W następnym roku Davey Jones wykonał „I Was Blind”/„The Chase” [Glades 605, 1960]. Bez sukcesu na listach przebojów. Pomiędzy tymi płytami znalazła się propozycja Wilberta Harrisona „Gonna Tell You A Story”/„Letter Edged in Black” [Polany 603, 1959]. „Kansas City” Harrisona był wielkim hitem w Bobby Robinsona w Fury Records , zajmując pierwsze miejsce zarówno na listach przebojów pop, jak i R&B, ale procesy sądowe zabroniły wytwórnii wydania kolejnego albumu.
Nagranie Glades zostało zaoferowane stacjom jako kontynuacja, ale albo stacje, albo publiczność nie mieli z niego nic. Aby zilustrować, jak sporadycznie wydawane były single, do 1972 roku, kiedy Stone podpisał kontrakt z Archie Bell & the Drells, zespołem z Houston, który miał kilka hitów w latach 60-tych dla Atlantic i wydał „Ain't Nothing for a Man in Love”, Glades miał numerację #615! W tym momencie Stone zaczął od nowa, przekształcając wytwórnię tylko dla singli, przeprojektowując etykiety i rozpoczynając nową serię singli (1700) i albumów (6500).
W końcu ponownie wydał nagranie Glades 615 jako Glades 1711. Glades z lat 70. była prawie wyłącznie wytwórnią soul/r&b, która w późniejszych latach okazjonalnie wkraczała w muzykę disco. Podobnie jak siostrzana wytwórnia TK Records, Glades umieściła dużą część swoich wydawnictw gdzieś na listach przebojów, czy to popowych, R&B, czy tanecznych, ale w tym przypadku był to głównie R&B/Soul. Jednak pierwsze dwa single z serii 1700 nie znalazły się na listach przebojów. Zawierały dwóch artystów ze stajni Stone'a, Clarence Reida i George McCrae. Pierwszym singlem był "Why Baby Why, Parts 1 & 2" Clarence'a i Glorii [Glades 1701], a następnie "Love Who You Can"/"Back Dues" George'a McCrae'a [Glades 1702]. Jednak przy trzeciej próbie Glades uderzyła w złoto. Timmy Thomas pracował od lat w Memphis i nagrywał dla Goldwax, ale nie był w stanie sam znaleźć się w kręgu przebojów, więc przeniósł się do Miami. Chociaż umiał grać bardzo dobrze na kilku instrumentach, wybrał minimalistyczne podejście do automatu organowego i perkusyjnego do piosenki, którą napisał o rasowej harmonii, zatytułowanej „Why Can't We Live Together?” [Glades 1703, 11/72].
Piosenka ze swoim unikalnym brzmieniem, żałosnym śpiewem i prostym przesłaniem dokładnie trafiła w nastrój tego kraju, ścigając się na 1. miejsce na listach R&B i 3. na popowe listy przebojów. Kontynuacje nie były aż tak udane, ale Thomas stworzył 13-płytową karierę na listach przebojów R&B, głównie ze średnimi notowaniami. Z dwunastu dodatkowych przebojów cztery znalazły się w pierwszej czterdziestce R&B: „People Are Changin'” [Glades 1709, 4/73, #23], „What Can I Tell Her” [Glades 1717, 11/73, #19] , „I've Got to See You Tonight” [Glades 1723, 11/74, #31] i „Gotta Give a Little Love (Ten Years After)” [Gold Mountain 82004, 4/84, #29]. Artysta soulowy Latimore [Benjamin] miał jeszcze bardziej udaną karierę R&B, mając 15 hitów, w tym „Let's Straighten It Out” [Glades 1722, 9/74, 31. pop./#1 R&B], „Keep the Home Fire Burnin'” [Glades 1726, 4/75, R&B nr 5], „There's a Red-Neck in the Soul Band” [Glades 1729, 9/75, nr 36 R&B], „Somethin' Bout Cha” [Glades 1739, 12/76, #37 pop/#7 R&B] i „I Get Lifted” [Glades 1743, 6/77, #104 pop/#30 R&B]. Z 57 znanych singli wydanych przez Glades z lat 70-tych Timmy Thomas i Latimore stanowili nieco ponad połowę (29). Inni artyści to: Little Milton, Archie Bell & the Drells, Clarence Reid, George McCrae, Gwen McCrae, Vanessa Kindrick, The Courtships, Smokey 007, Ruby Wilson & the Blue Chips, Seven Seas, Urban Crisis, Otis Clay, Jerry Washington, Universal Love, Blue Notes, Stone Island Band, True Image i Nate Calhoun. Wytwórnia Glades istniała do około 1981 roku, kiedy to firma TK Productions zamknęła swoje podwoje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz