i społecznych wydarzeń. Artysta ma na swoim koncie wiele minialbumów, m.in. "White Town", "Alain Delon", "Fairweather Friend" czy "Abort, Retry, Fail". W 1997 roku ukazał się album "Women in Technology", a w 2000 kolejny - "Peek and Poke".
Jyoti Prakash Mishra urodził się w Rourkela (Indie) 30 lipca 1966, ale wyemigrował do Wielkiej Brytanii ze swoją rodziną, gdy miał 3 lata.
Mishra założył swój zespół w 1989. Początkowo miał on jeszcze kilku członków grających na basie, gitarach i perkusji i w 1990 stworzyli swoją pierwszą płytę (sfinansowaną całkowicie przez siebie) "White Town EP" na 7-calowym winylu. Jeszcze jesienią tego samego roku zespół rozpadł się i Mishra postanowił działać samodzielnie.
Po trudnej współpracy z EMI artysta rozwiązał z tą wytwórnią umowę w 1997, po czym wrócił do współpracy z wytwórnią Parasol Records. Jego album "Peek & Poke" wydany w 2000 mimo zebrania dobrych recenzji krytyki nie odniósł komercyjnego sukcesu.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
Your Woman | White Town | 01.1997 | 1[1][9] | 23[20] | Chrysalis CDCHS 5052 | [written by Jyoti Mishra][produced by White Town] |
Undressed | White Town | 05.1997 | 57[2] | 23[20] | Chrysalis CDCHS 5058 | [written by Jyoti Mishra][produced by Jyoti Mishra] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] | Komentarz |
Women in Technology | White Town | 03.1997 | 83[1] | 84[20] | Chrysalis CDCHR 6120 | [produced by Jyoti Mishra] |
niedziela, 20 maja 2018
Kevin Coyne
Ur. 27.01.1944 r. w Derby, Anglia. Z wykształcenia plastyk, z powołania
psychoterapeuta i pracownik opieki społecznej. Jako wokalista
zadebiutował w miejscowych pubach i klubach. Po wyjeździe do Londynu
występował w grupie Siren, promowanej przez wytwórnię Dandelion należącą do disc jockeya Johna Peela.
W 1972 r. opuścił zespół i po nagraniu obiecującego albumu Case History, podpisał kontrakt z firmą Virgin. Na longplayu Marjory Razor Blade z 1973 r. wykorzystał swoje gorzkie życiowe doświadczenia w posępnych melorecytacjach poświęconych ludzkim dramatom. Czerpiąc muzyczne inspiracje z wiejskiego bluesa, Coyne przyjął rolę anonimowego oskarżyciela, opisującego beznamiętnie autentyczne zdarzenia.
W podobnym nastroju utrzymana była płyta Blame It On The Night, nagrana po intensywnych trasach koncertowych. Longplaye Matching Head And Feet i Heartburn nagrał z zespołem, w którego skład wchodzili weterani brytyjskiego rhythm'n'bluesa: Zoot Money (instr. klawiszowe), Andy Summers (gitara), Steve Thompson (bas) i Peter Wolf (perkusja). Szczytowym efektem współpracy z grupą był koncertowy album In Living Black And White, jednak finansowy kryzys zmusił w 1976 r. Coyne'a do rozwiązania zespołu.
Na listy przebojów powrócił wkrótce na fali gniewnej muzyki punkowej. W 1979 r. wraz z wokalistką zespołów Slapp Happy i Henry Cow, Dagmar Krause, nagrał przyjęty entuzjastycznie album Babble. Po rozstaniu z wytwórnią Virgin, współpracował na początku lat osiemdziesiątych z firmą Cherry Red Records (płyty Pointing The Finger i Politics). Album Peel Sessions, będący kompilacją materiału radiowego z lat 1974-1990, był swoistym podsumowaniem muzycznego i poetyckiego dorobku artysty, który działa aktywnie do dziś pozostając jednym z najważniejszych przedstawicieli awangardy rockowej ostatniego dwudziestolecia.
W 1972 r. opuścił zespół i po nagraniu obiecującego albumu Case History, podpisał kontrakt z firmą Virgin. Na longplayu Marjory Razor Blade z 1973 r. wykorzystał swoje gorzkie życiowe doświadczenia w posępnych melorecytacjach poświęconych ludzkim dramatom. Czerpiąc muzyczne inspiracje z wiejskiego bluesa, Coyne przyjął rolę anonimowego oskarżyciela, opisującego beznamiętnie autentyczne zdarzenia.
W podobnym nastroju utrzymana była płyta Blame It On The Night, nagrana po intensywnych trasach koncertowych. Longplaye Matching Head And Feet i Heartburn nagrał z zespołem, w którego skład wchodzili weterani brytyjskiego rhythm'n'bluesa: Zoot Money (instr. klawiszowe), Andy Summers (gitara), Steve Thompson (bas) i Peter Wolf (perkusja). Szczytowym efektem współpracy z grupą był koncertowy album In Living Black And White, jednak finansowy kryzys zmusił w 1976 r. Coyne'a do rozwiązania zespołu.
Na listy przebojów powrócił wkrótce na fali gniewnej muzyki punkowej. W 1979 r. wraz z wokalistką zespołów Slapp Happy i Henry Cow, Dagmar Krause, nagrał przyjęty entuzjastycznie album Babble. Po rozstaniu z wytwórnią Virgin, współpracował na początku lat osiemdziesiątych z firmą Cherry Red Records (płyty Pointing The Finger i Politics). Album Peel Sessions, będący kompilacją materiału radiowego z lat 1974-1990, był swoistym podsumowaniem muzycznego i poetyckiego dorobku artysty, który działa aktywnie do dziś pozostając jednym z najważniejszych przedstawicieli awangardy rockowej ostatniego dwudziestolecia.
Single
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Cheat Me / Flowering Cherry | Kevin Coyne | 09.1972 | - | - | Dandelion 2001 357 | [written by Kevin Coyne][produced by Clague] |
Marlene / England Is Dying | Kevin Coyne | 08.1973 | - | - | Virgin VS 102 | [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca] |
Lovesick Fool / Sea of Love | Kevin Coyne | 11.1973 | - | - | Virgin VS 104 | [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca] |
I Believe in Love / Queenie Queenie Caroline | Kevin Coyne | 04.1974 | - | - | Virgin VS 107 | [written by Kevin Coyne][produced by Steve Verroca] |
Let's Have a Party / Lorna | Kevin Coyne | 10.1975 | - | - | Virgin VS 126 | [written by J. M. Robinson][produced by Kevin Coyne, Mick Glossop] |
Rock'n'Roll Hymn/ It's Not Me | Kevin Coyne | 04.1975 | - | - | Virgin VS 119 | [written by Coyne, Legget, Penn][produced by Geoffrey Haslam] |
Don't Make Waves / Mona, Where's My Trousers | Kevin Coyne | 02.1976 | - | - | Virgin VS 136 | [written by Coyne][produced by Norman Smith] |
Fever / Daddy | Kevin Coyne | 10.1976 | - | - | Virgin VS 160 | [written by John Davenport, Eddie Cooley][produced by R. J. Lange] |
Walk On By / Shangri-La | Kevin Coyne | 10.1976 | - | - | Virgin VS 148 | [written by Bacharach, David][produced by R. J. Lange] |
Amsterdam / I Really Love You | Kevin Coyne | 02.1978 | - | - | Virgin VS 203 | [written by Kevin Coyne][produced by Kevin Coyne, Steve Lewis] |
I'll Go Too / Having a Party | Kevin Coyne | 03.1979 | - | - | Virgin VS 255 | [written by Kevin Coyne][produced by Kevin Coyne, Bob Ward] |
Albumy
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Case History | Siren | .1971 | - | - | Dandelion 2310 228 | [produced by Steve Verroca] |
Marjory Razorblade | Kevin Coyne | .1973 | - | - | Virgin VD 2501 | [produced by Steve Verroca] |
Blame It on the Night | Kevin Coyne | .1974 | - | - | Virgin V 2012 | - |
Matching Head & Feet | Kevin Coyne | .1975 | - | - | Virgin V 2033 | [produced by Geoffrey Haslam] |
Heartburn | Kevin Coyne | .1976 | - | - | Virgin V 2047 | - |
In Living Black and White | Kevin Coyne | .1976 | - | - | Virgin VD 2505 | [produced by Robert John Lange , Steve Lewis ] |
Dynamite Daze | Kevin Coyne | .1978 | - | - | Virgin V 2096 | [produced by Bob Ward , Kevin Coyne ] |
Millionaires and Teddy Bears | Kevin Coyne | .1978 | - | - | Virgin V 2110 | [produced by Bob Ward , Kevin Coyne ] |
Sanity Stomp | Kevin Coyne | .1980 | - | - | Virgin VGD 3504 | [produced by Paul Wickens, Kevin Coyne ] |
Pointing the Finger | Kevin Coyne | .1981 | - | - | Cherry Red BRED23 | [produced by Brian Godding, Kevin Coyne ] |
P?liticz | Kevin Coyne | .1982 | - | - | Cherry Red | - |
Rough Live | Kevin Coyne | .1985 | - | - | SPV 12-1250 [D] | - |
piątek, 5 maja 2017
Cable

Pozostając pod wyrażnymi wpływami Pixies i Steve Albini zrealizowali swoją pierwszą sesję dla programu radia BBC John Peel Show w 1994r.
SW 1997r ich singiel "Freeze the Atlantic" używany był przez stację telewizyjną Spirit jako sygnał wywoławczy.Mimo promocji wytwórni Infectious Records oraz przychylnych recenzji pism zajmujących się niezależnym rynkiem muzycznym,zespół nie potrafił odnieść komercyjnego sukcesu.
Po rozpadzie grupy,Matt Bagguley grał jako perkusista w Je Suis Animal,Pete Darrington w Hudson Super Six,a perkusista Richie Mills wylądował w Lucky Nine.Neil Cooper gra obecnie w metalowej grupie Therapy?.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Sale Of The Century/Hydra | Cable | 08.1994 | - | - | Krunch! Krunch!2 | [written by Cable][produced by Neil Cooper, Cable] |
Seventy/Oubliette | Cable | 02.1995 | - | - | Krunch! Krunch!3 | [written by Cable] |
Blindman/Give 'Em What They Want | Cable | 10.1995 | - | - | Infectious Infect 25 | [written by Cable][produced by John Robb] |
Whisper Firing Line/Find My Way Home | Cable | 09.1996 | - | - | Infectious Infect 33 | [written by Cable][produced by Kramer, Steve Watson] |
Blue Birds Are Blue | Cable | 03.1997 | 134[1] | - | Infectious Infect 36 | [written by Cable][produced by Kramer] |
Freeze The Atlantic/The (We Did The Music For The Sprite Ad) Blues | Cable | 06.1997 | 44[4] | - | Infectious Infect 38 | [written by Cable][produced by Kramer] |
God Gave Me Gravity | Cable | 09.1997 | 134[1] | - | Infectious Infect 45 | [written by Cable][produced by Kramer] |
Arthur Walker | Cable | 11.1998 | 139[1] | - | Infectious Infect 66 | [written by Cable][produced by Paul Tipler] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Down Lift The Up-Trodden | Cable | 03.1996 | - | - | Infectious Infect 32 | - |
When Animals Attack | Cable | 05.1997 | - | - | Infectious Infect 35 | [produced by Mark Kramer] |
Sublingual | Cable | 11.1998 | - | - | Infectious Infect 58 | - |
Subskrybuj:
Posty (Atom)